Το αναφαίρετο δικαίωμα της σωματικής αυτονομίας και ακεραιότητας

Μόνιμος Σύνδεσμος
http://www.opengov.gr/yyka/?c=7390

Σχόλιο του χρήστη 'Συραναστάσης Βασίλειος' | 13 Φεβρουαρίου 2020

 

Οι νομοθέτες θα πρέπει να γνωρίζουν και να μη ξεχνάνε ότι η έννοια της «ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (για οποιαδήποτε ιατρική παρέμβαση)» αν νομοθετηθεί έρχεται κατ’ελάχιστο σε αντίθεση, καταπατά τον ν. 2619/ΦΕΚ Α΄ 132/19.6.1998, που αποτελεί εσωτερικό δίκαιο με υπέρ-νομοθετική ισχύ, υπερισχύοντας έναντι κάθε ΑΝΤΙΘΕΤΗΣ διάταξης νόμου (28 §1 Συντ), ήτοι η οποιαδήποτε μορφής υποχρεωτικότητα (ως νομοθετική έννοια) τίθεται άκυρη εξ ορισμού ακόμα και αν εγκριθεί δια ψήφου και κανένας πολίτης δεν υποχρεούται να την τηρήσει και για οποιαδήποτε δικαιολογία.

Και για να μην υφίσταται εσκεμμένες παρερμηνείες (με παραγράφους στο Νόμο που δε σέβονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) το ακόλουθο άρθρο πρέπει να εισαχθεί στην αρχή του Νόμου.

«Υπεράνω όλων των κάτωθι άρθρων του παρόντος Νόμου, έχουν ισχύ τα ακόλουθα. Όλα τα θεμελιώδη, απαρέγκλιτα, αναφαίρετα και εκ γενετής δικαιώματα του ανθρώπου όπως αυτά έχουν ορισθεί από συνταγματικές, υπερεθνικές και παγκόσμιες συμβάσεις (τα οποία εκφράζουν την έννοια της Ανθρώπινης Υπόστασης και της Ανθρώπινης Ακεραιότητας και Αυτονομίας). ΔΕΝ είναι ούτε συζητήσιμα ούτε προς διαπραγμάτευση ούτε υφίσταται θέμα εξαιρέσεων και καταστρατήγηση τους για οποιοδήποτε λόγο, από οποιοδήποτε άλλο άρθρο του παρόντος νόμου ή άλλου νόμου προγενέστερου ή μεταγενέστερου, ήτοι

1. Το δικαίωμα της «πλήρης ενημέρωσης και της απόλυτης συναίνεσης» για οποιαδήποτε ιατρική πράξη (Ως ιατρική πράξη εννοούμε κάθε επέμβαση στο σώμα του ασθενούς για λόγους διαγνωστικούς, θεραπευτικούς ή προληπτικούς),

2. Το απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα της ακεραιότητας και αυτονομίας του ανθρώπινου σώματος και τον ορισμό ως βασανιστηρίου και εγκλήματος ενάντια της ανθρωπότητας της υποχρεωτικής εξαναγκαστικής χορήγησης οιουδήποτε προϊόντος χωρίς συναίνεση,

3. Τα συμφέροντα και η ευηµερία του ανθρώπινου όντος θα υπερισχύουν έναντι μόνο του κοινωνικού συµφέροντος ή της επιστήµης ήτοι θα υπερισχύουν έναντι οιουδήποτε πρότασης υποχρεωτικής εξαναγκαστικής χορήγησης οιουδήποτε προϊόντος χωρίς συναίνεση για τον έλεγχο οιονδήποτε καταστάσεων αφορούν τον αυθαίρετο ορισμό της Δημόσιας Υγείας,

4. Του αναφαίρετου και απαράβατου δικαιώματος στην εκπαίδευση όλων των παιδιών χωρίς διακρίσεις οιασδήποτε μορφής και εκβιασμούς για την στέρηση αυτού Συνταγματικές, παγκόσμιες και Υπερεθνικές νομοθεσίες που αποτελούν εσωτερικό Δίκαιο με υπερ-νομοθετική ισχύ που σέβονται τον Άνθρωπο και ΔΕΝ επιτρέπουν καμία υποχρεωτικότητα οποιασδήποτε ιατροφαρμακευτικής παρέμβασης ενδεικτικά και προς υπενθύμιση.

