«Mahsa Amini και Zainab Essam Al Khazali: δύο νεκρές γυναίκες, ένα πολιτικό παιχνίδι», της Hafsa Kara-Mustapha*
Είχα την τύχη να επισκεφθώ το Ιράν μερικές φορές και να βρεθώ σε μερικά από τα πιο εμβληματικά μέρη του, από την πρωτεύουσα Τεχεράνη μέχρι το ιστορικό Ισφαχάν και την ιερή πόλη Μασχάντ. Εκτός από την ομορφιά του περιβάλλοντος, τα μαγευτικά τζαμιά ή τη θρυλική φιλοξενία των ανθρώπων του, αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, ως γυναίκα, ήταν το πόσο ασφαλής ένιωθα.
Ίσως η πιο αξιοσημείωτη ανάμνηση από τα ταξίδια μου σε αυτό το ανατολικό έθνος ήταν το γεγονός ότι οι ντόπιοι πήγαιναν στα πάρκα τη νύχτα, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών που ήταν μόνες τους ή με τα μικρά παιδιά τους. Από όλα τα πολλά πράγματα που είδα στο Ιράν, και είδα πάρα πολλά, η παρατεταμένη εικόνα των γυναικών που έκαναν τζόκινγκ ή κάθονταν μόνες τους σε ένα παγκάκι αργά το βράδυ ήταν η πιο εντυπωσιακή.
Αυτό, άλλωστε, είναι κάτι που δεν θα τολμούσα να κάνω σε καμία δυτική πρωτεύουσα και αποδείχτηκε ακόμη πιο εκπληκτικό, δεδομένου του καταιγισμού αρνητικών δημοσιευμάτων που μας τροφοδοτούν συνεχώς για τη χώρα αυτή και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι γυναίκες πολίτες της, ιδίως.
Τις τελευταίες ημέρες, αναταραχές αναφέρθηκαν στα βορειοδυτικά της χώρας μετά την κατάρρευση μιας νεαρής γυναίκας, της Mahsa Amini, η οποία κλήθηκε σε ένα διοικητικό γραφείο, κατέρρευσε στην αίθουσα αναμονής και κατά συνέπεια διαπιστώθηκε ο θάνατός της στο νοσοκομείο.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έπεσαν πάνω στην ιστορία αυτή και τη μετέδωσαν ως άλλη μια περίπτωση θεσμικού μισογυνισμού από την κυβέρνηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Αναφέρθηκε ότι συνελήφθη επειδή δεν φορούσε κατάλληλα τη μαντίλα της.
Αυτό είναι ίσως το πιο εκπληκτικό στοιχείο αυτής της θλιβερής υπόθεσης. Στο Ιράν, παρατήρησα πολλές νεαρές γυναίκες με μόνο ένα χαλαρό πέπλο στο κεφάλι τους και τα μαλλιά τους πολύ καθαρά ορατά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν ήταν τόσο πολύ μαντήλι που φορούσαν, αλλά σχεδόν μια κορδέλα, σχεδιασμένη μόνο για να συμμορφώνεται με τους κανόνες που ισχύουν στη χώρα.
Όταν, ως περίεργη δημοσιογράφος, ρώτησα για το χιτζάμπ τους, οι περισσότερες μου είπαν ότι οι κανόνες είχαν χαλαρώσει σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Και όμως, η ιστορία αυτής της γυναίκας αποτελεί πλέον παγκόσμιο φαινόμενο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν φουντώσει από τις λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης και οι εκκλήσεις για υποστήριξη των ταραχών που λαμβάνουν χώρα τώρα στο Ιράν γίνονται trend σε πλατφόρμες όπως το Twitter.
Η ιστορία έχει βέβαια το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού που λατρεύουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης όταν αναφέρονται σε κράτη που δεν ακολουθούν τη δυτική γραμμή. Η νεκρή ήταν μια γυναίκα, από την κουρδική εθνοτική ομάδα του Ιράν, η ενδυμασία της είχε θεωρηθεί "ακατάλληλη" από τις αρχές.
