Μεγάλη ανησυχία λέγεται ότι επικρατεί στην Αθήνα σχετικά με τις προθέσεις Ερντογάν στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Φυσικό να ανησυχεί. Ακόμα περισσότερο όμως κι από το τι κάνει ο Ερντογάν, ο κ. Πρωθυπουργός θάπρεπε να ανησυχεί για το τι κάνει ο ίδιος και περισσόερο ακόμα οι Υπουργοι του. ‘Ισως και για το αν του λένε όλα όσα κάνουν.
Τι ανησυχεί άλλωστε; Αποφάσισε να παραδώσει «όλη την εξουσία» όχι «στα Σοβιέτ», όπως οι Μπολσεβίκοι, αλλά στις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Ο κ. Δραγασάκης φρόντισε μάλιστα να ευχαριστήσει δημοσίως την Ουάσιγκτων για τη συνδρομή τους στην … παράδοση της κυβέρνησής του.
Όταν κάποιος κάνει τις επιλογές του, πρέπει να είναι έτοιμος και για τις συνέπειές τους. Πόσο μάλλον που σήμερα ΗΠΑ και Ισραήλ κυβερνώνται από τις πιο επικίνδυνες, πιο αποσταθεροποιητικές δυνάμεις που έχει παράγει το ανθρώπινο είδος στην ιστορία του, κρίνοντας όχι από το τι θέλει κανείς να πιστεύει, αλλά από το τι πράττουν και τι απειλούν να πράξουν στη Μέση Ανατολή, στην Κορέα, στο παγκόσμιο κλίμα και απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα.
Το αποτέλεσμα των επιλογών του κ. Τσίπρα πολύ φοβούμεθα ότι είναι απολύτως προβλέψιμο, σχεδόν μαθηματικά βέβαιο. Και σε πολύ καλύτερες άλλωστε, πολύ πιο δημοκρατικές διεθνώς εποχές, όλη η νεώτερη ελληνική ιστορία αν κάτι απέδειξε είναι ότι η Ελλάδα παθαίνει τις μεγαλύτερες καταστροφές της όταν παραδίδεται στους «Συμμάχους» της (1922, 1945-49, 1959-60, 1974).
Όπως έγραψε ο Αλέξανδρος Κοτζιάς: «Ούτε υπάρχει πιο σίγουρος θάνατος για ένα έθνος, πλην να παραδώσεις την πολιτική στους συμμάχους σου» (Πολιορκία, 1953).
Την Αμερική την εκπροσωπεί τώρα στην Ελλάδα ο Πρέσβης Πάιατ, παγκοσμίως γνωστός για την προηγούμενη θητεία του στο Κίεβο. Κατά τη διάρκειά της συνέβη μία εξέγερση, ένα πραξικόπημα, ένας εμφύλιος, κατερρίφθη ένα επιβατικό αεροσκάφος και προκλήθηκε η μεγαλύτερη κρίση εδώ και 30 χρόνια στις σχέσεις Δύσης-Ρωσίας.
Τώρα, ο κ. Πάιατ έχει μεταβεί στην Άγκυρα προκειμένου να διαπραγματευθεί το μέλλον της Ελλάδας και της Κύπρου με τον κ. Τίλερσον και τον κ. Ερντογάν. Η παρουσία των Αθηνών και της Λευκωσίας εκρίθη προφανώς μη αναγκαία σε αυτές τις συζητήσεις. Θα πληροφορηθούν εκ των υστέρων όσα χρειάζεται να ξέρουν και εμείς θα υποστούμε τα υπόλοιπα.
Θα τα βάλουνε κάτω Ερντογάν, Τίλλερσον και Πάιατ να δούνε τι θα δώσουν από Ελλάδα και Κύπρο στην Τουρκία, ώστε να συμφωνήσει, αν συμφωνήσει ο Σουλτάνος. Αν τα βρούνε Τουρκία με Δύση και Ισραήλ, θα πληρώσουμε ένα μέρος του λογαριασμού, αν δεν τα βρούνε δεν αποκλείεται να οργανωθεί κανένας ωραίος ελληνοτουρκικός πόλεμος.
Ωραία κατάσταση!
Τα δώσαμε όλα, Ελλάδα και Κύπρος, στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, άφαντοι όμως οι «φίλοι» όταν τους χρειαζόμαστε. Ούτε μια ανακοίνωση υποστηρικτική των ελληνικών και κυπριακών θέσεων δεν εξέδωσαν.
Ανακύπτει όμως τότε το εξής ερώτημα, σε όποιου το κεφάλι δεν το έχει τελείως θολώσει η απελπισία.
Για ποιο λόγο έχει ξεσκιστεί η κυβέρνηση να εξυπηρετήσει τον αμερικανικό στρατηγικό σχεδιασμό για την περικύκλωση, αν όχι τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, λύνοντας το θέμα του ονόματος της πΓΔΜ εις βάρος των ελληνικών εθνικών συμφερόντων και της ελληνικής εθνικής συνοχής και δημοκρατικής τάξης; (Αλλά και καταβάλλοντας τεράστιο πολιτικό κόστος, αμφιβάλλουμε όμως αν αυτό το γνωρίζουν και το καταλαβαίνουν οι κυβερνώντες).
