Αν το καλοσκεφτεί κανείς, ο κ. Σαμαράς με τις θέσεις που εκφράστηκαν με τις δηλώσεις που έκανε στο Ζάπειο όσο και ο κ. Βενιζέλος με την δημόσια αντιπαράθεση που είχε με τον άνθρωπο που έφερε τα Μνημόνια στην Ελλάδα , τον Γεωργάκη Παπανδρέου διατύπωναν την ανάγκη για επαναδιαπραγμάτευση των όρων που είχαν συμφωνηθεί με το Μνημόνιο Ι. Απο την πλευρά του , η ρητορική Τσίπρα καθ΄όλη την διάρκεια της παρουσίας του ως αντιπολίτευση επικεντρώνονταν στις ολέθριες επιπτώσεις των Μνημονίων και την ανάγκη ανατροπής τους. Είτε στην μία είτε στην άλλη περίπτωση οι δημόσιες τοποθετήσεις τους , υπονοούσαν αν όχι μετωπική σύγκρουση τουλάχιστον μία σκληρή διαπραγμάτευση.
Φυσικά τόσο ο κ.Σαμαράς όσο και ο κ. Βενιζέλος πριν τις εκλογές του 2012 υπέγραψαν ένα επαίσχυντο κείμενο υποταγής μπροστά στο οποίο οι δηλώσεις μετανοίας που υπέγραφαν οι κομμουνιστές στο παρελθόν ήταν σαν τα "χαρτάκια των μαθητικών όρκων". Αλλά και ως δηλωσίες ποτέ δεν δήλωσαν δημόσια την απόφαση τους να μη διαπραγματευτούν τους όρους του Μνημονίου.Όσον αφορά τον κ. Τσίπρα και την ηγετική του ομάδα η διαπραγμάτευση είχε γίνει πολιτικό λάβαρο ακόμα και όταν υπέγραφε το Μνημόνιο ΙΙΙ. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την ρητορική περί "παράλληλου προγράμματος" και όλες τις μεγαλοστομίες που ακούστηκαν τόσο τον Ιανουάριο όσο και των Σεπτέμβριο 2015.
Κάθε ενηλικος γνωρίζει ότι για να γίνει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση θα πρέπει να έχει κατά νου εναλλακτικά σενάρια. Να γνωρίζει μέχρι που είναι διατεθειμένος να δώσει, τα όπλα που θα χρησιμοποιήσει και το κόστος που είναι διατεθειμένος να επωμιστεί. Αυτό αφορά στην καθημερινότητα πόσο μάλλον στην πολιτική που παίζεται το παρόν και το μέλλον ενός λαού και η κυριαρχία μίας χώρας.
Η αποδοκιμασία των δηλώσεων των Βαρουφάκη, Γκάλμπρειθ που αποκάλυπταν τις διαδικασίες που θα έπρεπε να ακολουθηθούν στην πιθανότητα αναγκαστικής μετάβασης σε νόμισμα διαφορετικό του Ευρώ δύο μπορεί να σημαίνουν : είτε υποκρισία είτε επιπολαιότητα. Υποκρισία διότι το να αποδοκιμάζεις κάτι που έχεις στα συρτάρια σου και υποτίθεται που είσαι έτοιμος να το βγάλεις στο τραπέζι είναι μία πράξη πλήρους απαξίωσης της αλήθειας και της ειλικρίνειας απέναντι στο λαό που σε εξέλεξε. Επιπολαιότητα διότι αν κάνεις μία διαπραγμάτευση χωρίς να έχεις προβλέψει πως θα αντιδράσεις στο χειρότερο σενάριο τότε είναι σαν να συνομιλείς με κάποιον απλώς και μόνο για να ορίσεις τις διαδικασίες της πλήρους και της ολοκληρωτικής παράδοσης.
Και σε αυτήν την διαδικασία το μέγεθος της υποκρισίας της σημερινής Κυβέρνησης είναι πολλαπλάσιο απο εκείνο των προκατόχων της διότι ο σημερινός πρωθυπουργός είχε κάνει σημαία την ρήξη. Επομένως ένας απλός άνθρωπος , με δεδομένες τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών νομιμοποιείται να αισθάνεται ότι του λένε ψέμματα. Ψέματα διότι δεν υπήρξε ποτές διαπραγμάτευση ή ψέματα επειδή δεν παραδέχονται την αλήθεια.
