φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΝΩ ο Κύριος βλέπει και γνωρίζει τους Υποτελείς, οι Υποτελείς ούτε βλέπουν ούτε γνωρίζουν τον Κύριο και την Κυριαρχία. Και είναι τόσο πολλά αυτά που δεν βλέπουν και δεν γνωρίζουν που θα τα εκθέσουμε ένα άλλο πρωινό. Και θα εξετάσουμε βέβαια και τα ερωτήματα: γιατί δεν τα βλέπουν και δεν τα γνωρίζουν; Τι βλέπουν και τι γνωρίζουν; Τι επιδεικνύει, και γιατί, τι κρύβει, και γιατί, ο Κύριος; Νομίζω ότι όλα αυτά τα ζητήματα θα είναι πολύ σημαντικά για όσους και όσες θέλουν να καταλύσουν την Κυριαρχία. Και είναι επίσης πολύ σημαντικά γιατί δεν μας επιτρέπεται να αποφύγουμε το ερώτημα: μπορούν οι Υποτελείς να καταλύσουν την Κυριαρχία;
ΑΓΝΟΟΥΜΕ ότι η δυτική Κυριαρχία έχει ποιμενικές ρίζες. Το αγνοεί ο μαρξισμός, το αγνοεί ο αναρχισμός, το αγνοεί η Σχολής της Φραγκφούρτης, το αγνοεί συνολικά ο λεγόμενος δυτικός μαρξισμός. Εάν η δυτική Κυριαρχία έχει ποιμενικές ρίζες, τότε θα υπάρχουν ποιμενικά χαρακτηριστικά, σε όλες τις μορφές της (δουλοκτητική, φεουδαρχική, καπιταλιστική). Υπάρχουν. Δεν υπάρχουν απλώς και μόνο χαρακτηριστικά, υπάρχει το ιδιάζον χαρακτηριστικό, το οποίο είναι ποιμενικής προέλευσης: η απέχθεια προς τη μείωση της ισχύος και του πλούτου, άλλως, η επιθυμία, η εμμονή της αύξησης της διαθέσιμης ισχύος.
ΤΟ ιδιάζον χαρακτηριστικό της δυτικής κοινωνίας εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του ποιμενικού τρόπου παραγωγής. Κοντά σε αυτό υπάρχουν πολλά άλλα, από τα οποία σήμερα θα εξετάσουμε συνοπτικά τρία: την αρχή, την προστασία και τη μοίρα. Στο μέλλον θα τα εξετάσουμε διεξοδικά, και τα σημερινά και άλλα.
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ πολύ καλά τι εννοούμε όταν λέμε ‘αντίσταση κατά της αρχής’. Η αρχή είναι η δημόσια εξουσία και τα πρόσωπα που την εκπροσωπούν. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Αρχή είναι και το χρονικό ή τοπικό σημείο από το οποίο αρχίζει κάτι, είναι η αφετηρία, ας πούμε. Είναι και ο θεμελιώδης κανόνας (της φύσης, της τέχνης, κτλ αλλά και της προσωπικής και κοινωνικής συμπεριφοράς). Είναι επίσης προϋπόθεση ή όρος που τίθεται ως βάση και θεωρείται γενικά αποδεκτός. Ποια να είναι άραγε η σχέση μεταξύ αυτών των σημασιών, ποια να προήλθε από ποια;
Η λέξη αρχή είναι μια αρχαιότατη λέξη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Στα κρατικά αρχεία της μυκηναϊκής Πύλου τη διαβάζουμε με τη μορφή ορχά (o-ka) σε κείμενα στρατιωτικού, διοικητικού περιεχομένου και σημαίνει ‘αρχηγία’. Στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια διαβάζουμε τη λέξη αρχή αλλά δεν δηλώνει την αρχηγία. Υπάρχουν όμως οι λέξεις αρχός, αρχεύω και δηλώνουν τον αρχηγό, ενώ η αρχή και το άρχω έχουν αποκτήσει ήδη τη σημασία αρχής, του ξεκινήματος. Η ουσιαστικοποιημένη μετοχή άρχων (ο άρχοντας, ο αρχηγός) και άρχουσα (τάξη) δείχνει ότι το ρήμα άρχω δήλωνε αρχικά την αρχηγία, την κυριαρχία (άρχει ο Κύριος).
ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται εάν δεν το κάνει πρώτα ή πρώτος ο αρχός, ο άρχων, ο Κύριος: αυτή είναι η προέλευση της σημασίας αρχή, αρχίνισμα, ξεκίνημα. Εξ ου και το ρήμα αρχίζω (άρχομαι). Κι αυτό που κάνει ο αρχός είναι κανόνας και είναι και όρος και προϋπόθεση! Εάν πάμε πιο πίσω, σε ινδοευρωπαϊκά περιβάλλοντα, θα δούμε ότι η ρίζα *sargh/*sorgh δηλώνει αρχικά την προστασία των ζώων και αργότερα την προστασία των ανθρώπων. Η σημασιολογική της εξέλιξη είναι παρόμοια με αυτήν του ρήματος άγω: από τη σημασία οδηγώ τα ζώα στη βοσκή φτάσαμε στη σημασία οδηγώ τους πολεμιστές στον πόλεμο ή σε μια ληστρική επιδρομή. Ο αγός ήταν ο βοσκός που έγινε πολεμικός αρχηγός.
ΘΑ το διατυπώσω με τον πιο καθαρό και σαφή και απλό τρόπο: η Κυριαρχία προέρχεται από την προστασία, των ζώων πρώτα, των ανθρώπων, των άλλων μελών της ποιμενικής κοινότητας στη συνέχεια, των Υποτελών. Εάν θέλουμε να μελετήσουμε την Κυριαρχία, θα μελετήσουμε το νταβατζλιλίκι: της πουτάνας και της ιδιοκτησίας. Ο Κύριος καπιταλιστής είναι ένας νταβατζής, ενώ ο νταβατζής και ο μαφιόζος προστάτης είναι η πιο αγνή, η πιο καθαρή μορφή Κυρίου.
ΟΙ προστάτες των ζώων και των ανθρώπων λέγονταν ταγοί. Ο ταγός είναι αυτός που τάσσει, που βάζει σε τάξη (τάγ-σις>τάξις) τα ζώα και τους ανθρώπους, άρα που προστάσσει, προστάζει. Δεν νοείται προστασία χωρίς τάξη. Αυτός που προστατεύει, προστάζει κιόλας, επιβάλλει τάξη. Η τάξη είναι καταστολή στο παρόν αλλά και αποίκιση του μέλλοντος. Ο Κύριος διατάζει επειδή προστατεύει επιβάλλοντας τάξη. Το αποτέλεσμα της δράσης του Κυρίου λέγεται τάγμα ή σύνταγμα! Όταν μιλάμε και γράφουμε βάζουμε σε τάξη τις λέξεις: σύνταξη, Συντακτικό – έτσι τα είδαν οι αλεξανδρινοί γραμματικοί! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αστική τάξη είναι τάξη, αλλά η εργατική τάξη δεν είναι τάξη, είναι τάγμα, αποτέλεσμα της τάξης. Αστική τάξη και εργατικό τάγμα!
ΤΟ μέλλον του προστατευόμενου ζώου ή ανθρώπου (Υποτελούς) το γνωρίζει μόνο ο αρχός, ο ταγός, ο Κύριος. Το πώς και το πότε θα πεθάνει το γνωρίζει μόνο ο Κύριος. Ο Κύριος, αυτός που προστατεύει και επιβάλλει την τάξιν είναι ο Κύριος της ζωής των ζώων και των ανθρώπων Υποτελών, άρα και του χρόνου. Είναι Κύριος του πλούτου, είναι ισχυρός, είναι ένδοξος, κάποιος τον οποίο δοξάζουμε και υμνούμε. Η ζωή του ζώου και του ανθρώπου Υποτελούς βρίσκεται στα χέρια του Κυρίου. Ενώ παίρνει από τα ζώα και τους ανθρώπους, και μάλιστα πολλά, είναι υποχρεωμένος και να δίνει. Να δίνει όμως ένα μέρος, ένα μερίδιο. Το πόσο θα ζήσει ένα ζώο εξαρτάται από τη βούληση του ποιμένα, Και το πώς θα πεθάνει. Το πόσο θα ζήσει ένας άνθρωπος Υποτελής εξαρτάται από τον Κύριο. Ο ήρωας είναι καταδικασμένος να πεθάνει νέος και ο Κύριος το γνωρίζει. Και το γνωρίζει γιατί αυτός θα κηρύξει τον πόλεμο, θα κάνει την αρχή. Αυτό σημαίνει ότι από τον συνολικό χρόνο που κατέχει ο Κύριος, ο ήρωας θα πάρει ένα μερίδιο. Αυτό το μερίδιο λέγεται μοίρα. Η μοίρα είναι ένα μικρό μέρος, ένα κομμάτι από τον πλούτο ή τη λεία που κατέχει ο Κύριος.
