To εκλογικό αποτέλεσμα αποτύπωσε με ένταση μια ήττα που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υποστεί , εδώ και καιρό, από τη στιγμή δηλαδή που έγινε σαφές πως το κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως «ριζοσπαστική αριστερά» βολεύτηκε στο ρόλο του διαχειριστή των «ελληνικών υποθέσεων» , όπως αυτές τακτοποιούνται στα κέντρα λήψης των αποφάσεων στις Βρυξέλλες την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο. Από τη στιγμή της προσαρμογής τους στην σκληρή πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας καταδικάστηκαν στο ρόλο της διαχείρισης της μιζέριας που συνεπάγονταν η χρεωκοπία της χώρας. Η αποδοχή αυτού του ρόλου, ωστόσο, είχε προφανείς συνέπειες:
- κρίση (πολιτικής, προσωπικής) ταυτότητας: ποια ριζοσπαστική και ποια αριστερά;
- ενσωμάτωση: καθεστωτική νοοτροπία, υπεροπτικές αντιλήψεις και συμπεριφορές
- υποκρισία κακής ποιότητας: σαν τον ηθοποιό που προσπαθεί να παίξει το ρόλο του φορώντας λάθος κοστούμι
Με λίγα, απλούστερα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ απογοήτευσε αυτούς που ενέπνευσε και τους έκανε να ελπίσουν ότι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει άλλος δρόμος και πως, τουλάχιστον, υπάρχει μια άλλη αντίληψη στον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του πολύ σύντομα απορροφήθηκαν από το «σύστημα», ξένο και εγχώριο, που υποτίθεται ότι πολεμούσαν. Κάπου εκεί άρχισε να αποτυπώνεται και το τραγικά γελοίο της υπόθεσης: ο ριζοσπαστισμός παρέα με τα κότερα και τα πούρα, οι υπουργοί με τους μηχανισμούς βολέματος των «δικών μας παιδιών», η αριστερά των 3,60, του προεκλογικού φιλοδωρήματος στο όριο της απροσχημάτιστης δωροδοκίας.
Κι αν όλα αυτά είναι αναμενόμενα σε έναν μηχανισμό εξουσίας στην Ελλάδα, η εικόνα αρχίζει και γίνεται εξοργιστική, πέρα από γελοία, όταν αυτός ο μηχανισμός πουλάει αριστερά παραμύθια. Στην αναμέτρησή της με τους εξπέρ του είδους και μάλιστα στο γήπεδό τους αυτή η ριζοσπαστική αριστερά του Αλέξη Τσίπρα ήταν καταδικασμένη να συντριβεί. Υπό αυτήν την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ τιμωρείται για την ασέλγεια σε βάρος της αριστεράς. Η τιμωρία του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο είναι το λιγότερο...
Οι συνέπειες αυτής της τιμωρίας δεν αφορούν και δεν περιορίζονται μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και στην ηγεσία του. Το βάρος αυτής της τιμωρίας πέφτει εν τέλει στο λαό ο οποίος, πιθανότατα χωρίς να τρέφει ψευδαισθήσεις και να μασάει το παραμύθι του Κυριάκου Μητσοτάκη για καλύτερες μέρες προτίμησε με την ψήφο του να τιμωρήσει την γελοιότητα και την υπεροψία. Ο λαός τελικά φαίνεται να επιλέγει τους γνήσιους εγχώριους δεσμώτες του από τους υποκριτές αριστερούς ριζοσπάστες σωτήρες του.
Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία ή ιδιαίτερες αναλυτικές ικανότητες για να αντιληφθεί κάποιος το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η χώρα και από το οποίο, προφανώς, δεν είναι σε θέση να την βγάλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν χρειάζεται επίσης κάποια ιδιαίτερη ικανότητα πρόβλεψης για τα χειρότερα που έρχονται καθώς η προφανής αδυναμία (οικονομική, κοινωνική, πολιτική) της χώρας δεν θα μείνει ανεκμετάλλευτη από άσπονδους φίλους και «βουλιμικούς» γείτονες..
Δημήτρης Μηλάκας
topontiki.gr
