Υποχρεωτικότητα στις ιατρικές πράξεις δεν μπορεί να νοηθεί. Και αυτό είναι ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα κεκτημένο, απότοκο της δίκης και του κώδικά της Νυρεμβέργης του 1947. Με βάση τον ισχύοντα κώδικα ιατρικής δεοντολογίας: Κάθε ιατρική πράξη, επέμβαση, εξέταση, θεραπεία κλπ ενέχει πάντα ένα κίνδυνο και προϋποθέτει τη συναίνεση της ή του ασθενούς. Η προστασία της ανθρωπότητας, άριας την εποχή του Μέγκελε, ήταν το σκεπτικό στο οποίο βασιζόταν ο γνωστός ναζι επιστήμονας για να κάνει τα πειράματα του πάνω στα σώματα των κρατουμένων εβραίων και άλλων. Σύμφωνα με τη θεωρία διάκρισης των φυλών ο Μεγκελε και η κυβέρνηση του, πίστευε ότι δρούσε για το καλό της ανθρωπότητας, όπως οριζόταν τότε απο τα συμφραζόμενα της εποχής. Εκανε πειράματα σε κατώτερα όντα, όπως εμείς σήμερα σε ποντίκια. Με τη τεράστια διαφορά βέβαια ότι εμείς, εξ΄όσον γνωρίζω, τα παράγουμε και τα εκτρέφουμε γι αυτό το σκοπό, δεν τα παίρνουμε απο τον αγρό. Για το καλό επαναλαμβάνω της άριας ανθρωπότητας έκανε πειράματα σε εβραίους ο Μέγκελε. Στο βάθος δλδ έβλεπε το καλό του συνόλου. Αυτά ως προς το γενικό πλαίσιο πάνω στο οποία στηρίζεται νομικά η έννοια της συναίνεσης στις ιατρικες πράξεις.
Το ερώτημα που τίθεται με αφορμή την επικαιρότητα, είναι τί γίνεται σε περίπτωση επιδημιών. Μπορεί να στηριχθεί νομικά και να εφαρμοστεί η υποχρεωτικότητα στο όνομα της προστασίας του κοινωνικού συνόλου σε μια τέτοια περίτωση; Σύμφωνα με το νομικό μας πολιτισμό, για να στοιχειοθετηθεί οποιασδήποτε μορφής υποχρεωτικότητα στη χορήγηση οποιουδήποτε φαρμακευτικού σκευάσματος, θα πρέπει να υπάρχει απόλυτη ασφάλεια σε ότι αφορά το προϊόν και ανάληψη ευθύνης απο τις αρμόδιες αρχές. Να τονίσω σε όσες και όσους δεν το γνωρίζουν ότι αν η αρχή αυτή δεν υπήρχε, τότε δεν θα είχαν κερδηθεί ένα κάρο δίκες εναντίον φαρμακευτικών εταιριών, μεταξύ άλλων και εναντίον της ίδιας της Φάϊζερ απο τη κυβέρνηση της Νιγηρίας, με αφορμή τη πειραματική χορήγηση του trovan σε παιδιά κατα τη διάρκεια μιας επιδημίας μηνιγγίτιδας https://www.20minutes.fr/.../675349-20110223-sante-pfizer...
