Βλέπουμε ὅτι συμβαίνει νά προδίδῃ ὁ ἄνθρωπος τίς ἰδέες του , τούς φίλους του, τήν οἰκογένειά του, τήν πατρίδα του, τόν /τήν σύζυγό του, τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του, ἀκόμη καί τόν Θεό.
Προδοσία εἶναι ἡ τραγική δυνατότητα τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, νά καταργήσῃ τήν ἀξιοπρέπειά του, νά πουλήσῃ τήν ψυχή του σέ πράγματα ἐφήμερα ἤ σέ ἀνθρώπους ἤ στόν διάβολο, νά ἀπεμπολήσῃ ἐν ὅλῳ ἤ ἐν μέρει τήν ἐλευθερία του, καί νά καταστῆ δοῦλος ἐκείνου γιά τό ὁποῖο, ἤ γιά τόν ὁποῖον, ἐπρόδωσε.
Ἡ προδοσία καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο πνευματικῶς ἀνάπηρο.
Μόνο πράττοντας ἀντίθετα πρός τήν προδοσία, ἀκόμη καί θυσιαζόμενος γι' αὐτό ἐφ' ὅσον χρειασθῆ, ὁ ἄνθρωπος ἐπανακτᾶ τήν προηγούμενη τιμή καί ἀξία του - ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ἀλλοιῶς, ἅπαξ προδότης, γιά πάντα προδότης.
Δέν ὑπάρχει τραγικότερο ὄν ἐπί τῆς γῆς, ἀπό τόν προδότη. Μένοντας στήν προδοσία του καί μή μετανοώντας ἐμπράκτως, ὁλοένα χειροτερεύει. Ἕλκει γύρω του προδότες καί προσκολλᾶται ὁ ἴδιος σέ χειρότερους προδότες.
Προδότες τῆς πατρίδας τους ἤ τῆς ἀληθείας τῆς πίστεώς τους, πολλές φορές ἁπλῶς μεταμελοῦνται καί συνεχίζουν νά σέρνουν, ἕρποντας ἐν προδοσίᾳ, τό ὑπόλοιπο τῆς ἐπί τῆς γῆς ὑπάρξεώς τους. Τέτοιος ἦταν ὀ Ἰούδας, πού δέν ἄντεξε τό βάρος τῆς αἰσχίστης προδοσίας, δέν μπόρεσε νά ἐπικαλύψῃ μέ προσωπεῖο τήν προδοσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί αὐτοκτόνησε.
Ἄλλες φορές , οἱ προδότες ἀλλάζουν ὁριστικῶς ὡς ὑπάρξεις, διά βίου, καί πολεμοῦν μέ φανατισμό, ὑπό νέα ταυτότητα, καί μέ τό προσωπεῖο τοῦ προδότη, αὐτό τό ὁποῖο ἦσαν οἱ ἴδιοι μέχρι τήν προδοσία, καθώς καί τήν ἀνθρωπιά πού αὐτό πού ἦσαν ἀντιπροσώπευε. Τέτοιοι ἦσαν καί εἶναι οἱ γενίτσαροι. Τέτοιοι εἶναι καί οἱ ἐργαζόμενοι γιά τεράστιες ἀπανθρωποποιημένες ἑταιρεῖες..., καί γιά τό Δ.Ν.Τ., με τούς ἀνά χώρα ὑπηρέτες τους. Τέτοιοι εἶναι καί ὅσοι διαπράττουν ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητας, ὅπως οἱ περισσότεροι γενοκτόνοι τοῦρκοι. _ Τό παράξενο εἶναι ὅτι τό προσωπεῖο αὐτῶν πού ἔτσι ἐχώρισαν τόν ἑαυτό τους ἀπό τήν ἀνθρωπότητα περνᾶ καί μεταδίδεται πολλές φορές στά παιδιά τῶν προδοτῶν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, σάν μολυσματική νόσος.
Σπανιώτερα πάλι, ὁρισμένοι προδότες μετανοοῦν εἰλικρινῶς, καί εἴτε βασανίζονται ἀπό τύψεις, ὅπως ὁ Ὁρέστης πού ἐπρόδωσε τήν υἱκότητά του ἔναντι τοῦ πατέρα του , εἴτε λυτρώνονται μετανοώντας καί στρεφόμενοι πρός αὐτόν τόν ὁποῖον στ' ἀλήθεια ἐπρόδωσαν, τόν ἀληθινό Θεό. Τέτοιος ἦταν ὁ ἐσταυρωμένος ἐκ δεξιῶν τοῦ Κυρίου ληστής , ὁ ὁποῖος , καίτοι φονεύς ἀνθρώπων, καίτοι ταλαιπωρούμενος ὁ ίδιος, ἔπαυσε νά βάζῃ ὡς κέντρο τοῦ κόσμου τόν ἑαυτό του, εἶδε τήν ἀδικία κατά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν ἀποδοκίμασε στήν συνείδησή του, καί ἔτσι μπόρεσε καί ἐζήτησε τό ἕλεος τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου.
