Για να φτάσεις στον Παράδεισο, περνάς πρώτα απ’ την Κόλαση... NewPage

Μετά λύπης βλέπω πως οι άνθρωποι έχουν ακόμη πολύ δρόμο μπροστά τους για να κατανοήσουν αυτό ακριβώς που τους χτυπά αλύπητα.

Μετά από δύο χρόνια αδυσώπητης καταστολής και βασανισμών εκ μέρους του Κράτους.
Κι ακόμη οι άνθρωποι βαδίζουν πάνω σε δεκανίκια ψευτο-κινηματικού καπελώματος.

Αυτή τη στιγμή συντελείται ο μεγαλύτερος ξεσηκωμός με κύριο κι αταλάντευτο όρο στη φαρέτρα του την έννοια της Ελευθερίας.
Αρχής γενομένης από τον Καναδά.
Συνεχιζόμενης στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες.
Στον Καναδά πέταξαν κάτω την ηγετική αρχή, ο Trudeau άρον-άρον δραπέτευσε απ’ το Κοινοβούλιο.
Με τα δικτατορικά του τερτίπια προσπαθεί να συντονίσει εξ αποστάσεως και να επαναφέρει το «κοπάδι» στο κρατικό μαντρί.
Επέβαλαν δεκάδες μορφές προστίμων.
Παραιτήθηκε ο αρχηγός Αστυνομίας και πάψαν να υπακούουν σε περιορισμούς.
Επέβαλαν τραπεζικό ολοκληρωτισμό με την τραπεζική πλέον επιτήρηση των εξεγερθέντων να «παγώνει» τους λογαριασμούς τους αυθαιρέτως
Οι καναδικές τράπεζες έχουν πλέον το πράσινο φως δέσμευσης ή αναστολής οποιουδήποτε λογαριασμού χωρίς δικαστική απόφαση και χαίρουν προστασίας από οποιαδήποτε νομική ενέργεια που λαμβάνεται εναντίον τους ως αποτέλεσμα.
Ακαταδίωκτοι παντού.
Οι Καναδοί αγέρωχοι ωστόσο.
Μέσα στην κακουχία και στο χιόνι.
Απτόητοι εμμένουν κι ακάθεκτοι στις θέσεις τους.
Κοντά στις 20 μέρες πλέον.

Στο ευρωπαϊκό έδαφος κινείται επίσης ολόκληρο convoi ενάντια στα κατά τόπους κοινοβούλια αλλά και στο κεντρικό των Βρυξελλών.
Στη Γαλλία έχουν πάνω από έναν χρόνο οι άνθρωποι με συνεχείς διαδηλώσεις.
Με την καταστολή να κορυφώνεται και να διαδραματίζονται μάχες σώμα με σώμα πλέον.
Οι μπάτσοι κόβαν αυτές τις μέρες πρόστιμο σε όσους Γάλλους εκστόμιζαν τη λέξη Ελευθερία!!
Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο με τον όρο Freedom στα χείλη.

Κι εδώ στην Ελλάδα πέρα απ’ τους ψεύτικους κι ηλίθιους διαξιφισμούς ανάμεσα σε εξωνημένα ανδρείκελα κομματικών παρατάξεων, που έχουν ορίσει την «αντιπολιτευτική» τους γραμμή στο ποιος θα προτείνει τα σκληρότερα μέτρα.
Πέρα απ’ τα μαχαιρώματα ανάμεσα στους εκπροσώπους της ιατρικής εξαγορασμένης Κοινότητας.
Πήραν τη σκυτάλη τα εργατο-Υπαλληλικά για να μαντρώσουν πάλι το κοπάδι στα επιμέρους συντεχνιακά του προτάγματα.
Παλιά μου τέχνη κόσκινο δηλαδή.

