Με βάση τα όσα είπε ο Ντεϊσελμπλούμ, η συνέντευξη θα μπορούσε να έχει τίτλο «Γονάτισαν την οικονομία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» ή κάτι παρεμφερές. Ο τίτλος, όμως, που έβαλε η «Καθημερινή» ήταν: «Κρατήστε τις εκλογές για το 2019». Απ' όλη τη συνέντευξη κράτησε ειδικά αυτό το σημείο. Και να μην υπήρξε προσυνεννόηση με τον Ντεϊσελμπλούμ ως προς το τι θα αναδειχτεί στον τίτλο της συνέντευξής του (πράγμα που το θεωρούμε απίθανο), ο τίτλος ήταν ένα μήνυμα προς τον Μητσοτάκη από τη ναυαρχίδα της Δεξιάς, την εφημερίδα που θεωρείται η μόνη σοβαρή του χώρου και ευρύτερα ο τυπικός εκπρόσωπος της ελληνικής αστικής τάξης: «Κόψε τις μαλακίες για πρόωρες εκλογές. Αρκετά έπαιξες μ' αυτό».
Πέρα από τον τίτλο, η πρώτη παράγραφος της εισαγωγής του Παπαχελά δεν άφησε περιθώρια παρερμηνειών: «Την ανάγκη να στηριχθεί με κάθε τρόπο η πολιτική σταθερότητα και να μην υπάρξουν εκλογές πριν από το τέλος της θητείας της σημερινής κυβέρνησης, το 2019, τονίζει με συνέντευξή του στην «Κ» ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισελμπλουμ, επισημαίνοντας ότι οι πρόωρες εκλογές του 2014 ήταν λάθος, διότι δεν επέτρεψαν να ολοκληρωθεί το δεύτερο μνημόνιο, με αποτέλεσμα να ζημιωθεί υπέρμετρα η οικονομία της χώρας και να χρειαστεί και τρίτο πρόγραμμα». Μοιρασμένες οι ευθύνες: στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για ό,τι έκαναν το 2014, και στη ΝΔ, για ό,τι προσπαθεί να κάνει τώρα. Κι επειδή οι αστοί είναι πραγματιστές, για το 2014 ισχύει το «ο γέγονε γέγονε». Σημασία έχει τι γίνεται τώρα, γι' αυτό και τα πυρά του τίτλου στράφηκαν κατά της πολιτικής Μητσοτάκη.
Ο Ντεϊσελμπλούμ δε μάσησε τα λόγια του για την πρώτη περίοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: «Νομίζω το λάθος το 2014 ήταν ότι λόγω των πρόωρων εκλογών το δεύτερο πρόγραμμα δεν ολοκληρώθηκε. - Στο τέλος του 2014 η Ελλάδα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση. - Το κόστος [σ.σ. από την πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015] ήταν μεγάλο για τον ελληνικό λαό που είχε αρχίσει να βλέπει λίγο φως στο δεύτερο μισό, στο τέλος του 2014. Ηταν ένα πισωγύρισμα γιατί υπέφερε ακόμη περισσότερο. Η οικονομία πισωγύρισε. Και χρειάστηκε ένα ακόμη πρόγραμμα με δύσκολα μέτρα».
