Πολλοί άνθρωποι στην Αριστερά αναρωτιούνται : μα πως είναι δυνατόν απλοί λαϊκοί και εργατικοί άνθρωποι στις ΗΠΑ να ψηφίζουν τον δισεκατομμυριούχο Τραμπ, και μάλιστα ακόμη και γυναίκες η έγχρωμοι, που καθυβρίζονται καθημερινά από τον ώμο δημόσιο λόγο του η την πρακτική του, όσο ήταν πρόεδρος. Η αύριο να ψηφίσουν στην Γαλλία την Λεπέν. Η άλλου την συντηρητική Δεξιά η την Ακροδεξιά. Τι τους κάνει να χάνουν τόσο πολύ από την οπτική τους το ταξικό τους συμφέρον και να ψηφίζουν δυνάμεις προοπτικά αντιδημοκρατικές, ενώ η αστική δημοκρατία είναι το τελευταίο όπλο των λαϊκών ανθρώπων απέναντι στην απόλυτη εξουθένωση και εκμετάλλευση;
Μα, η απάντηση δεν είναι τόσο δύσκολη. Αντιμετωπίζουν μια Αριστερά η Κεντροαριστερά, που τους σέβεται ακόμη λιγότερο από την λαϊκή Δεξιά. Μια Αριστερά της εναλλακτικής αστικής τάξης και διανόησης. Μα, θα μου πείτε, είναι αυτό δυνατόν, δεν υπερβάλλεις; Όχι, δεν υπερβάλλω. Αντιμετωπίζουν μια Αριστερά που στο θέμα της φυλετικότητας χαρακτηρίζει τον δυτικό πολιτισμό η την ” λευκότητα” με απόλυτα αντεστραμμένο ρατσισμό : ο δυτικός πολιτισμός και η ” λευκότητα” είναι καταραμένα πράγματα συλλήβδην. Θέλουν να καταργήσουν την ” λευκότητα”.
Ο όρος είναι στα αγγλικά abolition of whiteness. Από τον Όμηρο ως τον Χίτλερ και τους λευκούς δουλεμπόρους ( για τους Άραβες δουλεμπόρους η τους Αφρικανούς, δεν υφίσταται ζήτημα)..Αντιμετωπίζουν μια Αριστερά η Κεντροαριστερά που χάριν της ισότητας (έναντι ποιών;) καταργεί τους όρους ” μητέρα” η ” πατέρας” ως προσβλητικούς της αξιοπρέπειας (ποιών;;).
Αντιμετωπίζουν μια Αριστερά η Κεντροαριστερά που θεωρεί το άλλο μισό του ουρανού ( δηλαδή την αρρενωπότητα) ως απόλυτο ταυτόσημο του βιασμού.
Αντιμετωπίζουν μια Αριστερά που θεωρεί συλλήβδην την πυρηνική οικογένεια ως χώρο κακοποίησης και βίας, και μάλιστα χωρίς να αντιπροτείνει ένα εναλλακτικό μοντέλο βιώσιμης συνύπαρξης των φύλων και των σεξουαλικών προσανατολισμών. Αντιμετωπίζουν μια Αριστερά που θέλει να αστυνομεύει και να λογοκρίνει τον λόγο τους, την ερωτική τους προσέγγιση,την σεξουαλικότητα τους, το όνειρο τους, τα πάντα.Και μάλιστα αυτή η αστυνόμευση βλάπτει και τις γυναίκες, δεν περιορίζει μόνο τους άνδρες.
Αντιμετωπίζουν μια Αριστερά ,επίσης, που βαφτίζει τον πατριωτισμό και τις εθνικές ιστορικές ρίζες ως εθνικισμό, σωβινισμό και ντροπή. Αντιμετωπίζουν δηλαδή μια Αριστερά σε όλα τα επίπεδα μηδενιστική. Μετά από όλα αυτά ,οι απλοί και λαϊκοί άνθρωποι, έχοντας κιόλας υπόψιν τους, ότι η ίδια Αριστερά που θέλει να τους αστυνομεύει στην ζωή τους, όταν έρχεται στην εξουσία, τα βρίσκει απόλυτα με το μονοπωλιακό και το πολυεθνικό κεφάλαιο και διαχειρίζεται τον νεοφιλελευθερισμό, λένε στην υπαρκτή Αριστερά ένα ” άι σιχτιρι” και ψηφίζουν τους αντιπάλους της πολιτικής ορθότητας, αγνοώντας ότι και αυτοί είναι ταξικοί τους εχθροί.
Το κάνουν γιατί έχουν φτάσει σε βιοτικό και υπαρξιακό αδιέξοδο. Διότι δεν έχουν την Αριστερά ως ταξικό εκφραστή στην ζωή τους αλλά ως ιδεολογικό μπάτσο. Η Αριστερά και η Κεντροαριστερά της πολιτικής ορθότητας είναι πρωταγωνιστής αυτού του αδιεξόδου και βασικός σπόνσορας της Ακροδεξιάς.
Δημήτρης Μπελαντής
