Η ματιά του Τζούλιαν Άσάντζ καθώς τον κουβαλούν από την πρεσβεία του Ecuador στο Λονδίνο αποτελεί έμβλημα της εποχής. Ισχύς εναντίον δικαίου. Μύες κατά του νόμου. Αμεροληψία ενάντια στο θάρρος.
Έξι αστυνομικοί να κουβαλούν τον άρρωστο δημοσιογράφο, με τα μάτια του να μισοκλείνουν αντικρύζοντας το πρώτο φυσικό φως σε σχεδόν επτά χρόνια.
Αυτό το αποτρόπαιο γεγονός έγινε στην καρδιά του Λονδίνου, στη γη της Magna Carta, θα έπρεπε να προκαλεί ντροπή και οργή όσους φοβούνται για «δημοκρατικές» κοινωνίες.
Ο Assange είναι πολιτικός πρόσφυγας που προστατεύεται από το διεθνές δίκαιο. Του είχε προσφερθεί άσυλο υπό αυστηρή διεθνή συνθήκη στην οποία η Βρετανία έχει συνυπογράψει. Τα Ηνωμένα Έθνη το κατέστησαν σαφές στη νομική απόφαση της ομάδας εργασίας εναντίον της αυθαίρετης κράτησης.
Αλλά ας παραμερίσουμε όλ΄αυτά. Αφήστε τους κακοποιούς να περάσουν. Κατευθυνόμενοι από τους οιονεί φασίστες στην Ουάσινγκτον του Τραμπ, σε συνδυασμό με τον Λένιν Μορένο του Ισημερινού, έναν Λατίνο Αμερικανό Ιούδα και ψεύτη που επιδιώκει να συγκαλύψει το ταραγμένο καθεστώς του, η βρετανική ελίτ εγκατέλειψε τον τελευταίο αυτοκρατορικό μύθο της: Της αμεροληψίας και της δικαιοσύνης.
Βάλτε με τη φαντασία σας τον Τόνι Μπλερ να απομακρύνεται από τη γεωργιανή του κατοικία, αξίας πολλών εκατομμυρίων λιρών στην Connaught Square, στο Λονδίνο, με χειροπέδες, για να αποσταλεί στην αποβάθρα της Χάγης για να δικαστεί.
Σύμφωνα με το πρότυπο της Νυρεμβέργης, το «βασικό έγκλημα» του Μπλερ είναι ο θάνατος ενός εκατομμυρίου Ιρακινών. Το έγκλημα του Assange είναι δημοσιογραφία: Ζητώντας από τα αρπακτικά να λογοδοτήσουν, εκθέτοντας τα ψέματά τους και πληροφορώντας τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο με την αλήθεια.
Η συγκλονιστική σύλληψη του Assange αποτελεί προειδοποίηση σε όσους, όπως έγραψε ο Όσκαρ Γουάιλντ, «ράβουν τους σπόρους της δυσαρέσκειας [χωρίς την οποία] δεν θα υπάρξει πρόοδος προς τον πολιτισμό». Η προειδοποίηση είναι σαφής για τους δημοσιογράφους. Τι συνέβη με τον ιδρυτή και συντάκτη του WikiLeaks μπορεί να σας συμβεί σε κάποια εφημερίδα, σε ‘σάς σε ένα τηλεοπτικό στούντιο, σε ‘σας στο ραδιόφωνο, σ΄όσους διαθέτουν podcast.
Ο επικεφαλής των μέσων μαζικής ενημέρωσης που αναμετάδιδε όσα αποκάλυπτε ο Assange, η εφημερίδα Guardian, ένας συνεργάτης με το μυστικό κράτος, έδειξε τη νευρικότητά της αυτήν την εβδομάδα με άρθρο το οποίο κλιμάκωσε τα ήθη της νυφίτσας. Η εφημερίδα είχε εκμεταλλευτεί το έργο των Assange και WikiLeaks σε αυτό που ο προηγούμενος συντάκτης του ονόμασε "η μεγαλύτερη επιτυχία των τελευταίων 30 ετών". Η εφημερίδα ανέτρεψε τις αποκαλύψεις του WikiLeaks και διεκδίκησε τα βραβεία και τα πλούτη που έφεραν μαζί τους.
