Ψεύδονται απέναντι στον λαό όλοι αυτοί οι δεξιοί και αριστεροί απατεώνες όταν μιλούν για ανάπτυξη. Ή έστω, λένε τη μισή αλήθεια.
Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται, αφορά το τραπεζικό σύστημα, την οικονομική ολιγαρχία και τους τσάτσους του συστήματος. Για την πλειοψηφία του λαoύ υπάρχει μόνο φτώχεια, εξαθλίωση και δυστυχία.
Και δεν είναι αποτέλεσμα της κρίσης. Η κρίση χρησιμοποιήθηκε ως πρόφαση από την Ευρωπαϊκή ελίτ για να επιβληθεί μια νέα πραγματικότητα εντός της Ευρωπαϊκής ένωσης ώστε να ενισχύσουν τη θέση τους οι πλούσιες χώρες και να αποδυναμωθούν οι φτωχότερες. Οι πλουσιότερες χώρες να λεηλατήσουν τον πλούτο των φτωχότερων και να τις κάνουν αποικίες τους.
Είναι πολιτική επιλογή να γίνουμε μπανανία και όχι αποτέλεσμα της κρίσης. Είναι επιλογή της μπουκωμένης με ευρώ ελίτ της χώρας μας να συνεχίσει την πορεία της εντός της ευρωζώνης όπου της προσφέρεται η ευκαιρία να αυξήσει τα κέρδη της και να νομιμοποιήσει τα κλεμμένα.
Θα πρέπει λοιπόν να δούμε τα νέα δεδομένα, τη νέα μας ζωή ως μια κανονικότητα και όχι ως μια δύσκολη στιγμή στην ιστορία μας, ως κάτι το προσωρινό που θα ξεπεραστεί μόλις έρθει η ανάπτυξη.
Γιατί μόνο αν κοιτάξουμε κατάματα το πρόβλημα, απαλλαγμένοι από ψευδαισθήσεις, ίσως μπορέσουμε και να το αντιμετωπίσουμε.
Κανονικότητα είναι κατ' αρχήν ο θάνατος της δημοκρατίας.
Μπορεί να υπάρχουν πολλά κόμματα στο κοινοβούλιο, η πολιτική που εφαρμόζεται όμως είναι μια και εκπορεύεται από το Βερολίνο. Γιατί σύμφωνα με τους νόμους της ζούγκλας του νεοφιλελευθερισμού, ο πιο ισχυρός αποφασίζει. Δεν υπάρχει περιθώριο για διαφοροποίηση εντός Ευρωπαϊκής ένωσης.
Κανονικότητα είναι να παραχωρήσουμε όλο τον δημόσιο πλούτο και τα αναπτυξιακά εργαλεία της χώρας, ώστε να είμαστε υποδουλωμένοι, χρεωκοπημένοι πένιτες και επαίτες μέχρι το τέλος του αιώνα και βλέπουμε.
Κανονικότητα είναι να χάσουμε τον έλεγχο της διατροφικής αλυσίδας. Να μην παράγουμε αυτά που χρειαζόμαστε για να μας ταΐζουν οι ξένοι όποτε θέλουν, όσο θέλουν και σε όποια τιμή και ποιότητα θέλουν.
Κανονικότητα είναι ο θάνατος του κράτους πρόνοιας. Οι αδύναμοι πολίτες θα φυτοζωούν ή θα πεθαίνουν. Νόμος της φύσης των νεοφιλελεύθερων.
Κανονικότητα είναι να δουλεύουμε, η πλειοψηφία τουλάχιστον, για ένα πιάτο φαΐ. Να δυσκολευόμαστε να αντεπεξέλθουμε ακόμη και στις στοιχειώδεις ανάγκες μας. Να μην έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα.
Κανονικότητα είναι οι γεμάτοι από ζητιάνους δρόμοι, τα συσσίτια για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, οι οικογένειες που δεν έχουν θέρμανση και ηλεκτρικό, οι θάνατοι των αστέγων από το κρύο και οι αυτοκτονίες.
Κανονικότητα είναι να χάσουμε την κοινωνική συνοχή λόγω ανέχειας και να στραφούμε ο ένας ενάντια στον άλλον. Η έξαρση του μίσους και της βίας.
Κανονικότητα είναι να στέλνουμε τα παιδιά μας σκλάβους στα σκλαβοπάζαρα όλου του κόσμου. Γιατί σήμερα δεν υπάρχει η παλιά βιομηχανική εποχή όπου οι μετανάστες έβρισκαν εύκολα καλοπληρωμένες δουλειές. Οι περισσότεροι νέοι που φεύγουν περνάνε πολύ δύσκολες ώρες στο εξωτερικό.