Για να κυκλοφορήσει ένα φαρμακευτικό προϊόν στην αγορά, υποτίθεται ότι υπάρχουν διαδικασίες και θεσμοί που διασφαλίζουν τη ποιότητα και την ασφάλεια. Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών ελέγχων και των κλινικών δοκιμών συνοψίζονται στη περίφημη σχέση κινδύνου και οφέλους για τα άτομα και τη κοινότητα, η οποία πρέπει φυσικά να είναι θετική. Βεβαιότητα για την ασφάλεια των εμβολίων κατά του sars cov2 που έχουμε αυτή τη στιγμή, σε όλους και όλες ανεξαιρέτως τους πολίτες/σες δεν υπάρχει. Στη πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Και εδω θα αναφερθώ στη περίπτωση των ανθρώπων που πάσχουν απο αυτοάνοσα νοσημάτα, νοσήματα δλδ οπου το ίδιο το ανοσοποιητικο σύστημα του ατόμου επιτίθεται σε κάποιο ή κάποια απο τα ζωτικά του όργανα, γιατί πρόκειται για χρόνιες παθήσεις που συνδέονται άμεσα με τα εμβόλια, στο βαθμό που αυτά στοχεύουν στη παραγωγη αντισωμάτων και τη ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Ερευνα στοχευμένη για τις πιθανές επιπλοκές των εμβολίων σε άτομα που πάσχουν απο αυτοάνοσα νοσήματα δεν έχει γίνει. Αυτό συμβαίνει γιατί ολα τα αυτοάνοσα νοσήματα δεν είναι το ίδιο, δεν ομαδοποιούνται. Κυρίως όμως γιατί τέτοιες εκπλεπτυσμένες μελέτες στη καπιταλιστικη ιατρική δεν χρηματοδοτούνται. Στο καπιταλισμό, όπου το κίνητρο είναι το κέρδος χρησιμοποιείται η στατιστική του μπακάλη. Δλδ στη κλινική μελέτη σε ένα εμβόλιο ή φάρμακο δεν λαμβάνονται υπόψη τα νοσήματα απο τα οποία μπορεί να πάσχουν τα άτομα που συμμετέχουν. Το αποτέλεσμα είναι ότι σε ότι αφορά τις επιπλοκές, οι επιστήμονες δεν έχουν απάντηση στο γιατί ένα ποσοστό του πληθυσμιακού η του εργαστηριακού δείγματος αντιδρά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ξέρουν ότι κάποιοι άνθρωποι σαν στατιστικό δείγμα, παρουσίασαν μια επιπλοκή αλλά όχι το γιατί που είναι και το ζητούμενο.
Το 2020 ξεκίνησε μια μελέτη στη Γαλλία που αφορά την αντίδραση απέναντι στα εμβόλια κατά του κοβιντ, των ατόμων που πάσχουν από σκλήρυνση κατα πλάκας, ένα πολύ σοβαρό αυτοάνοσο, που προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Η έρευνα εγκρίθηκε επειδή πίεσε πάρα πολύ η εταιρία ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας αφορούν μια κατηγορία αυτών των ασθενών που παίρνει μια συγκεκριμένη αγωγή τη CD20, και το κατά πόσο αυτή η αγωγή ακυρώνει το εμβόλιο, και άρα δεν πρέπει να εμβολιαστεί γιατι η σχέση κινδύνου και οφέλους των εμβολίων ειναι αρνητική. https://www.europe1.fr/.../sclerose-en-plaques-et-covid... Κι εδω το επίσημο σάϊτ με όλες τις πληροφορίες https://sfsep.org/sep-et-covid/
Το πρόβλημα με τους εμβολιασμούς ανθρώπων με αυτοάνοσα νοσήματα, είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθει τρόπος να εγείρεται το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων επιλεκτικά. Δεν έχει βρεθεί τρόπος να μπορει ο οργανισμός να γίνεται επιλεκτικά επιθετικός. Το ανοσοποιητικό ενεργοποιείται ως σύστημα συνολικά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ελοχεύει πάντα στα άτομα με αυτοάνοσα ο κίνδυνος με τα εμβόλια γενικά, είτε να επιδεινωθει ένα υπάρχον αυτοάνοσο, είτε να δημιουργηθούν νέα αυτοάνοσα νοσήματα. Με δεδομένη αυτή τη γνώση, σε μια ευνομούμενη πολιτεία, δεν θα μπορούσε να τεθεί ούτε καν ως υποψία η έννοια του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Παρόλα αυτά οι ασθενείς αυτής της κατηγορίας δεν εξαιρούνται, τουλάχιστον επίσημα απο τον εμβολιασμό. Αυτά σε ότι αφορά τη βεβαιότητα περί ασφάλειας των εμβολίων σε όλες και όλους.
