Λέγεται πως στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους και την υποδούλωση στους Αγγλοσάξωνες, κλήθηκε από το βασιλιά σε γεύμα γνωστός ποιητής, κάποιοι αναφέρουν τον Σούτσο. Οι αυλικοί ευνοούσαν τις επαφές με τους λογοτέχνες, κατά τα πρότυπα της πολιτισμένης, να πούμε, Δύσης.
Στα νεότερα χρόνια, τούτο απαντάται σε δεξιώσεις και στα γκαλά, όπου πνευματικοί λαγοί ζευγαρώνουν με κροκόδειλους, για προβολή και δημόσιες σχέσεις.
Για να του κάνουν, λοιπόν, πλάκα έβαλαν στο πιάτο του το αιδοίο της ψητής γουρούνας, και παρακολουθούσαν, οι κυρίες κυρίως, κρυφογελώντας τις αντιδράσεις του.
Εκείνος ατάραχος, κατέβασε το παντελόνι του και το σώβρακο, έβγαλε έξω τελετουργικά το πέος του και το ακούμπησε μαλακά στο τραπέζι. Στις έκπληκτες φωνές των συνδαιτημόνων, αυτός απάντησε ήρεμα και φυσικά:
"Κυρίες και κύριοι...κατά το μεζέ και το πιρούνι".
Στις μέρες μας, όπως γνωρίζετε, ακούγεται πλέον κατά κόρον το σύνθημα " Μητσοτάκη γ....". Μάλιστα δε γράφονται και επικά περί αυτού ποιήματα. Το σύνθημα αυτό αποτελεί σκληρή προέκταση παλαιοτέρου, που αφορούσε τον πατέρα του και έλεγε " Μητσοτάκη κάθαρμα".
Είναι απορίας άξιο, πώς επί του επιθέτου αυτού, "Μητσοτάκης", συμποσούται τόση αντιπάθεια και απαξία και αηδία. Δύο τινά συμβαίνουν: ή ο λαός καταλαμβάνεται άδικα από μαζική υστερία και παράκρουση, ή κάτι κακό έχουν κάνει στη χώρα οι φέροντες το εν λόγω επίθετο.
Εμείς απλώς αποτυπώνουμε το γεγονός. Επισημαίνουμε βέβαια ότι η έκφραση εκ πρώτης όψεως παρίσταται ως βρισιά, πλην όμως πρέπει να προσεχτεί τούτο: Εκφέρεται όχι κατά τρόπο προτρεπτικό, αφού τότε θα ήταν " άει γ... ", ούτε προστακτικό, για παράδειγμα :" πήγαινε γ..." .
Συνεπώς το σύνθημα εκφέρεται απλώς ως έκφραση διαπίστωσης γεγονότος, ως λόγος εξακρίβωσης της αλήθειας, ως απόδειξη αυθεντική ότι το ιστορούμενο γεγονός είναι αληθινό.
Το δε ιστορούμενο, μάλλον δεν αναφέρεται κατά κυριολεξία (sens propre), (χωρίς να αποκλείεται), αλλά μεταφορικά (sens figure). Δεν ενδιαφέρει τον κόσμο τι πράττει ο πρωθυπουργός στην κλίνη του, αλλά τι κάνει στη κλίνη του Προκρούστη σε βάρος του λαού, πώς διαλύει την κοινωνία, πώς κατακόβει τη νεολαία, πώς τεμαχίζει τη ζωή μας. Ποια είναι η πολιτική του. Και η πολιτική του είναι άθλια, επικίνδυνη, φαιδρή και παιδαριώδης.
Επομένως δεν είναι το μηχανάκι που του φώναξε "Μητσοτάκη γ....", αλλά ο κόσμος που σιγά και σταθερά τον απαξιώνει και θα τον θυμάται ως τον χειρότερο, τον αντιπαθέστερο τον ανεπαρκέστερο πολιτικό της χώρας. Ο κόσμος υπόκωφα του λέει με το σύνθημα αυτό: "Μητσοτάκη ξεκουμπίσου".
Σε ποινικό, τώρα, επίπεδο η φράση συνιστά εξύβριση (άρθρο 361 ΠΚ), και μάλιστα όχι απρόκλητη, διωκομένη κατόπιν εγκλήσεως, δηλαδή μηνύσεως, να πούμε απλά, του παθόντος , ήτοι του ιδίου.
Βεβαίως στην Ελλάδα, εκτός της ελαίας, της αμπέλου, του καπνού, της πορτοκαλέας, του κουτσομπολιού, της βλακείας, της σαχλαμάρας και του χαφιεδισμού, ευδοκιμεί και ....η Εισαγγελία!
Μάλιστα κάποιοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης (όχι βεβαίως όλοι), φημίζονται για τη νομική επιστημονική φαντασία τους, τέτοια που να τους καθιστά ικανούς να ανακαλύπτουν, και μέσα στο κενόν, άγνωστα και χρήσιμα και βολικά εγκλήματα. Με τον ίδιο τρόπο που και οι γεωλόγοι ανακαλύπτουν, και μέσα στην έρημο, άγνωστα και χρήσιμα και δροσερά κοιτάσματα νερού!
Κατά το λεγόμενο:
" Δείξε μου κάποιον και θα σου πω τι έκανε".
Πάντως εμείς, παρά τη πτωχική νομική μας πείρα, θα προτείναμε ως υπερασπιστικό επιχείρημα σε περίπτωση δίωξης, το μόνο, τόσο πυκνό, περιληπτικό, εύγλωττο και ικανό να αυξάνει τις πιθανότητες απαλλαγής του "υβριστή", και ταυτόχρονα να ξεκουράζει και τους δικαστές:
" Κυρίες και κύριοι Δικαστές...κατά το μεζέ και το πιρούνι".
