Το ακούσαμε κι αυτό!
«Όταν βλέπουμε τον πόνο στο Αζόφσταλ θυμόμαστε το Μεσολόγγι»
βροντοφώναξε ο Έλληνας πρωθυπουργός στην ομιλία του στο Κογκρέσο γνωρίζοντας την αποθέωση από τους «γερουσιαστές».
Οι περισσότεροι είναι βέβαιο πως αγνοούν πλήρως όχι μόνο τί ακριβώς συνέβη την άνοιξη του 1826 στο Μεσολόγγι αλλά και την ίδια την ύπαρξή του. Άλλωστε τα διάφορα λόμπι δεν τους εξέλεξαν με κριτήριο τις ιστορικές τους γνώσεις, για να ψηφίζουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους τους εξέλεξαν.
Δεν χρειάζεται να ξαναπούμε τί είναι το τάγμα Αζόφ, άλλωστε ούτε οι ίδιοι ούτε οι- τυπικά – προιστάμενοί τους στην Ουκρανία ούτε οι πραγματικοί καθοδηγητές τους έξω από την χώρα αρνούνται τον χαρακτήρα του και τα «ανδραγαθήματά του, αντίθετα καμαρώνουν για αυτά. Είναι ντροπή και μόνο η συνύπαρξη του ονόματος αυτού στην ίδια πρόταση με τους «ελεύθερους πολιορκημένους» του Μεσολογγίου.
Για λόγους σεβασμού στους νεκρούς της Εξόδου ας δούμε τί συνέβη στο Μεσολόγγι, στις 10 Απρίλη του 1826, κι ας αναλογιστούμε τί σχέση έχει με τους κρυμμένους στα υπόγεια του εργοστασίου παραγωγής ατσαλιού στη Μαριούπολη που παραδόθηκαν, όπως είπαν οι ηγέτες τους, «γιατί δεν είχαν «τρόφιμα και νερό.»
Στο Μεσολόγγι ήταν κλεισμένοι 3.600 πολεμιστές και 7.000 γυναικόπαιδα.
Διαφορά πρώτη: τα γυναικόπαιδα έμειναν στο Μεσολόγγι με δική τους επιλογή. Είχαν πολλές ευκαιρίες να φύγουν, δεν το έκαναν. Καμία σχέση με την ομηρία αμάχων που χρησιμοποιούνται ως ασπίδα αλλά και ως «κουρμπάνι» για την προπαγάνδα των Νατοικών μέσων ενημέρωσης.
Διαφορά δεύτερη: Οι 3.600 πολεμιστές δεν ήταν κλεισμένοι στα λαγούμια. Πολεμούσαν, έκαναν εξόδους, δεν γνώρισαν στρατιωτική ήττα.
Διαφορά τρίτη: Οι κλεισμένοι στο Μεσολόγγι δεν είχαν βοήθεια από κανέναν, αντίθετα το στράτευμα που πολιορκούσε το Μεσολόγγι το ενίσχυαν με πολεμοφόδια, τροφές και πληροφορίες Άγγλοι, Γάλλοι και Αυστριακοί. Τους κλεισμένους στο Μεσολόγγι δεν τους βοήθησε ούτε η – ελεγχόμενη από την Αγγλία – κυβέρνηση της Ελλάδας. Στο Μεσολόγγι δεν βρέθηκαν «τυχαία» κλεισμένοι Αμερικανοί ναύαρχοι των ειδικών δυνάμεων, Καναδοί στρατηγοί, Βρετανοί αντισυνταγματάρχες…
Διαφορά τέταρτη: Κι οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου δεν είχαν τροφή και νερό αλλά δεν παραδόθηκαν. Αντίθετα, επιχείρησαν έξοδο, η μεγάλη τους πλειοψηφία έπεσε μαχόμενη. Από τους 3.600 πολεμιστές πολεμώντας έφτασαν στον Ζυγό περίπου 1500. Οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν. Από τα 7.000 γυναικόπαιδα σώθηκαν ελάχιστα, χιλιάδες αιχμαλωτίστηκαν και πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα. Ο, μετέπειτα πρέσβης της Αυστρίας στην Ελλάδα, Πρόκες Όστεν αναφέρει πως δύο χρόνια μετά την Έξοδο, μεσολογγίτισσες πουλιόνταν στα σκλαβοπάζαρα της Νουβίας για «3 πουγγίες»!
