Ακόμη, και την προηγούμενη εβδομάδα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των συντακτών, ο Αλ. Τσίπρας, γνωστός και παγκοσμίως με το επαναστατικό ψευδώνυμο, «Λέων ο Κολοτούμπας» συνέχιζε το ίδιο παραμύθι, συγκεκριμένα έλεγε για την Μ. Βρετανία : «με την οικονομία γονατισμένη, με τις αγορές να αρπάζουν τα κομμάτια της και την αξιοπιστία της στο ναδίρ..». Ο άνθρωπος είχε μπερδέψει την λεηλατημένη Ελλάδα, στην καταστροφή της οποίας έχει συμβάλει όπως κανένας άλλος, με το Ηνωμένο Βασίλειο. Έλα όμως που ο η πρώτη πράξη του Μπόρις Τζόνσον ήταν ενάντια στις αγορές, αφού εθνικοποίησε τους σιδηρόδρομους που ήταν μάλιστα σε (ιδιωτικά) Γερμανικά χέρια, ενώ η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ηγήθηκε ο Τσίπρας ξεπούλησε τους ελληνικούς σιδηρόδρομους στους Ιταλούς.
Το μόνο που μένει να ακούσουμε ακόμη, από αυτή την ευρωπαϊκή «αριστερά», είναι ότι, ο IRA θα ξαναπάρει τα όπλα για να υπερασπίσει την Ε.Ε……
Είτε τους αρέσει είτε δεν τους αρέσει και παρόλη την «ταραχώδη» αναμονή του BREXIT, η ανεργία στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 45 ετών, ήτοι στο 3,8%, η απασχόληση είναι μεγαλύτερη από 78%, ενώ πέρσι οι μισθοί ανέβηκαν πραγματικά κατά 3,2%, ενώ ονομαστικά κατά 4,7% (μια που ο πληθωρισμός είναι στο 1,5%). Από την 1η Απριλίου ο Μπόρις Τζόνσον θα δώσει αυξήσεις στον κατώτατο μισθό κατά 6,2%!!! Αν αυτή είναι μια οικονομία γονατισμένη -όπως λέει ο Τσίπρας- τότε η Ελλάδα, που ισχυρίζεται ότι την έβγαλε από τα μνημόνια, τι είναι;
Η ηγεσία της πρώτη φορά αριστεράς, η καλύτερα της «αριστεράς της συμφοράς», έχει μπερδέψει την Ε.Ε., τις ελευθερίες δηλαδή του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, με τον διεθνισμό των εργαζομένων. Ότι και να πει κανείς είναι λίγο…. Δεν μπορούν να χωνέψουν, ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο οι εκλογές πήραν τον χαρακτήρα ενός 2ου δημοψηφίσματος υπέρ του BREXIT. Ότι τα Λαϊκά Στρώματα ψήφισαν μαζικά υπέρ της Εθνικής και Λαϊκής Κυριαρχίας, τελικά υπέρ της Δημοκρατίας (έστω και της αντιπροσωπευτικής) που καταργεί η Ε.Ε. . Δεν καταλαβαίνουν ότι ο Βρετανικός Λαός θέλει να έχει λόγο για την πορεία του και την οικονομία του, κάτι που αυτοί στέρησαν από τον ελληνικό, παραδιδόμενοι οι ίδιοι και παραδίνοντας άνευ όρων την Ελλάδα, στην χούντα των «τεχνοκρατών» της Ε.Ε..
Έτσι κατηγορούν τους Βρετανούς για ξενόφοβους, ρατσιστές, εθνικιστές, ότι το BREXIT το ψήφισαν οι αμόρφωτοι κλπ, κλπ, κλπ….. Αλλά και εδώ ο Τζόνσον τους διαψεύδει κατηγορηματικά, αφού όλοι οι πολίτες της Ε.Ε. που ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο για πέντε χρόνια μπορούν να πάρουν Βρετανική υπηκοότητα και τα παιδιά που θα γεννηθούν εκεί, αμέσως.
Το πρόβλημα δεν το έχει και δεν το είχε ο Τζόνσον, αλλά η Γερμανία και η Ε.Ε.. Ότι και να γίνει θα υπάρξει μια συμφωνία συναλλαγών, μια ζώνη ελεύθερου εμπορίου ανάμεσα στη Μ. Βρετανία και στην Ε.Ε.. Ακόμη και αν υπήρχε σύγκρουση, με καθεστώς ΠΟΕ, οι δασμοί είναι πολλοί μικροί ( της τάξης του 3%-5% ).
