Η Ιστορία δεν γράφεται πάντα από τους νικητές. Συχνά γράφεται από τους ηττημένους ως απολογία, για λογαριασμό ή προς το συμφέρον των νικητών. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν υποβόσκει αμοιβαίο συμφέρον για ένα συνειδητά διαστρεβλωμένο ή λογοτεχνικά εξωραϊσμένο ιστορικό αφήγημα («μυθιστόρημα» κατά τον Βασίλη Βασιλικό). Όταν νικητές και ηττημένοι έχουν πολλά κοινά να κρύψουν και περισσότερα να χάσουν από την αποκάλυψη της Αλήθειας.
Σπάνια μάλιστα, οι πραγματικοί νικητές μοιράζονται ένα κομμάτι από τη «νίκη» τους στους ηττημένους. Ένα κομμάτι διασημότητας, που θα τους κάνει να αισθάνονται «ανίκητοι», δικαιωμένοι ή «διεθνώς καταξιωμένοι» έτσι ώστε, συγκαλύπτοντας, να διαιωνίζουν τα «εγχώρια» λάθη που τους οδήγησαν στη Μεγάλη Ήττα.
Επί δυόμισι σχεδόν χρόνια μετά την παραίτησή του, ο Γιάνης Βαρουφάκης καθημερινά επιστρατεύει όλη του την επικοινωνιακή μαεστρία, πονηριά και ευρηματικότητα, για να μονοπωλήσει (κυρίως στα συμβατικά ΜΜΕ, φόρα και δημοσιεύματα) το «αντικαθεστωτικό» – αντιμνημονιακό αφήγημα της πεντάμηνης θητείας του στο Υπουργείο Οικονομικών. Και αυτό το πέτυχε μεταθέτοντας όλο το βάρος της ακατάσχετης περιαυτολογίας του, από το πεντάμηνο των «διαπραγματεύσεών του με την τρόικα, στο πρώτο …πενθήμερο του Ιουλίου 2015 μετά την υπογραφή των capital controls.
Με αυτό το τρόπο ήλπιζε να επιτύχει όχι μόνο τη συγκάλυψη των πραγματικών ευθυνών και του ρόλου του στην αποτυχία του πολιτικού εγχειρήματος που είχε αναλάβει, αλλά και να περάσει στο άλλο άκρο: Να διεκδικήσει – πρώτα σε «αυτοεξορία» και μετά στα πάτρια εδάφη – την αδιαμφισβήτητη «καταξίωση», δηλαδή μια …αναδρομική «αυτοδικαίωση», παρά τις καταστροφικές συνέπειες της αποτυχίας του για την χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία.
Σύμφωνα μάλιστα με τον Κώστα Πουλή του The Press Project (ΤΡΡ), κάθε διαφορετική ή αντίθετη άποψη στην Ελλάδα, αποτελεί εκ προοιμίου «εγχώρια κατασυκοφάντηση» ενός αγνού και άσπιλου ινδάλματος.
Αυτό όμως που για τους θαυμαστές και θαυμάστριες του «Yanis» αποτελούσε συκοφαντία των επικριτών του στη Νέα Δημοκρατία (κατηγορία για την οποία ο ίδιος «επιζητούσε το Ειδικό Δικαστήριο»), μετατράπηκε ξαφνικά τον Οκτώβρη 2017 σε «μετάλλιο τιμής».
Από ανυποχώρητος υπέρμαχος της παραμονής πάση θυσία στο ευρώ, ισχυρίζεται τώρα πως πριν και μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 θεωρούσε προτιμότερο το Grexit από το Μνημόνιο που απαιτούσαν με τελεσίγραφο οι «θεσμοί».
Όχι βέβαια οποιοδήποτε Grexit με ελληνική πρωτοβουλία, σχεδιασμό και διαπραγμάτευση, αλλά το συγκεκριμένο Grexit που του προσέφερε ο …Σόιμπλε!
Η απάτη του κακού Grexit
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ατιμία του έσχατου Βαρουφάκειου ψέματος. Γιατί σε όλη την αντιμνημονιακή του πορεία από το 2010, ο Γιάνης δεν μπορούσε και δεν ήθελε να φανταστεί άλλο Grexit από εκείνο που «θα γύριζε τη χώρα στην νεολιθική εποχή», μετά την άμεση «εκδίωξη» της χώρας από την ευρωζώνη και μετάβαση σε εθνικό νόμισμα κυριολεκτικά «εν μια νυκτί». Επρόκειτο για το ίδιο Grexit που το δίδυμο Σόιμπλε – Τόμσεν πλάσαρε εμπιστευτικά στο Βενιζέλο και Σαμαρά ως Σχέδιο Ζ, ως τη μόνη εναλλακτική λύση στα μνημόνια, για να τους τρομοκρατήσει το 2012.
