«Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος» είχε πει μια- δυο φορές ο κ. Τσίπρας, και πολλοί, ανάμεσά τους και η αφεντιά μου, είχαμε συγκινηθεί. Όμως στο Σύνταγμα δεν καταγράφεται η λέξηυποτέλεια. Ούτε η λέξη μνημόνιο. Αντιθέτως στο Σύνταγμα καταγράφεται, αναγράφεται και υπογράφεται η υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να προασπίζεται και να υπερασπίζεται το δικαίωμα του λαού σε αξιοπρεπή ζωή. Με σύνταξη 390 Ευρω και μηνιάτικο 400 ευρω, αξιοπρεπής ζωή δεν υπάρχει. Ούτε καν ζωή – διότι οι αυτοκτονίες συνεχίζονται. Και «στις λέξεις του Συντάγματος που είμαστε» η λέξηαυτοκτονία επίσης δεν περιέχεται, αγαπητέ μου Αλέξη. Ούτε η λέξημεγαλοστομία, ούτε η λέξη δημαγωγία.
Επίσης στο Σύνταγμα προβλέπεται η προκήρυξη εκλογών εκτάκτως, μόνον σε περίπτωση που προκύψει θέμα μείζονος εθνικής ανάγκης. Ποιό τέτοιο θέμα προέκυψε; Το μνημόνιο; Μα αυτό υπερψηφίσθηκε από το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που προσεχώρησε στην υποτελή πολιτική, όπως επίσης κι απ’ όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ασκούσαν αυτήν την υποτελή πολτική δεκαετίες τώρα. Αν το μνημόνιο συνιστά «ανωτέρα βία», εσύ αγαπητέ μου Αλέξη τηνεπέβαλες. Τί θέλεις τώρα; να την επιβάλλεις καλύτερα; να την επιβάλλεις με άλλους συμμάχους; ελπίζοντας σε τί; να κάνεις το μηνιάτικο των 400 ευρω, 420 σε δέκα χρόνια;
Στο Σύνταγμα υπάρχει, για εμάς που είμαστε οι λέξεις του, και μια άλλη λέξη, φοβερή ως ρομφαία αγγέλου, τρομερή όπως η ανάσα της Νεμέσεως ότι: επαφίεται η τήρησή του στο φιλότιμο των Ελληνων. Όχι στην ισχύ του Σοϊμπλε, αλλά στο φιλότιμο των Ελληνων. Το οποίον εξέφρασες μόνον και μόνον και για να τους πεις στο τέλος ότι «δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς». Και τώρα με σημαία την ήττα διεκδικείς τη νίκη!
Δυστυχώς ο ελληνας πρωθυπουργός δεν καταλαβαίνει ότι ηομολογία του πως εκβιάσθηκε,
ότι η παραδοχή του πως υπέκυψε στον εκβιασμό,
αυτομάτως τον ακυρώνει, αυτομάτως τον καθαιρεί απ’ τηνπολιτειακή αξία της θέσης του.
Πρωθυπουργός που ομολογεί ότι εκβιάσθηκε και υπέκυψε,αμαυρώνει το πολίτευμα και ατιμάζει τα δικαιώματα του λαού, καθώς
το Σύνταγμα τα προσδιορίζει – απ’ την ελευθερία έως τησίτιση.
Τον τελευταίο καιρό ζούμε πράγματα παράλογα, διότι είναι ανήθικα. Και μωρίας απότοκα. Ο κ. Τσίπρας πήρε όπλο ένα 63% «όχι» απ’ τον ελληνικό λαό, το έκανε εν μια νυκτί «ναι» κι έφερε, επιστρέφοντας απ’ την Εσπερία, το πιο «ανθρωποφάγο» των μνημονίων. Ακύρωσε έτσι τον εαυτόν του, ακύρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, ακύρωσε τη λαϊκή εντολή, προσαρτήθηκε στην εξάρτησή του από τις αντιδραστικές δυνάμεις, δίχασε το κόμμα του, πέρασε το μνημόνιο και ύστερα… παραίτηθηκε! Τον κ. Τσίπρα δεν τον «έρριξε» κανείς. Έπεσε από μόνος του
κατηγορώντας μάλιστα για «αποστάτες» όσους δεν υπερψήφισαν μαζί τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ την πολιτική τους υποταγή και τον ηθικό τους εξευτελισμό.