ΔΕΝ ξέρουμε ποια είναι η μοίρα μας γιατί δεν είμαστε Κύριοι· ή, καλύτερα, δεν ξέρουμε ποια είναι η μοίρα μας γιατί την ξέρει ο Κύριός μας. Και δεν επιτρέπει να την ξέρουμε. Είναι ένα από τα πολλά που δεν ξέρουμε και ίσως να μην μάθουμε ποτέ. Μόνο εκ των υστέρων και εκ του αποτελέσματος.
ΕΑΝ ο Κύριος έχει αποφασίσει την εξόντωση των άχρηστων και περιττών πληθυσμών, θα αντιλαμβάνεστε ότι η μοίρα είναι απόφαση του Κυρίου – η μοίρα είναι μια άλλη λέξη για την καταστροφή, τον όλεθρο, την εξόντωση. Πώς λέγονται αυτοί οι Κύριοι που αποφασίζουν; Ποιοι είναι; Πώς αποφασίζουν; Με ποιο γνώμονα, με ποιο κριτήριο αποφασίζουν;
ΘΑ είναι κάποια ομάδα. Ποτέ δεν θα μάθουμε τα μέλη αυτής της ομάδας. Θα είναι σίγουρα οι ισχυρότεροι Κύριοι της Οικουμένης. Το ότι δεν τους γνωρίζουμε ενισχύει την ύπαρξη συνωμοτικών αντιλήψεων και θεωριών. Οι Κύριοι δεν μπορούν, δεν γίνεται να μην είναι συνωμότες. Εάν συγκρίνουμε ένα ποιμενικό συμβούλιο, μια ομάδα καπιταλιστών Κυρίων και μια μαφιόζικη συμμορία, θα παρατηρήσουμε πάρα πολλά κοινά στοιχεία.
ΦΙΛΕΣ και φίλοι, η Ιστορία, η δυτική Κυριαρχία δηλαδή, δεν είναι η ιστορία της ταξικής πάλης, των ταξικών αγώνων: το τάγμα των Υποτελών δεν μπορεί να νικήσει την τάξη των Κυρίων, αφού το τάγμα είναι προϊόν της τάξης. Δεν υπάρχει ταξική πάλη. Το πέρασμα από τον έναν τρόπο παραγωγής και αρπαγής (μορφής Κυριαρχίας) σε έναν άλλον δεν ήταν αποτέλεσμα της ταξικής πάλης. Η εξέλιξη της δυτικής Κυριαρχίας είναι το αποτέλεσμα της αντιμετώπισης των δύο εφιαλτών του Κυρίου: του θανάτου και του ζωντανού, εμμενούς κομμουνισμού. Πρόοδος υπάρχει μόνο όταν κάνουμε βήματα για να γίνουμε αθάνατοι και όταν συρρικνώνουμε τον ζωντανό, εμμενή κομμουνισμό. Η Πρόοδος ήταν, είναι και είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα, των Υποτελών εννοείται. Όταν η Πρόοδος σταματήσει, η δυτική Κυριαρχία θα αρχίσει να καταλύεται ή να αλλάζει μορφή. Εάν αντιληφθεί ότι ο κομμουνισμός επεκτείνεται, θα προκαλέσει καταστροφές και εξοντώσεις για να αποτρέψει αυτό το θανάσιμο κίνδυνο. Η καπιταλιστική Κυριαρχία δεν είναι η τελευταία μορφή της δυτικής Κυριαρχίας. Μπορεί όμως και να είναι. Εάν είναι η τελευταία, η διάρκεια της τελικής της φάσης θα είναι πολύ μεγάλη, θα είναι μια διαρκής αναστάτωση.
