Επειδή στον Τύπο αναπτυσσόταν μια φιλολογία κάθε άλλο παρά θετική για την κυβέρνηση (υποβοηθούμενη και από διαρροές των Βρυξελλών), ανέλαβε ο ίδιος ο Τσίπρας να… βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Στην ομιλία του επί αμερικανικού εδάφους στο Brooking Institution (αυτή που σφραγίστηκε από την παπάρα για την καμήλα που φάγαμε και μας έμεινε η… ουρά στο γκισέ), ο Τσίπρας ανακοίνωσε ότι «το πλεόνασμα του πλεονάσματος θα διανεμηθεί σε όσους έχουν ανάγκη. Και πάλι, όπως και το 2016. Και μιλάμε για ένα ποσό που προσεγγίζει το 1 δισεκατομμύριο ευρώ».
Ο Χουλιαράκης, πάντως, βγαίνοντας την περασμένη Δευτέρα από την πρώτη συνάντηση με την τρόικα, τα μάσησε και πάλι: «Το 2,2% είναι ο στόχος που θέλουμε να πιάσουμε, πάνω από τον οποίο έχουμε περιθώριο περαιτέρω δαπάνης της τάξης των 800 εκ ευρώ. Αυτό γράφει το προσχέδιο προϋπολογισμού». Οταν δε ρωτήθηκε πού θα πάει το μέρισμα, υπήρξε… σαφέστατα ασαφής: «Δεν συζητήθηκε. Συζητήθηκε το μέγεθος του αποτελέσματος και είναι κοινή η εκτίμηση ότι υπάρχει υπέρβαση».
Επομένως, Τσίπρας και Βερναρδάκης, ακολουθώντας το αγαπημένο τους δόγμα «μη διστάσεις να πεις το πιο χοντρό ψέμα - στο τέλος όλοι θα βαρεθούν να μετρούν τα ψέματά σου», μοιράζουν χιλιάρικα με το στόμα. Τζάμπα είναι.
Πριν, όμως, δούμε μερικά δεδομένα, όπως προκύπτουν από το Μνημόνιο, πρέπει να μιλήσουμε για μια ακόμα φορά γι' αυτό το περιβόητο «κοινωνικό μέρισμα», που δεν είναι πατέντα των Τσιπροκαμμένων (οι Σαμαροβενιζέλοι είναι οι πρώτοι που μοίρασαν φιλανθρωπικά φιλοδωρήματα το Πάσχα του 2014, προσπαθώντας να μειώσουν την εκλογική ήττα των επερχόμενων ευρωεκλογών).
Δε θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι ένα λογιστικό τέχνασμα, που σκοπό έχει να κάνει ακόμα πιο σκληρή την ήδη σκληρή δημοσιονομική πολιτική. Οι ιμπεριαλιστές δανειστές έχουν κανονίσει, μέσω της δημοσιονομικής σκληρότητας, να παίρνουν κάθε χρόνο -πέρα από τα καθορισμένα τοκοχρεολύσια- και ένα ποσοστό του ΑΕΠ για την αποπληρωμή των δανείων τους. Η αυθαιρεσία στον καθορισμό του «πρωτογενούς πλεονάσματος» φαίνεται και από τη διαφορά αυτού που μετράει η ΕΛΣΤΑΤ και αυτού που μετράει το υπουργείο Οικονομικών, που χρησιμοποιεί τον μνημονιακό υπολογισμό του «πρωτογενούς πλεονάσματος» (με βάση τη σύμβαση χρηματοδοτικής διευκόλυνσης, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται). Γι' αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη απόκλιση (π.χ. για το 2016, ο μνημονιακός υπολογισμός μιλά για «πρωτογενές πλεόνασμα» ύψους 4,2% του ΑΕΠ, ενώ ο υπολογισμός της ΕΛΣΤΑΤ για 3,7%).
Για να χρυσώσουν το χάπι αυτής της βάρβαρης λιτότητας, καθόρισαν (από το δεύτερο Μνημόνιο ήδη), πως αν το μνημονιακό «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι μεγαλύτερο από τον συμφωνημένο στόχο, θα μπορεί η κυβέρνηση να χρησιμοποιεί ένα τμήμα από το «πλεόνασμα του πλεονάσματος» (πάντοτε κατόπιν συμφωνίας με την τρόικα). Για να το πούμε απλά, είναι σαν ένας κλέφτης να σου αρπάζει, με την απειλή όπλου, το πορτοφόλι στο οποίο έχεις τον μισθό που μόλις πήρες από το αφεντικό και σε μια εκδήλωση… μεγαλοψυχίας να σου δίνει ένα τάληρο για να πάρεις ταξί και να μη γυρίσεις στο σπίτι με τα πόδια.
