Είμαστε όλοι πολύ απορροφημένοι από όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα με τις διαπραγματεύσεις για το νέο Μνημόνιο.
Λογικά, αφού τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα φανταζόμασταν ως Αριστερά. Κι αυτό μας γεμίζει θλίψη και αγωνία.
Αλλά, ταυτόχρονα, δεν μας επιτρέπεται να καταθέσουμε τα όπλα, να σταματήσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας ως εκπρόσωποι των εργαζόμενων και των πιο αδύναμων, στη Βουλή ή στην Ευρωβουλή.
Αντίθετα, είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε ολάνοιχτα τα μάτια σε όσα συμβαίνουν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη.
Χρειάζεται να έχουμε πάντα μπροστά μας τη μεγάλη εικόνα. Η δημοκρατία δέχτηκε βαρύ πλήγμα από το πραξικόπημα των δανειστών-εταίρων εις βάρος της χώρας μας.
Αλλά, δυστυχώς, ανάλογα πραξικοπήματα γίνονται πανευρωπαϊκά. Μερικές φορές με το περιτύλιγμα της δημοκρατίας.
Στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις 8 Ιουλίου, εγκρίθηκε ψήφισμα για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-ΗΠΑ για τη Διατλαντική Συμφωνία Επενδύσεων και Εμπορίου, τη διαβόητη TTIP.
Είναι μια συμφωνία που απειλεί να σαρώσει ό,τι θετικό υπάρχει στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, από την προστασία του περιβάλλοντος μέχρι τα εργασιακά δικαιώματα και από την ασφάλεια των τροφίμων μέχρι την κυριαρχία των κρατών της Ε.Ε.
Το ψήφισμα εγκρίθηκε με 436 ψήφους υπέρ και 231 κατά. Το υπερψήφισαν όλοι οι ευρωβουλευτές του δεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Συντηρητικών-Μεταρρυθμιστών, τα 5/6 των Φιλελευθέρων και τα 2/3 των Σοσιαλιστών.
Καταψηφίστηκε από το σύνολο της Αριστεράς και των Πρασίνων, από το 1/3 των Σοσιαλιστών και από τους ευρωβουλευτές των δύο ακροδεξιών-εθνικιστικών ομάδων (Ευρώπη της Ελευθερίας και Δημοκρατίας, Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας, που είναι η νέα ομάδα της Λεπέν).
Απείχαν, επίσης αρκετοί Σοσιαλιστές και Φιλελεύθεροι Ευρωβουλευτές.
Στο site του Ευρωκοινοβουλίου αξίζει να δει κανείς πώς ψήφισε κάθε ομάδα και κάθε ευρωβουλευτής.
Είναι χρήσιμο να δει πώς ψήφισαν και οι Ελληνες ευρωβουλευτές, ιδιαίτερα όσοι δηλώνουν «βαθιά ευρωπαϊστές».
Η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη στην ψηφοφορία αυτή ήταν το ρήγμα που προκάλεσε στην ομάδα των Σοσιαλιστών η διαπραγμάτευση για την επικίνδυνη συμφωνία TTIP, που προωθείται στο όνομα της ενίσχυσης των οικονομιών και της απασχόλησης σε Ευρώπη και ΗΠΑ, αν και όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι μόνες κερδισμένες θα είναι οι πολυεθνικές των δύο περιοχών.
Το ρήγμα στους Σοσιαλιστές ευρωβουλευτές, που τον Ιούνιο ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Ευρωβουλής Μ. Σουλτς κατάφερε να το κουκουλώσει με το πραξικοπηματικό τρικ αναβολής της ψηφοφορίας, δείχνει ότι οι αντιδράσεις που έχουν εκδηλωθεί κατά της TTIP στην Ευρώπη (δυστυχώς, ελάχιστα στην Ελλάδα) πιάνουν τόπο.
Κι αν διευρυνθούν, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ματαίωση της επικίνδυνης για τους λαούς συμφωνίας.
Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό: Ενα από τα επίμαχα στοιχεία της συμφωνίας αυτής είναι ο ISDS, ο μηχανισμός επίλυσης διαφορών επενδυτή και κράτους.
