Όποιος πολεμάει σε έναν δίκαιο πόλεμο…
…δεν αγνοεί τους διεθνείς συσχετισμούς, ούτε εμμένει να μεταβάλλει και δη δραματικά τους όρους που κρατούν σε ισορροπία το διεθνές σύστημα ασφάλειας και συνύπαρξης των χωρών του πλανήτη. Πολύ δε λιγότερο υποκύπτει σε τυχοδιωκτισμούς διακινδυνεύοντας να ρίξει την υφήλιο σε παγκόσμιο πόλεμο.
…τιμάει τα συμφωνηθέντα στις διαπραγματεύσεις και δεν μεταβάλλει άποψη ανάλογα με τις εκάστοτε διαθέσεις/κατευθύνσεις ξένων κέντρων! Κοντολογίς, δεν κάνει πόλεμο «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό» για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, της Δύσης ή της λευκής φυλής…
…δεν συσκοτίζει τον εμφύλιο χαρακτήρα του συγκεκριμένου πολέμου με συνεχή κηρύγματα μίσους. Δεν εξοπλίζει τους «δικούς», στοχοποιώντας τους «άλλους», ούτε διευκολύνει το πλιάτσικο και τους φόνους αντιφρονούντων, πολύ δε λιγότερο τους νομιμοποιεί, τους δικαιώνει, όπως το κάνει σε κάθε ευκαιρία ο Ζελένσκι.
…δεν αφήνει στο απυρόβλητο την «αυτοδικία», τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, ούτε εγκλήματα πολέμου, πολύ δε λιγότερο επιδιώκει να τα νομιμοποιήσει στηριζόμενος στα εγκλήματα της άλλης πλευράς, είτε αυτά είναι πραγματικά, είτε -πολύ περισσότερο- κατασκευασμένα.
…δεν στηρίζεται στην προπαγάνδα της πτωματολογίας. Αντίθετα πλειοδοτεί σε προτάσεις να αποσταλούν ανεξάρτητοι ειδικοί, προκειμένου να επιβεβαιώσουν, ή διαψεύσουν, τα προπαγανδιστικά αφηγήματα… πολύ περισσότερο που δεν έχει τίποτα να κρύψει και για τίποτα να φοβηθεί, όπως το ζητάει συνεχώς η Ρωσική Ομοσπονδία, στα διεθνή φόρα, παρά κι ενάντια στη συνεχή άρνηση και τους εκβιασμούς του Δυτικού Κόσμου, να γίνουν δεκτά σχετικά αιτήματά της!
…δεν εκτελεί τους διαπραγματευτές του, ούτε κατασκευάζει αντιφατικά αφηγήματα για τη δικαίωση του φόνου τους. Αν έχει στοιχεία προχωράει σε ανοικτή δίκη, αν όχι τους παύει και τους θέτει σε περιορισμό. Δηλαδή, δεν λειτουργεί σαν μαφιόζος, αλλά σαν οργανωμένο κράτος δικαίου.
…ούτε επιτρέπει στους μαχητές του να κρύβονται πίσω από ρωσόφωνους αμάχους, ούτε να χρησιμοποιούν τα σπίτια τους, τα νοσοκομεία, τις πόλεις τους σαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις και βάσεις πυρός, προκειμένου να επιδείχνει ερείπια και νεκρούς πολίτες.
…δεν βαφτίζει τους συμπολίτες του «υπανθρώπους», ούτε τους βομβαρδίζει, ούτε τους ταλαιπωρεί ανελέητα. Δεν επιτρέπει στους μισθοφόρους του να κρύβονται πίσω από αμάχους ή να τους πυροβολούν πισώπλατα επειδή επιλέγουν τους «λάθος» ανθρωπιστικούς διαδρόμους για τη διαφυγή τους από τα πεδία των μαχών. Ούτε σκοτώνει τους συμπατριώτες του, για οκτώ συναπτά έτη, ούτε τους εξωθεί δια της βίας να εγκαταλείψουν τα πατρογονικά τους επειδή -κατά τη γνώμη του- δεν αισθάνονται αρκούντως Ουκρανοί.
…δεν αφήνει τους στρατιώτες του να κακοποιούν ιερείς επειδή θεωρούν σχισματική την Ουκρανική Εκκλησία, ούτε θεωρεί τη μητρική γλώσσα του 40% του πληθυσμού του γλώσσα δεύτερης κατηγορίας, ούτε -πολύ περισσότερο- τη θέτει σε διωγμό.