Εν ολίγοις, όλα τα απαιτούμενα συστατικά για να προκαλέσουν τους δυτικούς φιλελεύθερους και να πάρουν τους συνήθεις ύποπτους των ΜΚΟ μαζί τους για να ξεκινήσουν μια δυσφημιστική εκστρατεία για τον πετρελαιοπαραγωγό γίγαντα της Μέσης Ανατολής.
Παρά την άμεση έναρξη έρευνας για τα αίτια του θανάτου της και την επίσκεψη ανώτερου αξιωματούχου στην οικογένειά της για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του, το ατυχές αυτό περιστατικό αξιοποιείται για να κερδίσει ζωτικούς πόντους εναντίον του Ιράν, σε μια εποχή που οι δυτικές χώρες αναζητούν απεγνωσμένα φυσικό αέριο εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία.
Πρόκειται για μια καλοκουρδισμένη τακτική που χρησιμοποιούν τα κράτη-παρίες για να προκαλέσουν αναταραχές σε χώρες πλούσιες σε πόρους, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι τα πολύτιμα αγαθά τους θα πωληθούν τελικά σε συμφέρουσα τιμή και με όρους που ωφελούν τον αγοραστή εις βάρος του πωλητή.
Το Ιράκ, η Λιβύη, η πλούσια σε χρυσό Σομαλία... το έχουμε δει αυτό τόσες πολλές φορές που έχει γίνει κουραστικό, αλλά οι νέες γενιές της κατηχημένης νεολαίας είναι παρόλα αυτά πρόθυμες να μπουν στη μάχη και να συμμετάσχουν σε μια εξεζητημένη εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης κατά του Ιράν, νομίζοντας κατά κάποιο τρόπο ότι οι κραυγές και οι χλευασμοί τους είναι προς όφελος των γυναικών σε αντίθεση με τους δυτικούς συνεργαζόμενους γίγαντες.
Αμφίβολες ΜΚΟ όπως η Hengaw, της οποίας η προέλευση και η χρηματοδότηση είναι ασαφείς, αλλά η ιστοσελίδα της οποίας φιλοξενείται στη Φινλανδία, μεταδίδουν υπερβολικές ειδήσεις σχετικά με την υποτιθέμενη αστυνομική βία. Αυτό με τη σειρά του έχει φουντώσει την ήδη τεταμένη κατάσταση και έχουν ξεσπάσει ταραχές σε ολόκληρη τη χώρα. Στο στόχαστρο μπαίνουν αστυνομικοί αξιωματούχοι και σε μια περίπτωση λέγεται ότι ένας αστυνομικός πυρπολήθηκε από εξαγριωμένους διαδηλωτές.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης διπλασιάζουν την καταδίκη και οι συνήθεις ύποπτοι, όπως τα αναποτελεσματικά Ηνωμένα Έθνη, που συνήθως εθελοτυφλούν σε εγκλήματα που διαπράττουν δυτικές χώρες και το ισραηλινό καθεστώς, διέταξαν άμεση έρευνα για την υπόθεση, παρά το γεγονός ότι το Ιράν είναι ένα κυρίαρχο έθνος που μπορεί να διεξάγει έρευνα μόνο του.
Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι με το όνομα Zainab Essam Al Khazali πυροβολήθηκε από τον αμερικανικό στρατό στις 20 Σεπτεμβρίου κοντά στο διαβόητο στρατόπεδο Bucca στη Βαγδάτη, αλλά ούτε ένα δυτικό μέσο ενημέρωσης δεν ανέφερε τη δολοφονία, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι δεν πρόκειται πάντα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό που έχει σημασία είναι η δημιουργία αναταραχής και η καταστροφή σταθερών εθνών, όπως συνέβη τόσο συχνά στο παρελθόν.