Σημειωτέον ότι η Γερμανία εξάγει πάνω από 100 δις ευρώ στη Μ. Βρετανία. Όπως καταλαβαίνετε, την έχει ανάγκη αυτή την αγορά. Τα πλεονεκτήματα για το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι ότι τώρα μπορεί να χαράξει ανεξάρτητη εμπορική πολιτική προς τρίτες χώρες, ενώ διατηρεί άθικτη την πρόσβασή του στην κοινή αγορά, ελέγχει την ισοτιμία του και την νομισματική του πολιτική σύμφωνα με τα εθνικά του συμφέροντα, ενώ οι χώρες της ευρωζώνης όχι, και κύρια μπορεί να χαράξει βιομηχανική και αγροτική πολιτική, επιδοτώντας ακόμη και τις εξαγωγές, μπορεί να προβεί σε εθνικοποιήσεις και να κάνει ότι του καπνίσει κατά τι το συμφέρει, χωρίς να υπόκειται στους σκληρούς κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού της Ε.Ε. . Ποιος λοιπόν θα είναι ο χαμένος, και ποιος ο κερδισμένος; Μπορεί να χαθούν κάποιες θέσεις εργασίας στον τραπεζικό τομέα στο Λονδίνο, αλλά θα κερδηθούν πολλαπλάσιες θέσεις σταθερής εργασίας αλλού.
Σε επίπεδο πολιτικής και δημοκρατίας, εργατική τάξη και κεφάλαιο βρίσκονται αντίπαλοι στο εθνικό γήπεδο. Και το εθνικό γήπεδο, ήταν και θα είναι πάντα η καυτή έδρα της εργατικής τάξης. Ο Λαός επιστρέφει στο προσκήνιο και μεσοπρόθεσμα θα είναι ο κερδισμένος.
Όπως πολύ καλά λέει και μια παλιά τροτσκίστρια, η Κλαιρ Φοξ, που στήριξε το «Δεξιό» BREXIT, :
«Δε μιλάμε για θεϊκή παρέμβαση εδώ. Φεύγουμε από την ΕΕ και αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε με έναν πολιτικό αγώνα στα χέρια μας, για το είδος της κοινωνίας που θέλουμε. Όμως, τουλάχιστον, έχουμε το δικαίωμα να ακουστούμε. Αυτό δεν είναι και ο στόχος της δημοκρατίας;» (….) «Αλλά το θέμα με την Δημοκρατία και τη Λαϊκή Κυριαρχία είναι ότι, έχοντας τα, αποφασίζουμε για μια νέα κοινωνία. Μπορεί να είναι δύσκολα στην αρχή, αλλά όλοι θα έχουμε λόγο επί της κοινωνίας που θέλουμε. Τουλάχιστον, όταν έχουμε λόγο, έχουμε επιχειρήματα, αυτό θα σημαίνει κάτι. Μπορώ να μιλήσω όσο δυνατά θέλω εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κανείς δε θα μου πει τίποτε, όμως θα απαντήσουν “αυτοί είναι οι κανόνες της Ευρωπαϊκής ένωσης και δε μας νοιάζει η δημοκρατική σας θέληση”. Απλώς θα την αγνοήσουν.”.»
Για αυτό το λόγο και πολύς κόσμος της αριστεράς και της άκρας αριστεράς, περισσότερο η εργατική τάξη, ψήφισαν Δεξιά στις τελευταίες εκλογές, σε αυτή τη χώρα, ακόμη και Φάρατζ στις ευρωεκλογές.
Με αυτή την έννοια είναι τελείως λάθος η προσέγγιση κάποιων ανθρώπων της αριστεράς (και ελλήνων) περί ΒΡΕΧΙΤ και LEXIT, ή ανάλογα περί αριστερού και δεξιού GREXIT. Δηλαδή αν ο Σαμαράς το 2012 δεν δεχόταν τα μνημόνια και επέστρεφε στην Δραχμή, δεν θα ήμασταν μαζί του επειδή είναι δεξιός;
Μια τέτοια άποψη μοιάζει με την θολούρα του Κόρμπιν που έλεγε :“Δε θέλουμε ένα Brexit των Τραπεζιτών”, ξεχνώντας ότι οι τραπεζίτες δεν στήριξαν, φυσικά, το BREXIT. Όλες οι μεγάλες τράπεζες και οι πολυεθνικές ήταν καθαρά υπέρ της παραμονής της Μεγάλης Βρετανία στην Ε.Ε., το ξέχασαν όμως αυτό, οι εργατικοί.
