Κοινωνική και προσωπική ελευθερία είναι ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΑ στην μακρά πορεία προς την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση. Το ένα προϋποθέτει το άλλο για να υπάρξει.
Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι στην μακρά πορεία του ανθρώπου προς την κοινωνική και προσωπική χειραφέτηση από ταξικά, εκμεταλλευτικά, βάρβαρα και απάνθρωπα κοινωνικά συστήματα.
Η σχέση ατόμου και κοινωνίας άρα και η σχέση προσωπικής και κοινωνικής ελευθερίας είναι στατική; Είναι αχρονική;
Σε καμία περίπτωση.
Η μία νοηματοδοτειται από την άλλη, αναλόγως ποιο ταξικό κοινωνικό σύστημα έχουμε.
Έτσι στην αρχαία δουλοκτησία, ο νομικός και πολιτικός ορισμός του φυσικού προσώπου, αφορά τους ελεύθερους και εννοείται έχοντας ιδιοκτησία ανθρώπους της πόλεως. Η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία των δούλων, είναι εκτός: Αποτελούν ιδιοκτησία του ελεύθερου πολίτη.
Στην φεουδαρχία παρομοίως.
Στον καπιταλισμό έχουμε για πρώτη φορά στην γραπτή ανθρώπινη ιστορία, την επέκταση ύστερα από αιματηρούς αγώνες των λαών και των εργατικών τάξεων, της πολιτικής και νομικής ιδιότητας του πολίτη και για τα μέλη των εργατικών τάξεων. Τυπική εν πολλοίς η ιδιότητα, μιας και ο εργάτης είναι ως πολίτης ελεύθερος να επιλέξει πχ εάν θα εργαστεί ή όχι, αλλά, αν επιλέξει να μην εργαστεί, τότε θα ψοφήσει από την πείνα.
Ο υπαρκτός σοσιαλισμός και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα εκεί όπου κυβέρνησε -με εξαίρεση την Κούβα- θα ετεροκαθοριστεί δυστυχώς από τη καπιταλιστική και αργότερα καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη αντίληψη για το άτομο: Εκεί που ο φιλελευθερισμός ανάγει το άτομο στο άπαν (αρκεί φυσικά να μην αμφισβητεί το υπάρχον διότι τότε πάνε περίπατο τα ατομικά δικαιώματα), ο υπαρκτός σοσιαλισμός θα το θεωρήσει εν πολλοίς, "εμπόδιο για την ουσιαστική κοινωνική χειραφέτηση". Με τραγικές συνέπειες....
Εδώ εντάσσεται και η συζήτηση για το ανθρώπινο σώμα. Όποιος -από οποιαδήποτε σκοπιά- φέρνει την θεμελίωση της κοινωνικής ελευθερίας και την αξίωση για κοινωνική ελευθερία, σε αντίθεση με την υπεράσπιση του προσωπικού δικαιώματος στο σώμα, λέει σαχλαμάρες.
Αυτό ισχύει και για τις επιδημίες και την διαχείριση αυτών: Η ουσιαστική αντιμετώπιση των επιδημιών αφορά την συγκρότηση ενός δωρεάν, δημοσίου και ποιοτικού συστήματος περίθαλψης, για όλους και όλες, περιλαμβάνοντας και το δικαίωμα πρόσβασης σε ποιοτικά εμβόλια για όλους και όλες. Με έμφαση στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Όλα τα άλλα μέτρα που ελήφθησαν και λαμβάνονται, είναι βιοπολιτική πειθάρχησης εργατικών τάξεων και λαών. Είναι με άλλα λόγια, "διαχείριση κρίσεων, σε περιόδους κρίσης". Για αυτό και πρέπει να καταργηθούν.
Στην Γαλλία γίνεται χαμός αυτές τις μέρες, αλλά εδώ δεν φτάνουν αυτές οι ειδήσεις.
Pavlos Anastoulis
