Ο Χάρολντ Πίντερ (1930-2008) ήταν ένας πολύ σημαντικός Βρετανός θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, γνωστός για τον πολιτικό του ακτιβισμό. Είχε πάρει ξεκάθαρη θέση για τον βομβαρδισμό της Σερβίας από το ΝΑΤΟ και για την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, σε αντίθεση με τη σιωπή της πλειοψηφίας των "διανοούμενων". Υπήρξε πολέμιος της μεγάλης απάτης με δημοκρατικό περιτύλιγμα. Αυτής που ροκανίζει τις σάρκες των λαών και παρασιτεί μέσα στο μυαλό τους, μέσα στους κόλπους της καπιταλιστικής κτηνωδίας και χρηματοπιστωτικής λαίλαπας, με παγκόσμιο στρατιωτικό της σκληροπυρηνικό πρωτοπαλίκαρο τις ΗΠΑ.
Δεν είχε διστάσει να αποκαλέσει τον Αμερικανό πρόεδρο Μπους μαζικό δολοφόνο και την κυβέρνησή του ναζιστική και τον συμπατριώτη του πρωθυπουργό Μπλαιρ απατεώνα ηλίθιο. Επίσης είχε ταξιδέψει (1985 μαζί με τον σπουδαίο θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ) και στην Τουρκία για να συμπαρασταθεί στα θύματα της πολιτικής καταπίεσης, δίνοντας γενικά μάχες υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης.
Τον Οκτώβριο του 2005 έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στους "δημοκρατικούς κύκλους" της χώρας του. Η σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε πως ο Πίντερ ήταν ο αποδέκτης του βραβείου καθώς "στα έργα του αποκαλύπτει τον γκρεμό κάτω από την καθημερινή μωρολογία και σπρώχνει προς τα κλειστά δωμάτια της καταπίεσης".
Αυτό, όμως, που είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που άφησε πίσω του (πέθανε από καρκίνο του ήπατος) ήταν ένα ρηξικέλευθο κείμενό του που διαβάστηκε στη Στοκχόλμη, εν τη απουσία του, στην πόλη που απονέμονται τα βραβεία Νόμπελ, την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου του 2005.
Επρόκειτο για ένα διαυγές και δριμύ κατηγορητήριο. Για μια καταγγελία που έλεγε τα πράγματα με τα όνομά τους, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Μια εμπνευσμένη και ανηλεής ριπή ενάντια στις συμμορίες των πολιτικών, δηλαδή των έμμισθων υπαλλήλων των πολυεθνικών ομίλων και ορκισμένων οργάνων και "τα κάνουμε όλα" εταίρων της εξουσίας. Ενάντια στις διεστραμμένες "δημοκρατίες" των κολοσσιαίων προπαγανδιστικών μηχανισμών και της απροκάλυπτης διαστροφής των εννοιών που νοηματοδοτούν το πολιτικό και κοινωνικό ήθος, τις υψηλές κοινωνικές αξίες. Ενάντια στις "δημοκρατίες" των ξεδιάντροπων ψεμάτων και των επαγγελματιών απατεώνων, των δολοφονικών μηχανορραφιών, των "πολιτισμένων σφαγέων" των λαών, των διεφθαρμένων κοινοβουλίων.
Επρόκειτο και για ένα διαυγές και περήφανο μήνυμα προς κάθε προσκυνημένο λαό, προς όλους τους παθητικούς πελάτες-ψηφοφόρους και ανεκτικούς απέναντι σε όσα συμβαίνουν , καθώς και προς όλους τους συνειδητοποιημένους και ασύμβατους με όλα τα παραπάνω ανθρώπους. Ένα γενναιόψυχο μήνυμα αφύπνισης από τον καταταλαιπωρημένο από τον καρκίνο 75χρονο τότε στοχαστή και αυθεντικό διανοούμενο, που γνώριζε να ταυτίζει το λόγο με την πράξη:
...η πλειοψηφία των πολιτικών, όπως όλοι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ενδιαφέρονται όχι για την αλήθεια αλλά για την εξουσία και την διατήρησή της. Για να διατηρηθεί η πολιτική εξουσία είναι αναγκαίο οι πολίτες να παραμείνουν στην αμάθεια, να αγνοούν την αλήθεια, ακόμα και την αλήθεια της δικής τους ζωής. Ως εκ τούτου, ό,τι μας περιβάλλει είναι ένα απέραντο υφαντό από ψέματα, από τα οποία τρεφόμαστε.
