Κύριε Πρόεδρε, είπατε ψέματα όταν «είδατε» εικόνες αποκεφαλισμένων Ισραηλινών παιδιών.
Είπατε ψέματα όταν απαλλάξατε πρόωρα το "Ισραήλ" από τη σφαγή στο Βαπτιστικό Νοσοκομείο Al-Ahli και στη συνέχεια δώσατε τη δυνατότητα στο "Ισραήλ" να στοχεύσει περισσότερα νοσοκομεία και ασθενοφόρα. Από τις 5 Νοεμβρίου, το «Ισραήλ» επιτέθηκε σε επιπλέον κέντρα υγειονομικής περίθαλψης, για να αναφέρουμε μόνο μερικά: το νοσοκομείο Al-Shifa, το νοσοκομείο Al-Quds, το νοσοκομείο της Ινδονησίας και το νοσοκομείο Al Nasser (στον «ασφαλή» νότο), σκοτώνοντας και ακρωτηριάζοντας αμάχους αναζητώντας «ασφαλέστερα» καταφύγια.
Λέτε ψέματα, κύριε Πρόεδρε, όταν αρνείστε στους Παλαιστίνιους το δικαίωμα να θρηνούν τα δικά τους θύματα. Λέτε ψέματα όταν απανθρωποποιείτε τους Παλαιστίνιους παρουσιάζοντάς τους ως ανθρώπινες ασπίδες μόνο για να εκλογικεύσετε τη βάναυση ισραηλινή δολοφονία παιδιών.
Λέτε ψέματα όταν αποκαλείτε την επιθετικότητα του "Ισραήλ" εναντίον του λαού της Γάζας πόλεμο "Ισραήλ-Χαμάς". Αυτός ο πόλεμος είναι η συνέχεια του 75χρονου ισραηλινού πολέμου στην Παλαιστίνη. Ο Υπουργός Άμυνας σας ήταν ανέντιμος δηλώνοντας ότι η κυβέρνησή σας «θρηνεί Παλαιστίνιους αμάχους» ενώ στέκεστε ενώπιον της διεθνούς κοινότητας όχι μόνο αντιτιθέμενοι στην κατάπαυση του πυρός αλλά και αναπληρώνοντας το οπλοστάσιο του «Ισραήλ» για να δολοφονήσουν περισσότερα παλαιστίνια παιδιά. Ο Υπουργός Εξωτερικών σας ισχυρίζεται ειλικρινά ότι η κυβέρνησή σας είναι «δεσμευμένη στην προστασία της ζωής των πολιτών» όταν ένα παλαιστίνιο παιδί σκοτώνεται κάθε 10 λεπτά.
Είπατε ψέματα, κύριε Πρόεδρε, όταν μας είπατε πριν από δύο εβδομάδες ότι θα επιτραπούν περισσότερα φορτηγά βοήθειας να εισέλθουν στη Γάζα. Η Λωρίδα δεχόταν καθημερινά 400 με 500 φορτηγά πριν από τον τελευταίο ισραηλινό πόλεμο. Για σχεδόν τέσσερις εβδομάδες, ο αριθμός των φορτηγών που εισήλθαν στη Γάζα ήταν λιγότερο από το 20% της ημερήσιας ανάγκης. Δυστυχώς, τώρα φαίνεται να χρησιμεύετε ως μέσο για το «Ισραήλ» για να καταπνίξει τη διεθνή οργή μέσω ψεύτικων υποσχέσεων για παράδοση τροφίμων, νερού, καυσίμων και ιατρικών προμηθειών σε 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό συμβαίνει ενώ το «Ισραήλ» σφίγγει περαιτέρω την πολιορκία και την επεκτείνει στους φυσικούς πόρους, στοχεύοντας ηλιακούς συλλέκτες που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια σε νοσοκομεία και βομβαρδίζοντας δεξαμενές αποθήκευσης πόσιμου νερού. Προς το παρόν, ο μόνος πόρος που παραμένει σχετικά προσβάσιμος στους κατοίκους της Γάζας είναι ο αέρας, αν και μερικές φορές αναμειγνύεται με την έντονη δυσοσμία των ισραηλινών βομβών φωσφόρου.