Είναι πάγια τακτική αποπροσανατολισμού.
Μία κατά συνθήκην συνομιλία τουτέστιν μεταξύ κυβερνώντων και κυβερνημένων, ώστε να συμφωνηθούν οι όροι της επικυριαρχίας.
Πόσα μου δίνεις για να σκύψω την κεφαλή δηλαδή!
Βλέπουμε, ας πούμε, τους αγρότες στους δρόμους.
Θα δώσω κάποια αλληλουχία στοιχείων, για να δούμε πως φτάσαμε στο 2022.
Επειδή ο αγρότης λέει: «δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής».
Και το Κράτος απαντά: «ρυθμίσεις βάσει ΑΕΠ»

Αναλύοντας το αρκτικόλεξο, Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, δεν κατανοούμε ακριβώς τις διαστάσεις της έκφρασης, ούτε των προβλημάτων που απορρέουν απ’ αυτή.
Κατά βάσιν και ουσία εννοείται το σύνολο όλων των προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες.
Το θέμα Γεωργία συνιστά την «καυτή πατάτα» για την εκάστοτε κυβέρνηση, αφού οι θεσμοθετήσεις στιγματίζουν τον αγροτικό κόσμο σαν «παρασιτικά εκσυγχρονισμένο» στην κοινή λογική.
Και γιατί «παρασιτικά εκσυγχρονισμένο»;;
Επειδή η Συνθήκη της Ρώμης εν έτει 1957 διατυπώνει την Κοινή Αγροτική Πολιτική.
Η οποία ποτέ δεν είχε ως στόχο την «ενοποίηση των γεωργικών αγορών» με τις επιδοτήσεις, όπως ευαγγελιζόταν, αλλά τη διάλυση της εταιρικότητας και την υπαγωγή του αγροτικού χώρου σε διαβρωτικές πρακτικές και τακτική κηδεμόνευσης - περιορισμού της παραγωγικότητας.
Ο αγρότης πια δεν μπορεί καν πλέον να κάνει χρήση σπόρων εκτός πιστοποιημένων υβριδίων, που κοστίζουν πανάκριβα.
Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1991 όπου και εγκρίνεται η Αρχή της Επικουρικότητας, όσες χώρες ήταν εύρωστες, ενίσχυσαν την τοπική παραγωγή τους ενώ όσες είχαν ισχνό κορβανά, υποχρεώθηκαν σε περιθωριοποίηση των ντόπιων προϊόντων και ανελέητη τακτική εισαγωγών, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αφαίμαξη και πτώχευση.
Τα μεσογειακά προϊόντα πήραν κοινώς το δρόμο της χωματερής και αμφιδρόμως εκτοξευόταν το χρέος επί του ΑΕΠ.
Είναι το γνωστό πως δεν παράγουμε ούτε σπίρτο!
Οι «σοσιαλιστικές κυβερνήσεις» απλώς λειτούργησαν ως ένα καλό ανάχωμα «συγκράτησης» των αντιδράσεων.
Ψευδολογίες δηλαδή, που με τις ευλογίες της Αριστεράς, παγιώθηκαν και υποθήκευσαν γενικότερα το θέμα παραγωγή στην Ελλάδα.

Και αντί να ζητήσεις άρση της μέγγενης και απελευθέρωση λοιπόν της παραγωγής, ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια, για να το πούμε απλά, πάλι ζητάς «μείωση καυσίμου» και «επιδότηση κόστους»!!!
Δηλαδή μπαίνεις απλώς σε διαδικασία συνομιλίας των όρων της σκλαβιάς.

Πανομοιότυπα και στα υπόλοιπα.

Όταν ζητάς επανδρώσεις κρατικών νοσοκομείων, αναγνωρίζεις στην ουσία την υπαγωγή του σώματός σου στην κρατική καταστολή, όπως μας εκπαιδεύει εδώ και δύο χρόνια.
Αντί να ζητάται πλήρης αναδιάρθρωση και υπαγωγή των νοσοκομείων σε δημόσια διαχείριση.

Όταν ζητάς προσλήψεις εκπαιδευτικών με βάση τις ανάγκες. Ποιες ανάγκες;; Αναγνωρίζεις ως εργοδότη το Κράτος.
Δεν είναι δημόσιος χώρος καλλιέργειας λοιπόν αλλά κρατικός στάβλος εκτροφής γενεών σκλάβων.

