2.017 χρόνια μ.Χ., και σε λίγες μέρες, θα ηχήσουν και πάλι οι καμπάνες των Χριστουγέννων.«Χριστός γεννάται σήμερον…». Ο Χριστός έρχεται και πάλι. Για σένα, για μένα, για όλους που σήμερα ζούμε στον κόσμο.
Όλοι μας, έχουμε περάσει πολλά Χριστούγεννα… Χριστούγεννα μοναχικά, σε υπηρεσία, σε σκοπιά, μεσοπέλαγα, φυλακισμένα, νοσοκομειακά, φτωχικά, λιτά, πένθιμα, ξενιτεμένα… Δύσκολα Χριστούγεννα, αλλά…κυρίως ατομικά.
Υπήρξαν όμως και δύσκολα Χριστούγεννα για όλους τους Έλληνες. Ποια ήταν αυτά ;
Τα δακρυσμένα Χριστούγεννα του 1922
Για την Ελλάδα και τους Έλληνες, τα Χριστούγεννα του 1922 ήσαν θλιβερά. Απελπισμένοι πρόσφυγες, με δάκρυα στα μάτια, τριγύριζαν στους δρόμους, σέρνοντας τα πόδια τους άλλοτε έξω από τα υπουργεία και τις κρατικές υπηρεσίες, κι άλλοτε έξω από τα πλουσιόσπιτα. Ένας ολάκερος λαός στο αποκορύφωμα της μετοικεσίας του, προσπαθούσε να καταλάβει πώς έγινε και από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε ριγμένος από την εδώ μεριά του Αιγαίου πελάγους, χάνοντας τον επίγειο παράδεισό του, τη Μικρασία.
Δάκρυα που δεν έλεγαν να στερέψουν, βήματα αργά, αβέβαια, και ατέλειωτες σειρές ανυπόδητων μικρών και μεγάλων που στριμώχνονταν μπροστά στα καζάνια που άχνιζαν με το μπλιγούρι ή τη φασουλάδα. Τέτοια καζάνια – συσσίτια, είχαν στηθεί σε όλες σχεδόν τις πόλεις, ώστε οι πρόσφυγες να μπορούν να γευτούν ένα ζεστό πιάτο φαγητό, ένα ποτήρι γάλα τα παιδιά, να στυλωθούν στα πόδια τους, να βρουν τη δύναμη ν’ αντέξουν τον αβάσταχτο πόνο. Προχωρούσαν κλαίγοντας και αναστενάζοντας, έτσι όπως μόνο η προσφυγιά ξέρει να κλαίει και να αναστενάζει…
Τα Χριστούγεννα της Γερμανικής Κατοχής
Τι φοβερά τα Χριστούγεννα της Γερμανικής Κατοχής (1941-44) και ειδικά αυτά του 1941 και 1942 ! Ο Μεγάλος Λιμός στην Ελλάδα. Ο νέος Ηρώδης, ο Χίτλερ, είχε σκορπίσει το θάνατο στα παιδιά της Αθήνας – η επαρχία άντεχε πιο πολύ – Ζωντανοί νεκροί ! Μια λέξη άκουγες σπαραχτικά να βγαίνει από τα αδύνατα και αρρωστημένα πνευμόνια μικρών και μεγάλων: «πεινάωωωω…». Χριστούγεννα φριχτά ! Γιόρταζαν τη Γέννηση του Θείου Βρέφους και ο κόσμος έκλαιγε το θάνατο των βρεφών και νηπίων.
Ποτέ πια τέτοια Χριστούγεννα ! είπαν οι λαοί.
Ποτέ πια πόλεμος ! είπε ο κόσμος. Ποτέ πια Κατοχή ! είπαν οι Έλληνες…
Τα Χριστούγεννα της οικονομικής κατοχής
Τα Χριστούγεννα των μνημονίων (2010-2016), όπως και τα φετινά (2017), μπορούν να χαρακτηριστούν ως τα ‘Χριστούγεννα της σκληρής, απάνθρωπης, προκλητικής, οικονομικής Κατοχής’.