Κύριε Πρόεδρε, το μεγαλύτερο ψέμα σας ήταν να ισχυριστείτε ότι το «Ισραήλ» έχει το «δικαίωμα να αμύνεται». Θα επεκτείνατε το ίδιο δικαίωμα στις ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία; Η αυτοάμυνα είναι δικαίωμα του κατεχόμενου, όχι του κατακτητή. Η κατοχή και ο αποκλεισμός συνιστούν επιθετική πράξη. Μια δύναμη που διατηρεί σύστημα επιθετικότητας δεν δικαιούται να διεκδικήσει «αυτοάμυνα». Ένας κατακτητής που σφετερίζεται εδάφη και εκτοπίζει βίαια τον άμαχο πληθυσμό του σε κατεχόμενα εδάφη κατά παράβαση της Σύμβασης της Γενεύης είναι το μέρος που χρησιμοποιεί τους αμάχους του ως ανθρώπινες ασπίδες, καθιστώντας τον αδύναμο να χαρακτηρίσει τον πόλεμο του ως «αυτοάμυνα».
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη καταδίκασαν αυτό που περιέγραψαν ως «ρωσική φρίκη» στην Ουκρανία. Δεν χρειάστηκε χρόνος για το Διεθνές Δικαστήριο να ερευνήσει τα φερόμενα ρωσικά «εγκλήματα πολέμου». Ο Μπάιντεν αποκάλεσε ακόμη και τον (Βλαντιμίρ) Πούτιν «δολοφόνο δικτάτορα» και «καθαρό τραμπούκο». Εν τω μεταξύ, είκοσι μήνες μετά τον πόλεμο της Ουκρανίας, ο πόλεμος των «καθαρών κακοποιών» είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια 9.600 αμάχων, σύμφωνα με το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Στη Γάζα, ωστόσο, μέσα σε μόλις είκοσι ημέρες, ο ίδιος μαθηματικός, όχι ανάλογος, αριθμός Παλαιστινίων σκοτώθηκε από τον πιο «πολιτισμένο» Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ενώ ο Μπάιντεν χαρακτηρίζει τον Πούτιν «δολοφόνο δικτάτορα», προτείνει να απονεμηθεί στην πιο αποτελεσματική ισραηλινή δολοφονική μηχανή επιπλέον 14,3 δισεκατομμύρια δολάρια και αντιτίθεται στην κατάπαυση του πυρός για να ικανοποιήσει τον ακόρεστο αισχρό πόθο του Νετανιάχου για εκδίκηση. εκδίκηση στη συνέντευξή του στην ισραηλινή τηλεόραση, «Ακόμα δεν έχουμε εκδικηθεί με βιβλικό τρόπο… δεν κάψαμε τη Γάζα σε στάχτη… Μην αφήνετε πέτρα πάνω σε πέτρα στη Γάζα.
Η Γάζα πρέπει να στραφεί στη Δρέσδη». Ο Ισραηλινός υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς Amichai Eliyahu ξεπέρασε ακόμη και τη διαβολική «βιβλική» εκδίκηση, προτείνοντας στις 5 Νοεμβρίου ότι «μία από τις επιλογές του Ισραήλ στον πόλεμο στη Γάζα είναι να ρίξει μια πυρηνική βόμβα…» γιατί «δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μη εμπλεκόμενοι πολίτες στη Γάζα. ” Η αντιπαράθεση Γάζας και Ουκρανίας αποκαλύπτει τα κραυγαλέα αμερικανικά και δυτικά διπλά μέτρα και μέτρα. Σε αναλογία με τον πληθυσμό της Ουκρανίας των 44 εκατομμυρίων, 190.000 άμαχοι πρέπει να πεθάνουν στην Ουκρανία για να ταιριάξουν με αυτό που είχε κάνει ο Νετανιάχου σε είκοσι ημέρες – όχι σε είκοσι μήνες. Σε αντίθεση με ό,τι η Δύση μπορεί να θέλει να πιστεύουμε, η άθλια περιφρόνηση της ζωής των Παλαιστινίων έναντι της Ουκρανίας ή του Ισραήλ αποκαλύπτει τον βαθιά ριζωμένο ρατσισμό προς τους μη δυτικούς.