Ο μηχανισμός αυτός δίνει στις πολυεθνικές το δικαίωμα να ενάγουν ένα κράτος και να ζητούν δισεκατομμύρια αποζημιώσεις όποτε κρίνουν ότι τα συμφέροντά τους πλήττονται από μια κρατική απόφαση που προστατεύει τους πολίτες, το περιβάλλον, τα εθνικά συμφέροντα.
Αρκεί να προσφύγουν σε ένα «ανεξάρτητο» διαιτητικό δικαστήριο, αποτελούμενο από δικηγόρους του διεθνούς εμπορικού δικαίου, κατά κανόνα υπερασπιστές των ίδιων των πολυεθνικών.
Προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις των ευρωβουλευτών σε αυτή την κραυγαλέα υποβάθμιση της κρατικής κυριαρχίας, στο ψήφισμα του ευρωκοινοβουλίου υιοθετήθηκε η υπόδειξη να αντικατασταθεί ο ISDS «με έναν νέο μηχανισμό για την επίλυση των διαφορών μεταξύ επενδυτών και κρατών, που θα υπόκειται σε δημοκρατικές αρχές και έλεγχο, στο πλαίσιο του οποίου οι ενδεχόμενες υποθέσεις θα εξετάζονται με διαφάνεια από δημόσια διορισμένους, ανεξάρτητους επαγγελματίες δικαστές, σε δημόσιες δίκες, και θα περιλαμβάνει μηχανισμό άσκησης έφεσης που θα διασφαλίζει τη συνέπεια των δικαστικών αποφάσεων και τον σεβασμό της δικαιοδοσίας των δικαστηρίων της Ε.Ε. και των κρατών-μελών, όπου τα ιδιωτικά συμφέροντα δεν θα μπορούν να υπονομεύσουν τους στόχους της κρατικής πολιτικής».
Το χάπι χρυσώθηκε, αλλά το «δικαίωμα» των πολυεθνικών να είναι το ίδιο κυρίαρχες με τα κράτη και τους λαούς έμεινε ανέπαφο. Κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Είναι βέβαιο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι ηγεσίες Ε.Ε.-ΗΠΑ και οι επικεφαλής της Δεξιάς και των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να ολοκληρωθεί η συμφωνία και να ξεπεραστούν οι αντιδράσεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Κομισιόν επιμένει να αγνοεί τα πάνω από 2 εκατομμύρια υπογραφές που έχουν συγκεντρωθεί στην «Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών» κατά της TTIP.
Αυτό είναι ένα ακόμη από τα «πραξικοπήματά» τους. Υποκρίνονται ότι θέλουν «περισσότερη Ευρώπη», αλλά στην πραγματικότητα δουλεύουν για να μετατρέψουν και την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική σε ένα τεράστιο ευρωατλαντικό οικόπεδο ασυδοσίας για τις πολυεθνικές τους. Αυτό έχει τελικά στον νου της και η αμερικανική ηγεσία όταν δηλώνει ότι «ανησυχεί και ενδιαφέρεται» για τη συνοχή της Ε.Ε. και της ευρωζώνης ή για το Grexit.
Κι αυτό εννοώ κι εγώ όταν λέω πως πρέπει να βλέπουμε τις εξελίξεις στην Ελλάδα μέσα στη μεγάλη εικόνα του κόσμου. Του κόσμου των πολυεθνικών και των τραπεζών.
Αυτή την εικόνα παλεύουμε να αλλάξουμε. Με τα μικρά και μεγάλα ρήγματα που μπορούμε να προκαλέσουμε. Η TTIP είναι ένα σχέδιο, το σχέδιο των πολυεθνικών, που πρέπει να μείνει σχέδιο.
Οπου οι κοινωνίες ενημερώνονται για τους πραγματικούς στόχους αυτής της συμφωνίας, ξεσηκώνονται αντιδράσεις.
Κι όταν υπάρχουν αντιδράσεις, οι ευρωβουλευτές, αλλά και οι βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων, που θα έχουν λόγο σ’ αυτή τη συμφωνία, δεν μπορούν να παίζουν κρυφτό, να κρύβονται πίσω από την άγνοια των λαών, να δηλώνουν φανατικοί «ευρωπαϊστές», αλλά τελικά να ψηφίζουν σαν πειθήνιοι «ευρωατλαντιστές».
*Κωνσταντίνα Κούνεβα
ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