Το Σχέδιο Ζ προέβλεπε ισοπέδωση της ελληνικής οικονομίας με ξαφνική αποσύνδεσή της από το διεθνές οικονομικό περιβάλλον και επανεκκίνησή της από «μηδενική βάση», με κλείσιμο των συνόρων και επέμβαση ευρωπαϊκών δυνάμεων για διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας, ανασυγκρότηση του διαλυμένου ελληνικού κράτους και του συστήματος τραπεζικών και εμπορικών συναλλαγών. Δήθεν αποσπάσματα του Σχεδίου-τέρατος «διέρρευσαν» στους Financial Times παραμονές των Ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου του 2014, όταν φαινόταν πλέον αναπότρεπτη η ραγδαία εκλογική άνοδος του Σύριζα.
Το «ελληνικό» Σχέδιο Χ, δεν ήταν παρά μια έκθεση ιδεών που ο Βαρουφάκης είχε αναθέσει στον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ στα μέσα Μαρτίου 2015 όταν η πιστωτική ασφυξία και η φυγή καταθέσεων κλιμακώνονταν, ενώ οι «θεσμοί» συνιστούσαν από τότε επιβολή capital controls. Το «σχέδιο» Γκάλμπρεϊθ, που παραδόθηκε στον Τσίπρα το Μάιο 2015 για να απορριφθεί αδιάβαστο, δεν συνιστούσε ούτε δέσμη αντιμέτρων, ούτε εναλλακτική πρόταση στο «κακό Grexit», αλλά «απάντηση» ή συμπλήρωμα στην εφαρμογή του τρομοκρατικού Σχεδίου Ζ από ελληνικής πλευράς, με κήρυξη στρατιωτικού νόμου, επίταξη εργοστασίων, επιβολή δελτίου στα είδη πρώτης ανάγκης κλπ.
Όλα αυτά βέβαια, ήταν πρακτικά, νομικά, θεσμικά και οικονομικά εκτός πραγματικότητας στα πλαίσια των υφιστάμενων Ευρωπαϊκών Συνθηκών και θα ισοδυναμούσαν με πράξη πολέμου κατά της Ελλάδας. Αλλά ολόκληρο το μνημονιακό στρατόπεδο των Αθηνών – μαζί με τον Βαρουφάκη – επί τέσσερα χρόνια απειλούσε τον λαό με βιβλική καταστροφή και τη παγκόσμια οικονομία με «κόστος» $3τρις. Ο πρώτος που έπρεπε να είχε καταγγείλει δημόσια και απορρίψει το Σχέδιο Ζ ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος, το Σεπτέμβρη 2011, την ίδια στιγμή που του το «πρότεινε» για πρώτη φορά ο Σόιμπλε.
Σ’ αυτή τη περίπτωση όμως, το καθεστώς των μνημονίων, αντί να τρομοκρατεί το λαό για να επιβάλει εκβιαστικά τα μέτρα γενοκτονίας που απαιτούν ο Δανειστές, θα έδινε τη δυνατότητα στις συνεπείς πατριωτικές, δημοκρατικές και αντιμνημονιακές δυνάμεις να ετοιμάσουν το δικό τους εναλλακτικό σχέδιο, πρόγραμμα και διαπραγματευτική στρατηγική για έξοδο από το κολαστήριο του ευρώ.
Την κατάλληλη στιγμή, μια εκλεγμένη λαοπρόβλητη κυβέρνηση, ελεύθερη από μνημονιακές δεσμεύσεις, θα μπορούσε να διεκδικήσει όρους «συναινετικού διαζυγίου» από την πλευρά των Βρυξελλών, Βερολίνου και ΔΝΤ, εντάσσοντας τη διαπραγμάτευση για έξοδο από το ευρώ στα πλαίσια απαιτήσεων για moratorium και λογιστικό έλεγχο του Χρέους, επανόρθωση των ζημιών που έχει υποστεί η χώρα από τα μνημόνια, και καταβολή των οφειλών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που παρανόμως παρακρατεί η Γερμανία.
