Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθώντας το γνωστό τροπάρι της Κασσιανής ακολουθεί μια μηδενιστική αντιπολίτευση συγκεντρωμένη στα επιφαινόμενα, τα δευτερεύοντα ή τα ασήμαντα.
Πότε οι επιχειρήσεις της Μαρέβα και ο μισθός της Γκερέκου – παλαιότερα– και πότε η συνέντευξη τύπου Τραμπ–Μητσοτάκη που δεν έγινε.
Πότε το Κοινωνικό Μέρισμα που φρόντισε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ να μοιράσει τον Μάιο 2019 αντί του Δεκεμβρίου 2019 λόγω των ευρωεκλογών του Μαΐου και πότε οι «διαμαρτυρίες» του αρχιυποκριτικού ΣΥΡΙΖΑ για την δίωξη Λαφαζάνη την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προώθησε και με δικό του Νόμο!!!
Αλλά και πότε ο αυταρχισμός της ΝΔ λησμονώντας το ξύλο που έριξε ο ΣΥΡΙΖΑ στους συνταξιούχους έξω από Μέγαρο Μαξίμου αλλά και η βία που χρησιμοποίησε επανειλημμένα η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πότε εναντίον των διαδηλωτών κατά της συμφωνίας των Πρεσπών ή πότε εναντίον διαδηλωτών στην πορεία της επετείου του Πολυτεχνείου.
Η άθλια αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ που μονίμως και εκ του πονηρού είναι επικεντρωμένη σε δευτερεύοντα και ανούσια θέματα του «φαίνεσαι της πραγματικότητας» και όχι του «είναι της πραγματικότητας» έχει γίνει πλέον συνήθεια και νόμος σε όλες τι πτέρυγες της Αριστεράς (Εντός ή εκτός εισαγωγικών). Από την «Ψυχοπαθολογική περίπτωση» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή του ΝΑΡ και της ΛΑΕ μέχρι την μεγάλη εκλογική εφεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ που είναι το ΜΕΡΑ25 του Βαρουφάκη και από εκεί μερικές πλευρές – ευτυχώς λίγες– της επικοινωνιακής στρατηγικής του ΚΚΕ, έχουμε να κάνουμε κριτική στην προϊούσα ΣΥΡΙΖΑΙΟΠΟΙΗΣΗ των αριστερών κομμάτων που βάλθηκαν να «αποδείξουν» πως είναι «Βασιλικότερα το Βασιλέως» δηλαδή ΣΥΡΙΖΑΙΟΤΕΡΑ του ΣΥΡΙΖΑ.
Τάση εξαιρετικά επικίνδυνη και η οποία το μόνο που θα καταφέρει είναι να επαναφέρει το αθλιότερο των πολιτικών κομμάτων – ΣΥΡΙΖΑ – στην Κυβέρνηση.
Ουσιαστικά λησμονούνται βασικές παράμετροι του εθνικού, κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι και ιστορικής πραγματικότητας.
Πρώτον, κανένας σοβαρός αναλυτής δεν έχει αυταπάτες για την Κοινωνική/Ταξική φύση της ΝΔ. Αποτελώντας το ιστορικότερο κόμμα της Αστικής Τάξης της χώρας μας η σημερινή ΝΔ αποτελεί έναν «Ιστορικό συμβιβασμό» Τριών Πτερύγων της Ιστορικής Δεξιάς:
Της Ακροδεξιάς Πτέρυγας (α), της Παλιοδεξιάς ή Καραμανλικής Πτέρυγας που ουσιαστικά συγκυβέρνησε με τον ΣΥΡΙΖΑ 4,5 χρόνια (β) και της μειοψηφικής Κεντροδεξιάς/Φιλελεύθερης Πτέρυγας με βασικό εκπρόσωπο τον Μητσοτάκη (γ).
Παραδοσιακά εκφράζει κυρίως τα αστικά και Μεσοαστικά στρώματα με μεγάλη επιρροή στα λαϊκά στρώματα (Μικροαστική τάξη, Εργαζόμενη Τάξη).
Η επικράτηση τα τελευταία τέσσερα χρόνια της Τρίτης συνιστώσας – Κεντροδεξιοί/Φιλελεύθεροι– εκφράζει μια μετατόπιση – μικρή ή και όχι, θα φανεί– από μερίδες της κρατικοδίαιτης Αστικής Τάξης σε μερίδες της Διεθνοποιημένης Εγχώριας Αστικής Τάξης (Εξαγωγικό Κεφάλαιο, συμπράττουσες μερίδες της Εγχώριας Αστικής Τάξης με το Παγκοσμιοποιημένο Κεφάλαιο, Χρηματοπιστωτικού αλλά και Βιομηχανικού χαρακτήρα).
