
Η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων θα αυξήσει την ανεργία που ήδη είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη.
Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να εξυπηρετήσει ένα χρέος που είναι πάνω από τις δυνατότητες της οικονομίας μας. Συνεπώς θα πρέπει να επιβάλει εξοντωτικές φορολογίες και να κάνει περικοπές στις κρατικές δαπάνες για να μπορέσει να αντεπεξέλθει.
Όμως σε ποιες κρατικές δαπάνες να κάνει περικοπές; Τα νοσοκομεία και τα σχολεία ήδη υπολειτουργούν λόγω της μνημονιακής πολιτικής.
Οι μισθοί και οι συντάξεις προσαρμόζονται στα μνημονιακά πλαίσια και είναι κάτω του μέσου όρου της Ευρωζώνης και το κοινωνικό κράτος που ήταν ανέκαθεν ανύπαρκτο στη χώρα μας, διαλύεται εντελώς.
Η χώρα είναι από τις κορυφαίες παγκοσμίως στην παιδική φτώχεια.
Η χώρα μας έχει φτάσει σε σημείο να φορολογεί μέχρι και τον άνεργο.
1) προστατεύονται από το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί η Ευρωζώνη
2) εκμεταλλεύονται τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας για να εκβιάζουν κυβερνήσεις.
3)έχουν δημιουργήσει ένα πλέγμα διαπλοκής με πολιτικά πρόσωπα που τους προστατεύει

Βλέπουμε για παράδειγμα τι εισόδημα δήλωσαν κάποιοι Έλληνες κροίσοι σε παλαιότερο φορολογικό έτος, για να πάρουμε μια ιδέα.
Οι μέχρι σήμερα Ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν τον εύκολο και σίγουρο φορολογικό δρόμο. Φορολογούν αυτούς που δεν μπορούν να αποφύγουν τη φορολογία, δηλαδή φορολογούν συνεχώς τους ίδιους μέχρι να τους εξοντώσουν. Και θα τους εξοντώσουν γιατί οι ανάγκες της χώρας για έσοδα συνεχώς αυξάνονται λόγω των μνημονίων.
Προκύπτουν λοιπόν τα εξής δεδομένα.
- Ο πλούτος είναι πολύ δύσκολο να φορολογηθεί
- Η υπερβολική φορολόγηση των επιχειρήσεων θα τις οδηγήσει σε κλείσιμο και σε αύξηση της ανεργίας
- Η φορολόγηση του λαού και η μείωση του εισοδήματος του έχει φτάσει σε οριακό σημείο.
- Περαιτέρω μείωση στις κρατικές δαπάνες οδηγεί σε γενοκτονία, κοινωνική αναταραχή και διάλυση του κράτους.
Το ερώτημα είναι με ποιο τρόπο θα εξυπηρετηθεί το χρέος με τον πληθυσμό όρθιο. Και η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί, είναι με αύξηση του ΑΕΠ.
Η πολιτική όμως που μας επιβάλλουν οι δανειστές είναι
- πολιτική εσωτερικής υποτίμησης (που σημαίνει μείωση του εισοδήματος μας δηλαδή περαιτέρω μείωση της δυνατότητας μας να εξυπηρετούμε το χρέος)
- και πολιτική εξεύρεσης περισσότερων πόρων (που σημαίνει εξοντωτική φορολογία η οποία κάνει το προϊόν που παράγουμε μη ανταγωνιστικό, οδηγεί στο κλείσιμο ή στη φυγή επιχειρήσεων, δηλαδή στη μείωση του ΑΕΠ)
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις κάποιος, για να καταλάβει ότι η πορεία μας μέσα σε αυτή την Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση είναι αυτοκαταστροφική και αδιέξοδη.
Ψεύδονται συνειδητά όσοι ισχυρίζονται ότι με αυτές τις συνθήκες μπορεί να έρθει ανάπτυξη σε ένα κράτος όπως η Ελλάδα. Διαστρεβλώνουν συνειδητά τις έννοιες. Βαπτίζουν ανάπτυξη την επίτευξη πλεονασμάτων και όχι την αύξηση του ΑΕΠ.
Ένα ακραίο παράδειγμα για να γίνει αυτό κατανοητό.
Ας υποθέσουμε ότι με την πολιτική που μας επιβάλλουν, πεθαίνουν όλοι οι Έλληνες από πείνα, εκτός από έναν αγρότη ο οποίος επέζησε γιατί είχε δικιά του παραγωγή. Ο αγρότης αυτός χρησιμοποιεί τη μισή του παραγωγή για να τραφεί και την άλλη μισή την εξάγει. Το κράτος τον φορολογεί και του παίρνει τα μισά έσοδα από τις εξαγωγές. Το κράτος δεν έχει κόστος λειτουργίας γιατί όλοι οι πολίτες έχουν πεθάνει. Έτσι η οικονομία έχει πλεόνασμα για να πληρωθούν οι δανειστές. Έχει δηλαδή αυτό που αυτοί αποκαλούν ανάπτυξη.
Βέβαια το αν το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 99% (με αποτέλεσμα να πεθάνει όλος ο πληθυσμός), αυτούς δεν τους απασχολεί, γιατί υπάρχει πλεονασματικός προϋπολογισμός. Θα κάνουν μια ρύθμιση στο χρέος και από 30 χρόνια ας πούμε που ήταν να εξοφληθεί θα το πάνε στα 300 και με τόκο, θα αγοράσουν και το κράτος ώστε να εκμεταλλεύονται οι ίδιοι τον πλούτο του, μετατρέποντας τις επόμενες γενιές Ελλήνων σε σκλάβους τους.