Του Ρούντι Ρινάλντι
Στις 16 Αυγούστου ένα ταχύπλοο εμβολίζει με υπερβολική ταχύτητα μια λάντζα που μεταφέρει επισκέπτες σε τοποθεσία της Αίγινας, με αποτέλεσμα να υπάρξουν τέσσερις νεκροί και πολλοί τραυματίες. Οι υπεύθυνοι του ατυχήματος, που επέβαιναν στο ταχύπλοο, εγκαταλείπουν αβοήθητους τους ναυαγούς και οι ίδιοι φυγαδεύονται από γνωστούς και φίλους τους. Μεσολαβούν 3 ώρες μέχρι να παρουσιαστούν στις Αρχές και παρουσιάζουν μιαν εκδοχή που ελάχιστα πείθει: Πρόκειται για τέσσερις υπερήλικες, εκ των οποίων ο ιδιοκτήτης του σκάφους, που έχει σημαντικά προβλήματα υγείας, αναλαμβάνει την ευθύνη. Πρόκειται για τον εξάδελφο του μεγαλοδικηγόρου Αλ. Λυκουρέζου, ο οποίος και για 48 ώρες αναλαμβάνει την υπεράσπισή του, προχωρώντας μάλιστα σε μια δήλωση «ότι το ατύχημα οφείλεται σε αμέλεια αλλά όχι του ταχύπλοου». Καταφθάνει εκτάκτως στο νησί ο υπουργός Ναυτιλίας Δρίτσας, ο οποίος με αμφιλεγόμενες δηλώσεις υιοθετεί την εκδοχή που παρουσιάζει ο 77χρονος ξάδελφος και τον παρουσιάζει ως έμπειρο οδηγό ταχύπλοου, σαν να είναι αυτονόητο όταν μια υπόθεση είναι στο στάδιο της προανάκρισης να λέει τη γνώμη του και τη γνώση του ο όποιος υπουργός.
Το πρόβλημα ξεκινά από ορισμένα περίεργα περιστατικά, τα οποία ουδόλως απασχολούν είτε την προανάκριση είτε τις δηλώσεις του υπουργού. Από την αρχή υπάρχει μια σύγχυση και πολλές παραλείψεις στο ανακριτικό έργο του Λιμενικού: οι καταγγελίες ότι δεν οδηγούσε ο Λυκουρέζος το ταχύπλοο ούτε καν εξετάζονται, οι μαρτυρίες ότι επέβαιναν και άλλοι στο σκάφος (π.χ. μια 30χρονη γυναίκα) οι οποίοι παραλήφθηκαν από άλλο σκάφος και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν, ότι αφέθηκε το σκάφος αυτό να φύγει για Κύπρο χωρίς να κληθούν να καταθέσουν ό,τι ξέρουν κ.λπ. κ.λπ.
Εμφανής η συγκάλυψη
Το ζήτημα ουσίας που τίθεται είναι το αν υπάρχει καραμπινάτη προσπάθεια συγκάλυψης της έκτασης, της σημασίας και των εμπλεκομένων στο έγκλημα της Αίγινας, τόσο από τοπικούς φορείς όσο και από την πολιτική ηγεσία. Και εάν υπάρχει, ποια είναι τα αίτιά της και εντέλει για ποιο λόγο μια κυβέρνηση της «αριστεράς» συμπεριφέρεται όπως θα συμπεριφερόταν μια οποιαδήποτε κυβέρνηση;
Η συριζική πτέρυγα, ο υπουργός Ναυτιλίας (που έχει διακριθεί για τη συνέπειά του, ψηφίζοντας τα μνημόνια, υπογράφοντας την πώληση του Λιμανιού του Πειραιά, παραμένοντας υπουργός σε νευραλγική θέση παρά τις ευαισθησίες του και τις διαρροές που κάνει για προσωπικά και συνειδησιακά του αδιέξοδα και άλλα τέτοια) και βεβαίως λαγωνικά-ρεπόρτερ, όπως η κ. Άντα Ψαρρά στην Εφημερίδα Συντακτών, θέλουν να κρυφθούν πίσω από υπερβολές που διαδίδουν φυλλάδες και σάιτ αμφισβητούμενης σοβαρότητας και έντονης ροπής προς τον κιτρινισμό. Πρώτον, αυτό δεν είναι τεκμήριο αληθείας ότι λείπει η απόπειρα συγκάλυψης ενός εγκλήματος με συνεργούς τις αρμόδιες αρχές. Οι αρχές και οι αρμόδιοι υπουργοί αναπαρήγαγαν το σενάριο ενός προβληματικού γέρου που οδηγεί επικίνδυνα. Αυτή η αγχώδης αναπαραγωγή και μόνο συνιστά μεγάλη συγκάλυψη, αν αποδειχθεί ότι δεν οδηγούσε αυτός και ότι η παρέα δεν αποτελούνταν από υπερήλικες ενός ΚΑΠΗ που ξέδιναν με ένα ταχύπλοο. Μάλιστα, τώρα αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αποτυπώματα του «οδηγού» και ιδιοκτήτη στο τιμόνι του σκάφους…
Δεύτερον, η συγγένεια του «οδηγού» με το μεγαλοδικηγόρο Λυκουρέζο που ανάλαβε για να ξε-αναλάβει μετά από λίγο (όταν η αγανάκτηση του κόσμου αποδείχθηκε μεγάλη) και το στήσιμο της εκδοχής ότι υπερήλικες έκαναν τρελίτσες με το ταχύπλοο, που χρησιμεύει σε μια ήπια δικαστική και συμβιβαστική επίλυση ενός τραγικού συμβάντος. Ποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι ένας άρρωστος 77χρονος Λυκουρέζος θα παραμείνει ελάχιστα (σχεδόν καθόλου) στη φυλακή και σε λίγο καιρό, αφού θα έχει καταλαγιάσει, θα γίνει μια χρηματική διευθέτηση του όλου ζητήματος, χωρίς πολλά-πολλά. Λυκουρέζος και Κούγιας θα βρούνε την άκρη και το μέγεθος του συμβιβασμού.