Ίλιγγος μπροστά στο «Θρίαμβο»;
Δεν υπήρχε αμφιβολία πως η ελληνική έκδοση των «απομνημονευμάτων» του Γιάνη Βαρουφάκη «Ανίκητοι Ηττημένοι» θα συνοδευόταν από νέα ομοβροντία «αποκαλύψεων» και ενορχηστρωμένη δημοσιότητα γύρω από το πρόσωπό του πιο …επιτυχούς αποτυχημένου στην παγκόσμια πολιτική ιστορία.
Το ίδιο συνέβη και με την έκδοση του βιβλίου στη «μητρική» γλώσσα των Αγγλικών, σχεδόν έξι μήνες νωρίτερα στο Λονδίνο.
Ακριβώς όμως στο απόγειο του προσωπικού του θριάμβου, βρισκόμενος επιτέλους «εντός έδρας», κάτω από τους προβολείς των ντόπιων ΜΜΕ, στο μεγάλο αμφιθέατρο της φωταγωγημένης Τεχνόπολης, Δευτέρα 9/10/15, μετά από 3 ώρες βιβλιοπαρουσίασης του magnum opus των 830 σελίδων, ο Γιάνης έριξε αιφνιδίως ταφόπλακα στη συζήτηση για το τραγικό 5μηνο Φεβρουαρίου-Ιουλίου του 2015.
«Είχα αυτή την αγωνία για το βιβλίο,» εξομολογήθηκε στην ακροτελεύτια αποστροφή της ομιλίας του στην εκδήλωση. «Δεν πρόκειται όμως να μιλήσω για το 2015 διότι το έγραψα. Δεν θέλω να το ξαναδώ ποτέ μπροστά μου. Και σας υπόσχομαι, ιδίως εσάς τους συντρόφους από το DiEM 2025 αλλά και στη Δανάη και σε όλους τους φίλους μου, ότι δεν θα αναφερθώ ποτέ ξανά στο 2015. Ό,τι είχα να πω το είπα.”
Αυτός λοιπόν που αλαζονικά «έγραψε» το 2015, δε χρειάζεται να ξαναπεί κάτι γι’ αυτό (ούτε στο «ειδικό δικαστήριο» που τόσο επίμονα επιζητούσε;) μετά από δυόμισι χρόνια μονόλογο. Γιατί όμως αυτή η σπουδή για να πέσει η αυλαία στο μονόπρακτο «Η Άνοιξη των Αθηνών»; Τι προκάλεσε αυτό τον ίλιγγο και την αποστροφή για την «Άνοιξη» που τον ανέδειξε σε ροκ σταρ, στο απόγειο του θριάμβου του;
Αφού ελάχιστοι θα ασχοληθούν διεξοδικά με έναν ογκώδη τόμο 830 σελίδων, ακόμα και αν αφιερώσουν κάποιες ώρες για το λεγόμενο «ξεφύλλισμα». Οι περισσότεροι θα αγοράσουν το βιβλίο για να κοσμήσουν με αυτό τη βιβλιοθήκη τους, αρκούμενοι σε αμυδρές αναμνήσεις απ’ όσα ανακριβή και αντιφατικά έχει πει κατά καιρούς με αξιοθαύμαστη ευφράδεια ο Συγγραφέας, σε εκατοντάδες δημόσιες εμφανίσεις, συνεντεύξεις και άρθρα του.
Παραδόξως επίσης, οι άσπονδοι φίλοι του Γιάνη σ’ αυτά που αποκαλεί «μέσα μαζικής αποβλάκωσης», εισάκουσαν αμέσως την επιθυμία του και αφιέρωσαν ελάχιστο δημοσιογραφικό χρόνο και χώρο στη εκδήλωση, το γράμμα του Κώστα Γαβρά για γύρισμα του βιβλίου σε ταινία ή ακόμα και στη κορυφαία Βαρουφάκεια κυβίστηση (κωλοτούμπα) με το Grexit!
