Ζούμε σε μια απόλυτα τραγική ιστορική καμπή.
Με βάση ένα δίλημμα επιλογών υγείας,και αύριο με ένα άλλο δίλημμα συμμόρφωσης ατομικού τρόπου ζωής (πχ θα είσαι ατομικά οικολόγος η όχι θα είσαι ρυπαρός, θα είσαι καπνιστής η όχι κλπ) συζητιούνται διεθνώς πράγματα αδιανόητα όχι πριν από δύο χρόνια η και από έξη μήνες περίπου.
- Το δικαίωμα στην δουλειά και τον μισθό - αν θα ανασταλεί η καταργηθεί.
- Το δικαίωμα στο να έχεις μετά τα 60 ένα εισόδημα αξιοπρεπούς, ακόμη και φτωχής, διαβίωσης.
- Το δικαίωμα να εκφράζεις ελεύθερα μια πολιτική η επιστημονική άποψη.
- Το δικαίωμα να έχεις πλήρη κοινωνική ζωή και να συμμετέχεις κατά το Σύνταγμα στην κοινωνική και οικονομική ζωή χωρίς διακρίσεις αυθαίρετου χαρακτήρα.
- Το δικαίωμα πρόσβασης στα πολιτιστικά αγαθά.
- Το δικαίωμα στην υγεία με βάση την ενημερωμένη συναίνεση και την αποφυγή διακρίσεων.
- Το δικαίωμα να μην απομονώνεσαι και να μην στιγματίζεσαι από την πολιτεία και το κοινωνικό σύνολο. Να μην σου μιλά ο ανώτατος άρχοντας της χώρας, οποίας χώρας, σαν να είσαι δούλος σε δουλοπάζαρο στην Τυνησία.
Στη Γαλλία, συζητιέται στη Βουλή, ακόμη και το δικαίωμα χωρίς Green Pass να ψηφίζεις, δηλαδή συζητιέται η κατάργηση της καθολικής ψηφοφορίας που υπάρχει από το 1880 περίπου, από την εποχή της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας.
Το Σύνταγμα μιας χώρας δεν είναι ένα σκέτο κομμάτι χαρτί ούτε μια αφετηρία για να δικηγορείς και να κάνεις διδακτορικά. Είναι μια στιγμή πάλης, ένας συσχετισμός δύναμης που αν καμφθεί και παραβιασθεί, ανεξαρτήτως της τυπικής του ισχύος, θα ολοκληρωθεί η μετάβαση στην τυραννία.
Οι αλλαγές που προτείνονται μπορούν να γίνουν μόνο με κατάργηση ουσιαστικά του Συντάγματος.Με ένα διαρκές βουβό πραξικόπημα. Αυτό είναι το ζήτημα .