• Τις Συνταγματικές διατάξεις των άρθρων 2 § 1 Συντ., όπου κατοχυρώνεται ο σεβασμός και η προστασία της ανθρώπινης αξίας ως πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, (διάταξη η οποία ανήκει στον σκληρό και μη αναθεωρήσιμο πυρήνα του Συντάγματος), το άρθρο 5 § 1 Συντ., το οποίο θεσπίζει το θεμελιώδες δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, καθώς και το άρθρο 9 § 1 Συντ., που αφορά στην προστασία του ιδιωτικού βίου.
• Τον ‘’Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης’’ άρθρο 3 § 2 περ. α΄: «Στο πεδίο της ιατρικής και της βιολογίας πρέπει να παρατηρούνται ιδίως τα εξής: α. Η ελεύθερη και εν επιγνώσει συναίνεση του ενδιαφερόμενου, σύμφωνα με τις λεπτομερέστερες διατάξεις του ορίζονται από το Νόμο»
• Την Σύμβαση για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής η οποία υπογράφηκε στις 4 Απριλίου του 1997 στο Oviedo της Ισπανίας και κυρώθηκε από τη χώρα μας με τον ν. 2619/ΦΕΚ Α΄ 132/19.6.1998, και αποτελεί έκτοτε εσωτερικό δίκαιο με υπέρ-νομοθετική ισχύ, υπερισχύοντας έναντι κάθε ΑΝΤΙΘΕΤΗΣ διάταξης νόμου (28 §1 Συντ). Ειδικότερα, τα άρθρα 5 έως 10 της ως άνω Σύμβασης. «Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον, αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του» (5 § 1), «Το πρόσωπο αυτό θα ενημερώνεται εκ των προτέρων καταλλήλως ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και τους κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο μπορεί ελεύθερα και οποτεδήποτε να ανακαλέσει τη συναίνεση του. (5 § 2), «Τα συμφέροντα και η ευηµερία του ανθρώπινου όντος θα υπερισχύουν έναντι μόνο του κοινωνικού συµφέροντος ή της επιστήµης»
• Τον νόμο 3418/2005 ο οποίος συμπεριέλαβε την ‘Σύμβασης του Οβιέδο’ και αποτελεί πλέον τον ισχύοντα Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας στη χώρα μας και επανέλαβε ουσιαστικά τις προαναφερόμενες ρυθμίσεις της Σύμβασης του Οβιέδο, ρυθμίζοντας διεξοδικά τα ζητήματα της ενημέρωσης και της συναίνεσης στα υπ’ αριθ. 11. Άρθρο. Υποχρέωση ενημέρωσης 1. «Ο ιατρός έχει καθήκον Αληθείας προς τον ασθενή. Οφείλει να ενημερώνει πλήρως και κατανοητά τον ασθενή για την πραγματική κατάσταση της Υγείας του, το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της προτεινόμενης ιατρικής πράξης, τις συνέπειες και τους ενδεχόμενους κινδύνους ή επιπλοκές από την εκτέλεσή της, τις εναλλακτικές προτάσεις, καθώς και για τον πιθανό Χρόνο αποκατάστασης, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να Σχηματίζει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων και συνεπειών της κατάστασής του και να προχωρεί, ανάλογα, στη λήψη αποφάσεων». και Όπου, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 12: «Ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιασδήποτε ιατρικής πράξης χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενή», ενώ στην παρ. 2 του ιδίου άρθρου ορίζεται λεπτομερώς πως για να είναι έγκυρη η εν λόγω συναίνεση χρειάζεται να συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις - η ικανότητα για συναίνεση: - η προηγούμενη ενημέρωση του ασθενούς από τον θεράποντα ιατρό κατ’ άρθρο 11 ΚΙΔ, η οποία πρέπει να είναι ΠΛΗΡΗΣ, σαφής και κατανοητή - η απουσία ελαττωμάτων κατά τον σχηματισμό της βούλησής του: η ελαττωματικότητα της βούλησης για συναίνεση του ασθενούς λόγω ΠΛΑΝΗΣ, ΑΠΑΤΗΣ, ΑΠΕΙΛΗΣ έχει ως συνέπεια την αυτοδίκαιη ακυρότητα της τυπικά δηλωθείσας συναίνεσης, χωρίς να