Δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν την πείνα εάν οι πολιτικές του Net Zero (μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα) απαγορεύσουν την παραγωγή αζωτούχων λιπασμάτων που προέρχονται από ορυκτά καύσιμα. Αυτή είναι η αυστηρή προειδοποίηση από δύο κορυφαίους Αμερικανούς επιστήμονες που λένε ότι η εξάλειψη των αζωτούχων λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων που προέρχονται από ορυκτά καύσιμα «θα έχει ως αποτέλεσμα περίπου ο μισός πληθυσμός του πλανήτη να μην έχει αρκετή τροφή». Προσθέτουν ότι η εξάλειψη του λιπάσματος θα δημιουργήσει «παγκόσμια πείνα».
Σε μια ευρεία εργασία με τίτλο « Προκλήσεις για το «Net Zero» με την επιστήμη », οι ομότιμοι καθηγητές William Happer και Richard Lindzen του Princeton και του MIT αντίστοιχα, μαζί με τον γεωλόγο Gregory Wrightstone, αναφέρουν ότι το Net Zero –το παγκόσμιο κίνημα για την εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων, των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου– είναι «επιστημονικά άκυρη και απειλή για τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων».
Η μάχη για το αζωτούχο λίπασμα δίνεται σκληρά από πράσινους ακτιβιστές που υποστηρίζουν μαζική μείωση στη χρήση του και την επιβολή περισσότερων οργανικών μεθόδων. Αυτό μπορεί να επεκταθεί στον φανατισμό, όπως χαρακτηρίζεται από τον George Monbiot του Guardian, ο οποίος υποστηρίζει τον τερματισμό της εξάρτησης από τη γεωργία. Το έδαφος για λιγότερες επιλογές και τροφή προετοιμάζεται επίσης στον ακαδημαϊκό χώρο. Πρόσφατα, τρεις ακαδημαϊκοί που δραστηριοποιούνται μέσω του Πανεπιστημίου του Λιντς πρότειναν ότι το δελτίο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου θα μπορούσε να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα. Επίσης, επιστρέφοντας στις μέρες που η παραοικονομία έλεγχε μέρη της εφοδιαστικής αλυσίδας, η ηθοποιός Joanna Lumley πρότεινε την επαναφορά ενός συστήματος διανομής πόντων και μια μορφή δελτίου τροφίμων όπως γινόταν κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Πίσω στην πραγματικότητα του πλανήτη, οι συγγραφείς δημοσιεύουν το παρακάτω γράφημα που δείχνει μια «αξιοσημείωτη» αύξηση στις αποδόσεις των καλλιεργειών μετά την ευρεία χρήση αζωτούχων λιπασμάτων που ξεκίνησε γύρω στο 1950.
Οι συγγραφείς επισημαίνουν γενικά ότι οποιεσδήποτε παρούσες ή μελλοντικές κυβερνητικές ενέργειες που παραλείπουν την ανάλυση των καταστροφικών συνεπειών, της μείωσης των ορυκτών καυσίμων και του CO² σε καθαρό μηδέν, σε άτομα χαμηλού εισοδήματος, ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, μελλοντικές γενιές και στις Ηνωμένες Πολιτείες, «είναι μοιραία λανθασμένη επιστήμη και αποκρουστική κυβερνητική πολιτική».
Οι Happer και Lindzen δηλώνουν ότι είναι φυσικοί επιστήμονες καριέρας που έχουν ειδικευτεί στη φυσική ακτινοβολίας και στη δυναμική μεταφορά θερμότητας για δεκαετίες. Αυτά λέγεται ότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της επιστήμης του ατμοσφαιρικού κλίματος. Κατά τη γνώμη τους, όλοι οι κανονισμοί του Net Zero είναι επιστημονικά άκυροι. Συνοπτικά αναφέρουν ότι η επιστήμη βασίζεται σε κατασκευασμένα δεδομένα που παραλείπουν στοιχεία που έρχονται σε αντίθεση με τα συμπεράσματά τους, για παράδειγμα, για ακραία καιρικά φαινόμενα. Επιπλέον, τα κλιματικά μοντέλα «δεν λειτουργούν», ενώ τα ευρήματα της IPCC είναι «κυβερνητικές απόψεις, όχι επιστήμη». Επιπλέον, τα «εξαιρετικά» κοινωνικά οφέλη του CO² και των ορυκτών καυσίμων παραλείπονται και οποιαδήποτε επιστήμη αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει καταστροφικός κίνδυνος υπερθέρμανσης του πλανήτη αγνοείται.
Παρέχονται πολλά παραδείγματα. Οι συγγραφείς παραθέτουν τον καθηγητή Στίβεν Κούνιν, πρώην υφυπουργό Επιστημών του Προέδρου Ομπάμα, όπως σημείωσε στο πρόσφατο βιβλίο του Unsettled, ότι «οι παρατηρήσεις που εκτείνονται πριν από έναν αιώνα δείχνουν ότι οι περισσότεροι τύποι ακραίων καιρικών φαινομένων δεν παρουσιάζουν καμία σημαντική αλλαγή". Λέγεται ότι ο Koonin παρουσιάζει «πολλά τρομερά παραδείγματα» τόσο κατασκευής δεδομένων όσο και παράλειψης αντιφατικών δεδομένων για ακραία καιρικά φαινόμενα στην Τέταρτη Ειδική Έκθεση Επιστήμης του Κλίματος (CSSR) της κυβέρνησης των ΗΠΑ του 2017. Η έκθεση ισχυρίζεται ότι υπήρξαν αξιοσημείωτες αλλαγές στις ακραίες θερμοκρασίες στις ΗΠΑ. Ο αριθμός των ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών που σημειώθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες «υπερβαίνει κατά πολύ» τον αριθμό των ρεκόρ χαμηλής θερμοκρασίας, ισχυρίζεται.
