Θυμάστε που οι ιδιωτικοποιήσεις θα «έσωζαν μισθούς και συντάξεις»;
Εν αρχή, μια υπενθύμιση: Όταν πωλήθηκε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, παρατηρήσαμε ότι δόθηκε ακριβώς στην τιμή (45 εκατ. ευρώ), την οποία είχε ορίσει η πορτογαλική ομάδα Μπενφίκα ως ρήτρα αποδέσμευσης του Κώστα Μήτρογλου. Ενός πολύ καλού, αλλά όχι κορυφαίου ποδοσφαιριστή. Το «επιχείρημα» που επιστράτευσαν στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ προς δικαιολόγηση της απύθμενης ξεφτίλας, ήταν διπλό. Είπαν αφενός πως οι Ιταλοί αγόρασαν ένα σιδηροδρομικό δίκτυο άκρως προβληματικό, στερούμενο βασικών υποδομών και, αφετέρου, ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα έπρεπε να δοθεί έστω και «μπιρ παρά», ειδάλλως η Κομισιόν θα ζητούσε να επιστραφούν από το ελληνικό κράτος 750 εκατομμύρια «παράνομων ενισχύσεων».
Έχουν ήδη σχολιαστεί οι εν λόγω «εξηγήσεις». Ειδικά αυτό το γενικό, πολυφορεμένο «αν δεν το κάναμε, οι δανειστές θα μας υποχρέωναν να…», έχει καταντήσει αφόρητο. Διότι όλες τούτες οι παρανοϊκές υποχρεώσεις δεν ήταν απόρροιες φυσικών φαινομένων. Τις έφερε η παράδοση στις ορέξεις των πιστωτών. Παράδοση, η οποία «θεμελιώθηκε» στην «αριστερή» εκδοχή του «There Is No Alternative» και στο συνακόλουθο δόγμα πως «κάθε άλλος δρόμος θα ήταν δυσκολότερος» ή και «καταστρεπτικός».
Συγγνώμη, αλλά αν ο δρόμος που διάλεξες αποδεικνύεται σε πολλά πεδία πολύ χειρότερος από όσο ήθελες να φαίνεται, αυτός είναι ένας ακόμη γνώμονας για να κριθούν οι επιλογές σου. Όχι θάμνος για να κρυφτούν οι συνέπειες τους.
Εν πάση περιπτώσει, ο χρόνος κύλησε, τα ξεπουλήματα συνεχίζονται. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης βρήκε άλλη ποδοσφαιρική αντιστοιχία: Δόθηκε αντί 232 εκατ. ευρώ. Ποσό, κατά 18 εκατομμύρια μικρότερο της ρήτρας, την οποία όρισε η Μπαρτσελόνα για την αποδέσμευση του Νεϊμάρ. Ολόκληρο λιμάνι, τέτοιο λιμάνι, δίνεται στο 93% της ρήτρας αποδέσμευσης ενός παίκτη! Τρελό, ακόμη κι αν πρόκειται για τον Νεϊμάρ…
Το καταχρεωμένο ελληνικό κράτος δηλώνει, λοιπόν, απρόθυμο να καρπώνεται, το ίδιο, τα κέρδη. Διότι, είπαμε, «το κράτος είναι κακός επιχειρηματίας», αλλά ιδανικός «καλός Σαμαρείτης». Ο ΟΛΘ δόθηκε πάμφθηνα, μπας και γίνουν επενδύσεις, οι οποίες στην καλύτερη περίπτωση θα φθάσουν στο 41% εκείνων που θα μπορούσε να κάνει ο οργανισμός, προτού ξεπουληθεί, βάσει των υπολογισμών και πλάνων της γνωστής εταιρείας Deloitte.