απαιτείται η δικαστική προσβολή της ή οποιαδήποτε άλλη ενέργεια αμφισβήτησής της εκ μέρους του ασθενούς. - η απουσία αντίθεσης της συναίνεσης του ασθενούς στα χρηστά ήθη, η οποία θα πρέπει να αναζητηθεί, κυρίως, στον σκοπό και στα κίνητρα που οδηγούν στη διενέργεια της ιατρικής πράξης - η πλήρης κάλυψη της ιατρικής πράξης από τη δοθείσα συναίνεση, αφού η συναίνεση αφορά συγκεκριμένη κάθε φορά ιατρική πράξη και καλύπτει μόνο αυτήν κατά περιεχόμενο και χρόνο. Αντιθέτως, η «λευκή» συναίνεση, η οποία περιλαμβάνει κάθε απαραίτητη ιατρικά ενέργεια για την αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς δεν θεωρείται ισχυρή. -Η κατά τα ανωτέρω, λοιπόν, ενημέρωση απαιτείται να είναι πλήρης, σαφής και ευχερώς κατανοητή από τον ασθενή, ώστε να του επιτρέπει να σχηματίσει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών παραμέτρων της κατάστασής του και να λαμβάνει αποφάσεις ο ίδιος ή να μετέχει στη λήψη αποφάσεων σχετικά με την παροχή της συναίνεσής του ως προς τη διενέργεια των προτεινόμενων ιατρικών πράξεων που είναι δυνατόν να προδικάσουν τη μετέπειτα ζωή του (άρθρο 47 § 4 εδαφ. γ΄ ν. 2071/1992). Η ενημέρωση του ασθενούς από τον ιατρό αφορά, βέβαια και στα τρία είδη της: Τη γενική ενημέρωση/πληροφόρηση, τη θεραπευτική και, φυσικά, τη νομιμοποιητική. Οποιαδήποτε άρνηση ή παράλειψη ως προς τη συγκεκριμένη υποχρέωση μπορεί κάλλιστα να συνιστά ιατρικό σφάλμα γενεσιουργό της αστικής, της ποινικής αλλά και της πειθαρχικής ευθύνης του ιατρού. Και ο νόμος 3252/2004 σχετικά με τη σύσταση της ΕΝΕ που ανάγει πλέον την παράβαση των καθηκόντων και των υποχρεώσεων του Κώδικα Νοσηλευτικής Δεοντολογίας σε πειθαρχικό παράπτωμα (άρθρο 25) και προβλέπει επιβολή πειθαρχικών ποινών σε περίπτωση διαπίστωσής τους. Κατά συνέπεια, μη συνδρομή στην ενημέρωση του ασθενούς συνιστά νοσηλευτικό σφάλμα γενεσιουργό της πειθαρχικής ευθύνης του νοσηλευτή.
• Τη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΊΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ∆ΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ, σύμφωνα με την σχετική πρόβλεψη της οποίας «ο ασθενής έχει το δικαίωμα, αφού ενημερωθεί για την κατάσταση της υγείας του, να συμφωνήσει με τη θεραπεία που του προτείνεται ή να διαφωνήσει με αυτήν και να μη δεχθεί θεραπεία». Και σύμφωνα με υπέρτατη αρχή της ιατρικής επιστήμης, «voluntas aegroti suprema lex» . Ο υπέρτατος νόμος «Είναι η βούληση του ασθενούς».
• Τις διατυπώσεις του ‘’Κώδικας της Νυρεμβέργης’’ που εν ολίγοις προστατεύει τους πολίτες από την αυθαιρεσία, τον δογματισμό και τους απάνθρωπους πειραματισμούς της επιστημονικής κοινότητας σε διαγνωστικό, προληπτικό, ερευνητικό ή θεραπευτικό επίπεδο. «Η εθελοντική ενημερωμένη συναίνεση του ανθρώπου είναι απολύτως απαραίτητη» και όσοι δεν τήρησαν αυτή την αρχή κατέληξαν στην κρεμάλα σε κάποιους αλγεινούς χρόνους «The voluntary informed consent of the Human Subject is absoltely essential»
• Το άρθρο 16 του Συντάγματος και το άρθρο 28 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΟΗΕ, 1989, επικυρώθηκε στη χώρα μας με τον ν. 2101/1992, ΦΕΚ Α’ 192) όπου κατοχυρώνεται το αναφαίρετο και απαράβατο δικαίωμα στην εκπαίδευση και σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 5) και της Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (άρθρο 29) όπου κατοχυρώνεται το δικαίωμα στην ανάπτυξη της προσωπικότητας σε συνάρτηση με τον σκοπό της εκπαίδευσης.

