Ο «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ» ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ!
Του ΑΚΗ ΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ
Ενθουσιάστηκε, όπως φαίνεται, η «Αυγή» από τις πρόσφατες βολές του Γιάνη Βαρουφάκη περί «αριστερού εθνικισμού» ενάντια σε όσους προτείνουν μια αριστερή έξοδο από την ευρωζώνη στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος.
Έσπευσε, λοιπόν, περιχαρής η «Αυγή» και μάλιστα της Κυριακής (31/7), δια των ικανότατων δημοσιογράφων της Γιάννη Αγουρίδη και Φοίβου Κλαυδιανού, να πάρει συνέντευξη από τον Γ. Βαρουφάκη, ελπίζοντας όχι μόνο σε ένα «άνοιγμα» προς τον τελευταίο και του τελευταίου προς τους «παλιούς συντρόφους» αλλά και να βγάλει «λαβράκι» σε βάρος όσων ο νεομνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πραγματικούς αντιπάλους του και προκαλούν στην ηγεσία του από αλλεργία μέχρι ιλίγγους: την ΛΑ.Ε και ειδικότερα το «Αριστερό Ρεύμα».
Πράγματι, λοιπόν, η «Αυγή» τα κατάφερε! Πράγματι έβγαλε «λαβράκι» με την απάντηση που πήρε από τον Γ. Βαρουφάκη στο αφελές ερώτημα τι εννοεί με την κατηγορία «αριστερός εθνικισμός» σε βάρος των «κακών» που προτείνουν εθνικό νόμισμα.
Μόνο που το «λαβράκι» ήταν «μπαγιάτικο» (έχουν λεχθεί όλα πριν τα ανακαλύψει ο Γ. Βαρουφάκης) και βεβαίως «ιχθυοτροφείου».
Έχω γράψει και σε προηγούμενο σημείωμά μου ότι είναι δικαίωμα του Γ. Βαρουφάκη να πιστεύει ακόμα (καλύτερα να έχει την πελώρια ευρωαυταπάτη) ότι υπάρχει, όπως λέει στη συνέντευξή του, «δυνατότητα μιας βιώσιμης εναλλακτικής λύσης εντός της ευρωζώνης» και ότι «ως προοδευτικοί ευρωπαϊστές δεν προτείνουμε ούτε απειλούμε με Grexit» (!!!), κάτι που φτάνει να χαρακτηρίζει και ως ανόητο!
Είναι δικαίωμά του, επίσης, να θεωρεί ότι δεν υφίσταται ευρω-ΤΙΝΑ και ότι εντός της ευρωζώνης υπάρχουν δυνατότητες για πολλούς πραγματικούς εναλλακτικούς δρόμους (και πάλι όμως δεν αναφέρεται στην ανάγκη κατάργησης των μνημονίων, τα οποία περιλαμβάνουν και άλλες«μεταρρυθμίσεις», πέραν της λιτότητας). Στο τελευταίο, για τη μη ύπαρξη της ευρω-ΤΙΝΑ, μερικώς θα συμφωνήσουμε. Πράγματι η ευρω-ΤΙΝΑ είναι υπερβολή, αφού εντός ευρωζώνης αυτό που αποκλείεται είναι μόνο μια αριστερή προοδευτική πολιτική και ειδικότερα για την Ελλάδα μια προοδευτική αντιμνημονιακή πολιτική, ενώ εντός της ευρωζώνης μπορούν να εφαρμοστούν και εφαρμόζονται ανενόχλητα, εναλλακτικές ακροδεξιές, λαϊκίστικες και ξενοφοβικές πολιτικές.
Εκεί, όμως, που Γιάνης Βαρουφάκης διαβαίνει τον Ρουβίκωνα είναι όταν, αντιγράφοντας με κακό τρόπο τον Τσίπρα, μιλάει αλαζονικά και ευτελώς για «συναίνεση του Σόιμπλε και των αριστερών οπαδών της εξόδου από την ευρωζώνη» και όταν, ακόμα, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και κυρίως τον «ευρώπληκτο εθνικισμό», καταφεύγει, χάνοντας την ψυχραιμία του, σε χαρακτηρισμούς και ανεπίτρεπτες κατηγορίες σε βάρος όλων όσων υπερασπίζονται την εθνική κυριαρχία και την έξοδο από την ευρωζώνη στη βάση ενός ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος.