Το «Ισραήλ» έχει ρίξει μέχρι στιγμής 25.000 τόνους εκρηκτικών σε μια περιοχή 140 τετραγωνικών μιλίων, που ισοδυναμεί με δύο πυρηνικές βόμβες μεγέθους Χιροσίμα. 11.000 αμερικανικά και χρηματοδοτούμενα διατάγματα έχουν δολοφονήσει περισσότερους από 10.000 πολίτες, εκ των οποίων το 70% είναι παιδιά και γυναίκες, σε έναν πόλεμο όπου οι αρχές της αναλογικότητας μεταξύ πολιτικών και στρατιωτικών στόχων δείχνουν ότι η δολοφονία αμάχων είναι ο κύριος στόχος του Ισραήλ. Αυτό είναι εμφανές στα περισσότερα από 200.000 κατεστραμμένα σπίτια, 203 σχολεία, 53 τζαμιά, 3 εκκλησίες, 16 νοσοκομεία, κομβόι πολιτών, αρτοποιεία και δεξαμενές νερού. 11.000 βόμβες μεταφράζονται σε ρίψη 78 εκρηκτικών σε κάθε τετραγωνικό μίλι περιοχή. Είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς ότι περίπου το 80% των βομβαρδισμών συγκεντρώνεται σε μια περιοχή που καλύπτει το 40% της Γάζας, βόρεια της Γουάντι Γάζας. Αυτό σημαίνει 157 βόμβες σε κάθε τετραγωνικό μίλι ή μία βόμβα ανά 4 στρέμματα πληθυσμού με περίπου 16.500 κατοίκους.
Η πυκνότητα του πληθυσμού γίνεται ακόμη πιο τρομερή στους προσφυγικούς καταυλισμούς. Σε καταυλισμούς προσφύγων στεγάζονται Παλαιστίνιοι που εκκαθαρίστηκαν εθνοτικά από την ιστορική Παλαιστίνη το 1948. Ένας από τους στοχευμένους καταυλισμούς είναι η Jabalia, ένα πρωτότυπο των παλαιστινιακών προσφύγων στη Λωρίδα. Έχω πάει στη Jabalia, τα σπίτια στεγάζουν συνήθως τέσσερις έως πέντε οικογένειες διαφόρων γενεών. Ο καταυλισμός έχει πληθυσμό 117.000 που ζουν πάνω από 0,54 τετραγωνικά μίλια. η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή μέσα στο πιο υπερπληθυσμένο κομμάτι γης στη γη - τα τεμάχια έχτισαν τον τοίχο στον τοίχο και τα σοκάκια μόλις που ήταν αρκετά φαρδιά για να περάσουν άτομα με ένα αρχείο ανάμεσα στα σπίτια. Το στρατόπεδο ήταν ο τόπος τουλάχιστον τριών σφαγών (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές). Πάνω από τετρακόσιοι άνθρωποι σκοτώθηκαν ή αγνοούνται κάτω από τα ερείπια των σπιτιών τους και 777 τραυματίστηκαν.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ισραηλινές πράξεις βίας που στοχεύουν αμάχους δεν συμβαίνουν στο κενό. Ακολούθησε μια ισραηλινή χερσαία επίθεση από το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, η οποία αντιμετωπίστηκε με σκληρή αντίσταση. Ο στρατός έκανε ασήμαντες προόδους και έχασε περισσότερους από 20 επίλεκτους στρατιώτες πεζικού. Αντιμετωπίζοντας μεγάλες απώλειες, το "Ισραήλ" επανήλθε την Τρίτη 31 Οκτωβρίου σε πιο μαλακούς στόχους για να προκαλέσει τον υψηλότερο βαθμό πόνου ρίχνοντας 6 βόμβες. ένας τόνος το καθένα πάνω από ένα τετράγωνο στον προσφυγικό καταυλισμό Jabalia. