σεων της Ελλάδας.
Συγκεκριμένα, η ατζέντα που διακινείται στις Βρυξέλλες για το ασφαλιστικό περιέχει μια βασική φόρμουλα του «τι λύση θα μπορούσε να δουλέψει στο ελληνικό σύστημα», με τα εξής
στοιχεία:
- συγχώνευση 16 ταμείων σε 1,
- φορολογικά κίνητρα για ιδιωτική συμπληρωματική ασφάλιση,
- κατώτατο όριο σύνταξης τα 700 ευρώ και ανώτατο τα 1.800,
- καμία σύνταξη κάτω από τα 65 έτη,
- καμία σύνταξη πάνω από 700 ευρώ χωρίς 15 χρόνια ασφάλισης,
- καμία σύνταξη πάνω από 1.000 ευρώ χωρίς 25 χρόνια ασφάλισης,
- καμία σύνταξη Δημοσίου/ΔΕΚΟ πάνω από 1.200 -1.300 ευρώ,
- τέλος στο εφάπαξ,
- καμία εξαίρεση σε αιρετούς, πρώην βουλευτές, δικαστικούς, προέδρους και μέλη Δ.Σ. οργανισμών του Δημοσίου,πρώην υπουργούς, γενικούς γραμματείς.
Η λύση θεωρείται δίκαιη και αν η κυβέρνηση θελήσει να διασώσει τις μεγάλες συντάξεις, πολύ απλά θα ζημιώσει τις μικρές και μάλιστα αυτές που έχουν πληρωθεί, από τον ιδιωτικό τομέα με κόστος για την πραγματική οικονομία (ΙΚΑ).
Το ασφαλιστικό είναι παράγοντας που θα επηρεάσει πάγια την ικανότητα της χώρας να πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2017, άρα αποτελεί προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση για το χρέος. Επιπλέον θα αποδείξει την πολιτική βούληση της κυβέρνησης να φέρει εις πέρας το πρόγραμμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες της Realnews οι δανειστές θα επιστρέψουν με άγριες διαθέσεις στις αρχές του Ιανουαρίου και θα ανοίξουν μια
σειρά από καυτά και δύσκολα για την κυβέρνηση μέτωπα, πολλά από τα οποία το κυβερνητικό σχήμα δεν υποψιάζεται, αλλά περιγράφο-
νται στη συμφωνία του Ιουλίου - Αυγούστου άμεσα ή έμμεσα.
Το βάρος του εγχειρήματος ήδη προδιαθέτει για εξάμηνη αξιολόγηση, με ορίζοντα το καλοκαίρι και με «θύματα» στο εσωτερικό:
- τις τράπεζες και τα capital controls, που δεν θα αρθούν πριν τελειώσει η αξιολόγηση,
- τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της κυβέρνησης στο εσωτερικό, καθώς τα διαθέσιμα θα πάνε σε λήξεις του χρέους στο εξωτερικό, χωρίς νέα εκταμίευση,
- τα δημόσια οικονομικά που θα επιδεινωθούν από τη μη λύση και τη φορολογική αβεβαιότητα.
Συγκεκριμένα, το «κόκκινο μπλοκάκι» του Ντέκλαν Κοστέλο, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η «R», έχει μεταξύ άλλων και τα εξής σημεία:
- πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για το 2016 τουλάχιστον 2 δισ.,
- οριοθέτηση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου για 2017, 2018 και 2019 με στόχους εσόδων-δαπανών (οι βασικοί δημοσιονομικοί δείκτες υπάρχουν),
- την έναρξη συζήτησης για νέο φορολογικό σύστημα,
- τη μεταρρύθμιση των δομών, των υπηρεσιών και των όρων απασχόλησης στον δημόσιο τομέα,
- την πλήρη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, με νέες μειώσεις σε παροχές, επιδόματα και επίπεδα μισθών, μαχαίρι σε αποσπάσεις, μετακλητούς και αποδοχές αιρετών,
- την ανάλυση βιωσιμότητας/σκοπιμότητας ύπαρξης φορέων του Δημοσίου, ΔΕΚΟ και εταιρειών, με την ταυτόχρονη λήψη μέτρων,
- την αναμόρφωση του ασφαλιστικού
- τη φορολόγηση των αγροτών με κριτήρια αγοράς,
- την πλήρη εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ και την επαναξιολόγησή της,
- το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας, με νέα παρέμβαση σε ΔΕΗ/ΑΔΜΗΕ, καθώς η λύση των milestones ήταν «μερική»,
- την ανασκόπηση του αποτελέσματος που είχε το άνοιγμα των επαγγελμάτων, ώστε να αρθούν οι εναπομείναντεςπεριορισμοί,
- εξηγήσεις για τον νόμο περί τηλεοπτικών αδειών και για τον κλειστό και μικρό αριθμό αδειών παραγωγών τηλεοπτικού περιεχομένου (content providers)
- την ολοκλήρωση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων και την εισαγωγή σε αυτό περιουσιακών στοιχείων,
- την εφαρμογή της τρίτης φάσης στην αναμόρφωση του τομέα της Υγείας, με νέες περικοπές και εξορθολογισμό σε χειρουργεία, κλινικές κ.α.
