Τι Μέγας ο λαός!
Έτσι είναι ανέκαθεν οι λαοί..
Λας, ( πέτρα), λασπουριά (έτσι τον θεωρούν).
Κι ας λένε πως όλες οι εξουσίες πηγάζουν από αυτόν
κι ασκούνται στο όνομα του.
Τι μεγάθυμος ο λαός!
Όπως όλοι οι λαοί..
Άπαντες οι νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις, γράφουν στην κεφάλα τους τούτο το μεγαλειώδες : " Εν ονόματι του λαού". (Ελληνικού, Γαλλικού, Βαβυλωνιακού,και πάει λέγοντας).
Μεγάθυμος ο λαός, καθώς δεν κρατάει κακία ούτε στον ίδιο τον εαυτό του, ψηφίζει συνεχώς τους ίδιους απατεώνες. Ποιος θα την πληρώσει; Ο λαός! Ποιος όμως, υποτίθεται, αποφασίζει, προκειμένου να την πληρώσει ο λαός; Μα ο ίδιος!
Και ποιος αποφασίζει να προτείνει στον λαό να αποφασίσει να του κόψουν την κεφάλα του; Μα αυτοί που ο ίδιος, ορίζει "ελευθέρως" εκπροσώπους του. Άρα ο ίδιος!
Τι μηχανή η Δημοκρατία!
Όπως όλες οι μηχανές.
Το ωραίο είναι πως κι αυτοί που του λένε τι να αποφασίσει, δέχονται τις εντολές κάποιων άλλων ισχυρών, που ουσιαστικά τον κυβερνούν έτσι για να μην κουράζεται να κυβερνάει ο ίδιος.
Και για να μην πει κάποιος πως ο λαός εξαιρεί τον εαυτό του από τα κακά, ο ίδιος έχει την απλωσιά και την ευαισθησία, να ψηφίζει νόμους σε βάρος του!
Παράλογο;
Όχι βέβαια, αν σκεφτεί κανείς πως ο λαός είναι το σύνολο των κατοίκων μιας χώρας. Άρα και των κ.κ Νιάρχου και Λάτση!
Κατά συνέπεια, η έννοια του λαού είναι μια ζεστή αγκαλίτσα που μέσα της χωράει η γιαγιά με την φτωχοσύνταξη, μα κι ο δωσίλογος από το Κατάκωλο που παρίστανε κι αυτός τον εθνικό ευεργέτη.
Στην ίδια αγκάλη κι ο άνεργος που μεταναστεύει ή αυτοκτονεί, μα και ο γιος ενός αδίστακτου εφοπλιστή που κατασκεύασε μια παραθαλάσσια σαχλαμάρα, στην οποία οι κουτοδάσκαλοι σέρνουν τους μαθητές τους, αντί να τους πάνε στο Αρχαιολογικό Μουσείο ή στο Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, να μάθουν κάτι τα παιδιά και να ξεστραβωθούν και οι ίδιοι.
Επομένως, αν οι νόμοι ευνοούν τους πλούσιους, τούτο δεν είναι αντιλαϊκό, αφού κι αυτοί είναι λαός, όπως αποδείξαμε, και μάλιστα το πλέον εξέχον μέρος του! Οι πλούσιοι, δίνουν κάνα φράγκο, στη χάση και στη φέξη, ενώ οι φτωχοί δίνουν το αίμα τους. Φυσικό να θεσπίζουν οι πλούσιοι τους νόμους, κυρίως όμως, να διαφεντεύουν τους "νομοθέτες".
Ουδεμία, λοιπόν, παραβίαση ! Το βεβαιώνει η Γενική Ιστορία των Πολέμων και φυσικά η πάντα πρόθυμη αγέλη των επιστημόνων και των ειδικών συνταγματολόγων που καλοτρέφονται στο Πασαλίκι..
Συμπέρασμα ακροτελεύτιο:
Ο λαός, ως κυρίαρχος, δια των αντιπροσώπων του (για να μην κοπιάζει ο ίδιος), έχει μοναχά το αναφαίρετο δικαίωμα να του ψηφίζουν νόμους, που βολεύουν τους ξένους, τους δικούς μας ευεργέτες κ.κ Λάτση, Νιάρχο και παλιότερα τον αείμνηστο δουλέμπορο Τοσίτσα και πλήθος άλλους εκ της πανίδος των αρπακτικών.
Ταυτόχρονα ο λαός, πλην των πλουσίων, έχει και διατηρεί την απόλυτη εξουσία να κατασκευάζει τις ειδικές πριονοκορδέλες, για να κόβει ή του κόβουν εντελώς δημοκρατικά το ζαβό κεφάλι του!
Νίκος Αγαμέμνων Καραβέλος