Ο κ. Τσίπρας νομιμοποίησε τα πεπραγμένα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, επανέφερε στην (πολιτική) ζωή τα ανδρείκελα των δανειστών. Κι όμως κατηγορεί για «αποστασία» όσους μένουν πιστοί στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κυνισμός; αρριβισμός; υποκρισία; τυχοδιωκτισμός;
«Πιστεύω διότι είναι παράλογο» έλεγαν οι πούροι καθολικοί, αλλά αυτό αφορά στον Θεό και τις άγνωστες βουλές του, δεν αφοράστο ψωμάκι του κοσμάκη. Το «παράλογο» δεν συνιστά πολιτική, αλλά ψέμα με κοντά ποδάρια. Κι αυτό τρέχει να προλάβει ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ: να αρπάξουν απ’ τον λαό όσες ψήφους προλάβουν, πριν να αρχίσουν να καταφθάνουν στα νοικοκυριά οι λυπητερές και τα χαράτσια.
Τόσο φθηνό; τόσο κουτοπόνηρο; Δυστυχώς ναι! Για αυτό και ο κ. Τσίπρας τρέχει στις εκλογές με διαδικασίες φαστ τρακ.
Ούτε καν προεκλογικό πρόγραμμα χρειάζεται να φτιάξει.Έχει πρόγραμμα το μνημόνιο.
Όμως πρόγραμμα το μνημόνιο έχουν και η Ν. Δ. και το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ; Ποιό είναι λοιπόν το επίδικο των εκλογών; αν ο κ. Τσίπρας θα κυβερνήσει με τη Ν.Δ.; ή αν η Ν.Δ. θα κυβερνήσει με τον κ. Τσίπρα; Ακόμα και ο δικομματισμός μονοκομματισμός έβαζε «καλύτερα» διλλήματα! Εκτός κι αν ο κ. Φλαμπουράρης υπηρετεί άλλο μνημόνιο από εκείνο που υπηρετεί ο κ. Βορίδης.
Και λέω «υπηρετεί», διότι το μνημόνιο είναι υπαγόρευση, είναιδικτατορία.
Όταν λοιπόν ο κ. Τσίπρας λέει ότι έκανα λάθη και τελικώςαναγκάσθηκα να αποδεχθώ το μνημόνιο (διότι εκβιάσθηκα και δεν μπορούσα να κάνω αλλοιώς), τί μας ζητά; τιμωρία ή συγχώρεση;
Δεν ξέρω τί έχει πάθει ο Αλέξης, αν τα λέει όλα αυτά ο ίδιος ή αν (ακόμα χειρότερα) του βάζει τις λέξεις στο στόμα ο κ. Παππάς ή όποιος άλλος, αλλά είναι παιδαριώδες να λέει κανείς ότι «επαναστατικότητα είναι η προσγείωση στην πραγματικότητα»!!! Επαναστατικότητα, καλοί μου άνθρωποι, είναι να αλλάζεις την πραγματικότητα. Να αλλάξεις την πραγματικότητα των 751 Ευρώ και να την κάνεις καλύτερη. Κι όχι χειρότερη, των 400 Ευρώ. Για να την κάνεις μετά (προσφεύγοντας μάλιστα σε εκλογές) ακόμα χειρότερη, των 300 Ευρώ. Άλλωστε,
αγαπητοί μου ρηξικέλευθοι των ευφημισμών (όπως λέγεται στα σαλόνια η μπούρδα) δεν είσθε εσείς που προσγειώνεσθε στη σκληρή πραγματικότητα των γλίσχρων ευρώ, αλλά τα θύματα της πολιτικής σας. Σε αυτούς τους τάλαινες απευθύνεσθε και τους λέτε ανόσια πράγματα. Διότι, τί θα πείτε στον γεωργό στις εκλογές; Ο κ. Μάρδαςθα του πληρώσει τα πετρέλαια για να καλιεργήσει; Τί θα πείτε στους ανέργους; ότι θα βρουν δουλειά «στην άλλη ζωή»; Με τί «μούτρα» θα πηγαίνουν οι Συριζαίοι στα χωριά και τις συνοικίες; τί θα λένε για τον ΕΝΦΙΑ; ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς»; ότι μας πιάσανε κώτσους; ότι σας κοροϊδέψαμε; Ότι «άλλαξαν οι συνθήκες» κι έφερε η βροχή, χαλάζι;
Το μνημόνιο έφαγε το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ, τώρα τρώει τους ΑΝΕΛ και ό, τι απόμεινε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σβήνοντας νεκρανασταίνει τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τροφοδοτεί το Ποτάμι κι αφήνει χώρο στη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε επιτυχία, κ. Τσίπρα.
