Η κτηνωδία της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και του επιστημονικού προσωπικού του ΕΟΠΥΥ, καθώς και οι επικοινωνιακές αθλιότητες του Σπυρίδωνα-Άδωνι Γεωργιάδη και του Γιάννη Λοβέρδου, γύρω από το ζήτημα της φαρμακευτικής αγωγής του, παραπάνω, εικονιζόμενου μικρού Παναγιώτη-Ραφαήλ Γλωσσιώτη, που πάσχει από μια σπάνια και θανατηφόρα μορφή αναπνευστικής μυικής ατροφίας, είναι η μια διάσταση της υπόθεσης, με την οποία ασχολείται το σημερινό δημοσίευμα.
Οι υγειονομικές επιτροπές του ΕΟΠΥΥ και από κοντά, ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας και το πρωθυπουργικό γραφείο αρνούνται, μέχρι τώρα, πεισματικά, να εγκρίνουν την πληρωμή του χρηματικού ποσού, που απαιτείται, για μια δαπανηρότατη πειραματική γονιδιακή θεραπεία, που χορηγείται, στις Η.Π.Α. και ενώ το αμερικανικό νοσοκομείο έχει κάνει αποδεκτή την εισαγωγή του μικρού, σε αυτό, για να του χορηγήσει το συγκεκριμένο θεραπευτικό σχήμα, αλλά απαιτεί την προπληρωμή του χρηματικού ποσού, προκειμένου να προβεί, στην χορήγηση του φαρμάκου.
Εννοείται ότι αυτή η τραγική διάσταση της ανείπωτης αναλγησίας της κυβέρνησης και του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι πολύ σημαντική. Ο μικρός Παναγιώτης-Ραφαήλ πρέπει να λάβει το συγκεκριμένο φαρμακευτικό σχήμα και ας το επιστημονικό προσωπικό του ΕΟΠΥΥ και η κυβέρνηση, τον έχουν καταδικάσει (... λόγω βιβλιογραφίας, όπως, ξεδιάντροπα, λένε), στον αργό και βασανιστικό θάνατο, που προβλέπεται, ως εξέλιξη της πορείας του νοσήματός του.
Η προσπάθεια, για την σωτηρία του μικρού παιδιού πρέπει, σε κάθε περίπτωση και πάση θυσία, να γίνει, έστω και αν αποτύχει.
Ο μικρός Παναγιώτης-Ραφαήλ πρέπει να σωθεί.
Και το παρόν δημοσίευμα γίνεται, για να συμβάλει, στις σχετικές προσπάθειες, που γίνονται.
Αυτή, όμως, δεν είναι η μόνη διάσταση του προβλήματος. Είναι, μόνον, η μία. Υπάρχει και άλλη μία διάσταση του όλου ζητήματος, η οποία μπορεί να μην έχει την ίδια αξία, με αυτήν που, ήδη περιγράψαμε, αλλά είναι και αυτή σοβαρή. Είναι, μάλιστα, πολύ σοβαρή, αφού αφορά το βρώμικο παρασκήνιο, που υφίσταται και σχετίζεται, με την βρώμικη και ελεεινή προσπάθεια και την, απολύτως, ιδιοτελή συνέργεια της κυβέρνησης, με πρωταγωνιστή το πρωθυπουργικό γραφείο και των συστημικών μεγάλων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της χώρας, για την αποτροπή της ευρείας δημοσιότητας, στην υπόθεση του μικρού Παναγιώτη-Ραφαήλ και την αποσιώπηση του θέματος, επειδή βλάπτει την εικόνα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του.
Ότι η "ιδιωτική πρωτοβουλία", στον χώρο της ενημέρωσης και των ΜΜΕ είναι καταστροφική, ως προς την ενημέρωση του κοινού, αφού οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ καθορίζουν την παραγωγή των ειδήσεων, με τις οποίες τρέφεται η κοινωνία και προσδιορίζουν το τί είναι είδηση και το τί δεν αποτελεί είδηση, είναι γνωστό, αλλά, συνήθως, αποφεύγεται να λεχθεί, με παραδειγματικό τρόπο.
