Να που οι ευρωεκλογές για πρώτη φορά «παράγουν» σημαντικά πολιτικά αποτελέσματα. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ισχυρή η επίδραση του αποτελέσματος, πάντα έδειχνε κάποια «τάση», αλλά αυτή η ραγδαία, άμεση προκήρυξη εκλογών συμβαίνει για πρώτη φορά.
Η «Άριστερά» ηττάται, αλλά εδώ που τα λέμε είχε ηττηθεί πριν 4 χρόνια, όταν «καβάλα στ’αλογο» με 63 % σχεδόν στο δημοψήφισμα , απέναντι σε θεούς και δαίμονες , ο «αναβάτης» Τσίπρας έκανε μεταβολή, δείλιασε, θα προτιμούσε να χε σκοντάψει πάνω στο εμπόδιο όπως αποδείχθηκε. Με το πέρασμα αυτής της περιόδου, ο «αναβάτης» το 'στριψε το άτι προς τα καραδεξιά με λίγη εσάνς δικαιωματισμού, έδεσε τα γκέμια του στον αμερικάνικο στάβλο ενώ βήμα με το βήμα γινόταν ο ίδιος ένα θλιβερό κακέκτυπο των προηγούμενων που υποτίθεται πως θα άλλαζε. Κομματοκρατία, αβάντα στο μάξιμουμ στα παλιά και τα νέα τζάκια, «στραβά μάτια» ακόμα και στους νεοναζί, νεποτισμός και άλλα τόσα που βιώσαμε. Είναι μετά να μην αναβιώσει το παλιό;
Εδώ έρχεται και η ευθύνη της υπόλοιπης αριστεράς, ας πούμε αναλογικά με τα ποσοστά της σε σχέση με τον ολετήρα Τσίπρα. Τέσσερα χρόνια και κανείς από τους υπόλοιπους δεν πήρε το μήνυμα της ενότητας και έκανε του κεφαλιού του, βάζοντας μπροστά ο καθείς και τις γκρούπες του και μάλιστα σε σχεδόν αγαστή συνεργασία με τον «ολετήρα» (η περίπτωση της καταπάτησης του CITY Plaza είναι η πλέον χαρακτηριστική). Ακόμα και του ΚΚΕ, που μένει ακλόνητο στον πάγκο με τα μονοψήφια ποσοστά. Εδώ δεν μπόρεσε να «εκμεταλλευτεί» την τεράστια κρίση, θα μπορούσε τώρα να εμπνεύσει άραγε τον αριστερό κόσμο;
Η δεξιά και η ακροδεξιά κυριαρχεί, το ίδιο και οι γεννήτωρες τους, η ευρωκρατία και η τραπεζοκρατία, υποσχόμενοι περισσότερη ανισότητα, περισσότερη αδικία, λιγότερη «κοινωνία» και περισσότερη ιδιωτία. Και μπορεί στα λόγια ο ολετήρας να πούλαγε και πάγο στους Εσκιμώους, αλλά στην πράξη αυτό το μοντέλο δεν υπηρέτησε κι αυτός;
Δύσκολοι καιροί για δύσκολους ανθρώπους
ΥΓ. Ο μόνος που φαίνεται να σώζεται είναι ο καραφλός τύπος με το λαχούρι και το ένα Ν. Μπράβο του για την ανθεκτικότητα και το τσαγανό του.
ΥΓ2. Στις 30 Ιουνίου τα πράγματα δεν θα ναι καλύτερα.
ΥΓ3. Ένας Πελετίδης κρατά και σώζει την τιμή της αριστεράς. Άξιος.
eleutheriellada.wordpress.com
