H Aυτοκρατορία έπιασε δουλειά! Την ίδια στο Ιράν όπως στη Λιβύη και στη Συρία
[Αμερικανικά επίσημα στοιχεία και δηλώσεις, τελείως άγνωστα στην Ελλάδα, παρατάσσει το κατωτέρω άρθρο που προβάλλει το σημερινό δελτίο του ελεύθερου αμερικανικού οικονομικού πρακτορείου Zero Hedge. Η υιοθέτηση και προβολή του έκδηλα οφείλεται στην εκτίμηση πως προσφέρει τον κώδικα αποκρυπτογράφησης των γεγονότων στο Ιράν και όσων προδιαγράφονται ως συνέχεια στον ορίζοντα της Ουκρανίας ή της Β. Βορέας, μετά το πανόραμα των πυροτεχνημάτων και τις ευχές για ένα χρόνο ειρήνης και ευημερίας στον κόσμο.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Πριν δυο εβδομάδες, ένα υπόμνημα που διέρρευσε από τους κόλπους της κυβέρνησης Τραμπ αποκάλυπτε πως ο νεόφυτος στον ανθώνα της Ουάσιγκτον Υπουργός των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον δεχόταν καθοδήγηση για το πως η αυτοκρατορία χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν πρόσχημα για να επιτεθεί η να υποσκάψει απείθαρχες κυβερνήσεις.
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Πριν δυο εβδομάδες, ένα υπόμνημα που διέρρευσε από τους κόλπους της κυβέρνησης Τραμπ αποκάλυπτε πως ο νεόφυτος στον ανθώνα της Ουάσιγκτον Υπουργός των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον δεχόταν καθοδήγηση για το πως η αυτοκρατορία χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα σαν πρόσχημα για να επιτεθεί η να υποσκάψει απείθαρχες κυβερνήσεις.
Δημοσίευμα στο «Politico» ανέφερε:
Το υπόμνημα της 17 Μαΐου έχει τα χαρακτηριστικά βοηθήματος ταχείας εκμάθησης για έναν επιχειρηματία που γίνεται διπλωμάτης και το συμπέρασμα του προσφέρει μιαν ωμά ρεαλιστικήν εικόνα: ότι οι ΗΠΑ πρέπει να χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα ως ρόπαλο εναντίον των ανταγωνιστών τους, ενώ θα κλείνουν τα μάτια για συμμαχικά καταπιεστικά καθεστώτα, όπως οι Φιλιππίνες, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος.
Το υπόμνημα της 17 Μαΐου έχει τα χαρακτηριστικά βοηθήματος ταχείας εκμάθησης για έναν επιχειρηματία που γίνεται διπλωμάτης και το συμπέρασμα του προσφέρει μιαν ωμά ρεαλιστικήν εικόνα: ότι οι ΗΠΑ πρέπει να χρησιμοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα ως ρόπαλο εναντίον των ανταγωνιστών τους, ενώ θα κλείνουν τα μάτια για συμμαχικά καταπιεστικά καθεστώτα, όπως οι Φιλιππίνες, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος.
«Τους συμμάχους μεταχειριζόμαστε διαφορετικά –και καλύτερα- από τους αντιπάλους. Αλλιώς θα μείνουμε με περισσότερους αντιπάλους και λιγότερους συμμάχους»
εξηγεί το υπόμνημα, που έγραψε ο σημαντικής επιρροής πολιτικός βοηθός του Τίλλερσον, Μπράϊαν Χουκ.
Με αυτό που θα μπορούσε να είναι εύρημα συγχρονισμού σε κωμική παράσταση, αν δεν ήταν λόγος μεγάλης ανησυχίας, στο Ιράν ξέσπασαν ταραχές που συνεχίζονται επί ημέρες και η Δυτική Αυτοκρατορία ξαφνικά εκφράζει βαθιά δικομματική αγωνία για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των διαδηλωτών.
Μήνυμα Τραμπ στο Τουίτερ:
Μήνυμα Χίλλαρυ Κλίντον:
Με αυτό που θα μπορούσε να είναι εύρημα συγχρονισμού σε κωμική παράσταση, αν δεν ήταν λόγος μεγάλης ανησυχίας, στο Ιράν ξέσπασαν ταραχές που συνεχίζονται επί ημέρες και η Δυτική Αυτοκρατορία ξαφνικά εκφράζει βαθιά δικομματική αγωνία για τα ανθρώπινα δικαιώματα αυτών των διαδηλωτών.