Η περίπτωση της αποσιώπησης του θέματος της θεραπείας του μικρού Παναγιώτη-Ραφαήλ, από τα συστημικά ελληνικά ΜΜΕ, επειδή έτσι θέλει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και επειδή έτσι συμφέρει τους ιδιοκτήτες των ραδιοτηλεοπτικών μέσων και των εφημερίδων, οι οποίοι βρίσκονται σε καθημερινή συναλλαγή, με αυτήν και επιθυμούν να την εξυπηρετήσουν, επειδή έτσι υπηρετούν και τα δικά τους συμφέροντα, η ικανοποίηση των οποίων εξαρτώνται, από την κυβέρνηση (αλλά και τον πολιτικό κόσμο της χώρας), είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα και είναι, απολύτως, χαρακτηριστική της ενεργού και της καθημερινής διαπλοκής ανάμεσα, στους ιδιοκτήτες, τους αρχισυντάκτες και τους "φημισμένους" (και μη) συντάκτες των συστημικών Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, με την κυβέρνηση και τον πολιτικό κόσμο, των οποίων γίνονται θεραπαινίδες, πουλώντας φούμαρα, ως ειδήσεις, στους πολίτες, ως άτομα και στην κοινωνία, ως σύνολο.
Αυτό που συμβαίνει, στην περίπτωση του μικρού Παναγιώτη-Ραφαήλ, συμβαίνει, σε καθημερινή βάση και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, που αφορούν το τί πρέπει να παρουσιασθεί, ως είδηση και το τί δεν πρέπει (ή δεν αξίζει) να παρουσιασθεί, ως είδηση, στην κοινωνία.
Οι ειδήσεις παράγονται, στα εργαστήρια των ΜΜΕ και φιλτράρονται, σε αυτά, προκειμένου να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των κυβερνήσεων, του πολιτικού κόσμου και των διάφορων επιχειρηματικών και λοιπών παραγόντων, ούτως, ώστε οι πολίτες και η κοινωνία, ως σύνολο, να διάγουν, υπό έλεγχο και ησύχως και να καθοδηγούνται από αυτά τα "ειδησεογραφικά" όργανα, που ασκούν ένα καθαρό (στην πραγματικότητα, απολύτως, ρυπαρό και ελεεινό) προπαγανδιστικό έργο και να πληροφορούνται, αυτά που θέλει η εντόπια ελίτ, ως άρχουσα τάξη.
Το απλούστατο συμπέρασμα, που βγαίνει, από όλα αυτά, δεν είναι καθόλου δύσκολο να διατυπωθεί.
Η ατομική ιδιοκτησία, στα Μέσα Μαζικής Ένημέρωσης πρέπει, απαραιτήτως, να καταργηθεί.
Δεν χωρεί δεύτερη κουβέντα, ως προς αυτό. Μόνον, έτσι, θα αποκαθαρθεί η διαδικασία της παραγωγής και της διάδοσης των ειδήσεων και θα εκριζωθούν οι μηχανισμοί της προπαγάνδας των επιχειρηματικών συμφερόντων, των κυβερνήσεων και των πολιτικών συστημάτων, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα εαυτών και αλλήλων.
Φυσικά, αυτή η διαπίστωση είναι, απολύτως, ανεπαρκής, όταν δεν αναφέρεται, στην τύχη των κρατικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία, σε καμμία περίπτωση, δεν πρέπει να αφεθούν και να αντικαταστήσουν τα ιδιωτικά.
Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης πρέπει να καταργηθούν και αυτά.
Ούτε και γι' αυτό, χωρεί δεύτερη κουβέντα.
Εννοείται ότι η κατάργηση αυτών των δύο πυλώνων της προπαγάνδας, που ασκούν οι διάφορες άρχουσες ελίτ, στις κοινωνίες του πλανήτη μας, είναι δύσκολη και πρέπει να συνοδευθεί, από αντιπροτάσεις, οι οποίες δεν είναι, τόσο δύσκολο να διατυπωθούν. Είναι, όμως, δύσκολο να πραγματοποιηθούν.
Αλλά οι όποιες δυσκολίες, στην διατύπωση και την εφαρμογή των όποιων προτάσεων, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να διατυπωθούν και να επικοινωνηθούν οι διαπιστώσεις, που, εδώ, γίνονται και οι οποίες αφορούν την αδήριτη αναγκαιότητα της εκρίζωσης των προπαγανδιστικών μηχανισμών της παραγωγής των ειδήσεων, που εξυπηρετούν τις διάφορες ελίτ, με την κατάργηση των ιδιωτικών και των κρατικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Κάθε άλλο.
tassosanastassopoulos.blogspot.com