Παρόλο τον μειοψηφικό τους χαρακτήρα στο εσωτερικό της Ελληνικής Αστικής Τάξης, αυτές οι προαναφερθείσες μερίδες του «φιλελεύθερου» και αμιγώς ανταγωνιστικού Παγκοσμιοποιημένου Καπιταλισμού παρουσιάζουν έναν ιδιαίτερο δυναμισμό μετά την «αριστερή» εμπέδωση και κατοχύρωση των Μνημονίων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Βασιζόμενες αυτές οι Παγκοσμιοποιημένες μερίδες της εγχώριας Ελίτ δηλ. Αστικής Τάξης στην υπογραφή Δημοσιονομικού ελέγχου και Πλεονασμάτων έως 3,5% μέχρι το 2023 και 2,2% έως το 2060 – όλα τα παραπάνω υπογράφτηκαν από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μην το λησμονούμε– κάτω από την ομπρέλα του 3ου Μνημονίου της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και με την λογική των Υπερ–πλεονασμάτων δηλαδή πλεονασμάτων πάνω από το 3,5% που πολλές φορές ξεπερνούν το 4% πολιτική που «εφευρέθηκε» επίσης από τους Σούπερ–Αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ένα τεράστιο χαρτί στα χέρια τους, την δυνατότητα να αποδομούν έτι περαιτέρω το Κοινωνικό Κράτος, το Εργασιακό Κόστος και όλα τα όσα αφορούν τον κόσμο της Εργασίας.
Είναι αλήθεια πως μετά την αιματηρή φορολογία του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο σε βάρος της λεγομένης «Μεσαίας Τάξης», η Κυβέρνηση της ΝΔ έχοντας σαν Φιλελεύθερο Πρόταγμα τους λιγότερους φόρους προσπαθεί να υλοποιήσει, με μέτρια αποτελέσματα, την μείωση της Φορολογίας στα Μικρομεσαία στρώματα ώστε να «κατοχυρώσει» τις εκλογικές εφεδρείες σε επόμενες εκλογές.
Μολονότι η μείωση είναι ευνοϊκότερη για τα ευπορότερα στρώματα, η Κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί να κάνει «εισοδισμό» στα Μικρομεσαία και λαϊκά στρώματα χαμηλώνοντας την φορολογία των εισοδημάτων έως 10.000 ετησίως από 22% στο 9% και «κλείνοντας το μάτι» σε αυξήσεις συντάξεων αναδρομικά και μετά τις αποφάσεις του ΣΤΕ.
Όπως φαίνεται δεν είναι τόσο ηλίθιος ο Μητσοτάκης να ευνοήσει μόνο ένα 5% Μεγαλοκεφαλαιούχων αλλά 6 μήνες τώρα επιχειρεί – έστω και δημαγωγικά– να κάνει «επέλαση ιππικού» στα Μικρομεσαία (κυρίως) στρώματα με κουτσουρεμένα επιδόματα και επιδότηση 2.000 ευρώ για την γέννηση κάθε παιδιού.
Το ίδιο αφορά και τους μισθούς του Ιδιωτικού Τομέα μετά την κατάρρευσή τους τα τελευταία χρόνια και τη «μείωση» της ανεργίας από τον άθλιο ΣΥΡΙΖΑ μέσω των συμβάσεων Μερικής Απασχόλησης που αυξήθηκαν κατακόρυφα επί των ημερών της ΣΥΡΙΖΑΙΑΣ Μαρίας Αντουανέττας, Έφης Αχτσιόγλου.
Είναι μια στρατηγική επιλογή των συγκεκριμένων Ηγεμονικών Μερίδων της Αστικής Τάξης που προαναφέραμε και αποτελεί μια προσπάθεια για την συγκρότηση ενός μακροπρόθεσμου Μπλοκ Εξουσίας με ηγεμονία το Διεθνοποιημένο Εξαγωγικό και υψηλής Οργανικής Τεχνολογικής Σύνθεσης Βιομηχανικό Κεφάλαιο σαν Ηγεμονική Μερίδα και συμμάχους την Μεσαία Αστική Τάξη και διευρυμένα τμήματα των Μικρομεσαίων και λαϊκών στρωμάτων.
Από αυτή την άποψη, στην σύγκρουση Κεφαλαίου–Εργασίας η Αστική ΝΔ αποτελεί τον βασικό αντίπαλο και τον πιο εύκολο. Κανείς δεν περίμενε ο Μητσοτάκης να γίνει σοσιαλιστής και η ΝΔ συλλογικά να εντρυφεί στο «Κεφάλαιο» του Κ. Μαρξ ή στα Άπαντα των Μαρξ/Ενγκελς, ούτε βέβαια οι ΟΝΝΕΔΙΤΕΣ να τραγουδούν την «Διεθνή».