H εξίσωση κάθε άλλο παρά εύκολη είναι και η κυβέρνηση έχει να ζυγίσει τα εξής δύο καλάθια:
1. Το πολιτικό βάρος της αναδιάρθρωσης του χρέους και της σταδιακής αποκατάστασης του αυτόνομου δανεισμού.
2. Το πολιτικό βάρος των μέτρων για το ασφαλιστικό, τη φορολογία των αγροτών, το Δημόσιο και τις μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας, προϊόντων, υπηρεσιών και ενέργειας.
Μαζί με αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσει το πολιτικό ρίσκο για τη χώρα και όχι μόνο για το κόμμα, στην περίπτωση που η πλειοψηφία απολεσθεί και οδηγηθούμε σε πολιτικές εξελίξεις.
Στην περίπτωση αυτή, οι Βρυξέλλες θα απευθύνουν έκκληση σοβαρότητας και θα ζητήσουν «να μη χαθεί άλλος χρόνος».
1. Το πολιτικό βάρος της αναδιάρθρωσης του χρέους και της σταδιακής αποκατάστασης του αυτόνομου δανεισμού.
2. Το πολιτικό βάρος των μέτρων για το ασφαλιστικό, τη φορολογία των αγροτών, το Δημόσιο και τις μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας, προϊόντων, υπηρεσιών και ενέργειας.
Μαζί με αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσει το πολιτικό ρίσκο για τη χώρα και όχι μόνο για το κόμμα, στην περίπτωση που η πλειοψηφία απολεσθεί και οδηγηθούμε σε πολιτικές εξελίξεις.
Στην περίπτωση αυτή, οι Βρυξέλλες θα απευθύνουν έκκληση σοβαρότητας και θα ζητήσουν «να μη χαθεί άλλος χρόνος».
Το πολιτικό σύστημα, εκτιμούν παράγοντες των Βρυξελλών,
θα μπορούσε:
θα μπορούσε:
- να επιλέξει τη λύση μιας κυβέρνησης συνεργασίας χωρίς εκλογές,
- να πάει σε κάλπες και να σχηματιστεί ένας νέος μεταρρυθμιστικός συνασπισμός μετά από αυτές,
- να αντικατασταθεί απλώς το κόμμα ή οι βουλευτές που θα αποχωρήσουν από ένα ή περισσότερα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά ό,τι και αν κάνουν, να μη χάσουν χρόνο.
Το χάσιμο χρόνου εκτροχιάζει το πρόγραμμα, δημιουργεί νέες ανάγκες και σε τελική ανάλυση την πληρώνουν πάντα οι πολίτες, τη στιγμή μάλιστα που το διακύβευμα και οι προεκλογικές επιλογές του Σεπτεμβρίου ήταν απόλυτα καθαρές: η κυβέρνηση εκλέχθηκε για να φέρει εις πέρας το πρόγραμμα, έχοντας «καθαρίσει από τους διαφωνούντες».
Αξίζει να θυμόμαστε ότι όλα όσα αναφέρθηκαν θα πρέπει να μπουν σε χαρτί - τα memoranda (υπομνήματα) που έλεγε ο αντι-πρόεδρος της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόβσκις στο MNI.
Είναι απόλυτα σαφές ότι μόνο με τα βασικά θέματα λυμένα και την αξιολόγηση κλειστή οι εταίροι θα ξεκινήσουν τη συζήτηση για το χρέ-
ος, καθώς βασικά μακροοικονομικά δεδομένα θα προέλθουν από τα αποτελέσματα που θα υπολογιστεί πως θα φέρουν τα θέματα αυτά.
Οι Βρυξέλλες γνωρίζουν πως οτιδήποτε πιο πολύπλοκο παρουσιαστεί ενδέχεται να είναι αποτέλεσμα πελατειακών υπολογισμών.
Επιπλέον, η έξοδος της χώρας στις αγορές το καλοκαίρι, ή έπειτα από αυτό, αποτελεί λεπτή «χειρουργική» άσκηση, στην οποία δεν χωρούν αντικρουόμενα μηνύματα.
Τέλος, ο γρίφος της συμμετοχής του ΔΝΤ παραμένει ανεπίλυτος για όλους, εκτός των κορυφαίων παραγόντων Βρυξελλών, Βερολίνου, Χά-
γης και Λουξεμβούργου, που εμφανίζονται βέβαιοι πως το Ταμείο θα μπει στο πρόγραμμα με λεφτά, όποιο και αν είναι το κόστος.
Τέλος, ο γρίφος της συμμετοχής του ΔΝΤ παραμένει ανεπίλυτος για όλους, εκτός των κορυφαίων παραγόντων Βρυξελλών, Βερολίνου, Χά-
γης και Λουξεμβούργου, που εμφανίζονται βέβαιοι πως το Ταμείο θα μπει στο πρόγραμμα με λεφτά, όποιο και αν είναι το κόστος.
Του Θάνου Αθανασίου
Ανταπόκριση, Βρυξέλλες
Ανταπόκριση, Βρυξέλλες
Realnews