Χωρίς ούτε δεκάρα να πηγαίνει στον Assange ή το WikiLeaks, βιβλίο των δημοσιευμάτων της Guardian οδήγησε σε προσοδοφόρα ταινία του Χόλιγουντ. Οι συντάκτες του βιβλίου, ο Luke Harding και ο David Leigh, απέρριψαν την πηγή τους, τον κακοποίησαν και αποκάλυψαν τον μυστικό κωδικό πρόσβασης στον οποίο ο Assange είχε δώσει εμπιστοσύνη στο χαρτί, το οποίο σχεδιάστηκε για να προστατεύσει ένα ψηφιακό αρχείο που περιέχει τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας.
Με τον Assange που παγιδευμένο στην πρεσβεία του Ecuadore, ο Harding εντάχθηκε με τους αστυνομικούς απ΄έξω, κι έγραφε στο blog του ότι η "Scotland Yard μπορεί να έχει το τελευταίο γέλιο".
Ο Guardian έκτοτε δημοσίευσε σειρά ψευδών για τον Assange, και μάλιστα την απαξιωμένη δήλωση ότι ομάδα Ρώσων και ο άνθρωπος του Trump, Paul Manafort, είχαν επισκεφθεί τον Assange στην πρεσβεία. Οι συναντήσεις αυτές ουδέποτε συνέβησαν. Ήταν ψεύματα.
Αλλά το ύφος έχει αλλάξει τώρα. "Η περίπτωση του Assange είναι ένας ηθικά μπερδεμένος ιστός", ανέφερε η εφημερίδα. "Αυτός (ο Assange) πιστεύει στη δημοσίευση πράξεων που δεν πρέπει να δημοσιεύονται .... Αλλά πάντως άναψε το φως σε πράγματα που δεν έπρεπε ποτέ να μένουν κρυμμένα.
Αυτά τα "πράγματα" είναι η αλήθεια:
#Για τον ανθρωποκεντρικό τρόπο με τον οποίο οι Αμερικανοί διεξάγουν τους αποικιακούς πολέμους.
# Τα ψέματα του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών στην άρνησή του για δικαιώματα σε ευάλωτους ανθρώπους, όπως οι νήσοι Τσάγκος.
# Πόσο έκθετη έμεινε η Χίλαρι Κλίντον για την υποστήριξή της στο τζιχάντισμο στη Μέση Ανατολή
# Η λεπτομερής περιγραφή τηλεγραφημάτων των Αμερικανών πρεσβευτών για το πώς θα μπορούσαν να ανατραπούν οι κυβερνήσεις στη Συρία και τη Βενεζουέλα και πολλά άλλα.
Όλα τούτα είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο του WikiLeaks.
Ο Guardian είναι κατανοητά νευρικός. Μυστικοί αστυνομικοί έχουν ήδη επισκεφθεί την εφημερίδα και έχουν ζητήσει και έχουν πάρει τα στοιχεία ενός υποτίθεται καταστραμένου σκληρού δίσκου.
Το 1983, υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, η Sarah Tisdall, διέρρευσε έγγραφα της βρετανικής κυβέρνησης, τα οποία έδειχναν πότε θα έφθασαν στην Ευρώπη πυρηνικά όπλα αμερικανικής κρουαζιέρας. Ο Guardian δέχθηκε άπειρους έπαινους.
Όταν εκδόθηκε δικαστική εντολή απαίτησε να πληροφορηθεί την πηγή, αντί του συντάκτη που θα πηγαινε φυλακή με βάση την θεμελιώδη αρχή της προστασίας των πηγών, η Tisdall προδόθηκε, διώχθηκε και εξέτισε έξι μήνες.