Παραδίδουμε στην κρίση των αναγνωστών μας το σχετικό αφοριστικό απόσπασμα του Γ. Βαρουφάκη:
Όσο για τον «αριστερό εθνικισμό» που σωστά αναφέρατε ότι ανέφερα, αφορά συντρόφους στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Βρετανία και αλλού οι οποίοι, ως αποτέλεσμα της απόγνωσης και του θυμού που προκαλεί ο ανόητος αυταρχισμός της Ε.Ε., σταδιακά ενστερνίζονται την άποψη ότι η αυθεντική δημοκρατία μπορεί να επανακάμψει μόνο εντός ενός πολιτιστικά και γλωσσικά ομοιογενούς έθνους-κράτους. Πρόκειται, κατ’ εμέ, για μια θλιβερή αντίδραση στις αποπνικτικές εξελίξεις που έφερε η ευρω-ΤΙΝΑ - μια αντίδραση η οποία καταργεί τον διεθνισμό που πάντα διέπνεε την Αριστερά.Κατ' αρχάς Γιάνη Βαρουφάκη ο αυταρχισμός της ΕΕ δεν είναι καθόλου «ανόητος» αλλά ενδογενές γνώρισμα μιας νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής «ένωσης» υπό την ηγεμονία της γερμανικής μπότας, η οποία έχει τόση σχέση με τον «διεθνισμό» όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Ο διεθνισμός προϋποθέτει ισότιμη, εθελοντική, αμοιβαία επωφελή συνεργασία μεταξύ ελεύθερων,κυρίαρχων και ανεξάρτητων κρατών και λαών (πράγματα που μόνο στα μυαλά του Γ. Βαρουφάκη και κάποιων... μεταφράζονται σε «πολιτιστική και γλωσσική ομοιογένεια») και όχι υποταγμένων σε μια σύγχρονη νεοαποικιακή κηδεμόνευση.
Όπως προϋποθέτει και βαθιά δημοκρατία, στην οποία, παρά τις ψευδαισθήσεις του Βαρουφάκη, είναι αδύνατο να βοηθήσει δίπλα στο DiEM25, όπως αφήνει ανοικτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ο νεομνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ με την παραδομένη ηγετική ομάδα του.
ΥΓ1: Δεν θα πάψω να ισχυρίζομαι ότι αυτήν την ώρα ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ο λαός μας είναι να δείχνει ανοχή απέναντι στον Τσίπρα και τα μνημονιακά δεκανίκια του στη Βουλή, που παριστάνουν την αντιπολίτευση στην κυβέρνησή του. Δεν θα πάψω να διακηρύττω, επίσης, ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένα μεγάλο και ευρύτατο πολιτικό και εκλογικό μέτωπο, χωρίς αποκλεισμούς, με συνεπείς αντιμνημονιακές – αντινεοφιλελεύθερες θέσεις, που δεν θα εκβιάζεται από τους ευρώπληκτους ώστε να υποκύπτει σε «πρόδρομα» μνημόνια τύπου 20ής Φλεβάρη 2015.
ΥΓ2: Παραθέτω, επίσης, ως ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες για συμπεράσματα, δύο απαντήσεις του Γ. Βαρουφάκη σε ισάριθμες ερωτήσεις των δημοσιογράφων της «Αυγής». Αίσθηση μου έκανε η φράση του για τη «μη δαιμονοποίηση» συντρόφων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, λες και η σφοδρή πολεμική εναντίον τους για το ξεπούλημα δεσμεύσεων και οραμάτων είναι περίπου καταδικαστέα. Ασφαλώς δεν είναι «δαίμονες» αλλά πολιτικά μεταλλαγμένοι πολιτικοί του συστήματος, όπως και η «εμφυλιοπολεμική» κατάσταση μπορεί να υπάρξει και δυστυχώς υπάρχει, εντός της Αριστεράς και όχι μεταξύ της τελευταίας και πολιτικών μερίδων που πέρασαν στην απέναντι όχθη. Και πάντως δεν είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκρουσθεί, άλλωστε δεν το έκανε και ποτέ, ούτε με τον Τόμας Βίζερ ούτε με το EuroWorkingGroup.