Τα αποκαλυπτήρια της Τεχνόπολης
Να όμως που έσπασε ο διάολος το ποδάρι του στην βιβλιοπαρουσίαση της Τεχνόπολης, και κάποιοι από τους παρουσιαστές υπεράνω υποψίας που είχε προσκαλέσει ο Συγγραφέας έκαναν φύλο και φτερό τους «Ανίκητους Ηττημένους» όλη την προηγούμενη βδομάδα:
Από τη μια, ο Κώστας Πουλής τίμησε την απόσταση που κρατούσε πάντα από το Βαρουφάκη ο αείμνηστος διευθυντή του ΤΡΡ Κώστας Εφήμερος, τοποθετούμενος κριτικά απέναντι στις παλινωδίες και αντιφάσεις του Γιάνη, ιδιαίτερα την στροφή ενάντια στο «φόβο» του Grexit, τη στιγμή που είχε αφήσει τους Έλληνες εντελώς απροετοίμαστους για τέτοιο ενδεχόμενο:
«Η δημόσια παρουσία του Γιάνη Βαρουφάκη, από την αρχή της κρίσης, συνέτεινε στο να επιδεινωθεί ή να μειωθεί ο φόβος του Grexit;» διερωτήθηκε ο Πουλής. «Διότι αν συνέτεινε στην επιδείνωση του φόβου, όπως νομίζω εγώ, τότε ο Βαρουφάκης έχει εκ των πραγμάτων, ανεξαρτήτως των προθέσεών του, συμβάλλει στην παγίδευση της χώρας στον εκβιασμό του Σόιμπλε, όταν αυτός είπε “Το μνημόνιο, το μνημόνιο ως έχει, χωρίς αλλαγές. Ή τη δραχμή”.»
Από την άλλη, η Νάντια Βαλαβάνη, ένα από τα πιο ευσυνείδητα, μετριοπαθή αλλά και ασυμβίβαστα στελέχη της Αριστερά, αμφισβήτησε πολλά από τα πιο ουσιαστικά περιστατικά που περιγράφει το βιβλίο ενώ ανέτρεψε ολόκληρη την επιχειρηματολογία περί «παραλλήλου συστήματος πληρωμών» μέσω του Taxis ως αδύνατο να τεθεί σε λειτουργία, σε μια βεβαρυμμένη πλατφόρμα της οποίας το λογισμικό και υλικό δεν αντέχει σε πρόσθεση της κατάλληλης βάσης δεδομένων, ακόμα και αν αυτή ήταν «έτοιμη να τρέξει».
«Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον ολόκληρο το βιβλίο γιατί πολλά από τα συμβάντα που αναφέρει μου ήταν παντελώς άγνωστα, παρά την επιτελική θέση μου στο Σύριζα και ως αναπληρώτρια υπουργός στο Υπουργείο Οικονομικών».
Αναφέρθηκε μάλιστα για πρώτη φορά στα γεγονότα των ημερών πριν την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης στις 27 Ιανουαρίου 2015, τα οποία διαστρεβλώνουν οι «Ανίκητοι Ηττημένοι» αποδίδοντας στο Γιάνη τη …διάσωση της θέσης του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην κυβέρνηση. Στη πραγματικότητα, ήταν ο νυν Υπουργός Οικονομικών που δεν δεχόταν θέση αναπληρωτή υπουργού δίπλα στον Βαρουφάκη προτιμώντας τη θέση αναπληρωτή υπουργού στο Υπουργείο Εξωτερικών, που είχε ήδη δοθεί στη Βαλαβάνη.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για την απεγνωσμένη, μα απολύτως ενσυνείδητη, προσπάθεια Συγκάλυψης της Αλήθειας που ο ίδιος ο Γιάνης γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.
Της Αλήθειας πως η κλιμάκωση της Καταστροφής στα τρία τελευταία χρόνια πηγάζει από εκείνη την ανομολόγητη Συνθηκολόγηση του Γιάνη στις 20, 24 και 27 Φεβρουαρίου 2015, και την τετράμηνη απόπειρα Υπαναχώρησης («ανυπακοής») στα συμφωνηθέντα ΚΑΙ υπογεγραμμένα από τον ίδιο με επίσημη ημερομηνία 27-2-2015.
Αυτό ήταν το γεγονός που έδωσε στους Γερμανούς το «ηθικό πλεονέκτημα» που επιζητούσαν έναντι της Πρώτη Φορά Αριστεράς, για να βάλουν σε κίνηση τη Κρεατομηχανή της Συλλογικής Τιμωρίας των Ελλήνων, με το ανατριχιαστικό σύνθημα του Σόιμπλε: «Λυπάμαι τους Έλληνες που επέλεξαν μια τόσο ανεύθυνη κυβέρνηση».
Ο Δημήτρης Γιαννόπουλος ήταν στενός συνεργάτης του Γιάνη Βαρουφάκη την περίοδο που εκείνος ήταν υπουργός Οικονομικών