Καλά, ας μην επεκταθούμε στο ποιόν της -εκ των νέων ιδιοκτητών- πολυεθνικής CMA, που διαθέτει ιστορικό υποθέσεων μεταφοράς όπλων, ναρκωτικών και άλλων …αγαθοεργιών (εξαιρετικά στοιχεία παρέθεσε επ’ αυτού ο Χρήστος Αβραμίδης). Αλλά ακόμη κι όσοι προσχωρούν ανεπιφύλακτα στο δόγμα «επένδυση να’ ναι κι από όποιους να’ ναι», δεν βλέπουμε πώς θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν το κραυγαλέα ασύμφορο του πράγματος.
Για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ ακούσαμε πως ήταν ξεχαρβαλωμένη. Ο ΟΛΘ; Πάσχει κι αυτός από κανένα κουσούρι και ξεπουλιέται σε «τιμή», που θα μπορούσε ίσως να κάνει τον Ιβάν Σαββίδη να σκεφτεί ότι μπροστά στην Ελλάδα των μνημονίων η Ρωσία του Γέλτσιν ήταν ελαφρώς …δύστροπη απέναντι σε επίδοξους ολιγάρχες; Τι στην ευχή; Θα κινδυνεύουν τα καράβια στη Θεσσαλονίκη από τίποτα «ρεσάλτα» που ενδέχεται να κάνουν ΠΑΟΚτσήδες και «Αρειανοί», καταδιώκοντας αλλήλους, όταν επιστρέψει ο Άρης στη Σούπερ Λιγκ και αναβιώσουν τα κλασσικά ντέρμπι της πόλης; Έναντι τίνος απίθανου κινδύνου «ασφάλιστρο», ή για ποιο μυστήριο «ελάττωμα» αποζημίωση είναι το εξευτελιστικό αντίτιμο πώλησης του λιμανιού;
Τα ξεπουλήματα μαίνονται, την ώρα που η κοινωνία μετρά νέες περικοπές. Πάλι μειώσεις συντάξεων, κάτω το αφορολόγητο -και φυσικά έπεται συνέχεια. Θυμάστε τι ακριβώς διατεινόταν η μνημονιακή προπαγάνδα, προτού καν πουληθεί ο ΟΠΑΠ, που εξασφάλιζε κάθε χρόνο κέρδη μισού δισεκατομμυρίου ευρώ: «Μην κοιτάτε το αντίτιμο, μην κοιτάτε αν είναι κερδοφόρα όσα πωλούνται, ούτε τι προοπτικές έχουν. Να σκέφτεστε πως όσο περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις γίνουν, τόσο καλύτερα θα προστατεύονται οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές δαπάνες». Και τι γίνεται; Το εκ διαμέτρου αντίθετο! Οι εκποιήσεις προχωρούν αδίστακτες, οι αποδοχές υποχωρούν ατάκτως. Αενάως.
«Γανώθηκαν» τα κεφάλια μας από το 2010 και εντεύθεν με τις θεωρίες για τα «μικρότερα κακά» που τάχα θα απέτρεπαν τα μεγαλύτερα. Για τα ψεύτικα διαζευτικά «ή» που εμπράκτως αποδεικνύονταν στεντόρεια «και». Ας θυμηθούμε μερικά:
Πρώτο (ακουγόταν στην πρώιμη μνημονιακή εποχή): Η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, η εν γένει μείωση αποδοχών στο Δημόσιο «θα προστάτευε» τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα από κάθε απειλή περικοπών. Υποτίθεται άλλωστε πως αυτή η απειλή ήταν σε κάθε περίπτωση μικρή, καθ’ όσον οι μισθοί των απασχολούμενων στον ιδιωτικό τομέα δεν επηρέαζαν τα δημοσιονομικά της χώρας, όπως έλεγε κάποτε κι ο Γ. Πρετεντέρης στο «Μέγκα», για να …καθησυχάσει το «πόπολο». Πασίγνωστο είναι τι ακολούθησε.
Δεύτερο: Η μείωση μισθών και εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, η συρρίκνωση του «εργατικού κόστους», θα βοηθούσε στη διασφάλιση θέσεων εργασίας. Υποτίθεται… Οι μισθοί βρέθηκαν στα τάρταρα και η ανεργία πλησίασε κι επισήμως το 30%.