Κανείς δεν είχε απαίτηση ο Μητσοτάκης να σκίσει τα Μνημόνια, να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να πιάσει «από τον λαιμό» τις αγορές του Καπιταλισμού ώστε να χορεύουν «στον ρυθμό του Πεντοζάλη».
Ούτε βέβαια περιμέναμε στην τελευταία επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, ο Μητσοτάκης με κίνηση Κουνγκ Φου να πιάσει τον Τραμπ από «τα αχαμνά» και να τον υποχρεώσει μπροστά στις κάμερες να φωνάζει χτυπώντας τα στήθη του «Θα βοηθήσω την Ελλάδα, θα βοηθήσω την Ελλάδα! Υes darling, yes Kyriakos, I will !»
Αλλά ούτε και κανείς δεν είχε απαιτήσει η ΝΔ και ο Μητσοτάκης να αποτίσουν φόρο τιμής στον Φιντέλ Κάστρο ή να καταδικάσουν την Παγκοσμιοποίηση του Κεφαλαίου ούτε βέβαια να αποκηρύξουν την «Πολυπολισμικότητα» ή τα Gay Pride Parades (Για τα δυο τελευταία μάλιστα η αστική ΝΔ δείχνει ιδιαίτερο σεβασμό και αστική ευγένεια).
Γνωρίζαμε την ιστορία της Ελληνικής Δεξιάς/Κεντροδεξιάς, την προϊστορία της οικογένειας Μητσοτάκη αλλά και του ιδίου και δεν είχαμε καμιά αυταπάτη και προσδοκία. Το αντίθετο μάλιστα, τον περιμέναμε χειρότερο.
Εξαιτίας όλων των παραπάνω, η ΝΔ και ο Μητσοτάκης είναι ο εύκολος αντίπαλος. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να τους γνωρίσουμε και γι’ αυτό ακριβώς έχουμε χαμηλό δείκτη προσδοκιών, Είπαμε, είναι ο εύκολος αντίπαλος.
Δεύτερο. Εάν όμως η ΝΔ είναι ο εύκολος και βασικός αντίπαλος, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κύριος αντίπαλος. Ποια είναι η διαφορά του «Βασικού» αντίπαλου από τον «Κύριο» αντίπαλο;
Ο Βασικός αντίπαλος (ΝΔ) ηγεμονεύει μόνο στο ένα Μπλοκ Εξουσίας, αυτό των αστικών δυνάμεων και των συμμάχων τους. Αδυνατεί να μεταπηδήσει σαν Ηγεμόνας στο Μπλοκ Εξουσίας των Λαϊκών Τάξεων τουλάχιστον μακροπρόθεσμα/μεσοπρόθεσμα. Όλοι τον γνωρίζουν – «Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας» – και ο ίδιος δεν μπορεί να παραστήσει κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι ακόμη και εάν το ήθελε. Γι’ αυτό είναι και πιο σαφής, ξεκάθαρος στις απόψεις του και σίγουρα πιο ειλικρινής. Δεν έχουμε απαιτήσεις από αυτόν αλλά ούτε κι αυτός από εμάς.
Ερχόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον οποίο θεωρούμε σαν «Κύριο» αντίπαλο. Κύριος αντίπαλος είναι αυτός που μπορεί να «Ηγεμονεύσει» και στα δυο Μπλοκ Εξουσίας – Αστικό και Λαϊκό– παριστάνοντας τον σύμμαχο στους αντιπάλους του ταυτιζόμενος μαζί τους αλλά και τον αντίπαλο στους συμμάχους του υποδυόμενος τον υποστηρικτή τους.
Στην Πρώτη περίπτωση δηλαδή της Ταύτισης με τον αντίπαλο, δηλαδή την Ελίτ υπάρχει συνείδηση του γεγονότος και από τις δυο πλευρές. Και η Ελίτ και η υποτιθέμενη Αριστερά ξέρουν την συμμαχία και ταύτισή τους αλλά τα στρώματα του Λαϊκού Μπλοκ δεν έχουν πάρει «χαμπάρι» τίποτε.
Στην Δεύτερη Περίπτωση, το να στρέφεσαι δηλαδή εναντίον των λαϊκών στρωμάτων που σε στηρίζουν και να περνάς το μήνυμα πως «μάχεσαι γι’ αυτούς» – και να σε πιστεύουν κιόλας! – απαιτούνται «προσόντα υψηλής στάθμης» που μόνον ο «Έμπορος συνειδήσεων» και «Μεταπράτης ιδεολογιών», Αλέξης Τσίπρας, κατέχει.
Κλασικό παράδειγμα της Πρώτης περίπτωσης είναι η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με την Ελίτ και η προσπάθεια δημιουργίας δικών του τζακιών χωρίς το ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΟ πόπολο να καταλάβει τίποτε.