Τα τελευταία μυθεύματα όλων των Κασανδρών του ΒREXIT είναι το Ιρλανδικό και το Σκωτσέζικο ζήτημα.
Όσον αφορά την Β. Ιρλανδία η προπαγάνδα τους είναι οργουελιανό έργο. Το Ιρλανδικό ζήτημα δεν αναζωπυρώνεται με την ύπαρξη τελωνείου, που θα μετράει πόσες μπύρες, ουίσκι και γελάδια περνάν από την μία στην άλλη πλευρά. Το πρόβλημα στη Βόρειο Ιρλανδία, είχε τις αιτίες του στην εκλογική νοθεία, στην κατάργηση των πολιτικών ελευθεριών, στο κίνημα των δικαιωμάτων, στο γεγονός ότι σε τμήμα της ίδιας της Βρετανίας υπήρχαν τριάντα χιλιάδες βρετανοί στρατιώτες ως στρατός κατοχής, στην αναστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Έτσι για να στηριχτεί η χυδαία προπαγάνδα της παραμονής, ανασύρθηκε η εποχή της σύγκρουσης. Όποιος ήταν με το BREXIT, ήταν και αυτός που καλούσε τον IRA και τον λαό στα όπλα. Όπως προείπαμε, άλλες ήταν οι αιτίες της σύγκρουσης και φυσικά δεν πρόκειται κανείς να πάρει τα όπλα για την Ε.Ε..
Τέλος η Σκωτία. Αλλά δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από το Δημοψήφισμα που έκρινε την ενότητα του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτό που θα συμβεί, είναι ότι καθώς θα περνάει ο χρόνος και οι τερατολογίες, περί των συνεπειών του BREXIT θα μοιάζουν με ανέκδοτα, καθώς η γενική κατάσταση θα βελτιώνεται οι ιδέες περί δεύτερου δημοψηφίσματος των φωνακλάδων, θα φθίνουν έως την εξαφάνισή τους.
Υπάρχει ακόμη κάτι πάνω από την Σκωτία, που κάνει εντελώς απίθανη την απόσχιση, το φάντασμα της Καταλωνίας. Είναι απίθανο η Ισπανία να δεχτεί μια ανεξάρτητη Σκωτία στην Ε.Ε. . Η αν η Ε.Ε. δεχτεί την Σκωτία δεν μπορεί να μην λοξοκοιτάξει και προς την Καταλωνία. Και υπάρχει και μια ουσιαστική διαφορά: Στην Σκωτία έχασε η Απόσχιση, όλα όμως έγιναν με δημοκρατικό τρόπο. Στην Βαρκελώνη κέρδισε η Ανεξαρτησία και εφαρμόστηκε ο φασισμός του Ισπανικού κράτους που έχει τσακίσει για δεκαετίες την Καταλωνία. Οι ηγέτες της Καταλωνίας εκτίουν πολυετείς ποινές κάθειρξης. Τέλος υπάρχει η χώρα των Βάσκων, η Κορσική το Βέλγιο και έπεται συνέχεια ως ακολουθία μιας ανεξαρτησίας της Σκωτίας.
Ό,τι και να λέγεται η Ε.Ε. κλονίζεται. Το Ηνωμένο Βασίλειο αποδεικνύει, ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να φύγεις. Όσο πηγαίνει καλύτερα, τόσο θα γίνεται παράδειγμα και για άλλους λαούς να πάρουν την τύχη τους και το τιμόνι της χώρας τους στα χέρια τους. Η ελληνική συντριβή έδωσε σήμα στο Ηνωμένο Βασίλειο να κάνει το ιστορικό βήμα. Στην ιστορία τελικά, τίποτε δεν πάει χαμένο, οι μεγάλες νίκες μετατρέπονται σε ήττες και οι ήττες σε νίκες. Η επέλαση των Πάντσερ της Ε.Ε. στην Ελλάδα οδήγησε στο Στάλινγκραντ της Ε.Ε., στην αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Αν τελικά θα πέσει το Βερολίνο, θα το δείξει η ιστορική συνέχεια, που μετά την Νίκη στην Αγγλία αναμένεται συναρπαστική. Και δεν αποκλείεται αυτό που δεν είδαμε το 2015 στην Ελλάδα να το δούμε το 2027.
Κώστας Γέρος
iskra.gr
