Την Κυριακή 10 Αυγούστου, αργά το βράδυ, οι ισραηλινές δυνάμεις βομβάρδισαν μια σκηνή όπου στεγάζονταν δημοσιογράφοι κοντά στο νοσοκομείο al-Shifa. Νεκροί είναι οι δημοσιογράφοι του Al Jazeera, Anas Al-Sharif και Mohammed Qreiqeh, μαζί με τους εικονολήπτες Ibrahim Zaher, Mohammed Noufal και Moamen Aliwa.
Μέχρι λίγο πριν, έκαναν ρεπορτάζ για τον κλιμακούμενο βομβαρδισμό της Γάζας από το Ισραήλ. Και το επόμενο λεπτό, έγιναν θύματα.
Κι επειδή οι άνθρωποι εκεί ξέρουν καλά πως την επόμενη στιγμή μπορεί να μη ζουν, ο Anas Al-Sharif, 28 ετών, είχε ήδη έτοιμο το μήνυμα που θα δημοσιευόταν σε περίπτωση θανάτου του:
“ Αυτή είναι η διαθήκη μου και το τελευταίο μου μήνυμα. Αν αυτά τα λόγια φτάσουν σε εσάς, να ξέρετε ότι το Ισραήλ κατάφερε να με σκοτώσει και να φιμώσει τη φωνή μου. Κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια και όλη μου τη δύναμη για να είμαι στήριγμα και φωνή για τον λαό μου, από τότε που άνοιξα τα μάτια μου στη ζωή, στα σοκάκια και τους δρόμους του καταυλισμού προσφύγων της Τζαμπάλιγια.
Έχω ζήσει τον πόνο σε όλες τις λεπτομέρειες, έχω γευτεί τα βάσανα και την απώλεια πολλές φορές, όμως ποτέ δεν δίστασα να μεταφέρω την αλήθεια όπως είναι, χωρίς διαστρέβλωση ή παραποίηση, ενάντια σε εκείνους που έμειναν σιωπηλοί, εκείνους που δέχτηκαν τη δολοφονία μας, εκείνους που μας έπνιξαν την αναπνοή και των οποίων οι καρδιές ήταν ασυγκίνητες από τα σκόρπια λείψανα των παιδιών και των γυναικών μας, χωρίς να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν τη σφαγή που αντιμετωπίζει ο λαός μας για περισσότερο από ενάμιση χρόνο.
Σας εμπιστεύομαι την Παλαιστίνη, την καρδιά κάθε ελεύθερου ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο. Σας εμπιστεύομαι τον λαό της, με τα αδικημένα και αθώα παιδιά της που δεν είχαν ποτέ τον χρόνο να ονειρευτούν ή να ζήσουν με ασφάλεια και ειρήνη. Τα αγνά τους σώματα συνθλίφτηκαν κάτω από χιλιάδες τόνους ισραηλινών βομβών και πυραύλων, διαμελίστηκαν και σκορπίστηκαν στα τείχη. Σας προτρέπω να μην αφήσετε τις αλυσίδες να σας φιμώσουν, ούτε τα σύνορα να σας περιορίσουν. Να είστε γέφυρες προς την απελευθέρωση της γης και του λαού της, μέχρι να ανατείλει ο ήλιος της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας πάνω από την κλεμμένη πατρίδα μας.
Σας εμπιστεύομαι να φροντίσετε την οικογένειά μου. Σας εμπιστεύομαι την αγαπημένη μου κόρη, τη Σαμ, το φως των ματιών μου, την οποία δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να παρακολουθήσω να μεγαλώνει όπως είχα ονειρευτεί. Σας εμπιστεύομαι τον αγαπημένο μου γιο, τον Σαλάχ, τον οποίο επιθυμούσα να στηρίξω και να συνοδεύσω στη ζωή μέχρι να γίνει αρκετά δυνατός για να σηκώσει το βάρος μου και να συνεχίσει την αποστολή. Σας εμπιστεύομαι την αγαπημένη μου μητέρα της οποίας οι ικεσίες ήταν το φρούριό μου και της οποίας το φως οδήγησε το μονοπάτι μου.
Σας εμπιστεύομαι επίσης τη σύντροφό μου για μια ζωή, την αγαπημένη μου σύζυγο, Ουμ Σάλαχ (Μπαγιάν), από την οποία ο πόλεμος με χώρισε για πολλές μέρες και μήνες.
Αν πεθάνω, πεθαίνω ακλόνητος στις αρχές μου.
Μην ξεχνάτε τη Γάζα. Και μη με ξεχάσετε στις προσευχές σας. ”