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, δεκαπέντε σπίτια καταβροχθίστηκαν σε έναν μεγάλο κρατήρα. Η «πρακτορεία ψεμάτων» του «Ισραήλ» ισχυρίστηκε ότι η επιδρομή της είχε στόχο έναν μαχητή της Χαμάς. 400 άμαχοι, νεκροί ή τραυματίες, και 15 σπίτια ισοπεδώθηκαν για ένα υποτιθέμενο άτομο ενδιαφέροντος. Οι αρχές του Ισραήλ περί αναλογικότητας στον πόλεμο δίνουν στο «Ισραήλ» το δικαίωμα να σκοτώσει και να ακρωτηριάσει 400 ανθρώπινα όντα επειδή μπορεί να υπάρχει ένας «αξιακός στόχος». Παρόμοια αποτρόπαια εγκλήματα επαναλήφθηκαν στα στρατόπεδα al-Maghazi, Nuseirat, al-Bureij και al-Shati'.
Η σκόπιμη στόχευση αμάχων είναι μέρος του ψυχολογικού πολέμου στην αδήλωτη στρατηγική του "Ισραήλ" από τη δημιουργία του το 1948. Οι άμαχοι έχουν φέρει με συνέπεια το βάρος των ισραηλινών δολοφονιών σε κάθε πόλεμο που διεξάγεται από το "Ισραήλ". Δυστυχώς, η τακτική της πρόκλησης πόνου στοχεύοντας γυναίκες και παιδιά πιθανότατα θα συνεχιστεί όσο το «Ισραήλ» παραμένει εξαίρεση στο διεθνές δίκαιο και παρέχει στους πολίτες του να ξεφύγουν από τον ίδιο πόνο. Ο μόνος δυνατός αποτρεπτικός παράγοντας στις ισραηλινές σφαγές αμάχων θα ήταν η αντιγραφή της στρατηγικής ψυχολογικού πολέμου του «Ισραήλ» εκθέτοντας τους Ισραηλινούς στην ίδια σφαγή πολέμου. Το «Ισραήλ» είναι μια στρατιωτικοποιημένη κοινωνία με 630.000 στρατιώτες, ενεργούς και εφεδρικούς. Σχεδόν κάθε ισραηλινό σπίτι έχει έναν ενεργό ή δεσμευμένο στρατιώτη. Η Παλαιστινιακή Αντίσταση θα πρέπει να διατάξει τους Ισραηλινούς να εκκενώσουν το "Τελ Αβίβ" σε ασφαλέστερες περιοχές βορειότερα και στη συνέχεια να επαναλάβει την ισραηλινή στρατηγική που στοχοποιεί σπίτια Ισραηλινών αξιωματούχων, κυβερνητικά κτίρια, γραφεία, κέντρα τηλεπικοινωνιών, νοσοκομεία, ασθενοφόρα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, τράπεζες, πανεπιστήμια, αεροδρόμια, αστυνομικά τμήματα, συγκοινωνιακά κέντρα, αυτοκινητόδρομοι, σχολεία, τράπεζες και τα κτίρια όπου υποπτεύονται την παρουσία Ισραηλινού μαχητή. Αυτοί είναι μόνο ένας μικρός αριθμός στόχων που χρησιμοποιεί το «Ισραήλ» για να «δικαιολογήσει» τη δολοφονία αμάχων.
