Κάποιοι νέοι, όμως, που παραμένουν στις γραμμές τους, «το’ χουν δέσει κόμπο» ότι επιτέλους η νέα κυβέρνηση θα προχωρήσει στην κατάργηση του βραχνά των πανελλαδικών, γι’ αυτό και δεν αναρωτιούνται αν θα γίνει αυτό αλλά πότε θα γίνει πράξη η προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ. Εξ ου και η ερώτηση που θα ήθελε να απευθύνει στον υπουργό Παιδείας μια 17χρονη σύνεδρος του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Πλην, όμως, ο Φίλης έσπευσε να την προσγειώσει ανώμαλα. «Δεν υπάρχει θέμα ελεύθερης πρόσβασης» δήλωσε. Δικαιολόγησε δε, αυτή του τη θέση λέγοντας ότι «στην πραγματικότητα όλοι μπαίνουν» στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ (φέτος 7 στους 10 υποψήφιους).
Σημειώνουμε ότι το ψευδοεπιχείρημα αυτό έχει χρησιμοποιήσει και ο επικεφαλής της Επιτροπής διαλόγου Αντώνης Λιάκος, προκειμένου να στηρίξει την νεοφιλελεύθερης κοπής πρότασή του για ένα διετές Λύκειο για λίγους κι εκλεκτούς, εξοντωτικό, εξετασιοκεντρικό, πλήρως υποταγμένο στην αγωνιώδη προσπάθεια εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο.
Είναι, όμως, μικρό πράγμα, 33.417 νέοι άνθρωποι να μένουν εκτός ΑΕΙ-ΤΕΙ; Στις φετινές εξετάσεις μετείχαν συνολικά 103.402 υποψήφιοι για 69.985 θέσεις σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Αμέσως, αμέσως δηλαδή 33.417 υποψήφιοι έμειναν εκτός νυμφώνος. Οι 84.441 υποψήφιοι ήταν αυτοί των Γενικών Λυκείων. Αυτοί διεκδικούσαν 57.991 θέσεις. Εκτός ΑΕΙ-ΤΕΙ έμειναν δηλαδή «με το καλημέρα» 26.450 υποψήφιοι.
Τα αποτελέσματα αυτά είναι συνήθη και επαναλαμβάνονται από χρονιά σε χρονιά. Αρα, καταρχάς δεν εισάγονται όλοι. Εκείνοι που μένουν απέξω είναι κυρίως παιδιά λαϊκών στρωμάτων, που δεν άντεξαν τον σκληρό ανταγωνισμό, που συνεπάγεται πολύχρονη, πολυέξοδη (στα φροντιστήρια), εξοντωτική προετοιμασία (οι γόνοι των μεσοαστικών και μεγαλοαστικών οικογενειών έχουν και άλλες διεξόδους στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, σε ακριβά κολέγια, κ.λπ.) και για τα οποία δεν σκοτίζεται, ως φαίνεται, κατά δήλωσή του, ο Φίλης.
Επειτα είναι και το γεγονός ότι υποψήφιοι προερχόμενοι κατά κύριο λόγο από αυτά τα χαμηλά λαϊκά στρώματα εισάγονται σε σχολές χαμηλής ζήτησης, κυρίως των ΤΕΙ, που δεν αποτελούν και πρώτη προτίμησή τους, ενώ στη συνέχεια είτε τις εγκαταλείπουν είτε κάνουν πολλά χρόνια να πάρουν το πτυχίο.
Πώς απαντάει ο υπουργός Παιδείας, που εμφανίζεται ως «πολλά βαρύς αριστερός», σ’ αυτό το πρόβλημα;
Δηλώνει ότι οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα επιλογής για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που θα ρυθμίζει «ποιος μπαίνει, σε ποια σχολή, με ποια κριτήρια». Απαντάει, δηλαδή, ως πατενταρισμένος αστός, που έχει κλείσει τα μάτια στους χίλιους μύριους ταξικούς φραγμούς που ταλανίζουν τον μαθητή καθόλη τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά και λόγω της ταξικής του θέσης στην κοινωνία.
Το ερώτημα γι’ αυτόν που μπαίνει είναι αν το σύστημα αυτό θα είναι το σημερινό, όπου η επιλογή γίνεται εκτός σχολείου, μέσω των πανελληνίων εξετάσεων, αν θα είναι επιλογή από τα ίδια τα Πανεπιστήμια, ή αν θα είναι ένα σύστημα, στο οποίο η ευθύνη της επιλογής θα δοθεί στο Λύκειο.
Από τα λεγόμενα του υπουργού Παιδείας προκύπτει ότι η πρώτη περίπτωση απορρίπτεται, διότι στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη φροντιστηριακή εκπαίδευση (ενώ τάχα όλες οι άλλες επιλογές την αποκλείουν). Η δεύτερη απορρίπτεται και αυτή διότι είναι «ένα σύστημα που δημιουργεί φραγμούς» (θυμίζουμε, όμως, ότι η πρόταση Λιάκου εμπεριέχει την επιλογή από τα ίδια τα ιδρύματα. Ενα μεγάλο ποσοστό της μοριοδότησης των υποψηφίων για την εισαγωγή θα είναι το Εθνικό Απολυτήριο, που θα αποκτάται και με εξετάσεις σε μαθήματα που θα έχουν επιλέξει οι μαθητές με βάση τα κριτήρια εισαγωγής που θέτουν διάφορες πανεπιστημιακές σχολές και ένα άλλο μικρότερο ποσοστό θα είναι άλλα κριτήρια που θα θεσπίζουν τα ίδια τα ιδρύματα).
Ο Φίλης, φαίνεται, να συντάσσεται με την τρίτη περίπτωση (επιλογή μέσα από το Λύκειο), αξιοποιώντας και τη «διεθνή εμπειρία».
Κοντολογίς, το υπουργείο Παιδείας και η συγκυβέρνηση προτίθενται να υιοθετήσουν ένα σύστημα εισαγωγής που θα είναι ένας «χυλός» από το ανακάτεμα του συστήματος Αρσένη, του συστήματος Διαμαντοπούλου, της πρότασης Λιάκου, κ.λπ. Ενας «χυλός», όμως, ζεματιστός που θα κατακάψει τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Γιούλα Γκεσούλη