Στόν προδότη, συντελεῖται περισσότερο παντός ἄλλου ἐπί τῆς γῆς, τό μυστήριο τῆς ἁμαρτίας πού εἶναι ἐν τέλει τό μυστήριο τῆς ἀνομίας ἔναντι τοῦ νόμου τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγάπης καί ἀληθείας. Μόνο ὁ ἴδιος ὁ Θεός, μπορεῖ λοιπόν νά ἀπαλλάξῃ τόν ἄνθρωπο ἀπό ἕνα τέτοιο βάρος. Ἄν τό θέλῃ καί ὁ ἄνθρωπος.
Τό δέ μυστήριο τῆς ἀνομίας, εἶναι κάτι σάν ἄβυσσος, κάτι σάν τίς μαῦρες τρύπες τοῦ διαστήματος. Δέν πέφτει μόνο ὁ ἄνομος μέσα, ἀλλά παρασύρει καί ἄλλους. Ἐκεῖ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ ἀντίστροφη "δυναμική" τῆς προδοσίας:
Ἔτσι ἐξηγεῖται πῶς ὅταν ἕνας προδώσει, καί δέν ἀντιμετωπισθῆ δεόντως, ἀλλά διατηρήσει τήν ἰσχύ του, πολιτική ἤ οἰκονομική ἤ διαχειριστική, πέριξ αὐτοῦ προσκολλῶνται ὑποψήφιοι προδότες, μέ πρόσχημα καί δικαιολογία τήν ὁποιαδήποτε ἀντίστροφη ἀξία ἤ τό ὁποποιοδήποτε ψευδές ἰδεολόγημα. Δέν χρειάζεται γενικότερη ἰδεολογική προπαγάνδα . Ἀρκεῖ τό ψεῦδος τοῦ προδότη πού δέν τιμωρήθηκε καί τό ὅτι λάμπει ἐπί τῆς γῆς ἡ ἐφήμερη "δόξα" του. Εἴτε σέ χρῆμα, εἴτε σέ ἐξουσία, εἴτε σέ χλιδή καί ἀπολαύσεις.
Ἀνοηταίνουν εὔκολα οἱ πολλοί, ἀλλά περισσότερο οἱ ἐξ αὐτῶν "ἐπιτήδειοι". Τούς "γαργαλάει" τό ἀπαγορευμένο τῆς προδοσίας, τούς μαγεύει ἡ προδοσία διότι τούς ὑπόσχεται (ἄν καί ψευδῶς ἤ προσωρινῶς) ὅ,τι θελήσουν, τούς γοητεύει ὁ προδότης πού στήν ἐλεύθερη πτώση του, τούς μοιάζει ὁλονένα καί πίο ὡραῖα μόνος καί πιό τραγικά ὡραῖος, περίπου σάν ...ἀναστημένος , ἀφοῦ ἐπιζῆ τώρα τῆς πρόδηλης ἀνομίας του. Ἔτσι, οἱ "ἐπιτήδειοι , ἀπό ἰδιοτέλεια", ἀτομοκεντρισμό καί πνευματική τύφλωση, φτάνουν νά στηρίζουν τόν προδότη, ὡς... Φῦρερ!
Ἐκεῖνος δέ, ὁ προδότης, ἔχοντας προδώσει διαδοχικῶς, ἀνθρωπιά, πίστη, πατρίδα οὐράνια καί ἐπίγεια, κινδυνεύοντας ἀπό τύψεις, ἐνοχές, καί... τίμιους, ἔχει πλέον ἀνάγκη ἀπό τέτοιους κόλακες . Καί τότε ἡ δυναμική τῆς προδοσίας συμπτύσσεται σέ κόμμα ἐξουσίας ἤ σέ οἰκονομική ἐξουσιαστική-διαχειριστική δικτύωση, μέ διασυνδέσεις, μέ διαπλεκόμενους, μέ δόντια καί σαγόνια γιά μεγάλα φαγοπότια.
Πίσω ἀπό κάθε προδότη, βρίσκεται μία κακή μητέρα ἤ μία αἰσχρή γυναῖκα. Καί δάσκαλοι πού δέν ἀγαποῦν τά παιδιά.
Ἀλλά μπροστά του, βρίσκεται ἡ Δικαιοσύνη, μαζί μέ ὅσα ἀληθή καί δίκαια , καί μέ ὅσους ἀθώους, προδόθηκαν.
απόσπασμα από κείμενο τοῦ Νέστορα Νικηφορίδη
