Η μάχη που δίνει η κυβέρνηση τέσσερις μήνες τώρα, είναι ειλικρινής και τιτάνια προκειμένου να κάνει πράξη τις πολιτικές εκείνες για τις οποίες την ψήφισε ο λαός.
Σε αυτήν την πορεία δεν έλειψαν αδυναμίες και λάθη, μερικά από αυτά σημαντικά, όπως η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου.
Η συμφωνία λοιπόν της 20ης Φεβρουαρίου ήταν τουλάχιστον ετεροβαρής και προβληματική για δύο λόγους.
Πρώτον γιατί έγινε αποδεκτή η λογική των μη μονομερών ενεργειών για ζητήματα καθοριστικά των προεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των ίδιων των προγραμματικών δηλώσεων, που ανέγνωσε ο πρόεδρος στη βουλή, όπου και υπερψηφίστηκαν.
Αποδεχτήκαμε να μην καταργήσουμε κανέναν από τους προηγούμενους μνημονιακούς νόμους να θέσουμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης το ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις, ζητήματα που αφορούν στις τράπεζες, να αποδεχτούμε την αξιολόγηση και το κυριότερο η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, αναγκαία προυπόθεση για να ανασάνει η χώρα και να κάνει βήματα αντιστροφής της κατάστασης, πήγε στις καλένδες.
Δεύτερον, την ώρα που κάναμε αυτές τις παραχωρήσεις, δεν εξασφαλίσαμε την αναγκαία χρηματοδότηση και ρευστότητα, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσουμε όλα
τα αποθέματα της χώρας σε ρευστό, για την αποπληρωμή των δόσεων σε ΕΚΤ και ΔΝΤ.
Φανήκαμε ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις πιέσεις και τους εκβιασμούς των δανειστών, ενώ ταυτοχρόνως μπήκαμε στο αδιέξοδο παιχνίδι της περίφημης δημιουργικής ασάφειας.
Εν τέλει δεν επρόκειτο για μια προσωρινή συμφωνία, δημιούργησε τετελεσμένα, και λειτούργησε ως βάση εκκίνησης, για τον τρόπο διευθέτησης του συνόλου των θεμάτων, που σήμερα πλέον είναι ολοφάνερο.
Στην κρίσιμη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσει το σήμα με σαφήνεια, ότι αυτές οι εξελίξεις και όσες προδιαγράφονται, δεν είναι μονόδρομος.
Να αποδομήσουμε τη λογική πάση θυσία στο ευρώ, καθώς συνδέεται με περαιτέρω υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του λαού μας, με απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και απόλυτη αδυναμία ανάκαμψης της οικονομίας.
Γίνεται τελικά φανερό ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που δεν είναι ρηξικέλευθο και ριζοσπαστικό , απολύτως αναγκαίο όμως για να επουλωθούν έστω και λίγο, οι πληγές που άφησαν οι μνημονιακές πολιτικές στο σώμα της κοινωνίας, δεν μπορεί να υλοποιηθεί εντός ευρωζώνης.
Ο σκληρός πυρήνας της Ευρώπης είναι φανερό πως δεν θέλει μια κοινά επωφελή συμφωνία, ούτε καν απλά παραχωρήσεις , θέλει την πλήρη υποταγή , κάτι που δεν είναι στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης.
Υπάρχει απόλυτη ανάγκη επανεκτίμησης της κατάστασης, και σοβαρή προετοιμασία σε πολιτικό και τεχνικό επίπεδο, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων πλέον των ενδεχομένων.
Βασικά στοιχεία μιας τέτοιας προετοιμασίας , πρέπει να είναι η μη αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων για το εξωτερικό χρέος της χώρας, η εθνικοποίηση- κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος , η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και βεβαίως η εφαρμογή του ανορθωτικού μας προγράμματος.
* Η Μάγδα Σπηλιοπούλου είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
http://iskra.gr