Σε κάθε περίπτωση , ο δημόσιος διάλογος που αναπτύχθηκε σχετικά με το plan X δείχνει ότι πλέον το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πλήρως απαξιωμένο και υποταγμένο. Αλήθεια, πως μπορεί να αντιμετωπίζει κανείς τον κ. Μητσοτάκη μετά τις δηλώσεις τους(για τον κ.Θεοδωράκη και την κυρία Γεννηματά ούτε λόγος να γίνεται); Τι θα κάνει αν και όταν εκλεγεί πρωθυπουργός και ο κ.Σόιμπλε του ζητήσει την Ακρόπολη; Θα την παραδώσει διαμαρτυρόμενος;Όχι θα απαντήσουν απο το περιβάλλον του θα αρνηθεί. Ε τότε δεν θα πρέπει να έχει ένα plan z στην περίπτωση που το πράγμα πηγαίνει προς ...Ολοκαύτωμα;
Κοντολογίς ότι και απο τα δύο και αν συμβαίνει είναι ένας επικίνδυνος πρωθυπουργός διότι είτε χρησιμοποιεί το ψεύδος για να κτυπήσει τους αντιπάλους του είτε είναι διατεθειμένος να παραδώσει την χώρα άνευ όρων.
Τα ίδια και χειρότερα για τον κ. Τσίπρα. Είτε λέει και αυτός ψέμματα είτε φόρτωσε στην πλάτη του ελληνικού λαού ένα κόστος δεκάδων δισ. (κάποιοι τα ανεβάζουν στα 100 δισ) λόγω της διαπραγμάτευσης εντελώς απροετοίμαστος. Ότι και απο τα δύο και αν ισχύουν είναι τραγικά για τους έλληνες. Υπάρχει όμως και μία άλλη εκδοχή: όλα αυτά τα δεινά που φόρτωσε ο κ. Τσίπρας στον ελληνικό λαό ουσιαστικά δεν ήταν αποτέλεσμα ουτε της υποκρισίας ούτε της ανικανότητας. Απλώς αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να επιβάλλει τα capital controls χωρίς να αντιμετωπίσει το κίνδυνο να βγουν οι άνθρωποι στον δρόμο.
Τα ίδια και χειρότερα για τον κ. Τσίπρα. Είτε λέει και αυτός ψέμματα είτε φόρτωσε στην πλάτη του ελληνικού λαού ένα κόστος δεκάδων δισ. (κάποιοι τα ανεβάζουν στα 100 δισ) λόγω της διαπραγμάτευσης εντελώς απροετοίμαστος. Ότι και απο τα δύο και αν ισχύουν είναι τραγικά για τους έλληνες. Υπάρχει όμως και μία άλλη εκδοχή: όλα αυτά τα δεινά που φόρτωσε ο κ. Τσίπρας στον ελληνικό λαό ουσιαστικά δεν ήταν αποτέλεσμα ουτε της υποκρισίας ούτε της ανικανότητας. Απλώς αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να επιβάλλει τα capital controls χωρίς να αντιμετωπίσει το κίνδυνο να βγουν οι άνθρωποι στον δρόμο.
Αν αυτό είναι αλήθεια τότε έχουμε να κάνουμε με ένα άνθρωπο με προδιαγραφές ανάλογες με εκείνες των πιο σκοτεινών ηγετών στην παγκόσμια ιστορία. Και αυτό ξεπερνά τα όρια της καλόπιστης κριτικής και γίνεται επικίνδυνο.
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα όλη αυτή η κριτική δεν σημαίνει ότι είναι έκφραση αποδοχής των κκ Βαρουφάκη, Γκάλμπρειθ . Το αντίθετο. Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά για την στάση και τις επιλογές του πρώην υπουργού,με κορυφαία την υπογραφή της συμφωνίας του Φεβρουαρίου η οποία ουσιαστικά προδιέγραψε το αποτέλεσμα της "διαπραγμάτευσης" που υποτίθεται ότι έκανε . Και τότε διερωτάται κανείς αφου έβαλε την τζίφρα του τότε ποιά ήταν η χρησιμότητα του plan X.
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα όλη αυτή η κριτική δεν σημαίνει ότι είναι έκφραση αποδοχής των κκ Βαρουφάκη, Γκάλμπρειθ . Το αντίθετο. Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά για την στάση και τις επιλογές του πρώην υπουργού,με κορυφαία την υπογραφή της συμφωνίας του Φεβρουαρίου η οποία ουσιαστικά προδιέγραψε το αποτέλεσμα της "διαπραγμάτευσης" που υποτίθεται ότι έκανε . Και τότε διερωτάται κανείς αφου έβαλε την τζίφρα του τότε ποιά ήταν η χρησιμότητα του plan X.
Με αυτά και εκείνα άνθρωποι σας όλους αυτούς "τραυματίζουν" θανάσιμα την δημοκρατία αφού στην πραγματικότητα λειτουργούν ως δούρειοι ίπποι για την άκρα δεξιά που παραμονεύει.
