του Γεράσιμου Λιβιτσάνου – «Πριν»
Την …φάπα του μάστορα στον παραγιό, δέχθηκε μεγαλοπρεπώς την προηγούμενη Πέμπτη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αφού εσπευσμένα απέσυρε από την Βουλή το νομοσχέδιο που αποκαλούσε «παράλληλο πρόγραμμα» μετά από απαίτηση της Ε.Ε. Ακόμα και σήμερα πανικόβλητη προσπαθεί να δικαιολογήσει και αυτή την κραυγαλέα επίδειξη υποταγής και συνέπειας στις πολιτικές του μνημονίου.
Την ίδια ημέρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, έκανε δηλώσεις περί παράλληλων αναπτυξιακών μέτρων που θα καλύψουν το 80% της κυβερνητικής πολιτικής το 2016 ενώ τα μνημονιακά μέτρα μόλις το 20%. Ομως οι δανειστές φρόντισαν να γκρεμίσουν τον επικοινωνιακό πύργο από τραπουλόχαρτα που προσπαθεί να «χτίσει» η κυβέρνηση.
Ο στόχος την κίνησης αυτής δεν ήταν η κυβερνητική πολιτική αφού το νομοθέτημα που αποσύρθηκε σε τίποτε δεν «κόντραρε» το εφαρμοζόμενο μνημόνιο, σε κάποια σημεία του μάλιστα εξυπηρετούσε και τον σχεδιασμό της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. ‘Οσο για το δημοσιονομικό του κόστος ήταν πραγματικά πενιχρό ακόμη και αν όντως δεν είχε κοστολογηθεί πλήρως όπως υποστήριξαν οι δανειστές
Το «μήνυμα» που θέλησαν να δώσουν οι δανειστές είχε πρωτίστως ως αποδέκτη την ελληνική κοινωνία αφού το ζητούμενο είναι να εμπεδωθεί η απόλυτη υποταγή στις «προσαρμογές» που απαιτεί η επιθετική προς τον κόσμο της εργασίας πολιτική της Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης. Το κλίμα απογοήτευσης και παραίτησης που πυροδότησε σε ευρεία λαϊκά στρώματα η υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στο 3ο μνημόνιο, πρέπει να επιβεβαιωθεί, να επαυξηθεί και να παγιωθεί, ενόψει των συνεχιζόμενων αντιλαϊκών εξελίξεων που προδιαγράφονται. Ιδίως από την στιγμή που η μνημονιακή διαχείριση των επόμενων μηνών από την «δεύτερη φορά αριστερά» απαιτεί τον κόσμο …στα σπίτια του φοβισμένο και όχι στους δρόμους να αντιπαλεύει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που «ψήνεται» ή την επισφράγιση της κατάργησης των εργατικών δικαιωμάτων που θα προκύψει από την δρομολογημένη «συνεννόηση με τους θεσμούς».
Με την στάση της στο συγκεκριμένο θέμα η κυβέρνηση έδωσε διαπιστευτήρια μνημονιακής προσήλωσης, συναντίληψης και «ιδιοκτησίας» επί του μνημονίου. ‘Αλλωστε δεν έλλειψαν και τα κυβερνητικά στελέχη του «στενού πυρήνα» που διεμήνυαν ότι οι δανειστές είχαν κι αυτοί «τα δίκια τους» στην όλη ιστορία.
Χαρακτηριστικό πάντως του πανικού της υποχώρησης είναι η κλιμάκωση της αιτιολόγησης του όλου πράγματος από τους κυβερνητικούς. Αρχικά προχώρησαν στα συνήθη …ευτελιστικά αποκαλυπτήρια του κοινοβουλευτικού θεσμού, σταματώντας στην μέση την επεξεργασία του νομοσχεδίου στις επιτροπές της Βουλής. Στην συνέχεια ανέβαλαν την συζήτηση του νομοσχεδίου με το αστείο επιχείρημα της ανάγκης για …άνεση χρόνου στην συζήτηση του (μιλάμε για την ίδια κυβέρνηση που έχει «περάσει» 6 κατεπείγοντα νομοσχέδια, 23 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και πάνω από 120 τροπολογίες της τελευταίας στιγμής). Μετά επιχείρησαν -πάντα με διαρροές- να αποδώσουν την εξέλιξη σε ασυνεννοησία και διαφορά νοοτροπίας με τους εκπροσώπους των δανειστών. Το νεώτερο όμως σενάριο αναφέρεται σε …ύπουλο χτύπημα της «εσωτερικής τρόικας» αφού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι φέρονται να «κάρφωσαν» στους δανειστές ότι το νομοσχέδιο δεν ήταν επαρκώς κοστολογημένο προκαλώντας την αντίδρασή τους.
Το σενάριο αυτό στηρίζεται και στο γεγονός της αποχώρησης των τριών αυτών κομμάτων από την πρώτη συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής για την συζήτηση του νομοσχεδίου. Μάλιστα με αφορμή αυτό η κυβέρνηση αναπαράγει περί «καλών» και «κακών» δανειστών, υποστηρίζοντας ότι η εξέλιξη οφείλεται σε …σαμποτάζ των συντηρητικών δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο την ίδια στιγμή που η ίδια προσπαθεί να διαμορφώσει συμμαχίες σε προοδευτική κατεύθυνση.
Το πολιτικό ανέκδοτο που ακούει στο όνομα «αριστερό μνημόνιο» εκτέθηκε ανεπανόρθωτα αποδεικνύοντας το αυτονόητο: Η εμπλοκή στις λογικές του ευρωμονόδρομου είναι σαν να μπαίνεις σε κινούμενη άμμο. ‘Οσο περισσότερο κινείσαι τόσο πιο γρήγορα βουλιάζεις.
vathikokkino.gr
