Η κυβέρνηση πρώτα τόλμησε να εφαρμόσει το κατάπτυστο πρόστιμο των 100 ευρώ στους άνω των 60, και τώρα παρουσιάζει σαν κίνηση «καλοσύνης» την προσωρινή αναστολή του.
Πρόστιμο των 100 ευρώ: Μετά την είδηση της δήλωσης της αναπληρώτριας υπουργού Υγείας, Μίνας Γκάγκα περί κατάργησης του κατάπτυστου διοικητικού πρόστιμου στους ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών τον επόμενο μήνα, κάποιοι έσπευσαν να μιλήσουν περί νίκης και περί υποχώρησης της κυβέρνησης.
Μπορεί οι προθέσεις μιας τέτοιας ανάγνωσης να είναι προϊόν ενθουσιασμού, ωστόσο η αλήθεια είναι πως καμία νίκη και καμία υποχώρηση δεν υφίσταται σε αυτή την ιστορία. Νίκη δεν αποτελεί το να παίρνεται πίσω ένα πανάθλιο μέτρο εκβιασμού που όμοιο του δεν είδε ολόκληρος ο Δυτικός κόσμος, άλλα το να μην είχε εφαρμοστεί ποτέ και για κανέναν λόγο αυτό το έκτρωμα.
Νίκη θα αποτελούσε αν οι Συνταγματολόγοι και οι αρχές της Δικαιοσύνης είχαν σπεύσει να μπλοκάρουν αυτό το νομιμοφανές ανοσιούργημα που μας γύρισε πίσω στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Δεν είναι δικαίωση το να κουρελιάζει πρώτα μια κυβέρνηση γραπτούς νόμους του Συντάγματος και άγραφους νόμους της ανθρωπιάς, και στη συνέχεια να σου παρουσιάζει την αναστολή του προστίμου, σαν… ευεργεσία.
Νίκη δεν αποτελεί το να σε καταδικάζει κάποιος σε ασφυξία, και στη συνέχεια να ισχυρίζεται πως σου κάνει και χάρη αν σου… επιτρέψει λίγες αναπνοές οξυγόνου. Και τι αναπνοές! Προσωρινές ανάσες!
Μόλις χθες ο γενικός γραμματέας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας Μάριος Θεμιστοκλέους, αυτός ο υγειονομικός «καρδινάλιος» με το χαρακτηριστικό αριστοκρατικό ύφος, ψέλλισε με εξαιρετική δυσκολία και με πολύ βαριά καρδιά πως το πρόστιμο των 100 ευρώ ενδέχεται να καταργηθεί ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ, αφού το χαράτσι της ντροπής «είναι κάτι το οποίο απέδωσε και συνεχίζει να αποδίδει».
Για ποια νίκη μιλάμε λοιπόν; Το μέτρο μπήκε σε λειτουργία, τα πρόστιμα εμφανίστηκαν στους λογαριασμούς της ΑΑΔΕ, άνθρωποι πλήρωσαν από το υστέρημα τους, διεθνή πρακτορεία ειδήσεων έκαναν αναφορές για το πρωτοφανές μέτρο υποχρεωτικού εμβολιασμού που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα.
Γίναμε το μαύρο παράδειγμα της Ευρώπης
Σε αυτήν την διεθνή κοινότητα της «ελευθερίας» και της «ισότητας», στην Ελλάδα που είναι μέρος της «εκσυγχρονισμένης» Δύσης για την οποία κόπτεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βγήκε από το μαύρο χρονοντούλαπο της ιστορίας ο κεφαλικός φόρος, το υγειονομικό απαρτχάιντ, και οι απολύσεις λόγω υγειονομικής ιδεολογίας.
Στη χώρα μας εφαρμόστηκαν χωρίς το παραμικρό εμπόδιο, μερικά από τα πιο βάναυσα, τα πιο απαξιωτικά, τα πιο ανήθικα μέτρα στον καιρό της πανδημίας, και συνολικά στον καιρό της μεταπολίτευσης. Χάθηκε μεγάλο έδαφος από κεκτημένα δικαιώματα, και η υποχώρηση της πανδημίας δεν πρόκειται να το επιστρέψει πίσω. Δημιουργήθηκε «προηγούμενο», η κοινωνία σφυγμομετρήθηκε και βρέθηκε αδρανής και διχασμένη μπροστά στην καταπάτηση τόσων ελευθεριών.
Υπάρχει κάτι το ενθαρρυντικό σε αυτό; Υπάρχει κάποια «νίκη»; Η ασέβεια προς τους ηλικιωμένους έγινε «νόμος», η ντροπή του να απλώνει το κράτος το χέρι στο άδειο πορτοφόλι ενός χαμηλοσυνταξιούχου, έγινε μέτρο «ευθύνης», και ο πρωθυπουργός έφτασε να λέει πως οι γέροντες δεν εκβιάζονται στην ψύχρα, γιατί έχουν την «ελευθερία» να… εμβολιαστούν.
Άνθρωποι που πληρώνουν φόρους σε όλη τους τη ζωή, βρέθηκαν στο στόχαστρο πολιτικάντηδων που δεν έχουν δει ούτε ζωγραφιστό ένσημο στη ζωή τους. Το να τα βάζεις με τους ευάλωτους και τους αδύναμους, έγινε πολιτική «υπευθυνότητας». Το να χρησιμοποιείς τους συνταξιούχους σαν μοχλό επιβολής της απολυταρχίας, έγινε κρατική «πρόνοια».
Και ποιος είναι ο λόγος που αποσύρεται αυτό το μέτρο που εκτός από κακόβουλο, αποδείχθηκε και φιάσκο; Διότι προφανώς «μυρίζουν» εκλογές και θέλουν να καταλαγιάσει κάπως η οργή των ηλικιωμένων. Ποντάροντας στην «κοντή μνήμη» του Έλληνα φυσικά. Βέβαια η μνήμη δεν πρόκειται να εξασθενίσει αυτή τη φορά, γιατί άμεση καταστολή ατομικών ελευθεριών δεν έγινε ποτέ ξανά.
Και είναι θλιβερή κατάντια για τη χώρα μας, αν σκεφτεί κανείς πως αυτός ο δύσμοιρος λαός έχει φτάσει να βρίσκει ανακούφιση μονάχα σε δύο περιόδους. Στην προεκλογική και στην τουριστική.
Ενώ ο λαός καταδυναστεύεται, έχουμε πολιτική «εκεχειρία» που γίνεται μόνο για να ξεκινήσει το σαφάρι ψήφων ή για χάρη των σανδαλοφόρων που αφήνουν τα λεφτά τους στα γκαρσόνια της Ευρώπης.
Ας μη μιλάμε λοιπόν για καμία δικαίωση για ένα αισχρό μέτρο που παίρνεται πίσω και κάποιοι προεξοφλούν πως ίσως επανέλθει. Αυτά τα δύο χρόνια χαμένη βγήκε η Δημοκρατία, χαμένη βγήκε η ελευθερία, χαμένη βγήκε ακόμα – ακόμα και η ανθρωπιά.