Καμία αρχή, κυβέρνηση, οργανισμός δημόσιος ή ιδιωτικός, κρατικός ή παγκόσμιος και κανένας Ε.Υ. δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει το αναφαίρετο δικαίωμα της σωματικής αυτονομίας και ακεραιότητας οποιουδήποτε πολίτη και για οποιοδήποτε λόγο και να χορηγήσει το οποιοδήποτε προϊόν χωρίς την πλήρως ενημερωμένη και απόλυτα εθελοντική συγκατάθεση του παραλήπτη. Στην αντίθετη περίπτωση ο παραλήπτης δεν θεωρείται ΑΝΘΡΩΠΟΣ αλλά αντικείμενο.

Τέλος προτείνω η χώρα μας να αντιγράψει το Εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών της Δανίας, (απλά και μόνο γιατί σίγουρα έχουν πλείστες φορές καλύτερο σύστημα Υγείας) και να μειώσει το ήδη υπερβολικό και λίαν επικίνδυνο Ελληνικό πρόγραμμα.

//// Επιδημίες και σοβαρά προβλήματα που μαστίζουν την Υγεία στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως και που το Νομοσχέδιο δεν τις αγγίζει καθόλου ενδεικτικά ως ακολούθως.
(Πραγματικές επιδημίες που πρέπει να τις ελέγξετε διότι πλέον η Ιατρική έχει γίνει η Νέμεση της Υγείας)

• δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων (και θανατηφόρες λοιμώξεις) λόγω της υπέρμετρης και αλόγιστης χρήσης των αντιβιοτικών αλλά και των εμβολίων (διαταραχές του ανθρώπινου μικροβιώματος και όχι μόνο) που ευθύνονται για ένα μεγάλο αριθμό νοσηλειών και θανάτων ετησίως αλλά και αντίστοιχα υπέρμετρο κόστος για την οικονομία και την δημόσια υγεία
• επιδημία οπιοειδών (φαρμακευτικής φύσης)
• επιδημία αυτοάνοσων ακόμα και σε παιδιά (διαβήτης 1, κλπ)
• επιδημία χρόνιων νοσημάτων από τη παιδική ηλικία (άσθμα, αλλεργίες, κλπ)
• επιδημία νευρολογικών χρόνιων προβλημάτων (επιληψία, κλπ)
• επιδημία νευροαναπτυξιακών δεξιοτήτων (αυτισμός, κλπ)
• επιδημία ανοσοκατασταλμένων λόγω φαρμακευτικών αγωγών και εσφαλμένης ιατρικής προσέγγισης
• επιδημία νοσοκομειακών λοιμώξεων (HAP, VAP, κλπ)
• επιδημία παχυσαρκίας (και σε σχέση με την υπερβολική χρήση αντιβιοτικών από τη γέννα και από τη γέννηση, επιστημονικά αποδεδειγμένη αφού η χρήση αντιβιοτικών για τη πάχυνση των ζώων προς σφαγή ακολουθείται για δεκαετίες)
• επιδημία αχρείαστων χειρουργείων, εξετάσεων, διαγνώσεων
• επιδημία αλόγιστης χρήσης πλήθους φαρμάκων αδιαμφισβήτητα ατεκμηρίωτης προληπτικής ή και θεραπευτικής φύσης που προωθούνται από τα συνήθη κέντρα ελέγχου μιας διεφθαρμένης βιομηχανίας που έχει καταδικαστεί πλείστες φορές και ενός απαθούς ανίσχυρου και παθητικού συστήματος φαρμακο-επαγρύπνησης, που ευθύνεται έμμεσα για χιλιάδες θανάτους και βλάβες παγκοσμίως αφού αδυνατεί να αναγνωρίσει το 90% με 99% των παρενεργειών και στην Ελλάδα είναι ακόμα στην παλαιολιθική εποχή, «Παρενέργειες φαρμάκων-θάνατοι 106.000-κόστος 12 δις-Lazarou et.al/Suh et.al», «ο αριθμός των ασθενών που υποφέρουν από παρενέργειες συνταγογραφημένων φαρμάκων είναι 2.2 μύρια….Lazarou J, Pomeranz B, Corey P: Incidence of adverse drug reactions in hospitalized patients. JAMA, 1998; 279:1200-1205»
• επιδημία αμέτρητων τοξικών στη διατροφική αλυσίδα (ειδικά στη βιομηχοποιημένη) λόγω της αδιαφορίας των αρμόδιων ρυθμιστικών αρχών και αρχών ελέγχου
• Γενικευμένη επιδημία Ιατρική διαφθοράς σε όλο το εύρος της Ιατρικής, από την έρευνα ως το καταναλωτή εδώ και δεκαετίες και χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει, «Ιατρική διαφθορά: συνέπειες για την ποιότητα των προσφερόμενων ιατρικών υπηρεσιών, Επιστήμη και Κοινωνία, Τεύχος 26/2011, Ιωάννης Στ. Παπαδόπουλος, Αν. Καθ. Ιατρικής Παν. Αθ», The full story of The BMJ’s campaign on Tamiflu at www.bmj.com/tamiflu, «Rethinking credible evidence synthesis Analysis, BMJ, doi: 10.1136/bmj.d7898», «Deadly Medicines and Organised Crime: How Big Pharma Has Corrupted Healthcare, Book fromGøtzsche, the head of the Nordic Cochrane Centre, entitled»,«The Truth About the Drug Companies:How they deceive us and what to do about it», Marcia Angell,, Dr Marcia Angell, a member of Harvard Medical School’s Department of Social Medicine, a former editor of the New England Journal of Medicine
• επιδημία θανάτων, παρενεργειών και βλαβών (Iatrogenic Death & injury) ως παράπλευρες απώλειες μιας ανεξέλεγκτης πλέον Ιατρικής Βιομηχανίας που ο στόχος της δεν είναι η Υγεία πλέον αλλά το κέρδος, «Ιατρικό λάθος-θάνατοι 98.000-Insitute Of Medicine», «Leape LL: Error in medicine». JAMA, 1994; Dec 21, 272(23): 1851-7.», «Death by Medicine, Gary Null, Ph.D. Carolyn Dean, M.D., N.D. Martin Feldman, M.D. Debora Rasio, M.D.», «Lazarou J, Pomeranz B, Corey P: Incidence of adverse drug reactions in hospitalized patients. JAMA, 1998; 279:1200-1205», «Why Drug Safety Should Not Take a Back Seat to Efficacy The PLoS Medicine Editors* doi:10.1371/journal.pmed.1001097», «Godlee F. Research misconduct is widespread and harms patients. BMJ 2012 Jan 05;344(jan05 1):e14-e14. [doi: 10.1136/bmj.e14]», «250.000 εκτιμώμενοι θάνατοι από ιατρικά λάθη, ήτοι το 10% των συνολικών ετήσιων θανάτων στην Αμερική- το οποίο αγνοείται συστηματικά από το ιατρικό κατεστημένο-Johns Hopkins Medicine org», «Άνω των 400.000 πρώιμων θανάτων στα νοσοκομεία, η εκτίμηση για σοβαρές βλάβες είναι 10 ως 20 φορές περισσότερες από ότι οι θανάσιμες βλάβες-Journal patient safety, John T.James, PhD»
• η γενιά του 21ου αιώνα είναι η πρώτη στην οποία το τέλεια σχεδιασμένο σύστημα προστασίας (ανοσοποιητικό σύστημα) πλέον υπολειτουργεί και δυσλειτουργεί με συνέπεια όλα τα άνωθεν και λόγω των υπέρμετρων ιατροφαρμακευτικών προληπτικών και θεραπευτικών παρεμβάσεων.

Μετά τιμής