ΝΑΙ ! ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ!
Είναι αλήθεια ότι ο λαός μας (και οι άλλοι λαοί), δέχεται πρωτόγνωρη επίθεση. Ξέρω τον "εχθρό" αλλά δεν τολμώ να πω, πως με το κλειδί μου του άνοιξα.
Δεν θα με σκότωνε, αν ο ίδιος δεν του έδινα το μαχαίρι.
Μια από τις διαφορές της δημοκρατίας από τις ολιγαρχίες και τον πρώτο τους εξάδελφο, τον φασισμό, είναι ότι στις δεύτερες ο δήμιος κραδαίνει το τσεκούρι, ενώ στην πρώτη, εγώ του βάζω στο χέρι τον πέλεκυ.
Δεν θα τολμούσαν τα αρπακτικά "ανοιχτής θαλάσσης", αν δεν είχαν ελέγξει τη δημοκρατία.
Γι αυτό παρατηρείται η "ανεξήγητη" σιγή όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης, οι ηγέτες της οποίας ανταγωνίζονταν ποιος θα γδύσει το μπράτσο του, να λάβει το " αγίασμα"(εμβόλιο) της πολυεθνικής. Μάλιστα ένας, ο παραδοσιακά αρειμάνιος, κ. Κουτσούμπας, ζήτησε από την κυβέρνηση και, κατ ανάγκην, από την ( όπισθεν αυτής) πολυεθνική," περισσότερα εμβόλια για τον λαό"!
Σιωπή όλης της αντιπολίτευσης, όταν ο νομομαθής "λαγός" Μητσοτάκης ζήτησε από την Ε.Ε να στήσει το "πιστοποιητικό εμβολιασμού", που σημαίνει το "υποχρεωτικό του εμβολιασμού", κατά παράβαση διεθνών συνθηκών που προστατεύουν την αξιοπρέπεια του Ανθρώπου.
Η θλιβερή αντιπολίτευση άφησε εκτεθειμένο τον λαό, όταν ο "νομοτσελεμεντές" ψήφισε στη Βουλή τον εκτρωματικό "νόμο"4682/2020, που ύπουλα καθιστά υποχρεωτικό τον εμβολιασμό, δήθεν υπό όρους. Άπασα η αντιπολίτευση, που αύριο θα ζητήσει την ψήφο μας, μας κράτησε και συνεχίζει να μας κρατάει στο σκοτάδι, από ιδιοτέλεια ή αμορφωσιά (αδιάφορο).
Είναι η πρώτη, νομίζω, φορά που ο πόλεμος δεν φαίνεται να έχει σύντομο τέλος, που σκοτώνει δίχως απτό αίμα, που γκρεμίζει πόλεις χωρίς χαλάσματα, που κάνει τους ανθρώπους πρόσφυγες μέσα στα σπίτια τους.
Ναι είναι πόλεμος! Τόσο ίδιος και τόσο διαφορετικός. Έχει εγκλεισμούς, καταστροφές, μαυραγορίτες, απαγορεύσεις, καθηλώσεις , φίμωτρα, δωσίλογους, φτώχεια, θανάτους αρρώστιες, τρόμο, φοβίες, καταναγκασμούς, τρέλα. Έχει, όμως, και αίμα!
Ναι είναι πόλεμος και μάλιστα παγκόσμιος! Η διαφορά με τους άλλους, είναι ότι τώρα, πιο καθαρά πλέον, μάχονται δύο μόνο έθνη. Πολεμούν, όπως έλεγε ο πολιτικός Μπενζαμιν Ντισραέλι, το "έθνος των πλουσίων" και το " έθνος των φτωχών".
Ναι είναι πόλεμος! Δεν είναι βόλτα στα πέριξ. Έχει πόνο, νίκες , ήττες θύματα. Να το πάρουμε απόφαση: Αν εμείς δεν αντισταθούμε κανείς δεν θα μας δώσει πίσω ο τι μας άρπαξε.
Είναι δύσκολο όταν οι πολιτικές δυνάμεις είναι εξαρτημένα μαγαζιά που περιμένουν την ευρωπαϊκή ελεημοσύνη για να επιζήσουν. Άρα πρέπει να οπλιστούμε με υπομονή και γνώση. Να αντέξουμε.
Να κρατήσουμε την "ποίησή" μας, κοντολογίς την ψυχή μας. Κανένας δεν χάνεται όταν κρατήσει όρθια την κρίση και την αξιοπρέπειά του. Να γυμνάσουμε το μυαλό και το σώμα. Να κρατήσουμε τους προγόνους, τους φίλους μας ζωντανούς, ακόμη κι αν έχουν πεθάνει. Να διαβάζουμε ασταμάτητα, να θυμηθούμε αριθμούς τηλεφώνων, να ξαναζήσουμε τους έρωτες που ζήσαμε και ζούμε, να ξέρουμε ότι για μας ξημερώνει και δύει ο κόσμος και ότι δεν μπορούν για καιρό να μας κρατούν δεμένους. Δεν υπάρχουν τέτοια σχοινιά και το ξέρουν πως στο τέλος θα χάσουν.
Να λέμε, όπως έλεγε ο αγαπημένος Ιάσων Ευαγγέλου, ασταμάτητα:
α) Ελεύθερος είναι όποιος μπορεί να σηκώσει μόνος του το βάρος της ελευθερίας.
β) Ελευθερία δεν είναι να μπαίνεις από το μικρότερο κλουβί στο μεγαλύτερο.
γ) Από όλες τις ελευθερίες, η απελευθέρωση από τον φόβο είναι η πιο πολύτιμη. Και από όλους τους φόβους, ο φόβος της ελευθερίας είναι ο πιο επιζήμιος.
Νίκος Αγαμέμνων Καραβέλος
