Με 4.800 λέξεις ο Περισσός αποδομεί ένα προς ένα όλα τα στάδια του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια και εξηγεί με ισχυρά επιχειρήματα τι ακριβώς προωθεί η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και τα κόμματα της δήθεν σοσιαλδημοκρατίας μαζί με τη ΝΔ.
Διαβάζοντας προσεκτικά την απόφαση της Κ.Ε. του ΚΚΕ παραθέτουμε τα πλέον χαρακτηριστικά αποσπάσματα.
Όπως αναφέρει η μακροσκελέστατη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής για τις «Θέσεις του ΚΚΕ για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τις επιπτώσεις του στα δικαιώματα των παιδιών»:
«Με το άρθρο 10 νομιμοποιείται η εμπορευματοποίηση της τεκνοποίησης και της τεκνοθεσίας για την παράκαμψη της σχέσης μητρότητας - πατρότητας. Το νομοσχέδιο θεσμοθετώντας την αναγνώριση της εμπορευματοποιημένης χρησιμοποίησης της «παρένθετης μητρότητας» από ομόφυλα ζευγάρια ανδρών σε άλλη χώρα, καθώς και την αναγνώριση της εξωσωματικής γονιμοποίησης μέσω τράπεζας σπέρματος για ομόφυλα ζευγάρια γυναικών, ουσιαστικά τροφοδοτεί παραπέρα την εμπορευματοποίηση της διαδικασίας απόκτησης παιδιών. Το ίδιο αφορά και στην τεκνοθεσία (υιοθεσία)».
Όπως εξηγείται ο πρώτος βασικός λόγος άρνησης του ΚΚΕ στην επέκταση του πολιτικού γάμου σε ομόφυλα ζευγάρια, που κατοχυρώνει την κοινή γονική μέριμνα, είναι η εμπορευματοποίηση της τεκνοποίησης και της τεκνοθεσίας.
Δεύτερος, εξίσου βασικός και αλληλένδετος, λόγος είναι ότι στην πράξη, με τα άρθρα του νομοσχεδίου παρακάμπτεται το κοινωνικό δικαίωμα του παιδιού στη σχέση μητρότητας - πατρότητας, ως μια εξελισσόμενη βιοκοινωνική σχέση.
«Το Κόμμα μας θεωρεί ότι η γονεϊκότητα είναι η σχέση του γονιού με το παιδί, που σε ατομικό επίπεδο αντανακλά τις υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις. Βάση της θέσης του ΚΚΕ είναι τα δικαιώματα του παιδιού, δηλαδή η κοινωνική του ανάγκη να έχει δεσμούς με τη μητέρα - τον πατέρα. Αυτή η ανάγκη έχει αντικειμενική βάση: Την αμφίπλευρη σχέση μητρότητας - πατρότητας, που προκύπτει από τη συμπληρωματική λειτουργία άνδρα - γυναίκας στη διαδικασία τεκνοποίησης. Οι νόμοι που θεσπίζονται πρέπει να υποβοηθούν αυτό το δικαίωμα και όχι να το ανατρέπουν.
Η διαλεκτική - υλιστική προσέγγιση της σχέσης μητρότητας - πατρότητας δεν σημαίνει ούτε απόλυτο βιολογισμό, αλλά ούτε άρνηση αυτής της συμπληρωματικότητας. Η σχέση μητρότητας - πατρότητας είναι αποκλειστικά ανθρώπινο χαρακτηριστικό, πέρα από την ενστικτώδη προστασία που παρέχει κάθε θηλαστικό στα νεογνά του. Η συμπληρωματική αυτή σχέση έχει φυσική βάση - γιατί ο άνθρωπος αναπαράγεται με φυσικό τρόπο - και από την πρώτη στιγμή αποκτά κοινωνικό χαρακτήρα».
