Να πει κανείς ότι ο πρωθυπουργός που έδωσε τη Μακεδονία στους Αμερικανούς, τη Θράκη στη Σαρία, την κοινωνία στους Γδάρτες και την εθνική περιουσία στους Αγιογδύτες μόλεψε και την Οδύσσεια, είναι βαρετό.
Προβλέψιμος με φθηνιάρικα ευρήματα περί Λαιστρυγόνων, η μαριονέτα των Κυκλώπων αποβιβάσθηκε στην Ιθάκη όχι ως άλλος Οδυσσέας, αλλά ως άλλη Κίρκη, που μεταμόρφωσε την Αριστερά σε παλλακίδα και την Ελλάδα σε κυνηγημένο πουλί. Κάθε κριτική στις παιδαριώδεις αναφορές του Τσίπρα στην Οδύσσεια παρέλκει. Όσο για τους Ευρωπαίους Βυρσοδέψες που επαίρονται για την αλληλεγγύη που έδειξαν στην Ελλάδα, απλώς αποδεικνύουν ότι όταν με το πειραματόζωο πειραματίζονται άγρια ζώα, η εγχείρηση επιτυγχάνει έως θανάτου.
Αυτός ο θλιβερός πτωχοπροδρομισμός του Τσίπρα δίκην Οδυσσέα, αμετροεπής και ζητουλιάρικος δεν προκαλεί πια ούτε θλίψη, ούτε οργή, ούτε θυμηδία, αλλά ανυπομονησία να τελειώνουμε πλέον με έναν άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει τον πόνο των άλλων. Που κεφαλαιοποιεί τη δυστυχία που προκαλεί. Που επιδεικνύει αυτήν τη δυστυχία ως επίτευγμα και υπόσχεση. Ο άνθρωπος δεν είναι πια επικίνδυνος. Ό,τι κακό μπορούσε να κάνει στους Έλληνες, το έκανε. Τώρα στην αποδρομή του οι καταστροφές που προκάλεσε τον οδηγούν στην αυτοκαταστροφή του. Αυτόν τον εφιάλτη ο Τσίπρας θα κάνει τα πάντα για να μην τον δει, θα πολεμήσει έως εσχάτων, θα καταφύγει σε φαντασματομαχίες εμφυλιοπολεμικές, θα καταφύγει σε πασοκιές και πολακίες, σε βρομιές ανάλογες του Αδώνιδος, προκειμένου η ήττα του να μην είναι συντριπτική, προκειμένου να έχει για πάρτη του «επόμενη μέρα» μέσα στην αβυσσαλέα και αέναη ελληνική νύχτα.
Εν τέλει, για πρώτη φορά η Κίρκη αποβιβάσθηκε στην Ιθάκη. Υπό το δέρας ενός Οδυσσέα της ελεεινής μορφής, που θα τον δάγκωνε ο γέρικος σκύλος του, θα τον άφηνε νηστικό ο γέρος υπηρέτης του και θα του έδινε μια δεκάρα για να φύγει από την πόρτα της η Πηνελόπη. Αδάκρυτη. Όμως παρασύρομαι, η γελοιότης της αντιπαραβολής του Τσίπρα με τον Οδυσσέα φέρνει τα αγάλματα αυτής της χώρας σε λάθος κλίμακα, σπιθαμιαία.
Μόνον μια μικρή υποσημείωση: Όταν ο Οδυσσέας κατέβηκε στον Άδη να δει τον Αχιλλέα, εκείνος του είπε: «Καλύτερα να ξενοδούλευα στο φτωχό βιος άκληρου αφέντη κάτω απ’ το φως του ήλιου, παρά να ήμουν βασιλιάς στις σκιές του Άδη». Πόσω μάλλον ο μωρός Τσίπρας που προτίμησε να ξενοδουλέψει στα προστάγματα των σκιών του Άδη μια και καλή…
Στάθης Σταυρόπουλος
topontiki.gr