Δυστυχώς, πολλοί Ιρανοί ομογενείς καλούν, από την άνεση των δυτικών κατοικιών τους, να συνεχιστεί η αναταραχή, όπως έκαναν οι Λίβυοι και οι Σύριοι συνάδελφοί τους πριν από λίγα χρόνια και με τις συνέπειες που γνωρίζουμε τώρα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το αυστηρό καθεστώς κυρώσεων που έχει επιβληθεί στο Ιράν έχει προκαλέσει οικονομική κρίση, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει τη ζωή του μέσου Ιρανού. Σε αυτό το κλίμα, οποιαδήποτε σπίθα μπορεί να βάλει φωτιά στους δρόμους, όπως αναμένεται πολύ σύντομα σε πολλές δυτικές πόλεις, όταν η τιμή της ενέργειας συνεχίζει να ανεβαίνει στα ύψη και οι άνθρωποι πεινούν.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά, το Λονδίνο, το Παρίσι ή η Ουάσιγκτον αγνοούν τις δικές τους κρίσεις, προτιμώντας να επικεντρώνονται σε άλλες χώρες.
Η Γαλλία, για παράδειγμα, πάντα πρόθυμη να παρεμβαίνει σε κάθε ιστορία που αφορά μουσουλμάνες γυναίκες, αδυνατεί να δει την ειρωνεία στο γεγονός ότι ένας νυν υπουργός Εσωτερικών, ο Ζεράρ Νταρμανέν, ερευνάται για βιασμό. Οι Γαλλίδες που καταγγέλλουν μια σεξουαλική επίθεση θα έχουν να κάνουν με αξιωματικούς των οποίων το αφεντικό έχει κατηγορηθεί ο ίδιος για βιασμό γυναικών. Παρόλα αυτά, τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης βρίσκονται σε φρενίτιδα για την υπόθεση της νεαρής Mahsa, της οποίας ο τραγικός θάνατος αξιοποιείται με φαιδρό τρόπο για την παραγωγή πολιτικού κεφαλαίου.
Στη Βρετανία, όπου ο μακροβιότερος μονάρχης κηδεύτηκε με όλη τη μεγαλοπρέπεια και την τελετή που αρμόζει στη φεουδαρχική εποχή του μεσαίωνα, οι πολιτικοί παραμένουν τυφλοί απέναντι στις αυξανόμενες εντάσεις στους δικούς τους δρόμους.
Ενώ τα κρατικά μέσα ενημέρωσης έκαναν ρεπορτάζ για τις χιλιάδες που απέτισαν φόρο τιμής στην εκλιπούσα βασίλισσα, η κάλυψή τους ήταν κάπως υποτονική όταν επρόκειτο να μεταδώσουν την ανησυχία με την οποία πολλοί σε ολόκληρη τη χώρα είδαν το περιττό κόστος μιας δωδεκαήμερης κηδείας, όταν χιλιάδες άνθρωποι αδυνατούν πλέον να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ενέργειας και σύντομα ακόμη και το φαγητό τους.
Η απόσπαση της προσοχής των μαζών με ανούσιες ιστορίες για διασημότητες ή ακόμη και για το Ιράν μπορεί να διαρκέσει μόνο για λίγο, αλλά φαίνεται ότι η δοκιμασμένη συνταγή έχει ακόμη λίγες καλές μέρες μπροστά της.
Το Ιράν, φυσικά, έχει αντιμετωπίσει πολλές προσπάθειες ξένης ανάμειξης και έχει βγει μόνο πιο δυνατό. Ας ελπίσουμε ότι η βία που αναφέρεται τώρα θα λάβει τέλος και ότι η νεαρή Mahsa θα αναπαυθεί εν ειρήνη.
*Η Hafsa Kara-Mustapha είναι δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής και σχολιαστής με ιδιαίτερη έμφαση στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Έχει εργαστεί για τον όμιλο FT και το Reuters και το έργο της έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Middle East, στο Jane's Foreign report και σε πλήθος διεθνών εκδόσεων. Η Hafsa είναι τακτική αναλύτρια στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο και εμφανίζεται τακτικά στο RT και στο Press TV.
via Τριαντάφυλλος Μεϊμάρης