Το ΚΚΕ επιμένει ότι το νομοσχέδιο αναιρεί την βιολογική υπόσταση της πατρότητας και της μητρότητας. Ο αποκλεισμός της ανθρώπινης - κοινωνικής μητρότητας σημαίνει ότι αφαιρείται η μητρότητα ως κατάκτηση της μακραίωνης ανάπτυξης του ανθρώπου:
«Ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό φυσικό ον, δηλαδή η ικανοποίηση των φυσικών αναγκών του, όπως και των κοινωνικών, μπορεί να συντελεστεί αποκλειστικά με κοινωνικό τρόπο. Άρα η ανθρώπινη μητρότητα και η ανθρώπινη πατρότητα είναι εγγεγραμμένες στο είδος «άνθρωπος». Ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων, γεγονός που δεν αναιρεί τη βιολογική υπόσταση, αλλά την περιλαμβάνει. Αυτό σημαίνει ότι η πατρότητα και η μητρότητα δεν μπορούν να ειδωθούν αποσπασμένες τόσο από το βιολογικό υπόβαθρο όσο και από τις κοινωνικές σχέσεις».
Ο Περισσός κατακεραυνώνει το Γονέας 1 και Γονέας 2
«Το ΚΚΕ είναι αντίθετο με τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, γιατί κατοχυρώνει γονεϊκότητα σε άτομα του ίδιου φύλου, οδηγεί στον αποκλεισμό είτε της μητρότητας, είτε της πατρότητας. Θεσμοθετεί τη διπλή γονική μητρότητα ή διπλή γονική πατρότητα αντίστοιχα. Η έννοια της διπλής ομόφυλης γονεϊκότητας στην ουσία αποκόπτει την έννοια της γονικής ευθύνης από την αντικειμενική κοινωνική και βιολογική βάση της. Γι΄ αυτό άλλωστε το 2015 το ΚΚΕ άσκησε κριτική, ενστάσεις και καταψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, προβλέποντας ότι θα αποτελούσε προθάλαμο για τον πολιτικό γάμο και την τεκνοθεσία.
Η μη θεσμοθέτηση πολιτικού γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια δεν συνιστά ανισότητα, αφού και για τα παιδιά χωρισμένων ετερόφυλων ζευγαριών δεν ισχύει η μεταβίβαση της γονικής μέριμνας του ενός από τους διαζευγμένους στον νέο/α σύζυγο του άλλου, κι ας συγκατοικούν, κι ας δέχεται το παιδί συναισθήματα ή και ουσιαστική φροντίδα από αυτόν/ήν. Στην περίπτωση ενός χωρισμένου ετερόφυλου ζευγαριού με παιδιά, οι σχέσεις των παιδιών με τους νέους συντρόφους των γονιών τους δεν οδηγεί ούτε σε αποκλεισμό της μητρότητας ή πατρότητας, ούτε σε γονεϊκότητα 1, 2, 3, 4 κ.λπ. Οι σχέσεις του παιδιού με τη μητέρα και τον πατέρα του δεν πρέπει να εμποδίζονται από τις μεταξύ τους δυσλειτουργικές σχέσεις όταν δεν συζούν. Αλλά και αυτό δεν είναι ζήτημα αποκλειστικά διαπροσωπικών σχέσεων, γιατί κι αυτές αντανακλούν τις κοινωνικές. Το κράτος πρέπει να διαμορφώνει τις προϋποθέσεις (οικονομικές, ευρύτερα κοινωνικές, νομικές, πολιτιστικές) για να εξασφαλίζεται η ουσιαστική υλοποίηση της μητρικής και πατρικής ευθύνης. Γι' αυτό, ακόμα και στην τεκνοθεσία υπάρχουν ορισμένα κοινωνικά κριτήρια σε κάθε χρονική περίοδο και χώρα».
Το ΚΚΕ εκφράζει τις αντιρρήσεις του στην εμπορευματοποιημένη χρησιμοποίηση της «παρένθετης μητέρας», από τις πιο ακραίες μορφές εκμετάλλευσης του γυναικείου σώματος.
«Η διαδικασία αυτή μπορεί να οδηγήσει στην ανεξέλεγκτη χρησιμοποίησή της και να τροφοδοτήσει τη συνειδητά επιδιωκόμενη διάρρηξη της διαλεκτικής σχέσης μητρότητας - πατρότητας, που εδράζεται στη βιολογική συμπληρωματικότητα γυναίκας - άνδρα στην αναπαραγωγική διαδικασία».
Οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, που παρουσιάζονται ως υπερασπιστές του «ατομικού δικαιώματος» - αναφέρει το ΚΚΕ – στην πράξη νομιμοποιούν την ακραία εκμετάλλευση της γυναίκας και την εμπορευματοποίηση του σώματος με την εμπορική παρένθετη μητρότητα, όπως επιβεβαιώθηκε και από τη σχετική πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, από κυβερνητικές θέσεις συνέβαλαν ακόμα και στη συγκάλυψη αστυνομικών αυθαιρεσιών σε βάρος ανθρώπων ομόφυλου σεξουαλικού προσανατολισμού.
Το ΚΚΕ σφυροκοπάει και τις θεωρίες περί τρίτου φύλου…
«Προβληματική, επίσης, θεωρούμε την κυρίαρχη γραμμή του συστήματος σύνδεσης της διεκδίκησης της διπλής ομόφυλης γονεϊκότητας με τη γενικευμένη προώθηση θεωριών – και μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος – που υποβαθμίζουν ή φτάνουν να αρνούνται την αντικειμενική βιολογική διαφορά ανδρών και γυναικών, δηλαδή των θεωριών περί «κοινωνικής κατασκευής του φύλου». Διευκρινίζουμε ότι άλλο είναι η ιδεαλιστική – μεταφυσική άποψη ότι το φύλο κατασκευάζεται κοινωνικά και άλλο βέβαια η διαλεκτική – υλιστική εξήγηση της κοινωνικής θέσης και συμπεριφοράς άνδρα – γυναίκας και των αντιλήψεων για τον κοινωνικό ρόλο τους, που διαμορφώνονται στις εκάστοτε ιστορικά δοσμένες οικονομικές συνθήκες οργάνωσης της κοινωνίας. Άλλο είναι η δυσφορία φύλου, τα intersex παιδιά, που σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν αντικειμενικά χαρακτηριστικά, κι άλλο οι θεωρίες περί … ευρέος φάσματος φύλου».
Όπως λέει ο Περισσός τέτοιες απόψεις, που προωθεί η αυτοαποκαλούμενη ηγεσία των ΛΟΑΤΚΙ, επιχειρούν να τσουβαλιάσουν ανθρώπους με διαφορετικά ταξικά συμφέροντα και πολιτικές τοποθετήσεις, με διαφορετικές εκφράσεις της σεξουαλικότητας κ.λπ.
«Αυτές οι ανορθολογικές, αντιεπιστημονικές θεωρίες υπηρετούν πολλαπλά τους στόχους του κεφαλαίου. Καλλιεργούν την αποσύνδεση του ανθρώπου από κάθε αντικειμενικό προσδιορισμό (π.χ. φύλο, τάξη κ.λπ.) και διευκολύνουν τη χειραγώγησή του στο πλαίσιο του συστήματος. Εμφανίζουν ως ατομικό δικαίωμα ακόμα και την αποδοχή της μεταμόρφωσης του ανθρώπινου σώματος με την προσθήκη εμφυτευμάτων για τη διασύνδεσή του με άλλους εργαζόμενους, με το διαδίκτυο και άλλες «έξυπνες μηχανές», για την καπιταλιστική κερδοφορία. Δηλαδή, στις σύγχρονες συνθήκες υπηρετούν τη διεύρυνση της εμπορευματοποίησης των αλλαγών στο ανθρώπινο σώμα, ενώ δεν υπάρχει ως ανάγκη για ιατρικούς λόγους».
Και το σφυροκόπημα συνεχίζεται:
«Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά διοχετεύονται, δοκιμάζονται, προωθούνται από τα πιο ισχυρά κέντρα του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπως η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι ενταγμένα σε ένα ολόκληρο πλέγμα μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, χρηματοδότησης, προπαγάνδας, που αγκαλιάζει όλες τις σφαίρες της οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής, πνευματικής ζωής, με στόχο την ενσωμάτωση, τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση».