Για να γίνει ακόμη μεγαλύτερη η ντροπή όσων επιχείρησαν αυτήν την ανόσια σύγκριση, μερικές σκηνές που ακολούθησαν: Μαζί με τον Κιουταχή και τον Ιμπραήμ στο στρωμένο με πτώματα Μεσολόγγι μπήκαν πανηγυρικά ο πρόξενος της Αγγλίας Φιλίπ Τζέιμς Γκριν και της Αυστρίας αβάς Δον Μακαρέλι. Ο …άγιος μάλιστα αυτός άνθρωπος, ο εκπρόσωπος της «πολιτισμένης Δύσης» στην έκθεσή του προς τον προϊστάμενό του Μορέτι αναφέρει: «Τα ζευγάρια τα αυτιά που συγκεντρώθηκαν από τους σκοτωμένους ραγιάδες είναι, για την ακρίβεια, 3.100». Στη «σωστή πλευρά της ιστορίας» κι ο αβάς! Και, κυρίως, την …πολιτισμένη!
Στο σημείωμα αυτό επικεντρωθήκαμε στην καταγραφή των ιστορικών διαφορών μεταξύ των του Μεσολογγίου και του Τάγματος Αζόφ. Θα ήταν ασέβεια στη μνήμη των πρώτων οποιαδήποτε, έστω, συζήτηση στις προφανείς πολιτικές και ηθικές διαφορές. Θα περιοριστούμε στο πολιτικό συμπέρασμα: Η αστική ελληνική τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της, αυτή που στο εσωτερικό της χώρας πουλά εθνικοφροσύνη, πατρίδα και προγόνους είναι πρόθυμη, μπροστά στα υπερατλαντικά αφεντικά της να παραδώσει ακόμη και τα «άγια τοις κυσί». Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει.
Να κρατήσουμε όμως και εδώ μια σημαντική διαφορά: Στο παρελθόν η σχέση με τους Άγγλους ή Αμερικάνους παρουσιαζόταν ως «ρεαλισμός» Και παρουσιαζόταν ….ντροπαλά! Σήμερα, ξεδιάντροπα διαφημίζεται ως κατόρθωμα η ανάδειξη της Ελλάδας στο προθυμότερο προτεκτοράτο στην Ευρώπη. Επικίνδυνη, πολύ επικίνδυνη εξέλιξη για την ειρήνη στη χώρα μας!
«Γάλλου νους…τόπι Άγγλου», πολεμούσαν το Μεσολόγγι, όπως έγραφε ο μεγάλος Σολωμός. Η «πολιτισμένη Δύση» από τότε μας …φρόντιζε. Και μην ξεχνάμε: Λίγα χιλιόμετρα ανατολικά από το Μεσολόγγι είναι το Δίστομο, νότια τα Καλάβρυτα, βόρεια το Αγρίνιο, δυτικά η Κεφαλονιά. Τόποι που, 120 χρόνια μετά γνώρισαν τη θηριωδία αυτών που είχαν ως σύμβολα αγκυλωτούς σταυρούς και Μαύρους Ήλιους, τα ίδια που ανεμίζουν σήμερα οι ιδεολογικοί απόγονοί τους!
Ντροπή και αιώνια καταισχύνη σε αυτούς που επιχείρησαν αυτήν την ιστορική τυμβωρυχία!
Πηγή: Του Βασίλη Σιώκου – kommon
