Η συνεχής άνοδος της ισοτιμίας του ευρώ έναντι των άλλων νομισμάτων έχει οδηγήσει σε σημαντική αύξηση του εμπορικού μας ελείμματος ( όπου δεν περιλαμβάνεται ο τουρισμός). Το ακριβό ευρώ δυσχεραίνει τις εξαγωγές και διευκολύνει τις εξαγωγές και αυτό αφορά ειδικότερα χώρες με παραγωγική διάρθρωση όπως αυτή της ελληνικής οικονομίας.
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την πορεία των εισαγωγών και του εμπορικού ελλείμματος είναι απογοητευτικά. Πέρυσι (2017) η Ελλάδα εισήγαγε προϊόντα αξίας 50,258 δισ. ευρώ. Ποσό το οποίο είναι το υψηλότερο που έχει καταγραφεί τα τελευταία χρόνια. Είναι δε αυξημένο κατά 6 και πλέον δισ. ευρώ σε σχέση με τις εισαγωγές που πραγματοποίησε η χώρα το 2016 οι οποίες άγγιξαν τα 44,187 δισ. ευρώ, όταν το 2015 ήταν στα 43,6 δισ. ευρώ, το 2014 στα 48,327 δισ. ευρώ, στα 46,999 δισ. ευρώ το 2013 και στα 49,313 δισ. ευρώ το 2012.
Δηλαδή από το 2012 μέχρι και το 2017, μέσα σε μια εξαετία και εν μέσω κρίσης, η Ελλάδα εισήγαγε προϊόντα συνολικής αξίας πάνω από 280 δισ. ευρώ. Αντιθέτως η αξία των εξαγωγών υπολείπεται σημαντικά, ενώ ο στόχος που είχε τεθεί εν έτη 2010 για υπερδιπλασιασμό της αξίας τους έως το 2014, δηλαδή η αξία να ξεπεράσει τα 38 δισ. ευρώ, δεν επιτεύχθηκε. Οι ελληνικές εξαγωγές, από εκείνον τον φιλόδοξο στόχο απέχουν 10 δισ. ευρώ.
Πέρυσι η αξία των εξαγωγών ανήλθε στα 28,8 δισ. ευρώ, από 25,463 δισ. ευρώ που ήταν το 2016. Αποτέλεσμα το συνολικό εμπορικό έλλειμμα πέρυσι σε σχέση με το 2016 να διευρυνθεί και να αγγίξει τα 21,42 δισ. ευρώ έναντι 18,72 δισ. ευρώ που ήταν το 2016, παρουσιάζοντας αύξηση 14,4%. Κάτι που έχει αρνητικές επιπτώσεις στο εξωτερικό χρέος της χώρας και στο ΑΕΠ της.
Από διάφορους αναλυτές, οικονομολόγους και οικονομολογούντες-απολογητές του κατοχικού καθεστώτος, σερβίρονται βαρύγδουπες μελέτες, εκθέσεις, αναλύσεις που περιπλέκουν το θέμα της διεθνούς ανταγωνιστικότηας της ελληνικής οικονομίας, δίνοντας διάφορες εξηγήσεις και επιμένοντας κυρίως στην χαμηλή παραγωγικότητα της δημόσιας διοίκησης. Χωρίς να παραβλέπουμε και τον παράγοντα αυτό, το ακριβό ευρώ στην κυριολεξία στραγγαλίζει τη διεθνή ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων, τα οποία έχουν να ανταγωνιστούν αντίστοιχα προϊόντα χωρών όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία κλπ.
Οι χώρες αυτές έχουν δικό τους υποτιμημένο νόμισμα το οποίο ενισχύει τις εξαγωγές και δυσχεραίνει τις εισαγωγές τους. Επιπλέον, οι ίδιες χώρες, όπως και όλες όσες ασκούν ανεξάρτητη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, εκτός από τη διολίσθηση του νομίσματός τους, διατηρούν χαμηλή φορολογία, επιβάλλουν φραγμούς στις εισαγωγές και ενισχύουν με διάφορα μέτρα τις εξαγωγές τους. Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Όλα τα άλλα είναι λόγια του καθεστωτικού κατοχικού αέρα με τον οποίο ψεκάζεται ανελέητα ο ελληνικός λαός.
odosdrachmis.gr