Παρ' όλα αυτά, και αφού απέτυχε να αναγκάσει τη βασίλισσα της ξένης βοήθειας των ΗΠΑ να συμφωνήσει σε μια ανθρωπιστική παύση, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ παπαγάλισε τις ισραηλινές αντιρρήσεις, υποστηρίζοντας ότι μια κατάπαυση του πυρός «απλώς θα άφηνε τη Χαμάς στη θέση της, ικανή να ανασυνταχθεί και να επαναλάβει αυτό που έκανε », σχεδόν επαναδιατυπώνοντας την ίδια θέση που έλαβε μια άλλη Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, η Κοντολίζα Ράις, κατά τη διάρκεια του ισραηλινού πολέμου στον Λίβανο το 2006, όπου συνέκρινε τις ισραηλινές βόμβες που δολοφονούσαν παιδιά από το Λίβανο ως «γενέθλια» και ότι «μια κατάπαυση του πυρός θα μας επέστρεφε στο status quo». Στον πόλεμο του 2006 στον Λίβανο, όπως και σήμερα, το «Ισραήλ» απέρριψε οποιαδήποτε κατάπαυση του πυρός μέχρι την απελευθέρωση των Ισραηλινών στρατιωτών που κατείχε η Χεζμπολάχ. Στον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ, Εχούντ Ολμέρτ, επετράπη να δολοφονήσει Λιβανέζους μέχρι να προκαλέσει ικανοποιητικό επίπεδο πόνου στους λιβανέζους αμάχους και στις υποδομές της χώρας. Τελικά, κανένας Ισραηλινός κρατούμενος δεν αφέθηκε ελεύθερος χωρίς μια συμφωνία κατόπιν διαπραγμάτευσης που να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της Χεζμπολάχ. Ομοίως, η απαίτηση του Άντονι Μπλίνκεν για απελευθέρωση των Ισραηλινών κρατουμένων χωρίς συμφωνία κατόπιν διαπραγμάτευσης που διασφαλίζει την ελευθερία των Παλαιστινίων ομήρων που κρατούνται από το «Ισραήλ» εμφανίζεται τόσο παραληρηματικό όσο η στάση της Κοντολίζα Ράις το 2006.
Όσον αφορά τη μεταπολεμική διακυβέρνηση της Γάζας, ο Blinken δεν έχει ψήφο, ούτε τώρα ούτε τότε, σχετικά με το μέλλον της Γάζας. Αν δεν είναι η Χαμάς, μια άλλη ομάδα θα αναδυθεί από τις ίδιες άθλιες συνθήκες που γέννησαν τη Χαμάς πριν από 35 χρόνια. Οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι μαχητές σήμερα, είτε από τη Χαμάς είτε από άλλες φατρίες, γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν κατά τη διάρκεια του ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας. Ολόκληρη η ζωή τους διαμορφώθηκε από τη ζωή στη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή και η βαθύτερη φιλοδοξία τους ήταν να απελευθερωθούν από αυτόν τον περιορισμό, όπως απέδειξαν κατά την επιδρομή στους φύλακες της φυλακής στις 7 Οκτωβρίου. Για τον σκοπό αυτό, το «Ισραήλ» και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να καταφέρουν να εξαλείψουν τη Χαμάς όσο θριαμβεύτηκαν οι ΗΠΑ στην εξάλειψη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν ή τους υψηλούς στόχους του «Ισραήλ» να εξαλείψουν την PLO το 1982 ή τη Χεζμπολάχ το 2006. Τα εθνικά κινήματα μπορεί εξελίσσονται και γίνονται πιο σκληρά λόγω των συνθηκών και των συνθηκών, όπως με την άνοδο της Χαμάς και της Τζιχάντ κατά τη διάρκεια της πρώτης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Στη διχοτόμηση καταπίεσης και απελευθέρωσης, δεν υπήρξε ποτέ σε όλη την ιστορία περίπτωση να επικρατήσει ένας αποικιστής ή ένας κατακτητής και ένα εθνικό κίνημα να εξαλειφθεί με βαρβαρότητα ή δολοφονίες γυναικών και παιδιών.
Jamal Kanj
almayadeen.net