Κι όμως! εσύ εξακολουθείς να επαίρεσαι! Αισθάνεσαι λες (στο διάγγελμά σου για τις εκλογές) «περήφανος για τη μάχη που έδωσα κι εγώ και η κυβέρνησή μου». Υπερήφανος που υπέκυψες στον εκβιασμό και επειδή «δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς» έφερες το μνημόνιο; υπερήφανος
που ανέλαβες τη θέση του τοποτηρητή, να τρως με στόμα ματωμένο ως άλλος Τυδέας συντάξεις και μισθούς, όνειρα και βίους ανθρώπων;
Τί είδους μέθη σε κάνει να λες ότι «αντέξαμε σε πιέσεις κι εκβιασμούς» την ίδια στιγμή που λες ότι υπέκυψες διότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς; Άντεξες ή υπέκυψες; Η μονά ζυγά δικά σου;
Πόση αμετροέπεια σε διακρίνει, όταν λες ότι «κάναμε την υπόθεση της Ελλάδας παγκόσμια υπόθεση», όταν την έκαμες ακριβώς όπως ήθελαν οι δανειστές: ένα ταπεινωμένο συντρίμι μπροστά στα μάτια της οικομένης, προτεκτοράτο κι αποικία χρέους;
Πώς μιλάς για «ένα δίκαιο και σταθερό φολορογικό σύστημα», τη στιγμή που ενσωματώνεις την εισφορά αλληλεγγύης (σικ) στη φορολογική κόλαση;
Πώς μπορείς να δημαγωγείς ασύστολα όταν λες ότι «ζήτησα απ’ τον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου να αποκτήσει το ευρωκοινοβούλιο, ως θεσμός, με άμεση δημοκρατική νομιμοποίηση, ενεργό ρόλο στο ελληνικό πρόγραμμα», ενώ γνωρίζεις ότι η Ένωση σύρεται απ’ τη Γερμανία σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση;
Έρκος οδόντων και φόβο Θεού ή σέβας στους ανθρώπουςδεν έχεις όταν λες ότι «δεν θα παραδώσεις ποτέ την ασπίδα των ιδεών μας και των αξιών μας», την ίδια ώρα που εγκαθιστάς γκαουλάιτερστα υπουργεία; Ταψί είναι αυτή η ασπίδα, για να σιγοτσιτσιρίζουν πάνω της τους Ελληνες οι ανθύπατοι της Τρόικας, οι επίτροποι, οι ελεγκτές και οι κάπο;
Πώς μπορείς να ευτελίζεις με τόση ευκολία τους ποιητές όταν λες ότι «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα» - ποιές μέρες; των μέτρων που έρχονται; της εργασιακής αγριότητας και της πλήρους απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων; Σε ποιους μιλάς; από ποιον πλανήτη; Aιδώ πάντως δεν θα τον λένε. Λυπάμαι, λυπάμαι βαθειά. Για μας και τα παιδιά μας. Και για την άγνοια κινδύνου που σε χαρακτηρίζει! Διότι τώρα μας ζητάς
να σε εμπιστευτούμε για να διαπραγματευθείς το Χρέος! πώς; όπως διαπραγματεύθηκες τις δανειακές συμβάσεις; Για ναρθεις αύριο και να μας πεις πως ούτε για το Χρέος «μπόρεσες να κάνεις αλλοιώς»; Ότι σε εκβίασαν; ότι σε εξαπάτησαν; ότι υπέκυψες, αλλά ότι «κράτησες
την Ελλάδα και τη δημοκρατία στα χέρια σου» και την«σήκωσες ψηλά»; Πόσο ψηλά στο Βάραθρο; και με πόση άβυσσο να ανοίγεται μπροστά της;! Τριακοσίων πενήντα δισεκατομμυρίων για 70 χρόνια ή τετρακοσίων είκοσι δισεκατομμυρίων για 90 χρόνια – πόσο χρέος αξίζει ο λόγος σου;…
http://www.enikos.gr