Η κραυγή του γιου του καπετάνιου της λάντζας που πέθανε στο δυστύχημα, «οι φραγκάτοι φάγανε τον πατέρα μου», θα θεωρηθεί ακρότητα σε στιγμή αδυναμίας και κανείς δεν θα στρέψει τα φώτα του να ψάξει βαθιά αυτήν την εκδοχή και να βγάλει τα ανάλογα συμπεράσματα. Άντε, η Περιφέρεια Αττικής να αφαιρέσει την άδεια οδήγησης του 77χρονου… Πολλή ταξική μεροληψία…
Γιατί τώρα κοτζάμ «αριστερή κυβέρνηση» να μπλεχτεί σε ένα τέτοιο θέμα; Ακριβώς επειδή οι ελίτ -πολιτικές, δικηγορικές, τοπικές κ.λπ.- έχουν στενούς δεσμούς, αλληλοκατανοούνται σε τέτοια περιστατικά, γιατί ο ένας εξυπηρετεί τον άλλο σε διάφορες υποθέσεις και γιατί η ταξικότητα ορισμένων επιλογών και μεθοδεύσεων πρέπει να συγκαλυφθεί. Ο Λυκουρέζος δεν είναι όποιος-όποιος, οι ομάδες της Αίγινας αλληλογνωρίζονται μεταξύ τους, τα τηλέφωνα έδωσαν και πήραν τις πρώτες ώρες και τις υπόλοιπες μέρες, ο Δρίτσας είναι ο καταλληλότερος για να «αποκοιμίσει» το θέμα. Κάπως έτσι λειτουργεί το σύστημα σε στιγμές που φραγκάτοι γενικά προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις. Ο αγγελικός κόσμος των εφοπλιστών έχει ως εικονικό προϊστάμενο τον υπουργό Ναυτιλίας. Μερικά γραφεία μεγαλοδικηγόρων χειρίζονται όλες τις υποθέσεις του «κόσμου της ναυτιλίας», όχι με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον αλλά το δίκιο των εφοπλιστών. Το Λιμενικό ουκ ολίγες φορές έκανε τα στραβά μάτια σε πολλές υποθέσεις και η Άντα Ψαρρά κακώς θέλει να μας πείσει ότι στην περίπτωση αυτή όλα λειτούργησαν καλά και ειδικά, προπάντων και οπωσδήποτε ο υπουργός. Υπερβάλλων -και περίεργος- ζήλος των συντακτών του πρώην «Ιού»…
Θλιβεροί ρόλοι…
Εδώ έχουμε μια κυβέρνηση της «Αριστεράς» που τα κάνει όλα. Μα όλα. Συνεργάζεται με όλους τους θιασώτες της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου. Με Βασίλη Λεβέντη, με Καμμένο, με Μελισσανίδη, με Μαρινάκη, με το μισό ΠΑΣΟΚ και αυτά σχεδόν ανοικτά, φωνακτά και νομίζουμε ότι η μόνη παρέμβαση που υπήρξε από το υπουργείο Ναυτιλίας ήταν το «κάντε καλά τη δουλειά σας» προς τις λιμενικές Αρχές; Μα για τόσο μ… μάς θεωρούν, τέλος πάντων;
Η πρόταση να ελεγχθούν όλες οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις των τεσσάρων επιβαινόντων στο ταχύπλοο στις 3 ώρες που μεσολάβησαν θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Σε άλλες περιπτώσεις οι υπηρεσίες του κράτους θα είχαν προχωρήσει ταχύτητα… Αλλά είναι λίγο ταξικό το ζήτημα και μπλοκάρουν σε τέτοιες καταστάσεις.
Τέλος, για να μην ξεχνιόμαστε, ο Σαρωνικός, το Αιγαίο, οι ελληνικές θάλασσες έχουν γνωρίσει πολλά τέτοια εγκλήματα και ακόμη χειρότερα, με κύριους υπεύθυνους τους εφοπλιστές και τη συνέργεια πολιτείας, μηχανισμών ελέγχου και Λιμενικού. Πολλά εγκλήματα δεν έφθασαν καν στα δικαστήρια, άλλα έφτασαν μετά από χρόνια. Δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε. Κάποιες αποζημιώσεις και εξωδικαστικοί συμβιβασμοί μπορεί να «έλυσαν» ορισμένα προβλήματα. Και λίγο ενδιαφέρει αν ο Φλαμπουράρης ζαλίζεται και δεν μπαίνει σε ταχύπλοα, αν ο Σταθάκης σπάνια πάει στη βίλα της μητέρας του, αν η Αίγινα έχει δεξιόστροφη συμπεριφορά και τοπικές Αρχές, αν επίσης έχει και αριστερούς παραθεριστές με τα ωραία εξοχικά τους, όπως μας πληροφορεί η Εφημερίδα Συντακτών στις 27/8.
Στις συγκαλύψεις υπάρχουν πάντα και θλιβεροί ρόλοι…