 |
| Η CSSR παρουσίασε το παραπάνω διάγραμμα με την επικεφαλίδα συναγερμού. Το γράφημα λέγεται ότι είναι ένα παράδειγμα εγχειριδίου κατασκευής δεδομένων. Δεν παρέχει δεδομένα, αλλά μια ασυνήθιστη αναλογία ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών προς χαμηλές. |
Ο John Christy είναι καθηγητής ατμοσφαιρικής επιστήμης και κλιματολόγος της Πολιτείας της Αλαμπάμα. Συμμορφώθηκε με το παρακάτω γράφημα που δείχνει το ποσοστό των μετεωρολογικών σταθμών των ΗΠΑ που ξεπέρασαν τους 100°F σε σχεδόν 1.000 σταθμούς σε όλη τη χώρα.
Ο Koonin συνοψίζει τα στοιχεία για τις ακραίες θερμοκρασίες σημειώνοντας: «Ο ετήσιος αριθμός ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών που σημειώθηκαν δεν δείχνει σημαντική τάση τον περασμένο αιώνα, ούτε τα τελευταία 40 χρόνια». Ο Χάπερ και ο Λίντζεν παρατηρούν μια πτωτική τάση στις υψηλές θερμοκρασίες για σχεδόν 100 χρόνια, ενώ οι εκπομπές CO² έχουν αυξηθεί και «υποδεικνύουν με σεβασμό» ότι κάθε οργανισμός που αναλύει τα κύματα καύσωνα και τις υψηλές θερμοκρασίες «έχει την επιστημονική υποχρέωση να εφαρμόζει την επιστημονική μέθοδο σε αντιφατικά γεγονότα και να αποφεύγει την κατασκευή γεγονότων».
Ο Koonin σημειώνει ότι το γράφημα CSSR, με την ανησυχητική του επικεφαλίδα, είναι ένα «παράδειγμα εγχειριδίου κατασκευής δεδομένων». Το διάγραμμα CSSR δεν παρέχει δεδομένα θερμοκρασίας αλλά την «ασυνήθιστη αναλογία» υψηλών θερμοκρασιών προς χαμηλές. Είναι «σοκαριστικά παραπλανητικό», λέει. Αυτά τα πράγματα έχουν σημασία, καταλήγει. Η λανθασμένη ιδέα των πιο συχνών υψηλών θερμοκρασιών στις ΗΠΑ είναι πιθανό να «μολύνει» τις επόμενες αναφορές. Θα πρέπει επίσης να έχει σημασία για εκείνους που διακηρύσσουν την «ακατανόητη αρχή των εκθέσεων αξιολόγησης», συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης, που δίνουν φωνή σε τέτοια παραπλανητικά συμπεράσματα.
Οι συγγραφείς δεν εντυπωσιάζονται σαφώς από το έργο της IPCC των Ηνωμένων Εθνών. Σημειώνουν ότι η διαδικασία σύνταξης εκθέσεων διέπεται από δύο κανόνες – όλες οι περιλήψεις για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής (SPM) εγκρίνονται γραμμή προς γραμμή από τις κυβερνήσεις μελών και αυτές οι SPM παρακάμπτουν τυχόν ασυνεπή συμπεράσματα που γράφουν οι επιστήμονες για τις εκθέσεις της IPCC.
Το IPCC είναι Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος υπό την αιγίδα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Άγνωστοι στους περισσότερους, δύο κανόνες της IPCC απαιτούν από τις κυβερνήσεις της IPCC να ελέγχουν ό,τι αναφέρεται ως «επιστημονικά» ευρήματα για το CO2, τα ορυκτά καύσιμα και την ανθρωπογενή υπερθέρμανση του πλανήτη, όχι από επιστήμονες.
Οι κυβερνήσεις του IPCC συναντώνται κεκλεισμένων των θυρών και ελέγχουν ό,τι δημοσιεύεται στις περιλήψεις των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής («SPMs»), που ελέγχουν ό,τι δημοσιεύεται σε πλήρεις αναφορές
Η παρακάτω εικόνα δείχνει κυβερνητικούς αντιπροσώπους (όχι επιστήμονες) να ψηφίζουν για το τι πρέπει να συμπεριληφθεί στη Σύνοψη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής.
Στα τέλη του περασμένου έτους, η Μελίσα Φλέμινγκ, υφυπουργός Παγκόσμιας Επικοινωνίας στα Ηνωμένα Έθνη, είπε σε σεμινάριο «παραπληροφόρησης» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ ότι «έχουμε την επιστήμη» γύρω από την κλιματική αλλαγή. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος πρέπει να το γνωρίζει, συνέχισε, επομένως συνεργαστήκαμε με την Google για να διασφαλίσουμε ότι μόνο τα αποτελέσματα του ΟΗΕ εμφανίζονται στην κορυφή. Ο Χάπερ και ο Λίντζεν αναφέρουν τα λόγια του αείμνηστου νομπελίστα φυσικής Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο οποίος είπε: «Καμία κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για την αλήθεια των επιστημονικών αρχών». Προσθέτουν: «Η νομιμότητα του επιστημονικού περιεχομένου καθορίζεται από την επιστημονική μέθοδο. Κανένα από τα IPCC SPM, μοντέλα, σενάρια και άλλα ευρήματα που υποστηρίζουν ότι η επικίνδυνη θέρμανση του κλίματος προκαλείται από τις CO², τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και τα ορυκτά καύσιμα δεν είναι έγκυρη επιστήμη, είναι απλώς οι απόψεις των κυβερνήσεων της IPCC».
Chris Morrison