Αφού «περιποιήθηκε» τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τα «νεανικά τους αμαρτήματα», πιστός στην πουριτανική φιλοσοφία περί αμαρτίας και τιμωρίας, με την οποία πασπαλίζουν τον πολιτικό τους λόγο οι αστοί πολιτικοί της κεντρικής Ευρώπης, ο Ντεϊσελμπλούμ τόνισε ότι χάρη στην επιμονή και τη σταθερότητα του Σόιμπλε, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι σήμερα «τα καλύτερα παιδιά»: «Ο κ. Σόιμπλε είναι ένας πολύ σοβαρός πολιτικός, πρέπει να το συνειδητοποιήσετε αυτό. Δεν είναι υπέρ ή κατά της Ελλάδος. Πιστεύει ακράδαντα στην Ευρώπη και τα ιδεώδη της. Είναι, όμως, ένας σοβαρός άνθρωπος που πιστεύει ότι αυτά μπορούν να λειτουργήσουν μόνο αν όλοι μπορούμε να τηρήσουμε εκείνα για τα οποία έχουμε συμφωνήσει. Γι’ αυτό πάντα δίνει έμφαση στην ανάγκη να κάνουμε όσα έχουμε συμφωνήσει γιατί αλλιώς θα διαλυθούμε. Αυτό ήταν που τον ωθούσε σε όσα έγιναν το 2015. Αν η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν ήθελε να σεβαστεί όσα είχαμε συμφωνήσει, δεν θα υπήρχε βάση συνεννόησης και συνεργασίας. Αυτή ήταν και είναι η θέση του. Πιστεύει σε μια ισχυρή Ευρωζώνη. Με τον τρόπο που κινούνται τα πράγματα, όπως συνεργαζόμαστε τώρα, όλοι είναι πολύ ευτυχείς. - Πρέπει όμως να επιβραβεύσω την ελληνική κυβέρνηση για τη δουλειά που έχει κάνει. - Θαυμάζω τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος απέδειξε ότι είναι ένας επιτυχημένος πολιτικός, ικανός να καθοδηγήσει τη χώρα του στον δρόμο της σταθερότητας. Αυτό είναι κρίσιμο. Δεν χρειάζεται να συμφωνώ με κάθε του πολιτική πρωτοβουλία και άποψη. Η επαναφορά μιας χώρας στη σταθερότητα, όμως, είναι κρίσιμη. Ο Τσίπρας ήρθη στο ύψος των περιστάσεων, ως ώφειλε»!
Ο Ντεϊσελμπλούμ εξαίρει την «τιμωρητική» λογική του Σόιμπλε, υποστηρίζοντας ότι αυτή αποδείχτηκε σωστή εκ του αποτελέσματος: ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έφαγε τις «βουρδουλιές» του τότε που έκανε «αταξίες», σήμερα έχει προσαρμοστεί πλήρως και γι' αυτό του αξίζουν συγχαρητήρια (η επιβράβευση μετά την τιμωρία). Αυτό, όμως, βολεύει μια χαρά και τον Τσίπρα που δε δίστασε να μιλήσει πρόσφατα για ένα κόμμα που δεν υπάρχει πια (και γι' αυτό η αντιπολίτευση διεξάγει έναν πόλεμο «στα χαμένα»).
Γιατί, όμως, να γίνει αυτή η τόσο χοντροκομμένη παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, που ασφαλώς προκάλεσε προβλήματα στη ΝΔ και προσωπικά στον Μητσοτάκη; Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, να σχολιάσουμε την αμήχανη απάντηση του ίδιου του Μητσοτάκη, που χωρίς ίχνος καταγγελιολογίας, περιορίστηκε να επαναλάβει το τετριμμένο: «Το Σύνταγμα ορίζει ότι οι εκλογές γίνονται όταν χαθεί η κυβερνητική πλειοψηφία ή όταν ο πρωθυπουργός αποφασίσει να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Δεν είναι δουλειά κανενός να καθορίσει πότε είναι η κατάλληλη ώρα για εκλογές στην Ελλάδα. Είναι μια εσωτερική υπόθεση που αφορά τη χώρα». Δε θα βιαστούμε να πούμε ότι αυτή είναι η διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δε θ' ακολουθούσε την ίδια αμήχανη-υποτονική στάση, προκειμένου να μην προκαλέσει τη γερμανική πολιτική. Από την άλλη, πανηγυρίζοντας για τη δήλωση Ντεϊσελμπλούμ και παραβλέποντας τον ιταμό επεμβατικό της χαρακτήρα, οι συριζαίοι επιβεβαίωσαν για μια ακόμα φορά ότι «πήδηξαν οριστικά το χαντάκι» και έχουν μετατραπεί σε ένα ξενόδουλο πολιτικό μόρφωμα, που αναζητά στήριξη από τις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες για να παραμείνει στο παιχνίδι της εξουσίας. Και καλά, να «ξεχάσουν» τον Ιούνη του 2015, όταν ο Ντεϊσελμπλούμ πέταγε έξω από το Eurogroup τον υπουργό τους (δεν έχει σημασία που ήταν ο Μπαρουφάκης), αλλά να «ξεχάσουν» και τις δηλώσεις τους ότι οι Ελληνες έφαγαν τα κοινοτικά κονδύλια στα ξενύχτια με ποτά και γυναίκες; Οταν, όμως, έχεις «καταπιεί» κοτζάμ Καμμένο, όταν «στήνεις κώλο» για να σε δεχτεί ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο, στον Ντεϊσελμπλούμ θα κωλώσεις; Από τη στιγμή που σε αβαντάρει, τον κάνεις ρυθμιστή της εσωτερικής πολιτικής ζωής.