Τοιουτοτρόπως δεν επιτυγχάνεται καμία υπηρεσία, όπως υγεία ή παιδεία, ως προσφορά κοινωνικού αγαθού και κατ’ επέκταση ελεύθερο-απαλλαγμένο από την εξουσία-την αγορά-τους παράγοντες, αλλά ως «κρατική μέριμνα», όπου ο θεσμικός ρεφορμισμός υπό το πρόσχημα της Δημόσιας Υγείας ή Εκπαίδευσης επιδιώκει την συμμετοχή των εργαζομένων υγείας ή εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε θέσεις εξουσίας, στην κορυφή της διεύθυνσης οργανισμών και στην στελέχωση κυβερνητικών-κρατικών επιτελείων. Συνακόλουθα:

Άλλο σύσταση κρατικού κορβανά, στον οποίο έχουν πρόσβαση τα ενεργούμενα της Εξουσίας με προοπτική τις διεκπεραιώσεις της καταπιεστικής επικυριαρχίας της, η οποία καταλήγει σε κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού, αφού ορίζονται Πολίτες Α’ και Β’ κατηγορίας με διαφορετικά δικαιώματα-υποχρεώσεις.
Άλλο σύσταση αυτόνομων συλλογικοτήτων ανά την επικράτεια, οι οποίες αποτελούμενες από ισότιμες ομάδες Πολιτών εργάζονται-διαχειρίζονται τον δημόσιο πλούτο με προοπτική τον διαμοιρασμό των αγαθών και την υπαγωγή όλων σε ίδια προνόμια-υποχρεώσεις. Σε αυτή την περίπτωση οι κοινωνικές ισορροπίες θα μπορούσαν να αντλούν την ευρέως δημόσια διάστασή τους δια της τήρησης κοινωνικών συμβολαίων.

Θέλουμε τελικά χώρους καλλιέργειας και χώρους ίασης ελεύθερους ή θέλουμε εκπαιδευτήρια κρατικών κι εταιρικών συμφερόντων;;;

Όταν ζητάς μέτρα Προστασίας και Υγείας, τι ακριβώς ζητάς;;;;
Αναγνωρίζεις δηλαδή το κρατικό αφήγημα δικτατορίας και τις υποχρεωτικότητες που επιβάλει ως δικλείδα ασφαλείας της ύπαρξης και λειτουργίας του η κυνοβουλευτική χουντάρα!!

Μου θυμίζει την τακτική των Εξωνημένων γιατρών που μαχαιρώνονται στα τηλε-παράθυρα.
Ποιος θα σπρώξει φάρμακα και ποιος θα σπρώξει εμβόλια.

Εξ αρχής επιμένω πως ανεξαρτήτως «αρτιότητας» του κάθε σκευάσματος, ο άνθρωπος έχει υποχρέωση στην οντότητά του να παλεύει ενάντια στην κρατική επιβολή.
Να μάχεται για την κυριότητα του σώματός του.
Αν δηλαδή είναι καλό ένα φάρμακο, δέχεσαι να στο επιβάλει με το ζόρι το Κράτος;;;
Διότι ακόμη κι αν είναι «τέλειο», κρίνεται ανεπίτρεπτη η νομοθετική χορήγησή του πάνω στο σώμα σου!!
Όπως ακριβώς με τις αμβλώσεις.