Σε ότι αφορά το σκέλος του περιορισμού της διασποράς του ιού δια των εμβολίων, αν υπάρχει μια βεβαιότητα αυτή τη στιγμή στην επιστημονική κοινότητα, είναι ότι τα εμβόλια δεν εμποδίζουν τη διασπορά της επιδημίας. Οι μελέτες που έχουν γίνει σε συνδυασμό με τα εμπειρικά δεδομένα των χωρών που έχουν πλήρως εμβολιαστεί σε ποσοστό πάνω απο 90% έχουν δείξει το αντίθετο. Δεν υπάρχει διαφορά ιικών φορτίων σε εμβολιασμένα και μη άτομα, τέτοια που να δικαιολογεί το επιχείρημα ότι το εμβόλιο εμποδίζει τη μετάδοση. Και εδω σας παραπέμπω εκ νέου στο κείμενο του ειδικού επιστήμονα Καμφ που δημοσίευσε στο Λάνσετ το οποιο το έχω μεταφράσει εδω: https://www.facebook.com/sissie.bara/posts/10221200387576221
Σας παραπέμπω επίσης και σε έρευνα ερευνητ(ρι)ών του παν/μιου της Οξφόρδης που δημοσιεύτηκε στις 07 οκτωβρίου στο Περιοδικο British Medical Journal. Με βαση τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής η εμφάνιση του στελέχους Δέλτα ακυρώνει με τη πάροδο του χρόνου, σχεδόν αμέσως γα την ακρίβεια, την όποια επίδραση θα μπορουσε να έχει το εμβόλιο στη μεταδοτικότητα του ιού. Η πιθανότητα ένα άτομο εμβολιασμένο με αστραζένεκα να μεταδώσει το στέλεχος Δέλτα του ιού σε κάποιον άλλο/η δύο μόλις εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό του/ης είναι 57%. Η πιθανότητα αυτη ανεβαίνει στο 67% ύστερα απο τρεις μήνες Και είναι η ίδια ακριβως πιθανότητα μετάδοσης που έχει και ένα μη εμβολιασμένο άτομο να μολύνει κάποιο άλλο. Περίπου τις ίδιες πιθανότητες μετάδοσης έχει κι ένα άτομο να μεταδώσει τη Δέλτα αν εμβολιαστεί με το εμβόλιο της Pfizer. Θα βρείτε το κειμενο εδω:
Επιπλέον στη διασπορά δεν παίζει ρόλο μόνο το μεταφερόμενο ιικο φορτίο αλλά και το ανοσοποιητικό σύστημα του κάθε οργανισμού με το οποίο έρχεται σε επαφή το εμβολιασμένο άτομο. Τα ανοσοποιητικά συστήματα των ανθρώπων δεν είναι ίδια. Απο τους ίδιους φορείς του ιού και στις ίδιες συνθήκες οι μελέτες έχουν δείξει, ότι άλλα άτομα μολύνονται και άλλα όχι. Αλλα άτομα επίσης νοσούν και άλλα όχι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι υπερμεταδότες. Δλδ τα άτομα που μολύνουν απο τον ιό ταυτόχρονα πολλούς ανθρώπους. Πέραν του ότι οι ίδιοι δεν νοσουν ποτέ ενώ κουβαλουν πάνω τους μεγάλο ιικό φορτίο, που σημαίνει ότι το δικό τους ανοσοποιητικό το αντέχει, δεν μεταδίδουν τον ιό σε όλους τους ανθρώπους με τους οποίους έχουν έρθει σε επαφή. Μεταδιδουν σε πολλούς αλλά όχι σε όλους.
Χαρακτηριστικά θυμίζω τη περίπτωση του κινέζου επιβάτη λεωφορείου με κακό εξαερισμό στη Κίνα, η μελέτη της περίπτωσης του οποίου, οδήγησε τους επιστήμονες να καταλάβουν ότι πρόκειται για έναν ιό που μεταδίδεται με τα σταγονίδια μέσω του αέρα. Ο άνθρωπος αυτός μόλυνε 23 άτομα. Δλδ το 1/3 των επιβατών του λεωφορείου, οι οποίοι στέκονταν σε διαφορετικά σημεία του οχήματος. Ακόμα και σε πολύ μεγάλη απόσταση απο εκείνον. Δεν τους μόλυνε όμως όλους και όλες.
https://www.santemagazine.fr/.../lexemple-dun-bus-chinois... Ούτε υπάρχει ένα δεδομένο ύψος ιικου φορτίου που να διαπερνά και να νικά το ανοσοποιητικό σύστημα όλων των ανθρώπων. Το σημαντικότερο ρόλο στη μετάδοση της επιδημίας μέχρι στιγμής, παίζει η τήρηση των μέτρων υγιεινής. Οι μάσκες, η απολύμανση, οι αποστάσεις η ανανένωση των κλειστών χώρων και φυσικά τα μοριακά τεστ που εντοπίζουν γρήγορα τους φορείς, ώστε να γίνει εξίσου έγκαιρα η ιχνηλάτηση, η απομόνωση των περιστατικών και η θεραπεία όσων νοσήσουν.
