Δεν πέρασαν δεκαπέντε μέρες και ο εφιάλτης έγινε πραγματικότητα.
Κρούσμα πρώτο: Τα σπίτια των προσφύγων έχουν κόκκινες πόρτες [Όλως τυχαίως...]. Από τα 168 σπίτια, τα 155 ξεχωρίζουν από την είσοδο που είναι βαμμένη σε έντονο κόκκινο. [Τα υπόλοιπα; σε βαθύ ροζ;]. Και πού αυτά παρακαλώ; Ούτε στη Γερμανία ούτε στην Αυστρία... Στο Middlesbrough της Αγγλίας. Ευτυχώς, ο Υπουργός Μετανάστευσης James Brokenshire δήλωσε ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν θα γίνουν ανεκτές. [Φαντάσου να έδειχναν ανοχή...]
Κρούσμα δεύτερο: Οι πρόσφυγες φορούν ένα πλαστικό βραχιολάκι στον καρπό! [Πολύ ωραίο, μοδάτο, διακριτικό, τέλειο!]. Θυμίζει το ροζ βραχιολάκι για την εκστρατεία κατά του καρκίνου του στήθους που οι κοσμικές κυρίες με φιλανθρωπικές ανησυχίες, αγοράζουν κάθε χρόνο μαζί με τα επώνυμα καλλυντικά τους...[«Ορίστε! Και οι πλούσιοι φορούν παρόμοιο βραχιολάκι, για καλό σκοπό, γιατί όχι κι οι πρόσφυγες;»]. Αυτά στο Cardiff της Ουαλίας. Πάντα στην πολυπολιτισμική Βρεταννία. Κι αν αρνηθούν να το φορέσουν; Απλώς όσοι αρνούνται, δεν τρέφονται και απειλούνται με αναφορά. Τι μου θυμίζει; [Εκτός από το ναζιστικό τατουάζ-αριθμό;] Το χάραγμα του θηρίου της Αποκάλυψης: όποιος δεν το ’χει στο δεξί χέρι, δεν μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει...[ Αποκάλυψη 13:16,17]
Κρούσμα τρίτο: Στρατόπεδο για 400.000 πρόσφυγες προτείνει ο [πολιτισμένος] Βέλγος υπουργός εσωτερικών να γίνει στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα στην Αθήνα. Όχι αλλού. Πώς το φαντάζεται, δεν μας είπε... Να έχει και κάποιο σύνθημα στην είσοδο όπως: «Η εργασία απελευθερώνει»; Να φορούν οι έγκλειστοι ριγέ φόρμες για να είναι ομοιόμορφα ντυμένοι να μην ζηλεύουν ο ένας τα ρούχα του άλλου; Για φούρνους δεν ανέφερε κάτι, αλλά πρότεινε να επαναπροωθούμε τις βάρκες πίσω [όπως σπρώχνουμε τα ρούχα μέσα σε μια γεμάτη ντουλάπα]. Άμα έχεις τόσο νερό, τι την θέλεις τη φωτιά;
Τι γίνεται; Ζούμε ένα τρομακτικό inception! Ζωντανεύουμε τους χειρότερους εφιάλτες μας με ό,τι υλικό έχουμε από την ιστορία...ούτε καν το αναπλάθουμε, τίποτα, το επαναφέρουμε στην πραγματικότητα ως έχει [μισοσαπισμένο ζόμπι] και τώρα ακόμη πιο τρομακτικό γιατί τώρα, το σενάριο δεν μας είναι άγνωστο, δεν ελπίζουμε [έστω χαζά κι αναίτια]σε happy end, ξέρουμε πώς θα εξελιχτεί το έργο. Μη σου πω το ξέρουμε σκηνή προς σκηνή. Άρα; Θα ζήσουμε ξανά τη λίστα του Σίντλερ; Ξανά την εκλογή της Σόφι; Ξανά τον γιο του Σαούλ;
Inception. Πρέπει να ξυπνήσουμε. Τώρα.
tvxs.gr