Για ποιο λόγο τρέχει ο κ. Κοτζιάς στην άλλη άκρη του κόσμου, στο Βανκούβερ του Καναδά, να συνδράμει τις ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να στριμώξουν, αν όχι να καταστρέψουν τη Βόρειο Κορέα – προκαλώντας και τα ειρωνικά σχόλια του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών; Έτσι που πάει, σε λίγο θα προτείνει να στείλουμε και στρατό εκεί.
Για ποιο λόγο προσφέρουμε τα πάντα, διευκολύνσεις για πυρηνικά, αν τις χρειαστούν, ιδιαίτερα επιθετικές αποστολές drones, στην Αλεξανδρούπολη, τον ‘Αραξο, την Κάρπαθο, την Κρήτη και μύρια όσα άλλα στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους; Κινδυνεύοντας να εμπλέξουμε άμεσα τη χώρα στην όλο και πιο εκρηκτική κατάσταση της Μέσης Ανατολής; (τα αυτά ισχύουν και για την Κύπρο)
Για ποιο λόγο βρωμίζουμε το όνομα της Ελλάδας σε διάφορα θέματα (όπως τους οικισμούς στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη) και καταστρέφουμε μόνοι μας συστηματικά τις σχέσεις μας με τη Ρωσία, το Ιράν και μέρος των Αράβων;
Για ποιο λόγο παραδίδουμε μόνοι μας, «καίμε» τα μεγάλα «γεωπολιτικά χαρτιά» που ακόμα διαθέτει η χώρα και θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να διαπραγματευθεί τη σωτηρία της από την οικονομική λαίλαπα που την πλήττει σχεδόν μια δεκαετία;
Η παράδοση της εθνικής κυριαρχίας σε θέματα οικονομικής πολιτικής από το 2010 και μετά στους Πιστωτές οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι τη μεγαλύτερη οικονομική-κοινωνική καταστροφή στην ιστορία του καπιταλισμού σε καιρό ειρήνης.
Η παράδοση της εξωτερικής, αμυντικής και διεθνούς πολιτικής της χώρας και του «σκληρού πυρήνα» της κρατικής κυριαρχίας Ελλάδας και Κύπρου στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους κινδυνεύει να οδηγήσει σε πόλεμο και στην πλήρη, τελική καταστροφή του ελληνικού λαού.
Αθήνα, 15 Φεβρουαρίου 2018
ΥΓ.1. Αισθανόμαστε την ανάγκη να ενημερώσουμε την κυβέρνηση ότι δεν βρισκόμαστε ούτε στο 1952 ούτε στο 1989. Μήπως πρέπει κάτι να διδαχθούμε από τις συγκλονιστικές περιπέτειες των συμπαθών Κούρδων στο Ιράκ και τη Συρία που έβαλαν όλα τα αυγά τους στο καλάθι των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ;
ΥΓ.2. Ιδού και δύο επιπλέον διδακτικά αναγνώσματα
http://www.m-lkke.gr/2018/02/11/9284/O-presbhs-twn-HPA-parembainei-me-proklhtiko-tropo-kai-upagoreuei-ta-sumferonta-tou-amerikanikou-imperialismou.html
http://www.kathimerini.gr/948687/article/epikairothta/kosmos/symvoylos-erntogan-prokalei-myga-poy-paleyei-me-enan-giganta-h-ellada
ΥΓ.3. Δύο σε ένα οι Κύπριοι με τον Νίκο Αναστασιάδη. Δεν θέλησαν μόνο να αυτοκτονήσουν οι ίδιοι με την επανεκλογή του, πυροβόλησαν και την Ελλάδα. Πάντως, ο Κύπριος Πρόεδρος δεν φαίνεται να πολυανησυχεί με τα της ΑΟΖ του. ‘Ισως μάλιστα τον εξυπηρετούν κάπως για να κάνει και νέες υποχωρήσεις. Η Λευκωσία μοιάζει με όχημα με μία μόνο ταχύτητα, την όπισθεν. Το μόνο που δεν είμαστε βέβαιοι είναι αν θα πέσει πρώτα η Κύπρος ή η Ελλάδα στο γκρεμό.
ΥΓ.4. Η πιο λυπηρή παρενέργεια από όλα αυτά είναι ο εξευτελισμός της χώρας σε Ανατολή και σε Δύση, σε Βορρά και σε Νότο, μεταξύ φίλων και εχθρών, αριστερών και δεξιών παγκοσμίως. Να τι διάβασα σε ένα πρόσφατο άρθρο στη συνεχιζόμενη εν Ευρώπη συζήτηση, για το αν πρέπει ή όχι να διαγραφεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την ευρωπαϊκή αριστερά, όπως πρότεινε το κόμμα του Μελανσόν στη Γαλλία: Εντάξει, δεν μπορούσε να τα βάλει με τον Σόιμπλε λόγω συσχετισμού δύναμης. Στον Νετανιάχου και τον Τραμπ ποιος υποχρέωσε τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να παραδοθούν;
