Κάποιες φορές αισθάνομαι ότι ζω την Μερα της Μαρμότας (ταινία όπου ο ήρωας ζει την ίδια μέρα κάθε φορά που ξαναξυπναει).
Συνεχώς, ζω τις μέρες όπου ο Γιανης διαπραγματεύεται με τους Θεσμούς, παίζει chicken game, τσαμπουκαλευεται αλλά δεν θέλει και να τα σπάσει με την ευρωζώνη.
Που χρησιμοποιεί ως συμβούλους (στο βιβλίο Adults in the Room τα γράφει αναλυτικά) τον Κιμ, στέλεχος του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, την Λαζάρ, εταιρεία σύμβουλο πολυεθνικών και άλλα αστέρια του χρηματοπιστωτικού συστήματος για να σπάσει την πίεση των Θεσμών.
Η ιδέα να απευθυνθεί στους πληβείους δεν υπάρχει στο ενδιαφέρον βιβλίο του.
Ξαναζώ επίσης τις μέρες που έσπασα τα...νεύρα μου στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Γιανης, όπως γράφει στο βιβλίο του, συναντιόταν κάθε Παρασκευή με τον Τσίπρα και τον Νίκο Παππά για να σώσει την χώρα.
Βεβαίως, ξαναζώ και τις μέρες που ο Λαφαζάνης δεν ψήφιζε μνημόνια αλλά στήριζε την κυβέρνηση.
Και ξαναζώ και τις μέρες που ήμασταν μεν τίμιοι αλλά δεν φεύγαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρις ότου ο Τσίπρας είπε στον θυρωρό να μας πετάξει έξω από την πόρτα.
Δυσκολεύομαι να ξυπνήσω και να νοιώσω ότι αυτές οι μέρες τελείωσαν. Ιδίως, ο Γιανης με σπρώχνει όλο και πιο πολύ στην Μέρα της Μαρμότας. Την επόμενη φορά, με την βοήθεια διαφόρων παραγόντων, ο Γιανης θα σπάσει την αντίσταση των Θεσμών. Τότε, ίσως ξυπνήσω οριστικά.
Δημήτρης Μπελαντής
resaltomag.blogspot.com
