Φύγαμε από την όμορφη Θεσσαλονίκη. Για την ακρίβεια ρίξαμε μαύρη πέτρα.
Σκουπίδια ήταν τελικά που τα πήρε ο βαρδάρης τα μεγάλα προεκλογικά λόγια, οι υποσχέσεις, οι δεσμεύσεις, το πρόγραμμα.
Δεξιοί και αριστεροί πολιτικοί απατεώνες συναγωνίζονται ποιος θα πει τα μεγαλύτερα ψέμματα στον λαό για να κατακτήσουν την κουτάλα της εξουσίας και να θρέψουν τα δικά τους κομματόσκυλα. Μπάσταρδοι του κεντρώου χώρου συμπληρώνουν τα κενά με το αζημίωτο.
Δεν έχουμε εντολή για ρήξη είπε η "πρώτη φορά αριστερά".
Μήπως είχαν τέτοια εντολή οι Ισλανδοί πολιτικοί;
Όχι φυσικά. Προσέφυγαν στον κυρίαρχο λαό και με δημοψήφισμα ζήτησαν τη γνώμη του. Έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία.
Η "πρώτη φορά αριστερά"(*) απέκλεισε το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος.
Γιατί;
Γιατί το δημοψήφισμα δίνει εξουσία στον λαό, αφαιρώντας την από τους πολιτικούς.
Γιατί το δημοψήφισμα είναι άμεση δημοκρατία. Ο λαός γίνεται κυρίαρχος και χαράσσει πολιτική.
Γιατί κινδυνεύουν με ανατροπή πολιτικές και κατεστημένες δυνάμεις που απομυζούν το αίμα του λαού με εργαλείο το κομματικό κράτος.
Για τα πρακτικά - μια δημοσκόπηση που δεν ελέγχεται από το σύστημα των νταβατζήδων του συστήματος.
Καμία σχέση με τα αποτελέσματα που παρουσιάζουν οι εγχώριες κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις που χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται οι "πρώτη φορά αριστεροί"(*) για να εφαρμόσουν αντιλαϊκές και αντεθνικές πολιτικές.
Φυσικά οι "πρώτη φορά αριστεροί"(*) δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τη διακήρυξη εκλογών όταν καταλάβουν ότι αυτό θα τους βγάλει από ένα πολιτικό αδιέξοδο ενώ ταυτόχρονα θα διασώσει και το σύστημα που τους θρέφει.
Γιατί οι εκλογές, με τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αλλαγή σκυτάλης σε έναν μαραθώνιο αγώνα δρόμου που στόχο έχει τη διατήρηση του σάπιου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου που διαφεντεύει τη χώρα από την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους.
Τι άλλο θα μπορούσε να συμβολίζει η τοποθέτηση του Προκόπη Παυλόπουλου στη θέση του προέδρου της δημοκρατίας, παρά την εγγύηση της συνέχειας του συστήματος που ξεφόρτωσε την χρεωκοπία του πάνω στις πλάτες του λαού. Που ξεπούλησε τον ίδιο του τον λαό στα ξένα σκλαβοπάζαρα για να διατηρήσει την εξουσία και τα προνόμια του.
14 Φεβρουαρίου 1947
Ο απεσταλμένος του Αμερικανού προέδρου Τρούμαν, Paul A. Porter, μετά από έναν περίπου μήνα παραμονής στην Ελλάδα στέλνει επιστολή προς τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ W.L. Clayton με τις πρώτες εντυπώσεις του, γράφοντας μεταξύ των άλλων:
« Εδώ δεν υπάρχει κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Έχουμε ένα φτωχό λαό με μια ανίκανη κυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα το οποίο απαιτεί από τους υπουργούς να έχουν ως κύριο μέλημά τους την παραμονή στο αξίωμα, παραμελώντας τα προβλήματα της ανοικοδόμησης και την επαναδραστηριοποίηση του εμπορίου και των συναλλαγών. Σε ολόκληρη τη χώρα, από τη μία άκρη στην άλλη, κυριαρχεί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον - μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία στο παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχες δεν αποθηκεύουν προμήθειες.
Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη… Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάρη στα οποία μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους.
Ποτέ άλλοτε δεν έχω δει διοικητική δομή που να είναι τόσο απαράδεκτη. Απλούστατα, δεν είναι δυνατόν να βασιστεί κάνεις ότι η δημόσια διοίκηση θα φέρει εις πέρας ακόμη και τις πιο απλές λειτουργίες μίας κυβέρνησης - την είσπραξη των φόρων, την εφαρμογή οικονομικών κανόνων, την επισκευή δρόμων. Συνεπώς η δραστική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης αποτελεί συνθήκη εκ των ουκ άνευ για την επίτευξη οποιουδήποτε άλλου αποτελέσματος στην Ελλάδα.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος... στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομιών μίας μικρής κλίκας που αποτελεί την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.
Τα ναυτιλιακά συμφέροντα βρίσκονται σε ιδιαιτέρα σκανδαλώδη θέση. Σήμερα η ελληνική εμπορική ναυτιλία βρίσκεται σε άνθηση και οι εφοπλιστές καρπώνονται τα κέρδη. Όμως η χρεοκοπημένη ελληνική κυβέρνηση δεν απολαμβάνει κανένα όφελος από όλο αυτό τον πλούτο. Οι αποδοχές των ναυτικών εξακολουθούν να εισρέουν στη χώρα, αλλά τα κέρδη των πλοιοκτητών παραμένουν στην πλειονότητά τους, στο εξωτερικό.
Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας - οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου - θα ενεργοποιηθεί. Πολλοί από αυτούς είναι γοητευτικοί άνθρωποι που μιλούν εξαιρετικά αγγλικά και αδημονούν ειλικρινά να παρέχουν κάθε δυνατή βοήθεια στην αμερικανική αποστολή. Εντούτοις θα αποπειραθούν να προσεταιρισθούν την αποστολή και να τη μετατρέψουν σε ένα εργαλείο διασφάλισης των προνομιών τους.
Αίσθηση μου είναι ότι το ελληνικό κράτος έχοντας υποβάλει αίτηση βοήθειας και εποπτείας, έχει θέσει, στο μέτρο αυτό, όρια στην ίδια του την εθνική κυριαρχία
Αυτό ήταν το χθες που δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Το σήμερα το γνωρίζουμε...
(*) το "πρώτη φορά αριστερά-οί" αναφέρεται σε συριζαίους, Νεοδημοκράτες, πασόκους, κκέδες, ποταμίσιους και σε ότι άλλο μπορεί να εφεύρει το διεστραμμένο μυαλό του συστήματος προκειμένου να υφαρπάξει την ψήφο του λαου.