Συνεπώς, όταν δεν υπάρχει βεβαιότητα ότι η χορήγηση ενός σκευάσματος εν προκειμένω των εμβολιων είναι απόλυτα ασφαλής για όλους και ολες και ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι τα διαθέσιμα εμβόλια δεν σταματούν τη διασπορά της επιδημίας δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί καμία υποχρεωτικότητα. Ουτε βέβαια μπορεί να σταθεί υποχρεωτικότητα με μονο επιχείρημα τη μη κατάρρευση ενός συστήματος υγείας που είναι ήδη νεκρό. Οπως έχω ήδη γράψει σε άλλο ποστ που θα βρείτε εδω: https://www.facebook.com/sissie.bara/posts/10221208552580341 με βαση τα στοιχεία που δίνουν οι ίδιες οι εταιρίες, υπάρχει κατά μέσο όσο ένα 5% τουλάχιστον των εμβολιασμενων ανθρώπων που για κάποιο λόγο δεν θα παράξει αντισώματα και κινδυνεύει, αν εκτεθεί στον ιο, να νοσήσει βαριά και να διασωληνωθεί. Ακόμα και αν εμβολιαστουν 10 εκ πολιτες/σες, το κράτος για να ανταπεξέλθει μόνο στο κίνδυνο της επιδημίας, θα έπρεπε να έχει διαθέσιμες μισό εκατομύριο κλίνες. Δεν έχουμε ούτε το 2% απο αυτές.
Σε ότι αφορά το αίτημα του καθολικού εμβολιασμού, θεωρώ ότι θα πρέπει να ιδωθεί μέσα απο το πρίσμα του σεβασμού και της προστασίας της προσωπικής κατάστασης της υγείας των ανθρώπων. Δεν μπορεί για την υγεία του κάθε ανθρώπου να αξιώνει να αποφασίζει η κάθε κυβέρνηση. Είναι παράλογο αυτό, διότι τα διαθέσιμα εμβόλια δεν εμποδίζουν τη διασπορά και άρα δεν προστατευουν τη κοινότητα. Το εμβόλιο προστατεύει απο το κοβιντ τουλάχιστον για ένα διάστημα το ίδιο το άτομο που το κάνει, όχι το διπλανό του.
Ο διαχωρισμός των ανθρώπων στη βάση του εμβολίου είναι ένας πλαστός διαχωρισμός και είναι φασισμός. Οσο οι εβραίοι ευθύνονταν για την γεννετική αλλοίωση της άριας φυλής και τον εκφυλισμό του είδους, άλλο τόσο ευθύνονται και τα μη εμβολιασμένα άτομα για την επιδημία, τη κατάρρευση των συστημάτων υγείας, ή της παγκόσμιας οικονομίας με τα επαπειλούμενα lockdown. Πρέπει επιτέλους να γίνει πεποίθηση το αυτονόητο και να παλέψουμε όλες και όλοι μαζί, για ένα δημόσιο σύστημα υγείας, σε όλα του τα στάδια, απο τη παραγωγή της έρευνας μέχρι τη φροντίδα. Να αγωνιστούμε για να υπάρχει διαφάνεια και να ξερουμε τί φάρμακα και τί εμβόλια παίρνουμε. Να αγωνιστούμε ενάντια σε ένα σύστημα που παράγει επιδημίες, ενώνοντας τη φωνή μας με τα περιβαλλοντολογικά κινήματα που δραστηριοποιούνται γύρω απο τη κλιματική αλλαγή και τη καταστροφή του περιβάλλοντος. Να παλέψουμε ξεκινώντας απο τις κοινές μας βάσεις, με γνώμονα αυτά για τα οποία η επιστημονική κοινότητα αμφιβάλλει λιγότερο, χωρίς καταναγκασμούς και υποχρεωτικότητες. Πολλές απο τις θεραπείες που αργότερα θεωρήθηκαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στην εποχη τους απηχούσαν την επίσημη άποψη της ιατρικής. Με την υποχρεωτικότητα δεν παίζουμε