Βεβαίως, δεν μπορούμε με τίποτα να τα συγκρίνουμε με τα Χριστούγεννα της Μικρασιατικής καταστροφής και της Γερμανικής Κατοχής, αλλά δεν παύει να είναι ‘δύσκολα Χριστούγεννα’ και ας ευχηθούμε να μην έλθουν χειρότερα.
Στην περίοδο των μνημονίων, ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν έχουν προσβληθεί από τον «ιό της φτώχειας» που συνειδητά και μεθοδευμένα κάποιοι, γνωστοί άγνωστοι, εντός και εκτός των τειχών, μας κόλλησαν μετατρέποντας όλη την Ελλάδα μια φτωχο-επαρχία της Ευρώπης.
Σήμερα, στην Ελλάδα, παραμονές Χριστουγέννων 2017, βλέπεις σχολεία χωρίς δασκάλους και καθηγητές, παιδιά που λιποθυμούν χωρίς πρωινό, μαθητές που διαβάζουν σκεπασμένοι με κουβέρτες, σπίτια που τρώνε μια φορά τη μέρα, οικογένειες που δεν έχουν ούτε ένα εργαζόμενο, συντετριμμένους άπορους γονείς, αυτοκίνητα ακινητοποιημένα χωρίς πινακίδες, εξωφρενικής αυθαιρεσίας χαράτσια, «έκτακτες» εισφορές τακτά επαναλαμβανόμενες, εισφορές καταναγκαστικής «αλληλεγγύης», απλήρωτους και καθυστερημένους λογαριασμούς για νερό και ρεύμα, υπερχρεωμένα νοικοκυριά με ακατάβλητες τραπεζικές δόσεις και το φόβο να χάσουν τα σπίτια τους, ληγμένα γραμμάτια, απλήρωτα φάρμακα, σταματημένα φροντιστήρια των παιδιών, χρέη που τρέχουν και ενοίκια που περιμένουν, άλυτα εθνικά προβλήματα, τους θανάτους να υπερβαίνουν τις γεννήσεις, Δήμους και Περιφέρειες χωρίς πόρους, άνεργους νέους, κλειστές επιχειρήσεις και μαγαζιά, ακινησία στην αγορά, μελλόνυμφους στην αναμονή, μαραζωμένους συνταξιούχους, συχνές αυτοκτονίες, απολυμένους και ανασφάλιστους, τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν και στη γειτονιά μας, χιλιάδες πρόσφυγες στοιβαγμένους σε σαπιοκάραβα και πνευστές λέμβους να αποβιβάζονται στις ακτές μας, εκατοντάδες νέους, βρέφη και μικρά παιδιά να αφήνουν την τελευταία τους πνοή στα κρύα νερά του Αιγαίου πελάγους…
Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία του πολύπαθου λαού μας, του καταδικασμένου στον εξευτελισμό των τριών Μνημονίων, των άβουλων Βουλών, με την πλειοψηφία βολεμένων βουλευτών, βλέπει ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, ημεδαπού και αλλοδαπού, χριστιανού και αλλοθρήσκου, την εικόνα του Θεού.
Ο ορθόδοξος χριστιανικός λαός μας, γνωρίζει ότι ο Χριστός γεννήθηκε ως πρόσφυγας, και έγινε πρόσφυγας για να αποφύγει τη φονική μανία του Ηρώδη. Γνωρίζει ότι ο ίδιος ο Χριστός ταυτίζεται με το πρόσωπο του ξένου, λέγοντας …επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν…Ξένος ήμην και συνηγάγετέ με…εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε…
Λοιπόν, τώρα που έρχονται Χριστούγεννα, δε χάνεται η ελπίδα γιατί γεννιέται η Ελπίδα. Γεννιέται ο Χριστός !
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