Μήνυμα Τραμπ στο Τουίτερ:
«Μεγάλες διαμαρτυρίες στο Ιράν. Ο λαός επιτέλους αντιλαμβάνεται πως τα λεφτά και ο πλούτος του κλέβεται και σπαταλιέται στην τρομοκρατία. Φαίνεται πως δεν θα το ανεχθούν περισσότερο. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν προσεκτικά για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»3:03 ΜΜ- 31 Δεκ,2017
Μήνυμα Χίλλαρυ Κλίντον:
«Ο Ιρανικός λαός, ιδίως οι νέοι, διαμαρτύρονται για ελευθερία και για το μέλλον που δικαιούνται. Ελπίζω πως η κυβέρνησή τους θα ανταποκριθεί ειρηνικά και θα υποστηρίξει τις ελπίδες τους.»5:49 Π.Μ. 31 Δεκ.2017
Η Χέδερ Νώυερτ, εκπρόσωπος Στέητ Ντιπάρτμεντ:
«Ο Υπουργός Τίλλερσον επαναλαμβάνει τον βαθύ σεβασμό των ΗΠΑ για τον λαό του Ιράν. Καλούμε όλα τα έθνη να σταθούν στο πλευρό μας στην αξίωση να σεβαστεί το καθεστώς τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.»4:27 Π.Μ. 31 Δεκ.2017
Μπόρις Τζόνσον, Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών:
«Παρακολουθώ τα γεγονότα στο Ιράν με ανησυχία. Ζωτικό να έχουν οι πολίτες το δικαίωμα στην ειρηνική διαδήλωση.»3:24 Μ.Μ 31 Δεκ.2017
Ντάνιελ Μακάνταμς, Διευθυντής του «Ινστιτούτου Ρον Πωλ για Ειρήνη και Ευημερία»:
«Πανομοιότυπο αντίγραφο του σεναρίου για το Κίεβο (ουκρανικό πραξικόπημα), τη Λιβύη κλπ, ξεσκονισμένο άλλη μια φορά. Οι ίδιες λέξεις. Ιδιαίτερα απάνθρωπο το να υποκρίνεσαι πως νοιάζεσαι γι΄ αυτούς τους ανθρώπους όταν ετοιμάζεσαι να τους βομβαρδίσεις.»
Ώστε έχουμε γνώση για το τι αυτή η μουσική και το μπαλέτο σηματοδοτούν. Κάθε αιματηρό όργιο μπορεί να καλυφτεί με τη σημαία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Τον Οκτώβριο πληροφορηθήκαμε από τον τέως πρωθυπουργό του Κατάρ ότι, από το ξεκίνημα των πρώτων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας στη Συρία το 2011, εκδηλώθηκε μια μαζική πίεση από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, σ’ εφαρμογή της αποκληθείσας Αραβικής ΄Ανοιξης.
Αυτή η αποκάλυψη έγινε την ίδια εβδομάδα που το Intercept τελικά έδωσε στη δημοσιότητα έγγραφα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) που επιβεβαιώνουν ότι ξένες κυβερνήσεις είχαν τον άμεσο έλεγχο των «ανταρτών», οι οποίοι άρχισαν τις επιθέσεις στη Συρία ύστερα από εκείνες τις διαδηλώσεις του 2011. Και η ταραχή για τα ανθρώπινα δικαιώματα συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία, ενώ οι κυβερνήσεις που δημόσια θρηνωδούσαν για την παραβίασή τους, μυστικά εξόπλιζαν και εκπαίδευαν οργανώσεις τρομοκρατών για να διατρέχουν την χώρα δολοφονώντας, βιάζοντας και λεηλατώντας.
Το έχουμε δει ξανά και ξανά. Στην Λιβύη, η Δυτική εισβολή δικαιολογήθηκε με το πρόσχημα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ ο στόχος ήταν η αλλαγή καθεστώτος. Στην Ουκρανία, οι πιστοί της Αυτοκρατορίας ζητωκραύγαζαν τους διαδηλωτές στο Κίεβο, όταν ο στόχος ήταν η αλλαγή του καθεστώτος. Και ποιος θα μπορούσε να λησμονήσει τους φτωχούς καταπιεσμένους πολίτες του Ιράκ που σίγουρα θα υποδέχονταν τους εισβολείς ως ελευθερωτές;
Το 2007, ο απόστρατος στρατηγός Ουέσλι Κλαρκ εμφανίστηκε στην εκπομπή «Δημοκρατία Τώρα» και δήλωσε ότι, περί τις δέκα μέρες μετά την επίθεση στους πύργους της Νέας Υόρκης, πληροφορήθηκε πως το Πεντάγωνο σχεδίαζε ήδη μιαν τελείως απρόκλητη επίθεση εναντίον του Ιράκ και πως του έδειξαν ένα υπόμνημα που εξέθετε σχέδιο για «επιθέσεις σε εφτά χώρες εντός πενταετίας, αρχίζοντας με το Ιράκ, κατόπιν την Συρία, τον Λίβανο, την Λιβύη, την Σομαλία, το Σουδάν και τελειώνοντας με το Ιράν.»
Caitlin Johnstone