Τυπικό δε παράδειγμα της Δεύτερης περίπτωσης είναι η «κολοτούμπα» του Δημοψηφίσματος του 2015 και η ψήφιση του 3ου Μνημονίου. Τα δε στρώματα του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ξαναψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη του 2015 αλλά ανέχθηκαν τις αθλιότητες του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα για 4,5 χρόνια.
Σήμερα, μόλις έξι μήνες μετά της εκλογές της 7ης Ιουλίου, τα ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΑ αυτά στρώματα έχουν πάθει αμόκ «αντιπολιτευτικής διάθεσης» ξεχνώντας η επικροτώντας όλες τις αισχρότητες και εμετικές αθλιότητες του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Κλασσικά Λούμπεν Κοινωνικά Στρώματα μιας Λούμπεν «Αριστεράς».
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την ικανότητα πατώντας στις άκρες των ποδιών του να ταυτίζεται ή να μετατρέπεται σε τμήμα της Ελίτ (Πρώτη περίπτωση που προαναφέραμε) χωρίς οι «Κάτω» να καταλάβουν τίποτα ή να μπορεί να εξαπατά τους «Κάτω» παριστάνοντας τον Υπερασπιστή τους (Δεύτερη Περίπτωση) αυτό σημαίνει πως εκτός από «Κύριος» αντίπαλος μπορεί να μετατραπεί και σε «Βασικό» αντίπαλο.
Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνο «Γητευτής των μαζών», Σάυλωκ της Τοκογλυφίας της Πολιτικής, άλλα κάτι περισσότερο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κλασσικός «Απατεώνας της Πάλης των Τάξεων», ο πλέον Διπρόσωπος και επικίνδυνος, ένας ψυχοπαθής Λούμπεν Joker, μια Κίρκη της Δημαγωγίας.
Τρισχειρότερος της ΝΔ γιατί ενώ εξυπηρετεί τα ίδια συμφέροντα ελέγχει το «Πόπολο» δηλαδή τους «Κάτω» με αποτελεσματικότερο τρόπο, μοιράζοντας επιδόματα ελεημοσύνης και θέσεις Μερικής Απασχόλησης.
Όσοι λοιπόν θέλουν να κάνουν Ουσιαστική Αντιπολίτευση θα πρέπει:
(α). Να παρουσιάσουν ένα συνολικό, ολιστικού τύπου σχέδιο ριζικής ανάπλασης της νεοελληνικής κοινωνίας. Ανάπλασης των οικονομικών, κοινωνικών δομών της αλλά και υπέρβασης του μεταπρατικού χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού.
(β). Προϋπόθεση του Ολιστικού σχεδίου, ή μάλλον ουσιαστικό του τμήμα είναι η Εθνικο-ανεξαρτησιακή Πορεία της Χώρας και η αποδέσμευσή της από την μέγγενη του Δυτικού Ιμπεριαλισμού. Ας έχουμε υπόψη μας πως χωρίς Πατρίδα δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα θετικής εξέλιξης. Απλά.
(γ). Όσοι αντιπολιτεύονται στην «επιφάνεια» της Πολιτικής δημαγωγώντας θυμίζουν τον Τσίπρα που παριστάνει τον κριτή του Μητσοτάκη σε θέματα εξωτερικής Πολιτικής.
Ο Τσίπρας που συνάντησε τον Τραμπ περπατώντας «στα τέσσερα» παριστάνει τον Μεγάλο Πατριώτη κάνοντας μάλιστα κριτική για υποχωρήσεις απέναντι και στον Ερτογάν! Ποιος; Ο Τσίπρας.
Εάν λοιπόν δεν θέλουμε να επαναφέρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αθλιότερο όλων των Πολιτικών, Τσίπρα, θα πρέπει να διαχωρίσουμε την «Αντιπολίτευση του Facebook» a la ΣΥΡΙΖΑ από την ουσιαστική, ολιστική Αντιπολίτευση ενός αληθινά Πατριωτικού, Δημοκρατικού και Προοδευτικού Φορέα. Αλλιώς «δουλεύουμε» για την επάνοδο του Τσίπρα και θα φέρουμε βαρύτατες ευθύνες για την επανάκαμψη της Λούμπεν Αριστεράς.
Εν κατακλείδι, μόνο η σταδιακή απομείωση αν όχι εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ θα βοηθήσει στην πατριωτική, προοδευτική πορεία της χώρας. Γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, να ξεχωρίσουμε την Fake «Αντιπολίτευση» από την Ουσιαστική και Ολιστική. Προϋπόθεση της Αναγέννησης του Προοδευτικού, Πατριωτικού χώρου είναι η εξαφάνιση η έστω απομείωση του ΣΥΡΙΖΑ ! Να μην το ξεχνάμε ποτέ!
Ηλίας Παπαναστασίου
resaltomag.blogspot.com