Γιατί, λοιπόν, έγινε αυτή η χοντροκομμένη επέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα; Επιγραμματικά: γιατί η κυβέρνηση του Τσίπρα είναι μια απ' όλες τις απόψεις βολική κυβέρνηση για να ολοκληρώσει τον τρέχοντα κύκλο, ενώ η πτώση της κυβέρνησης (της όποιας κυβέρνησης) θα δημιουργούσε συνθήκες πολιτικής αστάθειας, την οποία γενικώς απεχθάνονται οι ιμπεριαλιστές για τις χώρες της εξαρτημένης περιφέρειας.
Σε όσους αρέσκονται στις συγκρίσεις και ανατρέχουν στο παρελθόν πρέπει να πούμε ότι το 2017 δεν είναι 2014. Το 2014, οι γερμανοί ιμπεριαλιστές αρνήθηκαν να στηρίξουν τους Σαμαροβενιζέλους γιατί τους θεωρούσαν καμένο χαρτί. Υπήρχε μπροστά η προεδρική εκλογή, είχαν τη βεβαιότητα ότι Σαμαράς και Βενιζέλος δε θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν την απαραίτητη πλειοψηφία, οπότε η χώρα θα πήγαινε σε εκλογές. Δεν υπήρχε σοφότερη επιλογή από το να ξεφορτωθούν το «ψοφίμι» και να περιμένουν τα «νεούλια» για να διαπραγματευτούν μ' αυτά ό,τι υπήρχε προς διαπραγμάτευση. Ενώ οι Τσιπροκαμμένοι έχουν δύο ακόμα χρόνια θητείας, χωρίς να υπάρχει κάποια ενδιάμεση διαδικασία, επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους εγκαταλείψουν. Μια χαρά τους κάνουν τη δουλειά, γι' αυτό και επιλέγουν να κλείσουν μ' αυτούς τον τρέχοντα μνημονιακό κύκλο.
Ο καινούργιος μνημονιακός κύκλος θα ήταν καλό να ξεκινήσει με τη σημερινή κυβέρνηση, ώστε η επόμενη να τον βρει έτοιμο. Κι αν η κυβέρνηση αυτή θέλει να μείνει στην εξουσία για έναν ακόμα χρόνο (από τον Αύγουστο του 2018 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2019), τότε θα υπογράψει και τους όρους του «μετα-Μνημόνιου», όπως έχει υπογράψει τα πάντα μέχρι τώρα (νέα αντιλαϊκά μέτρα για το 2019 και το 2020, «πρωτογενή πλεονάσματα» 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022 και πάνω από 2% μέχρι το 2060).
Κι αν δεν υπογράψει, αλλά πάει σε εκλογές με «διακύβευμα» το μετα-Μνημόνιο; Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να το καθορίσουν από τώρα οι ιμπεριαλιστές. Και αν συμβεί, όμως, θα είναι κάτι που θα προκύψει με πολιτικά «φυσιολογικό» τρόπο, οπότε η διαπραγμάτευση με την επόμενη κυβέρνηση θα γίνει με προκαθορισμένους και ήδη γνωστούς όρους. Σ' αυτή τη φάση, λοιπόν, οι ιμπεριαλιστές θέλουν πολιτική σταθερότητα, ώστε η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων να κλείσει ομαλά τον κύκλο του τρίτου Μνημόνιου. Γι' αυτό και έστειλαν τον Ντεϊσελμπλούμ ως κήρυκα, να το διασαλπίσει στο αστικό πολιτικό σύστημα.