Πολλά μπορούμε να πούμε για αυτή την κατάσταση της κανονικότητας που όλες οι κυβερνήσεις των δωσίλογων πασχίζουν να σταθεροποιήσουν. Το χειρότερο όμως είναι ότι η νέα γενιά γεννιέται και μεγαλώνει μέσα σε αυτή την κανονικότητα και την κάνει κτήμα της. Αν δεν αγωνιστούμε οι παλιότεροι να ανατρέψουμε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση, οι νέοι δεν μπορούν να επαναστατήσουν για κάτι που δεν γνώρισαν ποτέ. Η ετυμολογία της λέξης επανάσταση (επί +ανά + στάση) αυτό σημαίνει, εξέγερση ώστε να ανακτήσουμε αυτό που χάσαμε. Προϋπόθεση λοιπόν είναι να γνωρίζουμε τι είναι αυτό που χάσαμε για να μπορούμε να το διεκδικήσουμε. Να μην παγιωθεί η κανονικότητα των δωσίλογων, να μη μεγαλώσει η νέα γενιά μέσα σε αυτή την κανονικότητα.
Αυτούς τους πολιτικούς που μιλούν για ανάπτυξη η οποία θα έρθει μέσα από το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο, πρέπει να τους φτύνουμε στα μούτρα. Πρέπει να τους κυνηγάμε με τις πέτρες. Να μην τολμούν να εμφανιστούν δημόσια και να τους μείνει για πάντα η ρετσινιά του προδότη. Σε αυτούς και τα παιδιά τους. Να πεθάνουν ντροπιασμένοι και ο τάφος τους να γίνει δημόσιο ουρητήριο.
Όταν ξεπουλάς (χαρίζεις με τεράστια ζημία) δημόσια περιουσία που είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του κράτους και της εθνικής ανεξαρτησίας και έχεις το θράσος να το δικαιολογείς λέγοντας πως η άλλη λύση θα ήταν να την κρατικοποιήσουμε, τότε δεν είσαι πρωθυπουργός της Ελλάδας. Δεν είσαι καν Έλληνας. Είσαι ένας συνειδητοποιημένος προδότης, εχθρός του λαού και της χώρας.
Ένας υπάλληλος των ολιγαρχών, ένα γρανάζι της νέας παγκόσμιας τάξης που ελέγχεται από τους τοκογλύφους. Ένας ασήμαντος τσόγλανος που για να βγεις από την αφάνεια ξεπουλάς κάθε ιερό και όσιο. Για να υπερηφανεύεσαι ότι στα σαράντα σου έγινες πρωθυπουργός.
Πόσο εύκολο τελικά είναι να ξεχωρίσει κάποιος σαραντάρης πολιτικός και να αναδειχθεί μέσα από το πλήθος; Τι προσόντα θα πρέπει να έχει;
Είναι αρκετό να χαρίζει χρέη στην ολιγαρχία, να της προσφέρει φοροαπαλλαγές και να διαγράφει σκάνδαλα ή μήπως πρέπει και να μπορεί να φυλακίζει τον άπορο υπερήλικα που προσπαθεί να επιβιώσει κάνοντας δουλειές του ποδαριού και θελήματα;
Είναι αρκετό να ξεπουλήσει όλο τον εθνικό πλούτο, μέχρι και το νερό που πίνουμε ή μήπως πρέπει και να μπορεί να πνίξει στα χρέη με χαράτσια την οικογένεια, να την ξεσπιτώσει, να την πετάξει στον δρόμο;
Είναι αρκετό να βάζει λουκέτο στο κράτος πρόνοιας ή μήπως πρέπει και να μπορεί να στείλει γιουσουφάκια τα παιδιά του στις χώρες των τοκογλύφων;
Είναι αρκετό να ξεπουλά τις ιδέες του, τους συντρόφους του και τον λαό που εκπροσωπεί μέσα σε μια νύχτα ή μήπως πρέπει και να μπορεί να ξεπουλήσει την πουτάνα που τον γέννησε;
Τι προσόντα τελικά πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει αρχικοτζαμπάσης της τοκογλυφικής ελίτ στα σαράντα του; Και πόσο ξεδιάντροπος μπορεί να είναι κάποιος που υπερηφανεύεται για αυτό;
Όσο για το TINA, που τόσο ωραίο άλλοθι προσφέρει στους προδότες, δεν έχουν αυτοί που το ισχυρίζονται παρά να δουν την περίπτωση της Ισλανδίας. Ούτε επαναστάτες το έπαιξαν οι Ισλανδοί ούτε αριστεροί, ούτε επιχείρησαν μια δήθεν διαπραγμάτευση για να φορτώσουν τα χρέη των τραπεζών στον λαό. Ούτε βόρεια Κορέα έγινε η Ισλανδία ούτε Βενεζουέλα όπως μας απειλούσαν ότι θα γίνουμε τα φερέφωνα των τοκογλύφων. Και σήμερα η Ισλανδία είναι η μοναδική χώρα που βγήκε από την κρίση και με τον λαό της όρθιο και με εθνική κυριαρχία.