Από τα «ματωμένα πλεονάσματα» (αγαπημένη έκφραση του Τσίπρα, όταν ως αντιπολιτευόμενος στηλίτευε τους Σαμαροβενιζέλους) παίρνουν ένα τοσοδούλικο κομμάτι και το μετατρέπουν σε φιλοδωρήματα φιλανθρωπικού τύπου, ποντάροντας στην ανάγκη (και την απελπισία) των εργαζόμενων, των άνεργων και των συνταξιούχων. Γι' αυτό και έχουμε την υποχρέωση, πριν ασχοληθούμε με τη φιλολογία περί «κοινωνικού μερίσματος», να μιλάμε πάντοτε για τον πολιτικό κυνισμό με τον οποίο προσπαθούν να καλύψουν αυτή τη ληστεία. Πρέπει δε να επισημάνουμε, πως όσο μεγαλύτερη είναι η υπέρβαση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» τόσο πιο σκληρή είναι η λιτότητα που επιβλήθηκε. Γι' αυτό και είναι πραγματικά πρόκληση να καμαρώνουν οι συριζαίοι για τις υπερβάσεις στο «πρωτογενές πλεόνασμα».
Στο δεύτερο Μνημόνιο προβλεπόταν πως από την υπέρβαση στο «πρωτογενές πλεόνασμα», το 30% θα πήγαινε και αυτό για την αποπληρωμή χρέους και το 70% θα μπορούσε να το διαθέσει η κυβέρνηση. Στο τρίτο Μνημόνιο τα πράγματα έγιναν πιο σκληρά. Προβλέπεται ότι από το «υπερπλεόνασμα» το 30% θα εξακολουθήσει να πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους, ένα άλλο 30% θα πηγαίνει στην εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και το 40% θα μπορεί να το διαθέτει η κυβέρνηση. Επομένως, το πιθανό «κοινωνικό μέρισμα» περιορίστηκε από 70% σε 40% του υπερπλεονάσματος.
Επιπλέον, μετά την περσινή «κασκαρίκα» της κυβέρνησης, (έδωσε φιλανθρωπικά βοηθήματα συνολικού ύψους 617 εκατ. ευρώ σε 1,6 εκατομμύρια συνταξιούχους, χωρίς να έχει την προηγούμενη σύμφωνη γνώμη της τρόικας), ο Τσακαλώτος υποχρεώθηκε να στείλει χριστουγεννιάτικα (στις 23.12.2016) μια επιστολή μετάνοιας και συμμόρφωσης, στην οποία έγραφε πρώτο ότι δε θα το ξανακάνουν (να μη ρωτήσουν προηγουμένως την τρόικα) και δεύτερο ότι η υπεραπόδοση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» θα κατανέμεται «σε στοχευμένα μέτρα για την ενδυνάμωση της κοινωνικής προστασίας, για τη μείωση των φορολογικών βαρών, για τη δημιουργία ενός “μαξιλαριού ρευστότητας“ ή για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών».
Πέρυσι, η υπεραπόδοση του «πρωτογενούς πλεονάσματος» ήταν κοντά στα 6,5 δισ. ευρώ (ο στόχος ήταν 0,5% και η πραγματοποίηση έφτασε το 4,2% του ΑΕΠ). Κανονικά, θα έπρεπε να διανείμουν 2,5 δισ. (6,5 δισ. Χ 40%), όμως διένειμαν μόνο 617 εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα πήγαν για την αποπληρωμή τόκων! Φέτος, ο στόχος του «πρωτογενούς πλεονάσματος» είναι 1,75% του ΑΕΠ. Οπως είπε ο Χουλιαράκης (και όπως αναφέρει το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού), σκοπεύουν να πιάσουν «πρωτογενές πλεόνασμα» ίσο με το 2,2% του ΑΕΠ, που σημαίνει ότι η υπεραπόδοση είναι γύρω στα 800 εκατ. ευρώ (823 εκατ. αναφέρει ο προϋπολογισμός). Αν όντως φτάσουν στο 2,2% του ΑΕΠ, θα έχουν δικαίωμα να δώσουν ως «κοινωνικό μέρισμα» το 40% των 823 εκατομμυρίων. Δηλαδή, 329 εκατ. ευρώ! Αριθμός που απέχει πάρα πολύ (είναι μόλις το ένα τρίτο) από το 1 δισ. που «μοιράζουν» ο Τσίπρας με τον Βερναρδάκη!
Είπαμε, όμως, οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι ψεύτες και κυνηγούν την εντύπωση της στιγμής. Οταν έρθει η ώρα του ταμείου, θα βρουν άλλα ψέματα να πουν.