Δηλαδή αν επανατοποθετηθεί στη θέση του ο υγειονομικός, μπορεί να συνεχίσει να συνεργεί κι αυτός στα εγκλήματα ανενόχλητος «κάνοντας τη δουλειά του»;;;

Ομοίως αν σου δώσει αναγνώστη τη διαφορά για το κόστος παραγωγής, δεν ενοχλείσαι που πλέον σε ευνουχίζει και δεν σου αφήνει περιθώρια να αποφασίσεις τι θέλεις εσύ και πως θα το σπείρεις;;;

Ομοίως αν σου δώσει αναγνώστη επίδομα θέρμανσης ή ηλεκτροδότησης, δεν ενοχλείσαι που σε υποχρεώνει σε χρήση της τάδε ή της δείνα μορφής ενέργειας, επειδή στο παγκόσμιο ανάγλυφο προωθούνται ανακατατάξεις ενεργειακής επικυριαρχίας;;;

Γενικά αν μας υποσχεθεί το Κράτος φαγητό, δεν έχουμε πρόβλημα που θέλει να βαράμε προσοχές για να βγούμε από την πόρτα μας;;;

Μου θυμίζει το φιάσκο των δεκάδων Επιτροπών που συστήνονται για ισότητες, δικαιώματα.
Όπου ακούς πολλές Επιτροπές, αίμα μυρίζει.
Στη συντριπτική πλειονότητά τους τα Ιδρύματα απεδείχθησαν κολαστήρια για τους ιδρυματοποιημένους.
Και οι εράσμιες κυριούλες ή κυριούληδες που προΐστανται, απλώς ξέπλεναν χρήμα βρώμικο απ’ την πίσω πόρτα.
Και βρώμικο χρήμα δεν είναι το μεροκάμαματο κανενός ρακένδυτου, που πληρώνεται μαύρα για να αποκτήσει πρόσβαση στο ξεροκόμματο.
Μου θυμίζει ένα αθώο κτήνος που έλεγε ανερυθρίαστα πως με την επιβολή του ψηφιακού χρήματος θα «ελεγχθεί το παράνομο εμπόριο όπλων και ναρκωτικών».
Πρέπει να ‘σαι ή πολύ βλάκας για να το πιστεύεις κάτι τέτοιο ή να έχεις συμφέροντα από τη συνθήκη ασφυκτικών μηχανισμών ελέγχου που στήνονται.

Και τόσα άλλα ερωτήματα, που πρέπει καθένας να απαντήσει μέσα του.

Το ζητούμενο ήταν εξ αρχής η ψηφιοποίηση του Ατόμου και ο πλήρης έλεγχός του.
Με την ολιγωρία των μενουμεσπιτάκηδων, επιτεύχθη κατά πολύ το διακύβευμα της Εξουσίας, η οποία πλέον αποκτά χαρακτηριστικά παγκόσμιας δικτατορο-δακυβέρνησης.

Με την ολιγωρία των γιαλαντζί αιτημάτων συντεχνιών, μπαίνει οριστική ταφόπλακα.

Μπροστά είναι δύο δρόμοι.
Ελευθερία ή σκλαβιά.
Στον σκλάβο το αφεντικό πάντα του δίνει φαγί.
Δεν του δίνει ποτέ όμως την ελευθερία του.
Ή θα σπάσει τις αλυσίδες του μόνος και μέσα από τη στάχτη θα αναγεννηθεί.
Ή θα μείνει στο κλουβί του να διαπραγματεύεται ημερήσια ποσότητα ψωμιού
Και στην κατοχή, όποιος έκανε τη δουλειά του, μια χαρά ήταν
Δεν τον ενοχλούσαν οι κατακτητές...
Μοιραία οι θνητοί διαλέγουν.

Κύριο αίτημα τη δεδομένη στιγμή είναι η ελευθέρωση.
Μετά η ρύθμιση των παραμέτρων.
Αυτό που επίκειται είναι προτεραιότητα σε Freedom εκδηλώσεις-διαδηλώσεις.
Δεν γίνεται να προελαύνει η ναζιστο-σταλινομπότα.
Κι εμείς πέρα βρέχει.
Ούτε να ζητιανεύεις στον δυνάστη να σε λυπηθεί.

Και το πρόβλημα βέβαια δεν λύνεται με ηλεκτρονικές αναρτήσεις.
Οι άνθρωποι πάψαν να συναντιούνται και να συζητούν.
Δια ζώσης λύνονται τα σοβαρά προβλήματα.
Όχι με ηλεκτρονικά τσιτάτα.