Αλήθεια, τι σόι φιλελεύθερη δημοκρατία έχει η Ουκρανία…
…όταν στο όνομα των -ευρωενωσιακής έμπνευσης- «νόμων κατά του ολοκληρωτισμού», αντί να απαγορεύει τη δραστηριότητα των ναζιστικών κομμάτων, απαγορεύει το Κομμουνιστικό Κόμμα του οποίου, ειρήσθω εν παρόδω, το ποσοστό ήταν ιδιαίτερα υψηλό και πάντως υπερδιπλάσιο από αυτό του ΚΚΕ στην πατρίδα μας; Κι όταν, μετά την έναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων του ρωσικού στρατού, απαγορεύει ένδεκα ακόμα κόμματα, μαζί κι αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χαρακτηρίζοντάς τα «φιλορωσικά»;
…όταν, αντί στο όνομα της προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος να αντιμάχεται την ναζιστική λαίλαπα, νομιμοποιεί τις «παραδόσεις» της, εθνικοποιεί τους «ήρωές» της και διδάσκει στα σχολεία -με ρίγη «εθνικής» περηφάνειας- την ιστορία και επικροτεί τα έργα της; Δεν δίνει έτσι παραδείγματα προς μίμηση ενάντια στους «σιβηριανούς νέγρους», όπως αποκαλούν τους Ρώσους οι ναζί;
… όταν, όχι μόνο δικαιώνει και αφήνει ατιμώρητους -για τα εγκλήματά τους- τους ένοπλους βραχίονες των ναζί, αλλά και τους εντάσσει οργανικά, τους συγχωνεύει στις ένοπλες δυνάμεις και στον κρατικό μηχανισμό, όπως ακριβώς έκανε στον καιρό του ο Αδόλφος Χίτλερ με τους “SS” και τα “SA”;
…όταν μόνη, παρέα με τις ΗΠΑ, καταψηφίζουν επί σειρά ετών, αντιφασιστικά ψηφίσματα στη Γ.Σ. του ΟΗΕ! Ψηφίσματα που η υπόλοιπη «Δύση» (μαζί και η Ελλάδα) δεν τολμά(!) να υπερψηφίσει, όπως το κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών, ούτε και τολμά όμως να καταψηφίσει φοβούμενη -ίσως- μήπως και κακοχαρακτηριστεί από τις ΗΠΑ, την προσωποποίηση της «σωστής πλευράς της ιστορίας», όπως αποδείχνουν οι αναρίθμητες πολεμικές και λοιπές επιθετικές τους ενέργειες (εκβιασμοί, επεμβάσεις, πραξικοπήματα, πόλεμοι κ.α.) κατά δικαίων -το συνηθέστατο- και κατ’ αδίκων. Το τελευταίο δε εξαιρετικά σπάνια!
Αδυνατώ, ως άνθρωπος, να καταλάβω πώς γίνεται –παρά τις ευρωαπαγορεύσεις- να έχει γεμίσει το διαδίκτυο με βίντεο και φωτογραφίες από τις -κατά Ζελένσκι- «τιμωρητικές» πρακτικές του Ουκρανικού στρατού και των οπαδών του, σε βάρος αιχμαλώτων κι αμάχων…
Φωτογραφίες και βίντεο που πάρθηκαν από τα κινητά των «πολιτισμένων» Ουκρανών αιχμαλώτων και νεκρών, που θυμίζουν αντίστοιχες που έχουν ληφθεί με τον ίδιο τρόπο, ως ιστορικά τεκμήρια της «εκπολιτιστικής» δράσης της «Αρίας Φυλής» από τους παλληκαράδες του Χίτλερ…
Πώς γίνεται να μην έχουμε πολλαπλάσια αντίστοιχα τεκμήρια από την άλλη πλευρά που -σύμφωνα με τα «έγκριτα», «φιλαλήθη» κι «αντικειμενικά» Δυτικά ΜΜΕ(ξαπάτησης) και τις μονταζιέρες τους- διακρίνεται για τη «βαρβαρότητα» και την «απανθρωπιά» της;
Πώς γίνεται οι πολιτισμένοι Ουκρανοί να τιμούν -ως εθνικούς ήρωες- ναζί, συνεργάτες των κατακτητών της πατρίδας τους, φονιάδες και βασανιστές των Εβραίων, των Τσιγγάνων, των Πολωνών, των Ρώσων, των ίδιων των συμπατριωτών τους;
Πώς γίνεται, όντας πολιτισμένοι, να ανέχονται τις απαγορεύσεις κατά των κορυφαίων του Ρωσικού πολιτισμού Τσαϊκόφσκι, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι κλπ; Πώς γίνεται να επικροτούν την αναξιοπρέπεια των δηλώσεων αποκήρυξης της Ρωσίας, που απαιτεί η «Δύση», από τους σύγχρονους Ρώσους αθλητές του στίβου και της Τέχνης;
Την ποιότητα και τον πολιτισμό του Ουκρανικού καθεστώτος την είδαμε, τη βιώσαμε στην καθ’ όλα προσβλητική και αήθη παράσταση που έστησαν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, στην παραποίηση της Ιστορίας, στην εξαφάνιση του Αττίλα, στην επιλεκτική μνήμη και συνείδηση, δηλαδή στο ψεύδος! Άλλωστε, «α-λήθεια» κατά κυριολεξία σημαίνει άρνηση της λήθης…
Όσο για τη «Δύση», και μόνο που ισχυρίζεται πως βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, πριν η τελευταία γραφεί, δείχνει την κατάντια της, το διαζύγιό της με τον Πολιτισμό! Το καταλαβαίνει άλλωστε και η ίδια, όταν πρώτη και καλύτερη ανοίγει το γαϊτανάκι των απαγορεύσεων της «άλλης» άποψης! Πάντα στο όνομα του «φιλελευθερισμού», της «Δημοκρατίας» και -προπαντός- της Πολιτικής Ορθότητας!
Ο Γιώργος Γεωργής είναι μέλος του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ.
