Πως γίναμε φτωχοί
με τέτοια προίκα;
Η προίκα δείχνει, οδηγεί και προστάζει. Αλλά σ' αφήνει ελεύθερο.
Τα διδάγματα της μοίρας ήταν ξεκάθαρα. Οι άνθρωποι αυτοί άφησαν παρακαταθήκη πράγματα απλά, καθημερινά, μα που υπερβαίνουν κάθε ανθρώπινη αδυναμία.
Χάρις Ζαντή
Τα διδάγματα της μοίρας ήταν ξεκάθαρα. Οι άνθρωποι αυτοί άφησαν παρακαταθήκη πράγματα απλά, καθημερινά, μα που υπερβαίνουν κάθε ανθρώπινη αδυναμία.
Γιατί η κληρονομιά μας δεν ήταν άνθρωποι, αλλά ιδέες. Ιδέες που λίγο μετά χάθηκαν κάπου ανάμεσα στον ατομικισμό, στον καταναλωτισμό, την απληστία, στην αδιαφορία.
Η προίκα είναι εκεί κι εμείς την κάναμε γραμμάτιο που λήγει. Όποτε θέλει ο τραπεζίτης... Τους όρους του συμβολαίου απ' τη βιασύνη μας να ζήσουμε τη "ζωάρα μας" δεν τους διαβάσαμε.
Η προίκα είναι εκεί κι εμείς την κάναμε γραμμάτιο που λήγει. Όποτε θέλει ο τραπεζίτης... Τους όρους του συμβολαίου απ' τη βιασύνη μας να ζήσουμε τη "ζωάρα μας" δεν τους διαβάσαμε.
Και να που η Ρώμη καίγεται ξανά, και να που ο Αδόλφος υψώνει τη σβάστικα, που χρόνο με το χρόνο η κοπέλα φοράει πιο μαύρο, πιο κουρελιασμένο νυφικό.
Πραγματικότητες παρμένες απ' τον Τριπολίτη και το Βαρδή, που εκφράζονται ακόμα απ' τους Κατσιμιχαίους και το Λαυρέντη (αλλά ξέχασα, αυτοί δεν είναι in, δεν είναι international, τραγουδούν στοίχους που είναι επικίνδυνοι για το βόλεμα μας).
Τελικά, γίναμε φτωχοί επειδή η προίκα δεν ήταν αρκετή ή επειδή εμείς δεν ήμασταν αρκετοί για την προίκα μας;
Τελικά, γίναμε φτωχοί επειδή η προίκα δεν ήταν αρκετή ή επειδή εμείς δεν ήμασταν αρκετοί για την προίκα μας;
Το ζήτημα δεν είναι τα επιτεύγματα, τα βραβεία και τα συγχαρητήρια των ανθρώπων αυτών, αλλά οι ιδέες που έκρυβαν πίσω τους, η στάση ζωής που τις έβγαλε προς τα έξω, που τους έκανε επικίνδυνους για το σύστημα και συνάμα πολύτιμους για τον πολιτισμό.
Τα πράγματα είναι απλά: αν κάναμε πράξη τα λόγια τους, αν παρασυρόμασταν απ' τις μελωδίες τους, αν νιώθαμε αυτό που ήθελαν να μας πούν, θα νοιαζόμασταν λίγο παραπάνω ο ένας για τον άλλον, θα νοιαζόμασταν λίγο λιγότερο για το χρήμα, θα επαναστατούσαμε λίγο περισσότερο.
Ας εγερθούμε λοιπόν για να τους κάνουμε περήφανους!