Αν ο Ασάντζ εκδοθεί στην Αμερική επειδή δημοσίευσε αυτό που ο Guardian ονομάζει αληθινά "πράγματα", τι άραγε θα σταματήσει την σημερινή διευθύντρια, Katherine Viner, να τον ακολουθεί ή ο προηγούμενος αχισυντάκτης Alan Rusbridger ή ο προφητικός προπαγανδιστής του Luke Harding;
Τι θα μπορούσε να σταματήσει τους συντάκτες των New York Times και της Washington Post, οι οποίες επίσης δημοσίευσαν τα επακόλουθα της αλήθειας που προέκυψαν από το WikiLeaks και τον εκδότη της El Pais στην Ισπανία και του Der Spiegel στη Γερμανία και του Sydney Morning Herald στην Αυστραλία… Η λίστα είναι μεγάλη.
Ο David McCraw, επικεφαλής δικηγόρος των New York Times, έγραψε: "Νομίζω ότι η δίωξη [του Assange] θα αποτελούσε πολύ κακό προηγούμενο για τους εκδότες ... από ό, τι γνωρίζω, είναι σε θέση κλασικού εκδότη και ο νόμος θα χρειαστεί πολύ χρόνο να διακρίνει την διαφορά μεταξύ των New York Times και WilLeaks. "
Ακόμα κι αν οι δημοσιογράφοι που δημοσίευσαν τις διαρροές του WikiLeaks δεν καλούνται από την αμερικανική δικαστική επιτροπή, διότι ο εκφοβισμός του Julian Assange και της Chelsea Manning είναι αρκετός. Η πραγματική δημοσιογραφία τιμωρείται από τους κακοποιούς με μια ματιά. Η διαφωνία έχει καταστεί πλέον επιείκεια.
Η πραγματική δημοσιογραφία είναι ο εχθρός γι΄αυτές τις ντροπές.
Πριν από μια δεκαετία, το Υπουργείο Άμυνας στο Λονδίνο δημιούργησε ένα μυστικό έγγραφο το οποίο περιγράφει τις «κύριες απειλές» για τη δημόσια τάξη ως τρεις: Τρομοκράτες, Ρώσοι κατάσκοποι και ερευνητές δημοσιογράφοι. Οι τελευταίοι χαρακτηρίστηκαν ως η κύρια απειλή.
Το έγγραφο διέρρευσε δεόντως από το WikiLeaks, το οποίο το δημοσίευσε. «Δεν είχαμε άλλη επιλογή», μου είχε πει ο Assange. "Είναι πολύ απλό. Οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν και το δικαίωμα να αμφισβητούν την εξουσία. Αυτή είναι η αληθινή δημοκρατία».
Τι θα συμβεί αν οι Assange και Manning και άλλοι με τη σειρά τους - αν υπάρχουν και άλλοι - σιγήσουν και «το δικαίωμα να γνωρίζουν και να αμφισβητούν απομακρυνθει;». Στη δεκαετία του '70 συνάντησα την Leni Reifenstahl, την στενή φίλη του Αδόλφου Χίτλερ, του οποίου οι ταινίες βοήθησαν να ριχτεί φως στη ναζιστική περίοδο στη Γερμανία.
Μου είπε ότι το μήνυμα στις ταινίες της, η προπαγάνδα, δεν εξαρτιόταν από «άνωθεν εντολές» αλλά από αυτό που αποκαλούσε το «υποκειμενικό κενό» του κοινού.
"Μήπως αυτό το υποκειμενικό κενό περιλάμβανε τη φιλελεύθερη, μορφωμένη αστική τάξη;» την ρώτησα.
"Φυσικά," είπε, "ειδικά η νοημοσύνη .... Όταν οι άνθρωποι δεν θέτουν πια σοβαρές ερωτήσεις, είναι υποτακτικοί και μαλθακοί. Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί."
Και έτσι έγινε.
Τα υπόλοιπα -μπορεί να είχε προσθέσει - αποτελούν ιστορία.
www.johnpilger.com
styx.gr