Ερ. «Αυγής»: Πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζονται με απόλυτα απαξιωτικό τρόπο, ακόμη και για τις προθέσεις, της ηγεσίας του. Εσείς τι πιστεύετε για όσους έχουν παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ, μερικούς από τους οποίους γνωρίζετε προσωπικά και ως ακαδημαϊκούς επί δεκαετίες;
Απάντηση Γ. Βαρουφάκη: Από τον περασμένο Ιούλιο επαναλαμβάνω το καθήκον που έχουμε, ως αριστεροί με γνώση του τι σήμαινε στο παρελθόν η δαιμονοποίηση συντρόφων, να διαφωνούμε μεν ως προς τις πολιτικές και τις δράσεις μας αλλά να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά τη δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος μεταξύ μας. Μετά την παραίτησή μου από το υπουργείο Οικονομικών έκανα έκκληση στους συντρόφους μου, και στον πρωθυπουργό, να μείνουμε στον ΣΥΡΙΖΑ ενωμένοι εν τη διαφωνία μας. Δυστυχώς, επικράτησε η άποψη κάποιων ότι όποιος δεν ψηφίσει το 3ο Μνημόνιο εκδιώχνεται από την Κ.Ο. Έτσι, οι δρόμοι μας χώρισαν. Όμως, προσωπικά μιλώντας, δεν θα στραφώ ποτέ εναντίον ούτε καν εκείνων των συντρόφων που μίλησαν απαξιωτικά για μένα. Υπάρχει, άλλωστε, τόση δουλειά να γίνει, που κάτι τέτοιο θα ήταν όχι μόνο ανεπίτρεπτο ηθικά αλλά και αδικαιολόγητη σπατάλη δύναμης.
Ερ. «Αυγής»: Σε πρόσφατο άρθρο σας θέτετε το δίλημμα του εκδημοκρατισμού ή της διάλυσης της Ευρώπης. Τι εννοεί το DiΕΜ25 με τον όρο "εκδημοκρατισμός της Ευρώπης"; Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση;
Απάντηση Γ. Βαρουφάκη: Η Ε.Ε. βρίσκεται σήμερα σε προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης. Ο λόγος είναι ο συνδυασμός κλιμακούμενου αυταρχισμού και αυτο-υπονομευόμενων οικονομικών πολιτικών. Ο μόνος τρόπος να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, και να σωθεί η Ευρώπη, είναι ο εκδημοκρατισμός του μηχανισμού λήψης αποφάσεων, ώστε να μπει τέλος στις υφεσιακές πολιτικές. Αυτό απαιτεί τρία πράγματα: Διαφάνεια, οικονομική σταθεροποίηση (μέσα από λογικές πολιτικές προτάσεις στο πλαίσιο των υφιστάμεων θεσμών) και, τέλος, δημοκρατικές διαδικασίες σύνταξης ενός δημοκρατικού ευρωπαϊκού Συντάγματος, το οποίο θα αντικαταστήσει όλες τις Συνθήκες. Προαπαιτούμενο για όλα αυτά, είναι η δημιουργία πανευρωπαϊκού κινήματος δημοκρατών που είναι έτοιμοι να συγκρουστούν με συμφέροντα που θα αντισταθούν λυσσαλέα στον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης. Σε αυτή την κατεύθυνση εργάζεται το DiEM25. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να βοηθήσει αν είναι διατεθειμένος να συγκρουστεί (ξανά) με κυρίους όπως ο Τόμας Βίζερ και με θεσμούς όπως το EuroWorkingGroup.