Τρίτο (το αναφέραμε ήδη): Ας γίνουν οι ριμάδες οι ιδιωτικοποιήσεις, μπας και σώσουμε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες -ή, τέλος πάντων, ό,τι έχει απομείνει από αυτά. Γιατί «δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα», είπαν. Αλλά μια χαρά «μπορούμε» να τα …χάνουμε όλα, λέει η πραγματικότητα. Και τη δημόσια περιουσία και τα εισοδήματά μας. Τάχιστα και εκ του παραλλήλου.
Τέταρτο: Ακόμη και αν οι όροι των ιδιωτικοποιήσεων είναι εξεζητημένοι, είπαν, με αυτές «θα βελτιωθεί το επενδυτικό κλίμα» και θα εισρεύσει, εδώ, χρήμα. Ω, ναι… «Κλασσικό παράδειγμα» οι πωλήσεις κερδοφόρων ασφαλιστικών εταιρειών. Στη Γερμανία πήγαν και στρογγυλοκάθισαν τα αποθεματικά της Αγροτικής Ασφαλιστικής, η οποία πωλήθηκε στον γερμανικό όμιλο Ergo. Το ίδιο φυσικά θα γίνει και με τα αποθεματικά της Εθνικής Ασφαλιστικής, όταν ολοκληρωθεί η πώληση. Σκεφθείτε… Πάνω από 400 εκατ. ευρώ της Αγροτικής Ασφαλιστικής «μετανάστευσαν», αλλά σε αυτό δεν βλέπει τίποτα το προβληματικό η ίδια κυβέρνηση που εμφανίζεται «ικανοποιημένη», επειδή πούλησε ολόκληρο ΟΛΠ αντί ποσού μικρότερου κατά 168 «μύρια»…
Πέμπτο (ειδικό μεν, εύγλωττο δε): «Αφήστε, μωρέ, τις γκρίνιες με την Cosco. Σταματήστε να ασχολείστε με το τι έκανε στη Νάπολη. Και πάψτε να θεωρείτε ταμπού τα εργασιακά στο λιμάνι του Πειραιά. Προέχει να δουλέψει ο κόσμος, να δούμε νέες θέσεις εργασίας. Τα άλλα τα βλέπουμε στην πορεία». Ναι, να «δουλέψει κόσμος». Το ακούγαμε από την εποχή που «σκιζόταν» η ΝΔ να δώσει το λιμάνι στην Cosco.
Μόνο που η Cosco από τις αρχές του έτους κατήρτισε πρόγραμμα «εθελούσιων εξόδων». Εν ολίγοις, όχι μόνο δεν σχεδιάζει να αυξήσει τις θέσεις εργασίας, αλλά θέλει να τις μειώσει -κατά τετρακόσιες. Ναι, η εταιρεία που υποτίθεται πως είναι συνώνυμη των «μεγαλόπνοων σχεδίων» για διεύρυνση του κύκλου εργασιών στο λιμάνι, πασχίζει να «ξεφορτωθεί» εργαζόμενους…
Επειδή η αλήθεια είναι …βαρύ φορτίο, επί μήνες δεν έχουν βγάλει για αυτό τσιμουδιά τα πάσης απόχρωσης Cosco-μνημονιακά «παπαγαλάκια». Λογικό… Η πραγματικότητα ποτέ δεν πρέπει καταστρέφει κάτι. Για κάποιους αυτό το «κάτι» παραπέμπει σε θατσερικούς μύθους. Για άλλους σε ένα αναγκαίο «success story». Για την Cosco, λοιπόν, επετεύχθη κάποιου είδους «εθνική συνεννόηση», μόνο που το όνομα της βάσης της είναι κάπως …του λιμανιού: «Τουμπεκί ψιλοκομμένο»…
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ
prin.gr
